Pochrzanione jajka

– Co?

– Jajeczko!

Dowcip stary jak świat, a jak zwykle dałem się nabrać. Moja sekretarka pani Przepiórka, nie mogła sobie odpuścić. Długo słyszałem jej głośny śmiech, niepasujący do jej drobnej postury.  Chociaż miała już swoje lata, pracowała jak zaczynałem robotę w biurze, to nadal wyglądała młodo. Jej skorupka nadal była bez skazy, piękna i gładka. Obcisły żakiet tylko dodawał jej uroku. Wielu próbowało dobrać się do jej żółtka i wielu potłukło się przy tym.

Sprawa była owalna, niczym porwany syn państwa Sadzonych. Sprawca – czarna kura domowa. Wolałem być przygotowany na najgorsze, dlatego gdy opuszczałem wydział, wszyscy patrzyli na mnie jak na wariata. Mało kto bierze na akcję pełen zestaw – obezwładniające jajka, wędzona kiełbasa oraz chrzan, co by sprawy nie schrzanić. Może i byłem szalony, ale swoje przeszedłem, wolałem dożyć kolejnego dnia choćby, jako wariat. Oklapnięte ucho – pamiątka po Gangu Wydmuszek, białe blizny na plecach – ślad po Kukuryku – kogucie-mordercy. Koszyk zawiesiłem na lewej łapce, prawej wolałem nie nadwyrężać zbyt mocno. Jeszcze w pełni nie doszedłem do siebie po ostatniej akcji. Zdjęcie szajki rozprowadzającej GMO – nowy narkotyk miało być łatwe i proste. Okazało się trudne i pełne ostrych krawędzi. Właśnie jedna z nich połamała moje delikatne kości. Guma, którą żułem tylko rozbudziła mój apetyt na marchewkę, od której podobno się uzależniłem. Podobno źle na mnie działała. Głupi konował. Spojrzałem na opakowanie. Skład: bla, bla, bla… karoten(0,7%). A miało być bez, prosiłem wyraźnie. W kitce miałem lekarza i jego durne rady. Potrzebowałem tego.

Wiedziałem, że daleko nie musiałem jej szukać. Ukryła się tam gdzie łatwo było wtopić się w tłum, pozostać anonimową. Zbyt długo robiłem w tej branży by dać się oszukać.

Drzwi od kurnika otworzyły się szeroko, ukazując mi całą grozę sytuacji. Mogłem się domyśleć, że coś było nie tak. W okolicy było zbyt cicho jak na kurnik. Specyficzny zapaszek, który wisiał w powietrzu, był nie tylko zapachem starych odchodów, ale też aurą strachu.

 Kury siedziały ściśnięte jedna przy drugiej, wyglądające niczym jedno wielkie kłębowisko piór. Nikt nie zareagował na moje wejście, wszystkie wpatrywały się w jeden punkt. To, co zobaczyłem sprawiło, że mocniej zabiło moje zajęcze serce. Na jednej z belek siedziała kura, sprawczyni całego zamieszania. Tuż obok niej kulił się porwany syn państwa Sadzonych, jajeczko w głowie swej mamusi. Wystarczyło muśnięcie pióra by roztrzaskał się on na podłodze. Kura była szalona, i planowała najwidoczniej złamać prastare powiedzenia – kura jajek nie marnuje.

Wyjdzie moje panie – powiedziałem, nim uświadomiłem sobie, co takiego uczyniłem. Stałem w drzwiach, zasłaniając im jedyne wyjście. Oszalały ze strachu pierzasty huragan ruszył w moją stronę, pełen ostrych dziobów, zakrzywionych szponów. Błyskawicznie sięgnąłem po mój kiełbasiany bicz. Posyłając go w powietrze, modliłem się by trafić. Udało się! Końcówka owinęła się wokół jednej z belek, wysyłając w lot nad oszalałym stadem. Gdy wylądowałem spojrzałem w oczy porywaczki. Zobaczyłem w nich dziwne błyski, źrenice były rozszerzone, a pióra miała nienaturalnie nastroszone. Miałem przechrzanione, amulet z chrzanu nie mógł pomóc tym razem. Kura była naćpana aż po sam grzebień. Tylko jedna rzecz tak działała na te biedne istoty. GMO! Narkotyczne ziarna zmieniające je w oszalałe, bezrozumne istoty, gotowe popełnić największą zbrodnie swej rasy – rozbić jajko. Nie było, na co czekać. Sięgnąłem do koszyka po dobrze znane mi kształty. Nadgryzłem lekko skorupkę. Zapach amoniaku podrażnił moje wrażliwa nozdrza. Spojrzałem na trzymany w ręku granat, po czym zamarłem. Ktoś pomalował moje jajka w pisanki, zmieniając je w czerwono-białe coś z czarnym paskiem pośrodku. Zawór bezpieczeństwa otaczało czarne kołem. Widocznie koledzy zażartowali ze mnie, zafascynowani jakąś durną kreskówką. Wściekły rzuciłem granatem, nawet nie celując zbytnio. Poniewczasie uświadomiłem sobie, że rzuciłem prawą łapką, która nie była do końca sprawną. Jajeczny pokeball roztrzaskał się u stóp sprawczyni uwalniając złośliwe opary. Zgniły fetor rozszedł się po całym pomieszczeniu. Łzy napłynęły mi do oczu, schrzaniłem sprawę! Granat miał eksplodować gdzie indziej, miał odwrócić jej uwagę. Teraz mogłem tylko patrzeć, jak oszalała otępiającym zapachem, zaprawiona dodatkowo GMO, kura jak szalona machała skrzydłami, tańcząc na belce. Nagle ofiara potrącona przez rozszalała porywaczkę zakołysała się niebezpiecznie. Zahipnotyzowany patrzyłem jak balansuje na krawędzi. Gotów byłem przysiąc, że uda mu się złapać równowagę. Ptak jednak nagle machał gwałtownie skrzydłami, po czym runął w dół zabierając ze sobą porwane jajko. Mogłem tylko spoglądać jak skorupka nie wytrzymują naporu podłogi, po czym pęka. Żółta posoka rozlewała się po podłodze, mieszając się z czerwienią płynąca z drugiego ciała. Opadłem na kolana, zawiodłem, czułem jak żółć podchodzi mi do gardła…

Na szczęście do tego nie doszło – powiedziałem szybko uspokajając w samą porę tłum, który gotował się, by mnie zlinczować. Oto uratowany syn państwa Sadzonych! Odsunąłem się szybko na bok, by wszyscy mogli zobaczyć żywą i całą ofiarę. Lekarz miał, jednak racje. Karoten sprawiał, że moje wygłupy nie miały żadnych granic. Trzeba iść na odwyk – pomyślałem wracając na komendę.