Na rozgrzewkę przed konkursem Finkli – napisany na luzie, jako przerywnik w (nawale!) pracy, humorystyczny szorcik mitologiczny, raczej retelling pewnego epizodu niż jakaś większa reinterpretacja. Czyli coś oczywistego, czego nie napisałabym na konkurs Finkli :D
Jak uczy praktyka, forma wieloryba jest wysoce nieodpowiednia dla morskich potworów. Oczywiście, na pierwszy rzut oka może się ona wydawać bliska ideału: tony wagi, setki metrów długości, pióropusze piany wyrzucane wysoko w powietrze, wszystko potężne i bardzo, bardzo imponujące. Niemniej, jeżeli jako bóg postanowisz stworzyć sobie potwora-wieloryba, to wiedz, że będziesz mieć zdecydowanie więcej problemów niż radochy.
Weźmy takiego Ketosa. Metaforycznie rzecz ujmując, począł się on z gniewu Nereid i ich papy na zarozumiałą etiopską piękność, która uważała, że panny z ogonami nie powinny być dopuszczane do wyborów miss Morza Śródziemnego. Bogowie przewidywalnie obrazili się na taki tekst: co ci ludzie sobie wyobrażają! Zaczęło się mówić o zemście i – jak zwykle – skończyło na tradycyjnym modelu: zrób potwora, wypuść potwora, wyjaśnij niedomyślnym śmiertelnikom, skąd i po co ten potwór, po czym czekaj na przeprosiny i odpowiednio atrakcyjną ofiarę przebłagalną. Tym razem wybraną ofiarą miała być królewna, córka piękności od konkursów, a co do potwora – zdecydowano się na morskiego. Zaplanowano go wstępnie, po czym zamówiono wykonanie u podwodnych kowali, Telchinów, a ci jak zwykle poszli w rozmiar.
Ketos działał całkiem nieźle, póki miał za zadanie straszyć rybaków i pojawiać się jako ostrzeżenie na pełnym morzu. Był na tyle skuteczny, że na propozycję ofiary z królewny nie trzeba było zbyt długo czekać. Dopiero jednak kiedy dziewczyna – ubrana w szatki zaprojektowane specjalnie po to, by malowniczo powiewały na wietrze – już czekała, przykuta do skały, okazało się, że pozornie doskonały projekt Ketosa ma jednak pewne znaczące wady.
Bo przecież gdzie tam, gdzie czeka przykuta do skały księżniczka, prędzej czy później musi pojawić się heros-ratownik. I tu właśnie, przy okazji herosa, wyszły na jaw wszystkie wady projektu tego konkretnego potwora.
No cóż: kiedy jest się wielorybem, nie bardzo jest czym chwycić miecz. Niespecjalnie da się też złapać tarczę do obrony. Nie ma czym zamachnąć się na herosa, nie mówiąc o przytrzymaniu uciekającej królewny, która jakimś cudem i wbrew etosowi panien-ofiar zdołała sama wyplątać się z więzów. To się, szczerze mówiąc, nie mogło dobrze skończyć dla wieloryba.
Ostatecznie Ketos okazał się łatwym potworem do zgryzienia, panna i heros (syn Zeusa, skądinąd; wszyscy na Olimpie rozumieli, jak niepolitycznie byłoby czepiać się go za zabicie jakiegoś tam Ketosa!) wzięli ślub, by żyć długo i szczęśliwie, a bogowie obiecali sobie, że kolejny morski potwór będzie miał formę ośmiornicy. Bardzo wielkiej ośmiornicy.
Sympatyczne. Nie śmiałam się na głos, ale kąciki warg drgnęły.
Zaiste, dali ciała z projektem. :-)
Babska logika rządzi!
Miniatura w sam raz na letnią kanikułę. Czyta się gładko, jednym tchem. A skoro jest mowa o wielorybie a w końcówce o “niepolityczności”, przypomniał mi się stary dowcip nie do końca politycznie poprawny:
Trzech mężczyzn przechwala się tuszami swoich żon.
Pierwszy mówi: -Mam taką grubą żonę, że musiałem auto zmienić na większe bo nie mieściła się na przednim siedzeniu.
Drugi: -A ja musiałem kupić pickupa bo w ogóle nie mieściła się w środku.
