Złoto Najważniejsze

Pewnego zajebiście mroźnego ranka siedziałem sobie w pracy, gdzie całkowicie i wręcz z maniakalną radością poddawałem się powierzonemu mi zadaniu. Sortowałem śmieci. 

Moja praca może i nie była zbyt wyrafinowana, jednak uwielbiałem to robić z powodu dobroczynnego wpływu mojego postępowania na środowisko naturalne.  

Przecież planeta Ziemia jest domem wszelkiej maści ludzi, białych, żółtych, czarnych, czerwonych, w ciapki, ciężarnych, hydraulików, piekarzy, barmanów, prostytutek i wreszcie sorterów śmieci. 

Więc pracowałem i wiele czytałem o tym, że na przykład zużyte pielucho-majtki dla dziadków są poddawane procesowi odzysku i wyrabia się z nich przepyszne galaretki o smaku truskawkowym, natomiast stare sedesy służą do produkcji przepięknych ceramicznych stołów dla bogaczy. Nic się nie marnowało, baa, nawet stare prezerwatywy poddawano procesowi wulkanizacji i wyrabiano z nich czekoladki marki milka, niestety tylko i smaku mlecznym…

Naprawdę, mówię wam, w mojej pracy wiele czytam, zwłaszcza instrukcji obsługi maszyn do odzysku i przy okazji wynoszę w kieszeniach mojego ubrania miedziane elementy rur, kable, pokryte złotem styki, które zazwyczaj trafiają się jakości przedniej. Tylko dzięki nim mam za co pić mój ulubiony napój: Błońsk Aperutiff Jabol Turbomaster o smaku limonki z nutą cytryny.  

Technologia poszła do przodu, a ludzkość stała się swoistym Mcguyverem w recyklingu. Nie wierzycie? Podam wam przykład. Dziś widziałem jak mój dyrektor z paczki połamanych herbatników i odpadów promieniotwórczych zrobił dynamit, jednak nie był on zbyt dobry, więc wyrzucono go do pobliskiej rzeki. Nazajutrz w wiadomościach gadali, że chyba szkopy znowu coś spuszczają, bo kutry rybackie nad Bałtykiem się rozpuściły.

Planowałem kupić jałówkę, kota i farmę za pieniądze z wynoszonego codziennie złomu, jednak miałem pecha. Jakiś debil zainstalował kamerę do monitorowania wyjścia w naszej firmie i widział, jak ładuję do samochodu stare radzieckie styczniki. Skurwysyn natychmiast zadzwonił do mojego szefa. Cała instalacja do odzyskiwania złota była w moim domu i musiałem się z nią pożegnać. Szczęście, że nazbierałem już ponad pięć kilogramów kruszcu. Teraz mogłem prysnąć. Psy szukały, ale nikt nie znalazł nawet grama, bo wszystko wynosiłem i trzymałem u kumpla w kościele. Miałem tam także trochę srebra, płyt głównych z komputerów i dyski twarde.

Suki wypuściły mnie po trzech dobach, więc udałem się do Szuracza, który miał moje złoto schowane w konfesjonale. Jakieś trzysta metrów przed kościołem zorientowałem się, że mam ogon i pech chciał, że akurat kumpel wynosił śmieci z mieszkania. Nie martwiłem się, bo miałem na taką chwilę zaplanowany sposób. Szuracz też o tym wiedział, przecież nie jesteśmy idiotami.

– Siemka Woo! – krzyknął Szuracz.

– Fugazi*[1] – odparłem nie odwracając do niego głowy. Szuracz wiedział o co chodzi i nawet nie drgnął. Szedł dalej z workiem, po czym wrzucił go spokojnie do śmietnika.

Jednak suki nie dały się zwieść. Trzech tajniaków złapało Szuracza i wciągnęło do kościoła.

– Zostawcie mnie pedały, bo poskarżę się papieżowi ! – zagroził Szuracz.

Nagle poczułem ostre kopnięcie w plecy i uderzenie pały w kark. Osunąłem się na ziemię, a dwóch tajniaków zabrało mnie do kościoła. Posadzili mnie na ławce, po czym oberwałem z pały po łbie. Drugie uderzenie przesunęło mnie bliżej konfesjonału. Wiedziałem, że szukają złota, ale żeby aż tak. Nigdy bym się nie spodziewał, że tajniacy będą robili taką aferę z powodu kilku kilogramów kruszcu.

Sprawa była dziwna. Nikt nie zadawał pytań. Dwóch tajniaków demolowało ołtarz, trzeci z nich rozbierał łomem konfesjonał, natomiast czwarty z nich bił mnie i Szuracza oraz raził paralizatorem. Nikt nie zadawał pytań.

Z przerażaniem obserwowałem, jak tajniak otwiera skrytkę w konfesjonale, wyciąga złoto i rozrzuca wokół siebie. Byłem zdezorientowany. Następnie jeden z kolesi wyciąga ze skrytki dysk twardy, pozostali podchodzą do niego i obydwoje uważnie go oglądają. Chwilę później każdy z tajniaków wyciąga broń i strzelają w ten dysk. Pociski rykoszetują i zabijają każdego z nich.

Miesiąc później jestem na Karaibach z Szuraczem i kilkoma laskami. Odpalamy laptopy i szukamy zawartości zniszczonego dysku. Kumpel miał takie zboczenie i zgrywał każdy HDD jaki wpadł mu w ręce, na swoją zaszyfrowaną chmurę. Okazało się, że znaleźliśmy film z lądowaniu UFO na terenie  sortowni śmieci. Był tam prezydent Trump, któremu obcy wręczyli statuetkę Oscara.

Właśnie tak rozpoczyna się nowy wiek dla ludzkości.

[1] Fugazi – określenie z okresu wojny w Wietnamie oznaczające, że coś nie może już bardziej się spierdolić.