Wiadomość

Jakby tu by zacząć? Gdybyście byli w takiej samej sytuacji jak ja, to też zastanawialibyście się nad tym. Przekazać prawdę o bozonach Higgisa w sposób prosty i zrozumiały dla każdego, tylko jak? Jak to zrobić z moim wykształceniem? Już wiem!

Wiadomość ta, ma być ostrzeżeniem dla innych inteligentnych ras, bowiem prawdopodobieństwo, że dajmy na to, jaskiniowcy stworzą portal z którego wypełzną potwory, doprowadzające do upadku ich cywilizacje, jest naprawdę niewielkie. Zatem, wnioski nasuwają się same. Chociaż, co ja tam mogę wiedzieć?

Jestem tylko zwykłym sprzątaczem, który dobiegł na czas do bezpiecznego miejsca. Ale jestem z tego dumny. I z tego , że jestem sprzątaczem, i z tego że dobiegłem.

To, że zostałem ostatnim żywym człowiekiem we wszechświecie, zawdzięczam miotle, którą rzuciłem za siebie, jak tylko wybuchł alarm w bazie. Co innego mogłem zrobić? Dzielnie walczyłem z brudem na podłodze, szło mi to lepiej, niż walka Sojuszu Światowego z potworami z innego wymiaru, gdy słyszę typowe ciągłe wycie głośnika, a potem zza rogu wybiega zgraja ludzi w białych kitlach. Wszyscy pędzą w moim kierunku, no to ja przewracam wiaderko z brudną wodą i dawaj kij wspak za siebie! Tym oto działaniem, zwiększyłem moje szanse w biegu o życie o sto procent. Następnie gazem do bezpiecznego schroniku i cztery lata spokoju!

Niestety. Jak tylko zaryglowałem drzwi i zapaliłem światło, mój dobry humor rozwiał się jak pierdnięcie. Instynktownie wpadłem do miejsca, które było mi najbliższe. Do schowka. Zamiast metalowej bramy o grubości metra, wykonanej ze stopu tytanu – drzwi z aluminum. Zamiast kawioru i szampana – stare krakersy i sznaps, który popijałem w czasie pracy. Zamiast czterech lat spokoju – cztery minuty, zanim te paskudztwa wyważą drzwi. Uderzyły trzy razy, czwarty będzie ostatni. Ale na razie, po drugiej stronie zrobiło się nad wyraz głośno. Pewnie celebrują tę chwilę, gratulują sobie, że dzięki wspólnemu wysiłkowi, udało im się zjeść rasę ludzką. Wybierają szczęśliwca, który zniszczy drzwi i jako pierwszy wgryzie się w ostatnie ludzkie cztery litery.

Oj, niedoczekanie wasze! Zamierzam was zaskoczyć! Zanim, któryś z nich tu wejdzie, ja już nie będę niczego czuł. Umrę jak Sokrates! Wypiję DENATURAT!

Trzy-czte-ry! Gul,gul. Poprawiamy. Gul, gul. Już się ściemniać zaczyna. To dobrze. Bardzo dobrze…

NIEDOBRZE! Ja miałem coś powiedzieć o oponach Ciksa, Dingsa, jak mu tam było? Czy to miały być opony?

Drzwi puściły! Ostatnie co widzę, to obrzydliwy, obślizgły stwór, który coś trzyma w szponach. O mój Boże, chcą mi zrobić sondowanie aaaaaaaaa…

Przekaz się urywa.