Ogrodnik

Intrygujące i fabularnie nietypowe, a przez to – niebanalne opowiadanie. Czytało się przyjemnie, płynnie, nie zacinałam się w lekturze, słowem – przyjemnie spędziłam czas, usiłując rozgryźć fabularne zagadki (np. kim są bohaterowie i czym jest drzewo).  

ninedin.home.blog

Może nie wyglądam, ale jestem tu administratorem. Jeśli masz jakąś sprawę - pisz śmiało.

Dzień dobry! Miło Was widzieć.

 

Ninedin,

Dzięki, właśnie to chciałem osiągnąć. Trochę poeksperymentować, zmusić do myślenia, żeby Ciężki Dyżur, sprawił też nico “kłopotu” czytelnikowi. Zresztą… po prostu miałem ochotę na taki tekst, oderwanie się nieco od sztywnych ram dobrze mi zrobiło. Cieszę się niezmiernie, że ta forma się sprawdziła.

 

Arnubisie,

Dzięki za przeczytanie.

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Po przeczytaniu spalić monitor.

trzeba by usunąć ten kamień i pozwolić korzeniem dotrzeć

Korzeniom.

 

Wchodzicie w cień rzucany przez kolosa koronę kolosa.

Coś się zepsuło temu zdaniu.

 

Te tam na brzegu będzie trzeba przyciąć, jeśli chcesz, żeby te zdechlaki odżyły.

Powtórzenie. Tego typu powórzeń masz w tekście sporo; przejrzałabym go jeszcze raz pod kątem eliminacji takich zaśmiecałek jak “to”, “ten”, “tego” itd. 

 

Jest chudszy, przez wiszące zmarszczki ciężko go rozpoznać. Skórę ma obwisłą, jakby ostatni gram tłuszczu w ciele został spożytkowany kilka lat temu.

Mam wątpliwości co do tych wiszących zmarszczek. Wiem o co Ci chodziło, ale nie brzmi dobrze. W następnym zdaniu wspominasz o obwisłej skórze; imo lepszy dobór słów.

 

Opanowuje cię obawa.

Ponownie mam wątpliwości co do tego, czy obawa może opanować. Opanowuje raczej strach; a w każdym razie lepiej brzmi.

 

Znowu nie do końca mnie kupiłeś. Początek strasznie się ciągnie – opowiadanie jest bardzo statyczne, zasadniczo pozbawione fabuły i akcji. To samo w sobie nie jest złe, ale podczas lektury poczułam lekkie znużenie: chyba po prostu nie do końca chwycił mnie ten pomysł. Wszystko jest bardzo enigmatyczne i symboliczne. Ładnie napisane i w jakimś sensie klimatyczne, ale zupełnie nie moja bajka.

Ciekawy zabieg z narracją drugoosobową.

three goblins in a trench coat pretending to be a human

MaSkrolu, wyszło ci intrygujące opowiadanie. Na początku myślałam, że drzewo jest Drzewem Życia z biblijnego raju, zasugerowałam się kształtem helisy, który naprowadza na stworzenie człowieka. Dziadek to Bóg albo Adam. Ale teraz to już sama nie wiem :D. Muszę się jeszcze zastanowić o co tu chodzi. 

I o dziwo ta narracja dwuosobowa mnie tak nie mierziła jak zawsze, chociaż nie przepadam :D

Zgłaszam do biblio :)

Używanie poprawnej polszczyzny jest bardzo seksowne

No, przyznać muszę, że tajemnicze ;) Takie inne przez swoją formę i symbolizm. Czytało się płynnie. Bardzo mi się podobało, tylko ciągle myślę i myślę… Mnie to się skojarzyło z organizmem człowieka, ba nawet z mózgiem:-) Ale kim jest ogrodnik… Ciekawe

 

Cześć, witam czytelników, miło Was widzieć. Nie będę Wam podstawiał pod nos interpretacji, podoba mi się to zróżnicowanie, ale powiem, kiedy ktoś trafi w moje myśli. Mogę Wam tylko powiedzieć, że ta narracja też ma w tekście swój cel. ;)

 

Mr.marasie,

Dzięki za przeczytanie i klika.

 

Gravel,

Dzięki za wskazanie błędów, poprawki wprowadzę po wynikach, teraz nie mogę niestety. Rozumiem, że nie porywa, tekst jest specyficzny, więc naturalnie często będzie mijał się z gustem. Nie ma akcji, fabuła jest symboliczna, właściwie tutaj chyba wszystko coś znaczy. Miałem ochotę takie coś napisać i całkowicie rozumiem Twoje znużenie. Kiedyś w końcu Cię przekonam, zobaczysz! :P

 

Sy,

Dzięki za klika! Chciałem nieco zaintrygować i zmusić do myślenia, chyba się udało. Nie chodziło mi o Biblię, ale podoba mi się jak interpretację biegną w różnych kierunkach. Narracja… bardzo podobało mi się pisanie w drugiej osobie, to coś nowego, ale starałem się nie przedobrzyć, ograniczyć rolę czytelnika, do którego się zwracam do tego co widzi, co robi, słyszy i czuje, ale bez opisu jego własnych emocji (no wiem raz dałem taki opisik, coś mnie tchnęło), bo na tym łatwo można się przejechać. I jak wspomniałem ta narracja jest ważna w odbiorze tekstu.

 

Matko Chrzestna,

Jesteś blisko, ale nie chodzi tylko o organizm. Dzięki za miłe słowa i cieszę się, że zmusiłem trochę do myślenia. Nie będę podpowiadał. :P

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Bardzo klimatyczny i intrygujący tekst, też oniryczny. Ale nie wiem, co miałeś na myśli, z komentarzy wynika, że może chodzić o organizm, ale nie tylko… To może o całą ludzkość. Bohater na końcu zabija dziadka i wali w drzewo, czuje ból tego drzewa, hm, może jakieś samozniszczenie, że ludzkość sama siebie niszczy? Albo o planetę, którą niszczymy a powinniśmy żyć z nią w symbiozie. Nie wiem, nie wiem, ale klika tak czy inaczej dostaniesz.

 

PS Czy ilustracja do piosenki naszego ukochanego Szczura była inspiracją? :)

Cześć, Sonato, fajnie, że wpadłaś. Postaram się wpaść pod Twój tekst bliżej wieczoru, a jeśli się nie uda, to przyjdę jutro ;)

Dzięki za miłe słowa, ale w interpretacji zabrnęłaś za daleko, to znaczy nie zabrnęłaś, bo każda mi się podoba, ale wychodzi na to, że nico zbyt enigmatycznie to napisałem. Bohater nie zabija dziadka (a przynajmniej nie chciałem tak napisać) i jak wspomniałem narracja oraz reszta: wypuszczanie korzeni, korona przysłaniająca drzewa pod spodem, huba drzewna jest do czegoś odniesieniem. Organizm – cała ludzkość… jesteście blisko, ale to wciąż nie to. Coś pomiędzy szersze od pojęcia samego organizmu i nie tak rozległe jak cała ludzkość. :P

Haha, być może obraz pozostał w głowie, choć o tym drzewie nie myślałem. Właściwie do napisania zmusiła mnie potrzeba oderwania się od typowego schematu, obrazek w tym utworze i sam utwór.

Ale Szczura aż posłucham, bo mi smaka narobiłaś. ;)

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Cholewcia, te “podpowiedzi” w komentarzach wcale nie pomagają, a tylko zaciemniają. Powiedziałabym, że to chory człowiek, ale człowiek to przecież organizm… Te huby mi się z nowotworem skojarzyły. Na pewno coś tam jest nie tak.

To zasłanianie światła z kolei kojarzy mi się…

Czekaj, symbioza z innymi, helisy, czyli splątane DNA, małe drzewka bez dojścia do słońca – dzieci.

