Zaranie

 Wstaję z koryta rzeki w bury, jesienny poranek. Leniwym ruchem naciskam światło-zmiennik. Cebulka firmy „OSIKAM” wypala mi w lampach ciemne zmazy, na chwile pozbawiając wizji. Siadam na miejscu dla świadków, przy mojej leciwej kasetce. Naciskam srebrny guz, czekam, aż elektronowy mózg rozświetli barwami mojego nasłuchowca. Biorę w czułek manipulator stołokulotoczny i fałszując okienko suwaka, podwójnie lewomlaskam abrewiaturę protokołu HTTP. Przeglądam inspekcję Twardej Śmierci 6, widząc kubek Buta Milizał przypominam sobie, że muszę się wystrugać. Trzymając moją Dżilet-kę patrzę w refleksję i krzywię w uśmiechu jaskinię, pokrytą warstwą żelu do heblowania:

-Mam mechanizm! Dzisiaj, zamiast środdziennego posiłku, zjem zwykły lunch!