Na celowniku

Wziął narzędzie w dłonie. Przyłożył zwinnym ruchem ręki celownik do oka. Stojąc nieruchomo między wysokimi źdźbłami suchej trawy, śledził cierpliwie zwierzynę, niczym wytrawny myśliwy. Palec jego spokojnie, acz pewnie dotykał spustu, gotów do szybkiej reakcji. Zwężone źrenice miały przed sobą wyłącznie ofiarę. Myśli skupiały się tylko na celu. Czysty umysł wyczekiwał dogodnej okazji. Każde uderzenie serca odliczało czas, który nieubłaganie zbliżał się do tej chwili.

Błysk! Huk! Dokonało się… Spokojnie odłożył ustrojstwo od twarzy. W głębi duszy nie był zadowolony. Czyżby spudłował?

Spojrzał rzetelnym okiem znawcy; przyjrzał się dokładnie i wszystko stało się jasne. Zrezygnowany i bezradny wyszeptał:

– Cholera, nieostre…

Koniec

Komentarze

Huk sugeruje, że łowca posługuje się dość starym aparatem, takim na proszek błyskowy, a to chyba kłóci się z możliwością natychmiastowej oceny jakości zdjęcia.

Ale pomysł na bezkrwawe łowy niezły. ;)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Ten huk tu zdecydowanie nie pasuje, a i nawet błysk nie bardzo. Ale poza tym ładne i z sensem. I choć wiedziałem, że nie będzie tam oczywistej puenty, to z racji krótkiej formy, nie wpadłem na rozwiązanie, zanim do niego nie dotarłem. Co oznacza, że czuję się usatysfakcjonowany.

Czy to jest sygnaturka?