Rodzina w kryzysie?

 

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Dzień dobry, cześć!

Irko, dzięki za klika. To prawda, człowiek to organizm i o organizm też tu chodzi, organizm jest obecny, ale to jest element, integralna i bardzo ważna część, ale nie tylko o organizm chodzi. Huby… można nazwać nowotworem, niektóre mogłyby być nowotworem, ale nie wszystkie. Chory człowiek, być może, choć ten raczej akurat nie. Drzewka to mogą być dzieci, jak najbardziej, mogą też być nimi inni, zależy kogo korona przysłoni lub komu pozwoli złapać więcej słońca…

Nie, nie chodzi o rodzinę w kryzysie, ale może o nią chodzić. Obraz jest bardziej ogólny, szerszy niż samo pojęcie organizmu i mniejszy od całej ludzkości. Liczby nie są duże, jedna jest, właściwie, jednostkowa taka.

Nie umiem dobrze podpowiadać, przepraszam…

Pamiętajcie, że narracja ma znaczenie, właściwie mówi o czym jest ten tekst. Konkretne części drzewa też je mają. Świetnie się czuję, czytając wasze komentarze i patrząc na mnogość spostrzeżeń. :D

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Może chodzi o jakiś kraj, a rośliny to społeczeństwo? A to zwracanie się w drugiej osobie odbieram jako zwracanie się tak naprawdę do każdego człowieka, czyli bohater jest everymenem. Aha i jeszcze zapomniałam napisać, że tam pod koniec jest "spadanie w dół" masło maślane, razi bardzo x_x

Wpadam z bardzo dobrymi wieściami.

Przybywam zawnioskować o ostatniego klika i wbrew planom, nie przeczołgam Cię dzisiaj za to opowiadanie, bo chwilo jestem w euforii po dotarciu z moim pierwszym opowiadaniem do biblioteki po ponad roku czasu. ;-)

Zrzędzić wpadnę za kilka dni. Nie, tym razem nie straszę. ;-)

Dobra, zalety pod wniosek o klika:

 

– Eksperyment na pewno bardzo inspirujący. Może się wydawać, że to żadna zaleta pod klika, ale jeśli tekst potrafi po kilku minutach opowiadania podsunąć ciekawy pomysł na eksperyment literacki, to już choćby z tego względu zasługuje na miejsce w bibliotece. Może zainspiruje i innych.

– W ciekawy sposób, co widać po komentarzach, próbujesz pogrywać z czytelnikiem.

– Próba z formą narracji ciekawa, próba aż tak bezpośredniego wciągnięcia czytelnika w tekst na pewno godna odnotowania jako nieszczególnie częsta.

– Opowiadanie kryje w sobie pewną tajemnicę, co zawsze działa pozytywnie na zainteresowanie czytelnika.

 

Tyle pozytywów pod klika. Podziękuj ANDO za odroczenie wyroku o kilka dni. XD

Ale to moje marudzenie będzie życzliwe. Nie typu: to źle, a tamto niedobrze, ale raczej spostrzeżenia i sugestie w jaki sposób, z mojej perspektywy jako pojedynczego czytelnika, rozwijać ten eksperyment. Bo taki koncept, jeśli ma wyjść w pełni optymalnie, to zdecydowanie nie jest próba na raz. ;-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Drzewo zapuszcza swe korzenie w głąb ziemi, cały czas wzrasta ku górze, a jego konary pną się do samego nieba. Dlatego też utożsamiane jest z życiem, rozwojem i świadomością siebie. Jego korona symbolizuje umysł, pień – ciało, a korzenie instynkty. Każdy z nas ma takie drzewo – swoje życie…

Witam nowo przybyłych i nie. Miło mi, już odpowiadam.

 

Sonato,

No nie do końca, bardziej rozpiszę się poniżej w odpowiedzi na komentarz Matki Chrzestnej. Tego spadania nie zauważyłem… ała, masz rację, ale poprawić mogę dopiero po ogłoszeniu wyników. :((

 

CMie,

Miło Cię widzieć, gratuluję! Pierwsze opowiadanie w bibliotece, no nieźle. Niby po roku, ale ja swoje pierwsze skatiowałem. Dzięki za kilka i (na razie) miłe słowa.

Zrzędzić wpadnę za kilka dni. Nie, tym razem nie straszę. ;-)

Nie straszysz, ale równocześnie straszysz. Paradoks straszydła. ;-)

– Eksperyment na pewno bardzo inspirujący. Może się wydawać, że to żadna zaleta pod klika, ale jeśli tekst potrafi po kilku minutach opowiadania podsunąć ciekawy pomysł na eksperyment literacki, to już choćby z tego względu zasługuje na miejsce w bibliotece. Może zainspiruje i innych.

O kurczaki, no nie spodziewałem się, dziękuję. Świetnie, że udało się kogoś zainspirować. Jeśli to jest opowiadanie i będziesz chciał je betować, to się odezwij :P

– W ciekawy sposób, co widać po komentarzach, próbujesz pogrywać z czytelnikiem.

Być może, choć nie wiem czy to nie jest bardziej przypadkowe, w sensie pogrywanie w komentarzach… :P

– Próba z formą narracji ciekawa, próba aż tak bezpośredniego wciągnięcia czytelnika w tekst na pewno godna odnotowania jako nieszczególnie częsta.

– Opowiadanie kryje w sobie pewną tajemnicę, co zawsze działa pozytywnie na zainteresowanie czytelnika.

A no dziękuję, starałem się ^^. Warto było nawet jeśli to opowiadanie pisane na kolanie w ostatniej chwili.

Tyle pozytywów pod klika. Podziękuj ANDO za odroczenie wyroku o kilka dni. XD

ANDO, dziękuję. Boje się teraz tylko, że wyrok przyjdzie bez ostrzeżenia XD

Ale to moje marudzenie będzie życzliwe. Nie typu: to źle, a tamto niedobrze, ale raczej spostrzeżenia i sugestie w jaki sposób, z mojej perspektywy jako pojedynczego czytelnika, rozwijać ten eksperyment. Bo taki koncept, jeśli ma wyjść w pełni optymalnie, to zdecydowanie nie jest próba na raz. ;-)

Chętnie poczytam, myślałem nawet, żeby kiedyś spróbować zabrnąć nieco dalej. Zobaczymy co z tego wyjdzie. Czekam w takim razie. :D

 

Matko Chrzestna,

Drzewo zapuszcza swe korzenie w głąb ziemi, cały czas wzrasta ku górze, a jego konary pną się do samego nieba. Dlatego też utożsamiane jest z życiem, rozwojem i świadomością siebie. Jego korona symbolizuje umysł, pień – ciało, a korzenie instynkty. Każdy z nas ma takie drzewo – swoje życie…

Nie wiem czy czytałaś wcześniejszy komentarz, który niedawno edytowałem. Za dużo zdradziłem, a przecież nie o to chodziło, upomniała mnie Sonata. Jeśli nie widziałaś mojej odpowiedzi, mogę Ci ją podać w wiadomości prywatnej. ;)

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Ciekawe :)

Przynoszę radość :)

Dziękuję, Anet. ;)

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Świetnie, że udało się kogoś zainspirować. Jeśli to jest opowiadanie i będziesz chciał je betować, to się odezwij :P

Ja generalnie bardzo lubię eksperymentować na literaturze, więc w tym przypadku moja wyobraźnia odpaliła nad wyraz szybko. Ale przyznam Ci, że bardzo rzadko mi się zdarza aż taki napływ inspiracyjny. Więc w sumie: dziękować! :-)

Na razie to tylko koncept nietypowej konstrukcji opowiadania, ale gdybym się kiedyś zmusił do napisania takiego tekstu, beta będzie mi potrzebna jak tlen, więc odezwę się na pewno.