Trzeci: -A ja już nie mam żony. Pojechaliśmy nad morze i gdy opalaliśmy się na plaży, podbiegli faceci z Greenpeace i zepchnęli ją do wody!
Zależy mi na dobrej opinii u tych ludzi, o których mam dobrą opinię
Dowcip o wielorybie?
Wieloryb pływa dookoła samicy i mówi:
– Dziesiątki państw i rządów, setki organizacji pozarządowych, tysiące ekologów… Wszyscy twierdzą, że jesteśmy zagrożonym gatunkiem i chcą nas chronić. A ciebie, kurde, głowa boli!
Babska logika rządzi!
Dziwne, właśnie wcięło mi mój komentarz. Więc jeszcze raz…
Dobry pomysł i równie dobre wykonanie. Opko jest orzeźwiające, lekkie, w sam raz na tę pogodę. No i ładnie pokazałaś, że bogowie też czasem mogą dać wiadomej części ciała. ;)
Klik
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Ninedin, fajny szort, nawet bogom coś się nie udaje:) i to jest pocieszające.
Tsole
Jeden facet pomyślał, że może więcej. Drugi go przebił: „A ja jeszcze więcej”. Trzeci natychmiast dodał: „To ja najwięcej” i tak nadął się, że pękł.
– Powietrze spuszczone z ego jęknęło żałośnie, rozglądając się po swoich materialnych szczątkach:
– I co teraz, nie mam domu?
– Nie bój nic, głupie! Pozbieramy się prędko, napompujemy mocniej i będzie ciebie jeszcze więcej – zapiszczały szczątki.
– To beze mnie – powiedziało powietrze i ulotniło się z godnością.
Z encyklopedii Solarnej, przypowieść o pochodzeniu słowa „nessi” (never ending stupid stories).
Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.
Asylum: Najgorsze są przebicia między sferą “serio” a “dla jaj” :)
Zależy mi na dobrej opinii u tych ludzi, o których mam dobrą opinię
Intrygujące przedstawienie tematyki mitologicznej w pragmatycznym ujęciu :) Styl nienaganny, ładnie wkomponowane wtrącenia. Ciekawi mnie, czym (lub kim) jest ta ośmiornica wspomniana na końcu, bo z mitologii greckiej nie mogę nic skojarzyć… A może miałaś na myśli coś z innego kręgu kulturowego? Czy to… Cthulhu?
Those who can imagine anything, can create the impossible - A. Turing
Zabawna opowiastka i mam nadzieję, że pierwsza z cyklu, skoro po wielorybie zapowiadasz bardzo wielką ośmiornicę. ;D
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Sympatyczne.
"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM
Ciekawi mnie, czym (lub kim) jest ta ośmiornica wspomniana na końcu, bo z mitologii greckiej nie mogę nic skojarzyć…
Hmm. Ktoś wie, jak wyglądały Scylla i Charybda?
Babska logika rządzi!
Przeczytałam; nie uśmiechnęło i nie rozbawiło co prawda, ale i tak, ninedin, ciekawie zobrazowałaś schemat działania i zachowanie bogów oraz fajnie ukazałaś, że też im coś czasem nie wyjdzie; w związku z czym się wezmą naradzą i wymyślą coś jeszcze gorszego dla śmiertelników, tak na wszelki. XD
Hmm… hmm… hmm… :P Sama nie wiem. Przyczepić się za bardzo do czego nie ma, ale zabijanie wielorybów to nie moja działka :P
Nie ma czym zamachnąć się na herosa, nie mówiąc o przytrzymaniu uciekającej królewny,
Potwór mógł machnąć ogonem albo inną płetwą, a pannę połknąć ^^.
Bo przecież
gdzietam, gdzie czeka przykuta do skały księżniczka, prędzej czy później musi pojawić się heros-ratownik
It's ok not to.
Fajne wiele wyjaśnia w temacie jak robić porządne potwory morskie :D
Lekka lektura, dobrze napisana, płynnie się czytało. Niestety, wbrew oczekiwaniom, nie uśmiałam się.
Ach, szkoda, że nie stworzyli Moby Dick’a albo Lewiatana.
