Jurassic Park

Matura ustna z polskiego się kłania – bez chwalenia, na tak “mało ambitnym” wg. nauczycielki temacie (bo nie Holocaust, bo nie “Ludzie Bezdomni”) wyciągnąłem 20/20. Ale kiedy to było... ;)

And one day, the dream shall lead the way

Eeee... rodzice mnie nie chcieli puścić do kina, jak nie przeczytam tej książki, dlatego do dziś to właśnie wydanie zalega w szafie. 

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

A tam, marudzisz, Brajcie. Czytałam to wieki temu, ale spodobały mi się iteracje zamiast rozdziałów (dobrze zapamiętałam?) i dość duży udział nauki. A oprócz tego, to chyba właśnie ta książka zapoczątkowała modę na dinozaury. Teraz nawet przedszkolaki odróżniają pteranodony od brachiozaurów.

Babska logika rządzi!

Ta, są iteracje :)

And one day, the dream shall lead the way

Finkla, no coś Ty, dinozaury zawsze były modne :-) Po prostu po sfilmowaniu “Parku” stały się jeszcze modniejsze.

Total recognition is cliché; total surprise is alienating.

Ja, jako dziecię jeszcze właśnie przy tej książce Crichtona po raz pierwszy zacząłem rozumieć jaka moc drzemie w DNA ;-) Książka pobudzała wyobraźnię nie mniej niż film. No, ale Crichton to fachura, niejeden bestseller popełnił :-)

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)

Byłam w kinie na “Parku Jurajskim” z klasą i tak spodobała mi się postać Iana Malcolma (i velociraptory!), że postanowiłam przeczytać książkę. W książce też był niezły (choć brakowało mu czaru Goldbluma). Nie ma jak nastoletni crush. :) Jakoś nie łyknęłam przynęty i nie rzuciłam się na inne książki Crichtona, choć z reguły filmy kręcone na podstawie jego powieści są w miarę.

A warto :)

And one day, the dream shall lead the way