Piszę to wszystko głównie po to, żebyś po wyświetleniu gwiazdki mógł się zastanawiać, czy już wpadłem z wyrokiem, czy może tylko na razie straszę. XD

 

Ciekawe :)

Anet, sabotażystko! XD

Ludzie tu w pocie czoła harują nad stworzeniem klasyfikacji Twoich komentarzy, a Ty całą ich pracę rozbijasz w puch jednym, nieodpowiedzialnym “Ciekawe :)”. ;-)

Powinno Ci być wstyd! :-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Kurczę, trochę mnie rozczarowała ta interpretacja autora, myślałam, że to będzie takie bardziej creepy czy coś, ale jest ona bardzo ogólna i ma wiele szczegółów, więc trudno byłoby na nią wpaść dokładnie tak, jak było w zamyśle autora. Ale takie opowiadanie niejasne są właśnie dobre, bo każdy może utworzyć własną, unikalną interpretację i dzięki temu odnaleźć w opowiadaniu jakąś cząstkę siebie, czyli coś co mu się spodoba. Nadal jednak nie wiem, kim był dziadek (chociaż teraz, skoro “znikł” i nie spadł, to może znaczyć, że był jakimś zwidem). Może głównym bohaterem z przyszłości, który wrócił, żeby go jakoś naprostować, bo wie już, co będzie, gdy bohater nie będzie się starał dobrze utrzymywać swojego drzewa?

CM,

Ja generalnie bardzo lubię eksperymentować na literaturze, więc w tym przypadku moja wyobraźnia odpaliła nad wyraz szybko. Ale przyznam Ci, że bardzo rzadko mi się zdarza aż taki napływ inspiracyjny. Więc w sumie: dziękować! :-)

Na kolana! Pokłony bić! XD

Na razie to tylko koncept nietypowej konstrukcji opowiadania, ale gdybym się kiedyś zmusił do napisania takiego tekstu, beta będzie mi potrzebna jak tlen, więc odezwę się na pewno.

Będę w gotowości.

Piszę to wszystko głównie po to, żebyś po wyświetleniu gwiazdki mógł się zastanawiać, czy już wpadłem z wyrokiem, czy może tylko na razie straszę. XD

Udało Ci się. A coś mi w tym wszystkim śmierdziało właśnie. XD

 

Sonato,

Rozumiem, wiesz… długo się zastanawiałem czy napisać tamtą odpowiedź na komentarz i jak widać słusznie, usunę ją. Trochę nie pomyślałem, bo skoro cieszyłem się, że każdy wydzi tu coś nieco innego, niepotrzebnie pisałem, co widziałem ja. Dziadek, bardzo podoba mi się Twój tok myślenia i szczerze mówiąc, on dla mnie jest wszystkim i niczym, kimś bardzo ważnym i bez znaczenia, dodałem go, bo czułem taką potrzebę, ale nie określałem kim jest. ;)

Dzięki za zwrócenie uwagi.

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Uważaj z takimi tekstami. Takimi, w których czekasz "na różne interpretacje". Bardzo łatwo zasiać w czytelniku wątpliwość, że sam nie wiesz, o czym pisałeś, że miałeś w głowie tylko mglitą wizję i to inni mają się za Ciebie domyślić. Ja mam takie wrażenie.

Nie przeczę, że ciekawe to, egnimatyczne i chwilami intrygujące, ale zbyt… rozmemłane. Większa część tekstu jest raczej statyczna, to droga do drzewa i potem wspinanie się na jego szczyt. Zdaję sobie sprawę, że powiesz o takim zamiarze i musiał być w tym większy plan. Mimo wszystko było to ciekawe doświadczenia, wcale bolesne, narracja mnie niosła – miałem nawet wrażenie, że to wycięty fragment rozdziału jakiejś książki. Pod koniec obawiałem się, że niemy główny bohater to będę JA, w sensie każdego z czytelników. A kim jest dziadek? Z takich drzewnych to znam tutaj tylko Szyszkowego i on też czasem pisze od rzeczy.

 

ed:

Wchodzicie w cień rzucany przez kolosa koronę kolosa

Jeszcze taka huba Ci się w gałęziach ukryła.

To się wyjaśniło kim jest Dziadek ha ha.

MaSkrolu, zdążyłam przeczytać wcześniejszy komentarz :)

Taaa, ja też znam tego Dziadka, co pisze od rzeczy. :)

Podobało mi się, ale jest ciut zbyt długie na przyjętą konwencję. Myślę, że 6-7 tys. znaków pozwoliłby bardziej wartko potoczyć opowieść. Nie jestem tak krytyczny, jak Gravel, ale też wolałbym żywiej. :) Może zbyt długo budujesz tajemnicę, do kogo zwraca się dziadek. Też się zastanawiałem, czy na końcu będzie jakieś zaskoczenie.

Sam pomysł, narracja i opisy bardzo fajne.

Cześć wszystkim, dzień dobry, miło Was widzieć. :)

 

Stn,

Rozumiem, dzięki za ostrzeżenie, wiem jak wyszło, choć plan miałem od samego początku (no i się tłumaczę jak przewidziałeś), jeśli chcesz, mógłbym przedstawić go na PW, choć nie wiem czy takie udowadnianie ma sens, tekst sam powinien się bronić. Ale wiem, że mogłem zostać niezrozumiany. Szkoda, że jest nieco rozmemłane, myślę, że Dracon ma rację, to powinno być krótsze, ale za wszelką cenę (teraz sam nie wiem dlaczego) chciałem upchnąć wszystkie scenki. Dzięki za miłe słowa, nawet bardzo miłe słowa.

Pod koniec obawiałem się, że niemy główny bohater to będę JA, w sensie każdego z czytelników.

Cieszę się, w sensie chciałem przynajmniej spróbować osiągnąć taki efekt (serio XD), świetnie, że się udało.

A kim jest dziadek? Z takich drzewnych to znam tutaj tylko Szyszkowego i on też czasem pisze od rzeczy.

Jak wspomniałem w poprzednim komentarzu, on podczas początkowego pisania po prostu był, choć nadałem mu już swoje własne znaczenie, liczę, że ktoś też to zrobi. Mam wrażenie, że ten tekst albo do kogoś nie trafi wcale, albo trafi w swój unikalny sposób, którego nie jestem w stanie przewidzieć. Dziwnie się z tą myślą czuję, ale na swój sposób mi miło… ;)

Ale o Szyszkowego mi nie chodziło! :P

Jeszcze taka huba Ci się w gałęziach ukryła.

A wiem, drażni oczy, ale nie mogę na razie poprawić, Gravel już o tym wspomniała.

Dzięki za przeczytanie i opinię!

 

Matko Chrzestna,

Jest wszystkim i niczym, tak jak całkiem sporo rzeczy, no co ja zrobię, nie mam zamiaru już rzucać swoich myśli, bo znów kogoś zawiodę! :P

 

Dracon,

Jak wspomniałem, odpowiadając Stnowi, myślę, że masz rację co do ilości znaków, niepotrzebnie chciałem zmieścić tu wszystkie scenki, które miałem w głowie. Nie dziwie się, sam lubię żywsze opowiadania, pisanie czegoś powolnego, a czytanie to zupełnie co innego. Wiesz… pomysł na drobne zaskoczenie przy zakończeniu, przyszedł zbyt późno, właściwie to przyszedł dziś.

Bardzo dziękuję za opinię i miłe słowa.

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Oryginalne opowiadanie. Z pewnością dobrze wykonane mimo niecodziennej narracji. Było klimatycznie i tajemniczo. Nie mam jasności co do interpretacji, ale myślę, że o to Ci chodziło, więc efekt osiągnięty :)

 

Zamienił stryjek siekierkę na… badylek. ;-)

Tą jakże efektowną, żartobliwą parafrazą wracam z pełnym komentarzem.

