Nieudany Kontakt

Łąkę porastała niewysoka, zielona, miękka trawa. Teren był lekko pagórkowaty. W niektórych miejscach połacie łąki przerywane były kępami żółtych i czerwonych polnych kwiatów. Ciemnozielony, nieprzerwany pas liściastych drzew otaczał polanę. Słaby powiew wiatru poruszał lekko liśćmi powodując nieustający, delikatny szum. Po błękitnym niebie wolno przesuwały się lekkie, kłębiaste chmury.

Leżał na trawie. Powietrze było trochę chłodne i rześkie. Ogrzewające go promienie słoneczne i ciepło gruntu na którym leżał wywołały w nim poczucie senności. Jednak nie zasypiał. Czuł się wspaniale odprężony i rozluźniony. Powoli, stopniowo, bez jakiegoś nagłego zaskoczenia, zdał sobie sprawę, że nie jest sam; że w pobliżu niego, w powietrzu unosi się… Nie, to niemożliwe… Biała, raczej biaława, a jednocześnie przezroczysta postać. Coś, jak ludzkich kształtów połać mgły, niewielka chmurka… Przetarł oczy, ciągle im nie dowierzając. Jednak istota dalej znajdowała się w tym samym miejscu, niedaleko od niego, unosząc się lekko nad ziemią w pochylonej do przodu pozycji, jakby szybując w miejscu. Dziwne, ale nie odczuwał żadnego strachu.

  Siedział, niecierpliwie czekając na od dawna zaplanowany moment. Przełomowy moment w dziejach cywilizacji. Już za chwilę dojdzie do kontaktu z innym światem. Nie, nie z jakąś inną grupą istot rozumnych w ich wrzechświecie. Nie. Tego dokonali już dawno. Dawno w przeszłości. Całe pokolenia wstecz. Teraz dojdzie do pierwszego kontaktu z zupełnie innym WSZECHŚWIATEM! Wszechświatem w którym obowiązują zupełnie inne prawa definicji istnienia. Wszechświatem, który za pomocą konceptów obowiązujących w ich świecie nie może być zdefiniowany, a właściwie po prostu nie istnieje. Jednak przez nieskończone pokolenia doskonalona myśl i technika pozwoliła im wreszcie przeniknąć poza granice ich ograniczonego i skończonego, nie kryjącego już żadnych tajemnic, świata. Pozwoliła im wyjść poza rejon, gdzie logika i zasady opisujące stan ich świata nie obowiązują. Ciągle, mimo, że od dawna był częścią tego wielkiego projektu, nie mógł pogodzić się z myślą, że istnieje universum, w którym życie rozumne bazowane jest na stabilnych reprezentacjach ekstremalnie wysoko skondensowanych form energii. I już niedługo on będzie pierwszym, który zapoczątkował wymianę informacji z istotami z tamtego świata.

Postać unosiła się w powietrzu, cały czas jakby wpatrując się w niego. I on wpatrywał się w nią ciągle nie dowierzając własnym zmysłom. Nagle wydało mu się, że istota zamrugała oczami. Nie, to tylko wiatr poruszył liście w tle poza pół-przezroczystą formą. I już zaczął wierzyć, że po prostu ma do czynienia z małym obłokiem mgły, któremu jego wyobraźnia nadała ludzki kształt. Lecz właśnie wtedy mglista forma poruszyła wolno głową i zaczęła gestykulować rękami.

Nie, to nie wyobraźnia, to nie mgła, to "coś" naprawdę istnieje. Ale przecież to niemożliwe. Nie wierzył w duchy. Przestał przyglądać się istocie zastanawiając się nad racjonalnym wytłumaczeniem tego zjawiska.

– Ależ oczywiście! – pomyślał. Przypomniał sobie, że leżąc na trawie, grzany przez słońce, poczuł senność. Po prostu zasnął, a to wszystko mu się śni. A ta postać występuje w jego snach, bo … bo, tak, tak właśnie przedwczoraj oglądał ten film science-fiction z istotami pozaziemskimi kompletnie przypominającymi zjawę na polanie. To wszystko tłumaczy. Ale dlaczego nie śni mu się na przykład … ta długonoga dziewczyna w obcisłej mini-spódniczce, którą spotkał wczoraj, gdy wyprowadzał psa na spacer. Zaczął myśleć o niej. O ile przyjemniejszy byłby to sen.

