Kochanie, obiad na stole

O maluchach i podróżach nimi napisano tomy, ale fiacik pędzący z szybkością światła, to czysta fantastyka. ;-)

Ponieważ to Twój debiut, Anonimie, wybaczam usterki i pozostaję z nadzieją, że dołożysz starań, aby kolejne opowiadania były napisane znacznie lepiej.

Gdy ma­ka­ron był już mięk­ki, Hela od­la­ła wodę i wsy­pa­ła go na miskę. – Wydaje mi się, że raczej: Gdy ma­ka­ron był już mięk­ki, Hela od­la­ła wodę i wyłożyła go do miski.

-Ma­rek! Obiad sty­gnie! – Brak spacji po dywizie, zamiast którego po winna być półpauza.

Ten błąd występuje w całym opowiadaniu.

Może przyda się ten wątek: http://www.fantastyka.pl/hydepark/pokaz/4550

…od­da­lo­nym o nie­ca­łe 150 ki­lo­me­trów mie­ście. – …od­da­lo­nym o nie­ca­łe sto pięćdziesiąt ki­lo­me­trów, mie­ście.

Liczebniki zapisujemy słownie.

Hela prze­szła już całą dłu­gość po­dwór­ka i we­szła do warsz­ta­tu. – Powtórzenie.

Może: Hela pokonała już całą dłu­gość po­dwór­ka i we­szła do warsz­ta­tu.

-To Ma­luch, czyż nie jest wspa­nia­ły? To Fiat, model 125p… – – To ma­luch, czyż nie jest wspa­nia­ły? To fiat, model 125p…

Nazwy aut zapisujemy małymi literami. http://sjp.pwn.pl/zasady/;629431

…to cudo po­tra­fi­ło wy­cią­gnąć 120! – …to cudo po­tra­fi­ło wy­cią­gnąć sto dwadzieścia!

…nie potrafiły przekroczyć nawet 200 ki­lo­me­trów na go­dzi­nę. – …nie potrafiły przekroczyć nawet dwustu ki­lo­me­trów na go­dzi­nę.

Czy Ty ro­zu­miesz co się stało?! – Czy ty ro­zu­miesz co się stało?!

Zaimki piszemy wielką literą, kiedy zwracamy się do kogoś listownie.

Gdy we­szła do kuch­ni na­sta­wi­ła wody, by od­grzać ma­ka­ron. – Gdy we­szła do kuch­ni na­sta­wi­ła wodę, by od­grzać ma­ka­ron.

Chyba że Hela nastawiła kilka wód.

Dzięki za rady, jednak pozwolę sobie nie zgodzić się z niektórymi punktami.

1. Nie rozumiem, dlaczego makaronu nie można wysypać. dla mnie to naturalniejsze niż wykładanie, wykładanie kojarzy mi się raczej z przekładaniem czegoś sztuka po sztuce, lub za pomocą czegoś (na przykład łyżki)
2. Za liczebniki i nazwy samochodów serdecznie przepraszam, mea culpa. “Ty” to raczej kwestia przyzwyczajenia.
3. Nie zgodzę się z kolei z ostatnią uwagą. Można nastawić wody, tak samo, jak można nakroić chleba. To tak zwany genetivus partitivus. Sugeruje on, że ilość desygnatu jest nieokreślona. To akurat mój mały lingwistyczny bzik :P

Za resztę uwag serdecznie dziękuję, muszę bardziej zwracać uwagę na niektóre rzeczy.

I chcę tylko powiedzieć, że niezmiernie się cieszę, że ktokolwiek poświęcił czas na to, by je poczynić, a błędy jak najszybciej poprawię :)

Nie rozumiem, dlaczego makaronu nie można wysypać. dla mnie to naturalniejsze niż wykładanie, wykładanie kojarzy mi się raczej z przekładaniem czegoś sztuka po sztuce, lub za pomocą czegoś (na przykład łyżki)

Mogę wsypać do garnka suchy makaron.

Ugotowany makaron jest wilgotny i lepki, dlatego ja wykładam go do miski/ na talerz.

Nie zgodzę się z kolei z ostatnią uwagą. Można nastawić wody, tak samo, jak można nakroić chleba. To tak zwany genetivus partitivus. Sugeruje on, że ilość desygnatu jest nieokreślona. To akurat mój mały lingwistyczny bzik :P

I mnie się zdarza pokroić chleb na kromki, a kiedy trzeba, nakroić wiele kromek chleba. Kiedy gotuję makaron, używam jednego garnka, do którego wlewam wodę. Jedna woda w jednym garnku.

Anonimie, to Twoje opowiadanie i wyłącznie od Ciebie zależy, jakich słów użyjesz, aby prezentowało się jak najlepiej. Jeśli skorzystasz choćby z jednej sugestii, będę bardzo zadowolona. Zrozumiem, jeśli wolisz pozostać przy własnej wersji.