I tak, to jest sugestia, że moim zdaniem wrzucenie tego opowiadania do konkursu w miejsce poprzedniego było błędem. Ale to tylko moje zdanie.

Znęcał się nie będę, bo u CM-a ciągle jeszcze trwa tydzień euforii po piątym kliku i wszędzie widzi pozytywy. :-)

W końcu tekst nie jest przecież zły.

Co prawda, jest statyczny jak kolejka na poczcie, ale to nic! Przynajmniej nie pędzi na łeb na szyję!*

Co prawda, ciągnie się momentami jak wóz z kapustą, ale to nic! Przynajmniej się nie zgubię w natłoku informacji!**

Co prawda, nie bardzo wiedziałem, o co tu się czytelniczo “zaczepić”, ale to nic! Zawsze to jakaś forma niekonwencjonalności!***

Co prawda, łapanie się za eksperyment w przypadku tekstu pisanego na ostatnią chwilę jest oznaką czystego szaleństwa, ale to nic! Ludzie lubią brawurę!****

Co prawda, uważam, że poprzednie opowiadanie było dużo lepsze, ale to nic! Przynajmniej zmieściłeś się w limicie!*****

Co prawda, opowiadanie zyskałoby na schudnięciu o parę kilo, ale to nic! Mogło przecież ważyć dwadzieścia!******

Co prawda, nie do końca w trakcie lektury łapałem, jaka jest moja rola jako czytelnika w tym tekście, ale to nic! Napisałeś opowiadanie z haczykiem!*******

Co prawda, nadal gubisz końcówki w “ę”, ale to nic! Przynajmniej ktoś będzie mógł dać Ci w cymbał!********

Co prawda, jako czytelnik wciągany bezpośrednio w opowiadanie wołałbym zupełnie inną scenerię, ale to nic! Ludzie się chyba wciągnęli!*********

Co prawda, gdybym się nie motał przy liczeniu gwiazdek mógłbym takich “co prawda” napisać jeszcze kilka, ale to nic! Wyrobiłeś się z tekstem!**********

Cieszymy się!!! :-)

 

*Tutaj CM sugeruje, że przez co najmniej pół tekstu miał poczucie, że nic w nim się nie dzieje.

**Tutaj CM sugeruje, że jak na taką konwencję tekst wydał mu się strasznie rozwleczony. Jako czytelnik – uczestnik opowiadania chciałbym rzeczywiście w nim być. Przemykać przez dane miejsce, poznawać je, zgłębiać tajemnicę, itp. A tutaj miałem takie poczucie, że lezę przez jakiś ogród. I lezę… i lezę… i lezę… i oglądam jakieś badyle. Właściwie trochę wbrew własnej woli, bardziej na życzenie kogoś niż z rzeczywistej chęci.

*** Tutaj CM rozwija punkt poprzedni. Generalnie idę sobie wraz z tym dziadkiem, ale do końca nie wiem za bardzo po co. W trakcie pierwszej części lektury czułem się trochę jak na jakimś zjeździe działkowców, gdzie jeden z zapaleńców obrał sobie za punkt honoru oprowadzenie mnie po każdej rabacie, gdy tymczasem… ja tylko czekam na grilla. ;-)

**** Tutaj CM sugeruje, że takie eksperymenty rzadko udają się bez prób. A jeszcze rzadkiej, gdy piszemy na ostatnią chwilę. Ową sugestię CM opiera na doświadczeniach własnych. Jeśli chcesz właściwie wciągnąć czytelnika w tekst, zrealizować ten eksperyment jak trzeba, to według mnie potrzebujesz solidnej bety, minimum trzech, czterech królików doświadczalnych betujących, którzy przekażą Ci, jak to, co sobie wymyśliłeś, działa na nich w rzeczywistości.

***** Tutaj CM dochodzi do wniosku, że natłukł za dużo gwiazdek i nie chce mu się każdej rozwijać. ;-)

****** Tutaj CM sugeruje, że początek jest rozwleczony jak znowelizowany regulamin ogrodów działkowych.

******* Tutaj CM daje do zrozumienia, że w tej konkretnej scenerii, choć rozumiał, że chcesz go wciągnąć w opowiadanie, to nie do końca pojmował, czego tam od niego oczekujesz. Jeśli jest tu tajemnica, to zwłaszcza w tej pierwszej części zwyczajnie jej nie czułem. Chce dziadek, żebym za nim lazł, no to idę. Chce dziadek, żeby go słuchał, no to słucham. Ale właściwie wyłącznie z szacunku dla starszych. ;-)

Gdyby mnie zapytać, po co on tak o tym wszystkim ględzi, to, przyznaję szczerze i bez bicia, w pierwszej części nie miałem zielonego pojęcia.

********

Przerywa prace i patrzy w twoim kierunku.

********* Tutaj CM zamyka okno, bo przyjechała śmieciara.

********** Tutaj CM oświadcza, że liczba gwizdek może się nie zgadzać, bo… już mu się mienią w oczach. ;-)

 

Wizyta w ramach tygodnia euforii u CM-a. :-)

Tyle. Pozdrowił i odmeldował się.

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

Cześć, dzień dobry, witam!

 

Edwardzie,

Bardzo dziękuję za przeczytanie, miłe słowa i kolejny zastrzyk motywacji, przyda się. :)

 

Blacktomie,

Dziękuję za przeczytanie. :)

 

CMie, znowu ty??

Nie nudzi Ci się trochę? Błąd błędem, być może masz rację, też uważam, że “Póki Śmierć…” jest lepszym tekstem do konkursu, ale tak czy inaczej był za długi, ten przynajmniej ma szansę powalczyć. Bardzo dobrze, zaczynam mieć wrażenie, że zrobienie zapasu tekstów czteroklikowych, żeby ktoś je bibliotekwał, kiedy nadejdzie czarna godzina, nie jest takim złym pomysłem.

*Tutaj MaSkorl nie może się nie zgodzić, jak już wspominał, niepotrzebnie wciskał na raz wszystkie sceny.

**Tutaj powrót do odpowiedź “*” + masz rację, chcę kiedyś spróbować to przełamać zrobić żywszy tekst w takiej narracji, ale to jest bardzo trudne. Użyłem bezpiecznej opcji, której jakimś cudem zdołałem nadać znacznie, bo gdybym zaczął bawić się w co postanawiasz i co czujesz, bardzo szybko bym się przejechał.

Mam też pomysł na coś, co będzie przełamywało wszystko, ale brakuje czasu, żeby zabrać się za pisanie. Nie wiem czy wpakuję to w ramy opowiadanie, czy będę chciał rozszerzyć, ale być może poproszę Cię o betę, bo kto inny mógłby się nadawać do tego tekstu lepiej niż portalowy Pratchett.

*** XD O nie. Mam teraz wyrzuty sumienia, że tego grilla nie było.

**** Trochę już o tym wspomniałem. Choć w tym nowym tekście narracji drugoosobowej nie będzie, choć przewiduję częste łamanie czwartej ściany. Nowy tekst w tej narracji też korci, ale póki co nie mam pomysłu (chociaż może mam).

***** MaSkrol przypuszcza, że CM to leniwka klucha, ale taka wewnętrznie ciepła, podgrzana przez ANDO. Przypuszczam, że w tym punkcie byś się powtórzył inaczej mówiąc o stryjku i badylku ;)

****** W tym miejscu MaSkrol chciałby powiedzieć, że to był dopiero prolog regulaminu działkowego, sam wstęp mówiący o zachowaniu przed wejściem na teren obiektu.

******* Rozumiem, przygotowałem się, że może tak być w przypadku tego opowiadania. No co zrobić? Skoro nie rozumiesz, to na pewno Twoja wina, nie potrafisz docenić prawdziwej twórczości…

XD!