Był już przez dobrą chwilę w tym jakże odmiennym i obcym dla niego świecie. Mieli tylko krótki okres czasu w którym mogli kontaktować się z rozumną rasą z tamtego wszechświata. Aby stworzyć możliwość przeniknięcia jemu, reprezentantowi ich cywilizacji, w tamten obcy wszechświat, musieli wykorzystać spore zasoby energetyczne całego ich świata. Dlatego mogli pozwolić sobie tylko na krótką chwilę, w której, miejmy nadzieję, dojdzie do świadomej wymiany informacji, gdyż nie za jego życia będą mogli pozwolić sobie na następną taką próbę.

Udało mu się nawiązać kontakt z podświadomością wybranego, nawet nie wie w jaki sposób i na podstawie jakich kryteriów, osobnika istot rozumnych tamtego świata. Bardzo się ucieszył, że wszystko idzie pomyślnie, zgodnie z planem. Jednak wkrótce zaczął tracić bezpośrednie połączenie ze świadomością wybranego osobinka. Rozpoczął próby zwrócenia na siebie uwagi, które jednak nie dawały widomego rezultatu. Wprost przeciwnie, kontakt z obcym z tamtego świata słabnął coraz bardziej. Był zrozpaczony. Przecież on już nie będzie miał kolejnej szansy; zawiedzie oczekiwania całego społeczeństwa.

– Czyżby wszystko było stracone. – pomyślał. Postanowił ponowić próbę połączenia skupiając się na tym bardziej niż poprzednio.

Już ją widział. Stała na skraju polany przy ścianie drzew. Uśmiechała się do niego. Zaczęła biec, lekko, jakby w zwolnionym tempie, w jego kierunku. Miała tą samą, obcisłą mini-spódniczkę. Przyglądał się jej, nie odrywając od niej wzroku. Lecz, co to. Nagle miedzy nią a nim pojawił się ten strzęp mgły, który śnił mu się wcześniej, zbliżając się do niego coraz bardziej i zasłaniając mu widok biegnącej dziewczyny. Po chwili już wcale jej nie widział. Była tylko ta mglista postać.

– Co do diabła? Przecież śniła mu się ta dziewczyna.

Jednak mglista postać zajmowała całe jego pole widzenia wymachując tam i z powrotem rękami i unosząc się bezpośrednio przed nim. Ponownie zaczął się jej przyglądać.

– Co za uparty sen. – pomyślał. Jednak po chwili zastanowił się – A może jednak to nie sen. I nagle zaczęło do niego docierać, że na pozór zwykłe gesty rąk tej istoty miały jakieś znaczenie, … nie były tylko próbą zwrócenia jego uwagi, … tak … były próbą kontaktu. Miały za zadanie przekazać jakieś znaczenie… Jakąś informację. Ależ to naprawdę niesamowite.

– Udało się! Kontakt! Doszło do kontaktu! Historyczna chwila! – krzyczały jego myśli. Próbował przekazać najprostszą wiadomość. Powitanie. Miał pełną łąaczność z podświadomością tej istoty. Lecz nagle … Katastrofa. Połączenie zostało przerwane. Błyskawicznie, bez żadnych podstaw.

Po chwili, gdy minął już szok, zaczął sobie zdawać sprawę, że powodem przerwania łączności były niskoenergetyczne drgania w zakresie częstotliwości odbieranej przez świadomość tej istoty z którą się skontaktował. Co to wszystko oznaczało, nie miał najmniejszego pojęcia. Widocznie coś w tamtym świecie nie chciało dopuścić do wymiany informacji z tymi istotami. Może innego rodzaju świadomości, które występowały w tamtym wszechświecie, bo wiedział, że było ich więcej. Pewne było tylko to, że próba kontaktu nie powiodła się. I nie szybko zostanie ponowiona. Kompletna klęska!

Dzwoniący budzik wyrwał go ze snu.

– Do cholery! Co… Już piąta. – pomyślał. – Trzeba wstawać do roboty. Miał taki dziwny sen. – No ale różne, dziwne rzeczy śnią się człowiekowi od czasu do czasu. – pomyślał. – A właściwie byłby to niezły temat na opowiadanie "science-fiction".