Maluszek w połączeniu z końcówką – to faktycznie trzeba traktować z przymrużeniem oka. Jakoś nie mogłam w to uwierzyć, ale to po prostu groteska, to nie ma się co czepiać…

Po chwili usłyszała stukanie w warsztacie, który zajmował cały prawy bok podwórka.

Trochę to brzmi, jakby warsztat był na świeżym powietrzu, na prawej stronie podwórka.

-To maluch, czyż nie jest wspaniały? To fiat, model 125p,

Moment, a maluch to nie był 126p? No i upierałabym się, że liczby w dialogach koniecznie słownie. Bo i jak wymówić 125?

kiedy po zaledwie kilkunastu sekundach usłyszała charakterystyczny huk, oznaczający przejście w prędkość ponaddźwiękową.

Czy wewnątrz pojazdu poruszającego się z prędkością ponaddźwiękową słychać huk fali uderzeniowej? Nie wiem, ale mam poważne wątpliwości. Latał ktoś concordem?

Chyba przekonałeś mnie do wysypywania.

Ale genetivusa partitivusa będę bronił jak niepodległości. Istnieje takie coś w języku polskim. Pisałem na ten temat pracę na studia. Nastawić wody znaczy mniej więcej tyle co nastawić wodę w nieokreślonej ilości. Trochę, tyle, żeby było akurat. I to jest ten sam przypadek co ukroić chleba. Możesz w domyśle dodać sobie “trochę”.

O, tutaj masz podobny przypadek. Przepraszam, że tak bardzo się upieram, ale to moja ulubiona część mowy w naszym języku.

http://sjp.pwn.pl/slowniki/dope%C5%82niacz%20cz%C4%85stkowy.html

126! oczywiście, że 126! To dopiero babol, zwłaszcza, że autko stoi na podwórku. Dziękuję :) Drugi błąd rzeczowy muszę jeszcze sprawdzić. Tak, cała konwencja miała być taka absurdalno-groteskowa :D

Ależ pisz, Anonimie, pisz, skoro jesteś przekonany o swojej racji i nastawiaj wody tyle ile zechcesz, skoro nie wiesz ile jej jest. ;-)

Jednak ja, gotując makaron, zawsze będę nastawiać wodę, albowiem wiem jaka jest pojemność moich garnków. ;-)

Reg, “wstaw wody na herbatę” faktycznie nieco dziwnie brzmi. ale “ukroj mi chleba” – całkiem naturalnie. Coś w tym jest…

Zgadzam się z Tobą, Finklo.

Moje cpu przegrzało się przy poduszkach magnetycznych :), taniej i lżej byłoby zainstalować cztery wentylatory dające ciąg na rogach pola podstawy. i jak, chociaż w przybliżeniu miałaby działać płytka solarna? ładowana strumieniem neutrin przez wygłupiających się obcych którzy dla żartu zafałszowują prawa fizyki by w prowadzić w błąd prymitywną, agresywną rasę, obawiając się jej dalszej ekspansji w przestrzeń?

A dlaczego nie? :) Szczerze mówiąc, konwencja opowiadania, jak już mówiłem, miała być lekko groteskowa. A Twoja koncepcja brzmi całkiem nieźle :D

Ciekawe z tym partitivusem. Ja co prawda zazwyczaj nastawiam wodę, ale proszę, żeby mi z niej zrobiono herbaty ;)

Wracając do tematu, opowiadanie ma kilka usterek, ale jest całkiem zabawne.

Fajne :) uśmiechnęłam się podczas czytania :)

Niezłe:) lekko się czyta

Fajne opowiadanko, lekko się czyta. Nie takie głupoty wypisują autorzy powieści science fiction. (Lądowanie na Wenus – sam S. Lem, chodzenie po Jowiszu, dziurawienie gwiazd itp.). Tak więc ta humoreska mieści się jak najbardziej w poetyce s.f. Maluch musiał być nieźle zakonserwowany, jeżeli ostał się przez dwieście lat – od strony fizykochemicznej jest to jak najbardziej możliwe. Natomiast pilot nie słyszy huku przy przekraczaniu prędkości dźwięku z oczywistych powodów.

Od strony językowej ja nie mam żadnych zastrzeżeń. Ogólnie niezły szorcik z maleńkimi usterkami. Pozdrowienia z wakacyjnego Krakowa.

Całkiem niezły i dobrze napisany szorciak.

Nie wiem jak teraz, ale niegdyś w podręcznikach do polskiego dla młodszych klas podstawówki znaleźć można było czytanki typu “Świat za sto lat”. Zadziwiały one młodych czytelników na przykład opowieściami o robotach, które we wszystkim wyręczały ludzi: sprzątały za nich itd. Zaprezentowany szorcik usiłuje zadziwić nas niespotykanym urządzeniem, ale więcej sensu było w tych robotach ze szkolnych czytanek.

Sympatyczne :)