********* W tym miejscu MaSkrol otwiera okno, bo duszno w domu i ja zamyka, bo jest na dworze jeszcze duszniej, bo sąsiedzi śmieciami palą.

********** MaSkrol mówi, że CM się nie pomylił wszystko jest w porządku jak dom przed świętami.

Cieszymy się!!! :-)

Oj i to bardzo! :D

Kocham Twoje komentarze, jeśli Ty nie zostaniesz polskim Pratchettem, to nie wiem kto.

<Salutuję i ze łzami w oczach patrzę, jak Twoja sylwetka staje się coraz mniejsza, by w końcu zniknąć za horyzontem*. Próbuję nie myśleć o tym, co dla mnie zrobiłeś**. O tym, za co nie zdołałem się odwdzięczyć***. Ścierpnięta dłoń opada, mam wrażenie, że wbrew mojej woli sięga po plecak. Zbieram sprzęt i idę w swoją stronę. Nie oglądam się za siebie. Nie dziś. Nie tym razem****.

W końcu spotkamy się jutro w drodze do szkoły, albo nawet dziś będziemy łoić na kompach.>

*Za rogiem, ale horyzont ładniej brzmiał.

**Pożyczyłeś mi piątaka.

***Nie oddałem Ci piątaka.

****Jakbym wcześniej się oglądał. XD

 

Dziękuję za komentarz, jesteś wielki jak wielka jest wieloryb w porównaniu do drobnoustroju.

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

CMie, znowu ty??

No przecież sam mnie wzywałeś. O tutaj:

bić!

być może poproszę Cię o betę, bo kto inny mógłby się nadawać do tego tekstu lepiej niż portalowy Pratchett.

Tego, że wyrażam gotowość do bety to już chyba nie muszę pisać? ;-)

Mam teraz wyrzuty sumienia, że tego grilla nie było.

Nom. Człowiek wpada na imprezę, a tu tylko rzepa i sok z marchwi. Wstyd! ;)

nie potrafisz docenić prawdziwej twórczości…

Całkiem możliwe. Gustuję w nieprawdziwej. :-)

Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków

No przecież sam mnie wzywałeś. O tutaj:

A no racja, zapomniałem, że odpowiadasz na okrzyki bojowe.

Tego, że wyrażam gotowość do bety to już chyba nie muszę pisać? ;-)

Nie, nie musisz i tak nie miałbyś wyboru. ;-)

Nom. Człowiek wpada na imprezę, a tu tylko rzepa i sok z marchwi. Wstyd! ;)

Ej, ej, ej! Bez przesady, był jeszcze kompot z pietruszki i byłby buraki, tylko że nie przyszły. :P

Całkiem możliwe. Gustuję w nieprawdziwej. :-)

Zagiąłeś mnie w tym momencie. To pozostaje kompromis przy realizmie magicznym. ;-)

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Co mogło pójść lepiej już wiesz, więc nie będę ględzić. Jako eksperyment ok, do czytania so-so, złóż na karb zbierania doświadczeń, a tych, oby było jak najwięcej :-)

 

Dzisiaj usłyszałam cytat z „Nędzników” Hugo podsumowujący zdarzenia pewnego pięknego, przejmującego filmu (w duchu „Parasite”):

„Nie ma złych roślin, ani złych ludzi, są tylko źli ogrodnicy”.

 

Skojarzyło mi się z tytułem i minimalnie z treścią, bo mam na świeżo w pamięci, tę gwałtowność i dylematy. Co do Twojego opka to: fajnie pisanie, akcji cośkolwiek brakuje (takiej napędzającej fabułę, bo te liście niekoniecznie interesujące), głównego bohatera puściłeś samopas, ale za to pomysł był i niezły!

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Cześć, Asylum, miło, że wpadłaś, dziękuję za przeczytanie i miłe słowa. Wiem, że nie czytało się zbyt dobrze (w sensie było nudnawo), lekcja przyjęta, a cytat, bardzo mądry. Kłaniam się i mogę powiedzieć, że znów zacząłem eksperymentować, ale teraz w nieco inny sposób. ;)

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

:D 

Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.

Obiecałam, to przyszłam. :D Poczytałam też komentarze, bo przyznam szczerze, że ja pomysłów na interpretację tekstu miałam mnóstwo zaraz po jego zakończeniu. Podoba mi się narracja drugoosobowa, opisy też ładne, choć początek nieco się ciągnie. Niemniej, czytało się zdecydowanie przyjemnie.

 

I też uważam, że na opowiadanie można spojrzeć pod tak wieloma kątami.

Ponoć robię tu za moderację, więc w razie potrzeby - pisz śmiało. Nie gryzę, najwyżej napuszczę na Ciebie Lucyfera, choć Księżniczki należy bać się bardziej.

Cześć, Verus, dziękuję. Ja też Cię odwiedzę, ale nie wiem jeszcze kiedy, ostatnio nie mam czasu, a kiedy już go mam, cała ochota na czytanie portalu znika i znużenie ciągnie mnie do ziemi. W końcu przyjdę!

Dziękuję za miłe słowa, każda opinia motywuje, szczególnie, że pomysł był ryzykowny.

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Zaskakujące i frapujące. Zdecydowanie ciekawa popołudniowa lektura.

Cześć, Oidrinie dziękuję za przeczytanie i miłe słowa. ;-)

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Interesujące :)

Dziękuję :)

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Hmmm. Nie mam pojęcia, kim są bohaterowie. Hipotez mam jak mrówków, czyli za dużo, żeby się do którejkolwiek przywiązywać. Zatem i do bohaterów nic nie czuję, bo to tylko takie… potencjalne byty.

Myślałam o rajskim ogrodzie. W wersjach Bóg – Adam i Bóg – anioł (instrukcja, jak opiekować się ludźmi).

Ale takie wielkie drzewo to może być Yggdrasil.

Powtarzające się helisy sugerują DNA. Nie wiem, do czego je przyplątać. Może nauka i człowiek odkrywający tajemnice Wszechświata?

A może to bóg ekologii i próbuje coś wytłumaczyć człowiekowi? Głupio próbuje, IMO, bo nie daje mu żadnych informacji, a żąda decyzji.

W komentarzach walisz obrazkami marionetek na sznurkach. Więc może to tekst o manipulacji? Na przykład o Autorze sprawiającym, że czytelnicy podrygują w określony sposób?

Babska logika rządzi!

Cześć, Finklo!

Bardzo lubię czytać te interpretacje, ale nie wiem jak powinienem się wtedy czuć, momentami mam wrażenie, że to źle, bo tekst powinien być w miarę, z drugiej strony chciałem osiągnąć taki efekt. Podobają mi się Twoja i mam wrażenie, że każda po części jest prawdziwa, jednak mitologia i biblia nie miały być motywami głównymi, w moich myślach ten tekst jest związany z czymś bliższym.

Marionetki… być może, po części, tak. Lubię ten temat, ogólnie podoba mi się motyw marionetek, samo ich założenie – przyczepionych i nieżywych ludzików na sznurkach. Zresztą to widać chociażby po awatarze. To nie koniec marionetek, jeszcze się pojawią w dalekiej lub niedalekiej przyszłości ;)

Dziękuję za komentarz, nie spodziewałem się, miło widzieć aktywność pod tekstem po takim czasie.

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

No, staruszek w ogrodzie czyniący cuda zdecydowanie kojarzy się biblijnie.

Czas… Cóż, przeczytałam teksty nominowane, napisałam wiewiórkę, więc wracam do komentowania bieżących. Czyli – aktualnie – z 20 lutego, raptem trzecia strona w poczekalni. Ulubiona emotka Baila.

Babska logika rządzi!

No, staruszek w ogrodzie czyniący cuda zdecydowanie kojarzy się biblijnie.

A wiem, nie zaprzeczam. :P

Czas… Cóż, przeczytałam teksty nominowane, napisałam wiewiórkę, więc wracam do komentowania bieżących. Czyli – aktualnie – z 20 lutego, raptem trzecia strona w poczekalni. Ulubiona emotka Baila.

No racja, to ma sens. Powodzonka :-)

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Z racji, że siedzę troszkę przy wideo grach, to poprowadzona narracja w drugiej osobie była dla mnie jak chleb powszedni. No dobra, mamy tu eksperyment i jest on całkiem udany, moim zdaniem. Co się udało? Zbudowanie klimatu i poprowadzenie bohatera/czytelnika przez małą przygodę. Widać MaSkrolowy rys, czyli majstrowanie przy emocjach, konstruowanie napięcia. Jaką cenę zapłaciłeś za osiągnięcie tego efektu (żeby nie powiedzieć, co się nie udało)? Moim zdaniem widać tu głębszy eksperyment, który nazwałbym płynnością fabularną. Nie ma tu przejść konstrukcyjnych od ekspozycji do zawiązanej akcji, a później do finału. To nie posiłek typu: tu masz ziemniaczki, tam surówkę, a tam mięsko. To jest po prostu zupa, całkiem strawna, można przyznać. Myślę, że to też typowy dla Ciebie rys: ekspresjonizm. Lecisz na flow i snujesz opowieść. Czasem brak głębszego przemyślenia, co nie oznacza w ogóle braku przemyślenia. Całkiem dobre opowiadanie napisałeś. 

Cześć, Mersejk, miło, że wpadłeś. Przypomniałeś mi, że ja jeszcze nie odwiedziłem wszystkich użytkowników, którzy odwiedzili mnie.

Chyba jesteś pierwszą osobą, która wspomniała, że narracja jest dla niej normalna, ale jak jesteś graczem, to oczywiście trudno się dziwić. Cieszę się, że eksperyment się udał.

Widać MaSkrolowy rys, czyli majstrowanie przy emocjach, konstruowanie napięcia.

A to mi zrobiło dzień, miło dowiedzieć się, że jednak ma się jako taki styl. :D

Bardzo ładne porównanie, podoba mi się i myślę, że w przypadku tego tekstu masz rację.

Myślę, że to też typowy dla Ciebie rys: ekspresjonizm. Myślę, że to też typowy dla Ciebie rys: ekspresjonizm. Lecisz na flow i snujesz opowieść.

Czasem brak głębszego przemyślenia, co nie oznacza w ogóle braku przemyślenia.

Mam wrażenie, że to idealnie opisuje moja pisaninę XD. Na żywioł z jakimś zarysem i zobaczymy jak wyjdzie. ;-)

Dziękuję bardzo za ten komentarz.

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

MaSkrolu, przeczytałam i to chyba wszystko, do czego mogę się przyznać, bo nie mogę, niestety, powiedzieć, że wiem o czym czytałam. :(

 

…niby wiem mam co robić… ―> Tu chyba miało być: …niby wiem, co mam robić…

 

Wska­zu­je pień, ale cięż­ko stwier­dzić… ―> Wska­zu­je pień, ale trudno stwier­dzić…

 

Ale nie bój się, wcho­dzi­łem już tędy nie raz. ―> Ale nie bój się, wcho­dzi­łem już tędy nieraz.

 

…nie patrz w dół le­piej. ―> Raczej: …lepiej nie patrz w dół.

 

Nie roz­glą­dasz za punk­ta­mi za­cze­pia­nia… ―> Nie roz­glą­dasz się za punk­ta­mi za­cze­pia­nia…

 

Wiem, wiem, już nie raz sły­sza­łem, że chcesz je usu­nąć… ―> Wiem, wiem, już nieraz sły­sza­łem, że chcesz je usu­nąć…

 

…ale po­trze­bu­je po­mo­cy, po­le­ce­nie mi nie wy­star­czy… ―> Literówka.

 

…i za­miast tego gra­bie ja­kieś li­ście. ―> Literówka.

 

…ale nią nie można żyć w sym­bio­zie… ―> …ale z nią nie można żyć w sym­bio­zie…

 

Jest chud­szy, cięż­ko go roz­po­znać. ―> Jest chud­szy, trudno/ niełatwo go roz­po­znać.

 

…kil­ku­set me­tro­wa prze­paść. ―> …kil­ku­setme­tro­wa prze­paść.

 

Opa­no­wu­ję cię strach. ―> Literówka.

 

Cięż­ko zde­fi­nio­wać to uczu­cie. ―> Trudno/ Niełatwo zde­fi­nio­wać to uczu­cie.

 

Spa­da­cie w dół. ―> Masło maślane – czy można spadać w górę?

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Cześć, Regulatorzy, miło Cię widzieć. Wiem, że tekst jest specyficzny, ale dziękuję, że przeczytałaś do końca.

Wszystkie błędy poprawiłem, dziękuję za pomoc! ;D

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Bardzo proszę, MaSkrolu. ;D

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

wzdłuż ciała przemykają ciarki, jakby w próbie doścignięcia żywiołu

Oł maj gad… Chyba już wiem, co ten ogrodnik uprawia, ale zobaczymy. Purpura, w każdym razie, kwitnie i owocuje :D

 wąskie odnogi niewiele szerszego strumienia.

Dobra, odnogi zawsze są węższe od całego strumienia.

 patrzy na kolosa, który wciąż był oddalony

Chyba "jest oddalony"?

 zdecydować na czym

Zdecydować, na czym.

Ale czy się przyjmą gdzie indziej, lub przetrwają przeprowadzkę to nie wiem. Zresztą to cholernie czasochłonne

Ale czy się przyjmą gdzie indziej, czy przetrwają przeprowadzkę, to nie wiem. Zresztą, to cholernie czasochłonne.

O właśnie!

O, właśnie!

 trudno stwierdzić, co dokładnie ma na myśli

Chyba jednak trudno powiedzieć.

 konary sięgające korony niczym belki podtrzymujące

Konary sięgające korony, niczym belki podtrzymujące. Rozdzielaj czasowniki.

 Miejscami w mniejszych lub większych zbiorowiskach dostrzegasz coś na wzór półek skalnych.

Troszkę abstrakcja.

 Teraz gęsiego idź przede mną.

Żeby iść gęsiego, musiałoby ich być kilku.

 spęczniały jak ten tutaj

Spęczniały, jak ten tutaj.

 na szerokiej, ale stosunkowo gładkiej powierzchni

No, nie wiem. Balansować na powierzchni? Czemu nie na kładce, na przykład?

 Przy wyższym załamaniu trafiasz na drabinę.

… what?

 Później koleją i kolejną.

Literówka.

 Zresztą jak wolisz

Zresztą, jak wolisz.

jedną z przeplecionych łodyg

Przeplecionych (z) czym?

 Nie czujesz bólu, nie czujesz zmęczenia, jakby one wcale nie istniały.

Skoro ich nie czujesz, to nie istnieją. Bo to uczucia, nie?

 wiesz gdzie są

Wiesz, gdzie są.

 Dotyka gąbczastej substancji, która tworzy gzyms

Czyli dotyka gzymsu, który jest gąbczasty. Konkret przed abstraktem.

 to nie dociera gdzie powinno

To nie dociera, gdzie powinno.

 Zresztą co się będę męczył i tak zlejesz moją gadaninę

Zresztą, co się będę męczył, i tak olejesz moją gadaninę.

 momentami impulsywnie przyspiesza

"Impulsywnie" bym wycięła.

 sprawdzić czy

Sprawdzić, czy.

 – Mam cię trochę dość, wiesz? – stwierdza.

Raczej zwierza się – on chyba wie, kogo ma dość.

 Nigdy nie powiesz mi wprost co powinienem zrobić.

Nigdy nie powiesz mi wprost, co powinienem zrobić.

 lepiej jak

Lepiej, jak.

Konary rozbiły się

Nie powiedziałabym, że to właściwa konotacja.

 przypominającego ciąg chaotycznie połączonych rusztowań

Ojeju. Trudno mi to sobie powyobrażać, straszna abstrakcja.

 pod swoimi stopami

"Swoimi" zbędne, chyba, że chcesz to podkreślić.

 przypominających skrupulatnie rozplanowaną sieć nawadniającą.

Same ące.

 mrugnij aby

Aby?

 Świat stracił barwy, jakby spektrum ograniczyło się wyłącznie do czerni, szarości i niebieskiego.

Niebieski to kolor…

 został spożytkowany

Jakoś mi to zgrzyta, nie pasuje tonem.

jako jedyna pozostała w najlepszym stanie.

Czyli w najlepszym możliwym? Chyba? Trudno powiedzieć, co chcesz powiedzieć.

 Bez liści i sporej części gałęzi, cierpka i ostra przypominała bardziej koronę cierniową.

Nie używaj słów, których znaczenia nie znasz.

 Gałęzie są niestabilne. Czujesz jak drżą.

Spokojnie wystarczyłoby: Czujesz, jak drżą gałęzie.

 jakby artysta z litości pozostawił jedną kreskę ciepłego koloru.

Ale jaki artysta? Skąd tu nagle artysta?

 Trudno zdefiniować to uczucie.

Określić.

Dyskomfort, choć nie wiesz dlaczego.

Hmm. Nie wiesz, dlaczego.

 Gałąź na której stoicie łamie się.

Gałąź, na której stoicie, łamie się.

 Czujesz zbliżające się zderzenie.

Zderzenie jest zdarzeniem, nie istnieje, dopóki nie nastąpi. Zasadniczo.

 dopóki twój pień nie pęknie, a korzenie rozłożą się w ziemi.

A korzenie nie rozłożą się. Taka konstrukcja.

 

Dobra, nie mam pojęcia, co właśnie przeczytałam. To metafora, na pewno, ale czego, u licha? Odpowiedzialności za własne życie? Z początku myślałam, że Ogrodnik to dozorca cmentarza… ale potem pojawiło się drzewo, a z nim konfuzja. Zwłaszcza, że nie bardzo to drzewo widzę, nie czuję, że się po nim wspinam. No, i nie wiem, po co.

 Uważaj z takimi tekstami. Takimi, w których czekasz "na różne interpretacje". Bardzo łatwo zasiać w czytelniku wątpliwość, że sam nie wiesz, o czym pisałeś, że miałeś w głowie tylko mglitą wizję i to inni mają się za Ciebie domyślić. Ja mam takie wrażenie.

Właśnie. Nikt nie zrozumie dokładnie tego, co powiedziałeś, ale to nie znaczy, że nie musisz wiedzieć, co mówisz.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Cześć, Tarnino, czekałem aż ktoś w końcu przyjdzie i przekona mnie, że nie umiem w język polski! :P

Nie spodziewałem się nikogo po tak długim czasie, szczególnie czytelnika tak wymagającego… no zobaczmy jakie zrobiłem błędy, które w sumie teraz, kiedy nie pamiętam już tekstu są zapewne oczywiste.

Oł maj gad… Chyba już wiem, co ten ogrodnik uprawia, ale zobaczymy. Purpura, w każdym razie, kwitnie i owocuje :D

Purpura, że złe przesadzone czy jakie, mi się wydawało całkiem dobre XD.

Dobra, odnogi zawsze są węższe od całego strumienia.

Racja, hmm, bardzo często gubię w tych zdaniach logikę.

Chyba "jest oddalony"?

Tak, skutek przyzwyczajenia do czasu przeszłego, poprawione.

Ale czy się przyjmą gdzie indziej, czy przetrwają przeprowadzkę, to nie wiem. Zresztą, to cholernie czasochłonne.

Tak, wciąż gubię się w przecinkach, ale jest coraz lepiej. Naprawdę! :D

O, właśnie!

Serio…! <z nieco mniejszym entuzjazmem>

Chyba jednak trudno powiedzieć.

Zdecydowanie.

Konary sięgające korony, niczym belki podtrzymujące. Rozdzielaj czasowniki.

Pamiętam, przynajmniej staram się, pracuję nad sobą.

Troszkę abstrakcja.

Trochę tak, miałem z tym fragmentem problem, zmieniałem kilkanaście razy, zostało tak, ale mnie efekt też nie zadowala. Może: “dostrzegasz elementy, które nie do końca przypominają drzewo”. Brzydkie i paskudne, ale może mniej abstrakcyjne, spróbuję to dopracować.

Żeby iść gęsiego, musiałoby ich być kilku.

Racja, mój błąd.

No, nie wiem. Balansować na powierzchni? Czemu nie na kładce, na przykład?

W sumie pasuje, przygarnę :D

… what?

Powiem tak… nie mam pojęcia XD Wtedy musiałem mieć w głowie obraz, gdybym mógł odłożyć tekst na kilka dni, zauważyłbym, jednak pisałem na ostatnią chwilę. Usunąłem część, która nie miała sensu. :)

Przeplecionych (z) czym?

Jakby to… napisane bez sensu, chodziło o to, że one wszystkie były splecione, ale tutaj źle to ująłem i właściwie niepotrzebnie.

Skoro ich nie czujesz, to nie istnieją. Bo to uczucia, nie?

Tak, dodałem uczucia “wcale” wtedy dziwnym trafem miało dla mnie to samo znaczenie jak “nigdy”. “jakby te uczucia nigdy nie istniały”, czy to sens?

Czyli dotyka gzymsu, który jest gąbczasty. Konkret przed abstraktem.

Tarniono, czarodzieju ty mój, na wszystko potrafisz znaleźć prostsze i lepsze rozwiązanie! :D

"Impulsywnie" bym wycięła.

Zdecydowanie, nie wiem skąd się tam wzięło, ja go nie napisałem, ktoś je podrzucił! :P

Raczej zwierza się – on chyba wie, kogo ma dość.

Ooo, nie pamiętałem o tym słowie, przyda się!

Nie powiedziałabym, że to właściwa konotacja.

Masz rację, miałem z tym problem, “rozdzieliły się” też będzie nieprawidłowe, prawda? Hmm… a może “konary ustąpiły dziesiątkom mniejszych gałęzi…” nie jestem pewien tego sformułowanie, ale chyba będzie pasować.

Ojeju. Trudno mi to sobie powyobrażać, straszna abstrakcja.

Ojoj, hmm, nie wiem jak inaczej to opisać, trochę zmienię, pełne zdanie wyglądałoby tak “Konary ustąpiły dziesiątkom mniejszych gałęzi, które ściśle do siebie przylegały.”

No nie wiem…

"Swoimi" zbędne, chyba, że chcesz to podkreślić.

Chciałem, ale bez tego brzmi lepiej. :)

Same ące.

Zupełnie zmieniłem to zdanie.

Aby?

Gdzieś usłyszałem, jak ktoś używa tego słowa jako “tylko”, z tego powodu tak napisałem. Te wypowiedzi Ogrodnika “same się pisały”, niewiele nad nimi myślałem, wydawały się brzmieć dobrze, ale racja, tutaj nieco przesadziłem. Poprawione.

Niebieski to kolor…

Szczerze, myślałem, że można używać ich jako synonimy.

Jakoś mi to zgrzyta, nie pasuje tonem.

Mi też, zmieniłem, ale nie wiem, czy zwykłe “zniknął” będzie poprawne :/

Nie używaj słów, których znaczenia nie znasz.

Wstyd mi. Niby znam słowo, jednak zdecydowanie mnie poniosło i przesadziłem z tym opisem XD

Spokojnie wystarczyłoby: Czujesz, jak drżą gałęzie.

Racja, poprawiłem.

Ale jaki artysta? Skąd tu nagle artysta?

Poniosło mnie z opisem, poprawione.

Określić.

Tak, teraz poniosło z językiem XD

Hmm. Nie wiesz, dlaczego.

Usunąłem całe to zdanie, bo twoje “Hmm” idealnie je opisuje XD

Zderzenie jest zdarzeniem, nie istnieje, dopóki nie nastąpi. Zasadniczo.

Racja. Może się powtórzę, ale znów mnie poniosło…

A korzenie nie rozłożą się. Taka konstrukcja.

A tutaj zwykłe przeoczenie. :P

Dobra, nie mam pojęcia, co właśnie przeczytałam.

Specyficzne mi wyszło to opowiadanie, ale najgorsze co można robić, to je tłumaczyć, prawda? Zbyt niezrozumiale, ale następnym razem na pewno wezmę na to poprawkę.

Właśnie. Nikt nie zrozumie dokładnie tego, co powiedziałeś, ale to nie znaczy, że nie musisz wiedzieć, co mówisz.

Mglista wizja to nie była, jednak nie przeczę, że mgliście przedstawiona. Postaram się następnym razem pisać nieco jaśniej. Dziękuję za przeczytanie i wspaniałą łapankę. Ślę bezdotykowe uściski przez komputer! :D

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

czekałem aż ktoś w końcu przyjdzie i przekona mnie, że nie umiem w język polski! :P

Kolokwializm i brak przecinka… chwila, moment XD

 Purpura, że złe przesadzone czy jakie, mi się wydawało całkiem dobre XD.

Na czym polega purpura (w langłydżu).

 Racja, hmm, bardzo często gubię w tych zdaniach logikę.

Bardziej realizm, niż logikę, ale niech tam.

 Tak, wciąż gubię się w przecinkach, ale jest coraz lepiej. Naprawdę! :D

Głowa do góry :D

 Powiem tak… nie mam pojęcia XD Wtedy musiałem mieć w głowie obraz, gdybym mógł odłożyć tekst na kilka dni, zauważyłbym, jednak pisałem na ostatnią chwilę. Usunąłem część, która nie miała sensu. :)

I dlatego, drogie dzieci, trzeba odkładać teksty. Zawsze.

 Tarniono, czarodzieju ty mój, na wszystko potrafisz znaleźć prostsze i lepsze rozwiązanie! :D

 a może “konary ustąpiły dziesiątkom mniejszych gałęzi…” nie jestem pewien tego sformułowanie, ale chyba będzie pasować.

A dokąd te konary poszły, w takim razie? Hmm?

 Zupełnie zmieniłem to zdanie.

Zobaczę później ^^

 Szczerze, myślałem, że można używać ich jako synonimy.

Można, nie o to mi chodziło. Jeśli świat stracił barwy, to wszystkie. Niebieską też. Jeśli niebieska ma być wyjątkiem, powiedz, że stracił barwy oprócz niebieskiej.

 Wstyd mi. Niby znam słowo, jednak zdecydowanie mnie poniosło i przesadziłem z tym opisem XD

 Ślę bezdotykowe uściski przez komputer! :D

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Przepraszam, że odpisuję po tak długim czasie, troszkę mi umknęło. :/

Kolokwializm i brak przecinka… chwila, moment XD

Hahahah, uznajmy, że napisałem tak umyślnie… XD

Na czym polega purpura (w langłydżu).

Dobra, zrozumiałem najprawdopodobniej i dałaś mi stronkę, którą mogę czytać, kiedy nie chce mi się uczyć angielskiego tak po prostu xD

Będę uważał od teraz i masz w sumie rację, trochę przesadziłem w tym opisie :P

Bardziej realizm, niż logikę, ale niech tam.

Nawet w komentarzu gubię XD

Głowa do góry :D

Nie działa link :(

I dlatego, drogie dzieci, trzeba odkładać teksty. Zawsze.

Wiem, wiem, pamiętam, tylko teraz no… nie mogłem :P

A dokąd te konary poszły, w takim razie? Hmm?

Wiedziałem, że będzie coś źle… ehh, pomyślę nad tym jutro, bo już mi się mózg dziś lasuje. Dzięki :P

Rozwiązania na każdy problem w Śródziemu by Gandalf XD

Można, nie o to mi chodziło. Jeśli świat stracił barwy, to wszystkie. Niebieską też. Jeśli niebieska ma być wyjątkiem, powiedz, że stracił barwy oprócz niebieskiej.

Yyy… racja! O tym nie pomyślałem! Wystarczy coś typu “stracił wszystkie ciepłe barwy?” :D

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Przepraszam, że odpisuję po tak długim czasie, troszkę mi umknęło. :/

Całe dwa dni, oł nołs XD

 Nie działa link :(

Portal dokleja z przodu "http://www.https.com//" Dlaczego? Nie wiem. Spróbuj teraz: www.youtube.com/watch?v=EGlo9LzmOME

 Wystarczy coś typu “stracił wszystkie ciepłe barwy?” :D

Znacznie konkretniej.

 

ETA:

 

Słowo się rzekło, Tarnina u płotu. Na powrót.

 niemy krzyk zdaje się rozbrzmiewać na granicy, gdzie percepcja zaczyna mieszać się z imaginacją

… wiesz, widzę przed Tobą świetlaną karierę w telewizji :D

 najpierw inwentaryzacja, pokażę ci to i owo.

Inwentaryzacja, to musi być zrobiona do końca stycznia.

Troszkę jakby jaśniej, ale dziczki stylistyczne ciągle się plenią, a zdałoby się też dosypać przecinków. I nadal nie wiem, o co chodzi. Przez chwilę pomyślałam, że bohater jest świadomością drzewa (Yggdrassila?), która chwilowo się oddzieliła i rozmawia z przydzielonym sobie ogrodnikiem. Potem zwątpiłam.

 

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Portal dokleja z przodu "http://www.https.com//" Dlaczego? Nie wiem. Spróbuj teraz: www.youtube.com/watch?v=EGlo9LzmOME

Teraz działa :D

Słowo się rzekło, Tarnina u płotu. Na powrót.

… wiesz, widzę przed Tobą świetlaną karierę w telewizji :D

Teraz jak to czytam, to mam wrażenie, że zdecydowanie nie chcę pracować w telewizji XD

MaSkrol od teraz ubiera się tylko w purpurę? XD

Inwentaryzacja, to musi być zrobiona do końca stycznia.

Hmm, tyle razy słyszałem, ale nigdy nie przeczytałem definicji, słowo utarło mi się w głowie trochę inaczej i miało nieco szerszą definicję… :P

Troszkę jakby jaśniej, ale dziczki stylistyczne ciągle się plenią, a zdałoby się też dosypać przecinków. I nadal nie wiem, o co chodzi. Przez chwilę pomyślałam, że bohater jest świadomością drzewa (Yggdrassila?), która chwilowo się oddzieliła i rozmawia z przydzielonym sobie ogrodnikiem. Potem zwątpiłam.

Gdy czytałem te wszystkie interpretację miałem wrażenie, że stąpałem dużo niżej i podszedłem do tekstu od innej, mniej fantastycznej strony, teraz też mam takie wrażenie. Dużo piszę takich tekstów, ale będę starał się je nieco lepiej wyważyć.

Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

MaSkrol od teraz ubiera się tylko w purpurę? XD

Ave caesar!

 

Hmm, tyle razy słyszałem, ale nigdy nie przeczytałem definicji, słowo utarło mi się w głowie trochę inaczej i miało nieco szerszą definicję… :P

Adulescentia est tempus discendi, sed nulla aetas sera est ad discendum

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.