Ale w planach Kraken :-)
"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM
:D
Taki całkiem sympatyczny szort. Rozbawić może nie rozbawił, ale czytało się lekko. :)
„Często słyszymy, że matematyka sprowadza się głównie do «dowodzenia twierdzeń». Czy praca pisarza sprowadza się głównie do «pisania zdań»?” Gian-Carlo Rota
Lekko i przyjemnie. Miły przerywnik i nic poza tym. Ale takie w końcu miałaś założenie. I co będzie dalej, bo dobry morski potwór przydałby się ;)
Lekkie i nawet przyjemne, ale czy dowcipne? Tak średnio przyznam szczerze. Tym bardziej, że mankament nie posiadania chwytnych kciuków wśród potworów bynajmniej nie jest ekskluzywny dla potwornych wielorybów. Jak się nad tym zastanowić, to w sumie większość bestii radzić sobie musi bez oręża jakiegokolwiek (za wyłączeniem może zębów i pazurów), a i tak jakoś dają radę. Pod warunkiem oczywiście, że heros, czy też heroska, pozostają mało kompetentni ;)
"Nie wierz we wszystko, co myślisz."
Milusi mitologiczny infodumpik. Mnie uśmiechnęło.
Gnoomie, ale taka Hydra na przykład w pysk coś łatwo mogła chwycić (miała ich na dodatek dziesięć), a wieloryb z jego fiszbinami? Większość potworów była jednak lepiej dostosowana do walki.
http://altronapoleone.home.blog
Z Jonaszem sobie poradził, ale to widocznie cienki bolek był… ;-)
Babska logika rządzi!
Humor nienachalny, by nie napisać zdawkowy, ale szort jako całość bardzo lekki i przyjemny w odbiorze. Napisane porządnie, z pomysłem i dobrze zaakcentowaną puentą. Taki sympatyczny “umilacz” kilku minut życia. :-)
Mam nadzieję, że to wystarczy, by polecić do biblioteki.
Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków
Faaaajnee:). Lekkie, orzeźwiające, z erudycją i humorem, takim nienachalnym:). Podobało mi się:)
Czytało się bardzo miło, wszystko ładnie złożone, bez błędów stylistycznych. Na przerwę w pracy jak znalazł do poczytania :)
Prawdę rzekłaś drakaino, ale w żadnym punkcie z autorką się nie spierałem, iż wieloryb solidnym materiałem na bestię jest. Przeciwnie, wydaje mi się, iż strach ludzki przed tymi olbrzymami wynikał od zawsze tylko i wyłącznie z naszej prymitywnej, małpiej histerii i generalnego niepokoju w obecności Dużych Stworzeń, których nie uda się łatwo zabić tudzież okiełznać. Człowiek moim zdaniem generalnie z natury bestią jest zaborczą, a w swej zaborczości też zakompleksioną i bardzo nie lubi, gdy mu jakieś insze zwierzę kwestionuje niepodzielne rządy na Ziemi. Stąd też pewnie biedne fiszbinowce (za wyjątkiem orek może, bo to faktycznie groźne bestie) taką złą sławą w co poniektórych antycznych opowieściach się cieszą. Biedne molochy.
"Nie wierz we wszystko, co myślisz."
problemów niż radochy.
Problemów, niż radochy.
przewidywalnie obrazili się
Hem? Może tak: Bogowie, co było do przewidzenia, obrazili się.
Dopiero jednak kiedy
Hmm. Coś mi tu nie gra, tylko co? Przecinki? Nie jestem pewna.
No cóż
No, cóż.
Jeej, jak słodko :) I straszno, i smieszno.
Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.
I tu też byłam, tekst jednym haustem wypiłam.
Podobało mi się projektowe podejście bogów do tworzenia potworów, lubię taki eklektyzm w łączeniu wątków i stylów. Nie było może chichrane, ale zdecydowanie do uśmiechnięcia. Może tylko wielorybka szkoda, bo na pewno się starał i to nie jego wina, że go tak niefortunnie wymyślono :(
Dziękuję wszystkim w imieniu wieloryba :)
ninedin.home.blog
Przyjemna czytanka, można się uśmiechnąć.
Szkoda wieloryba. Nie można było go po prostu odpędzić? Perseuszu, bój się Kapitana Planety. Jak cię znajdzie i kopnie w tyłek, to wylecisz ze swojego ramienia ;)
Total recognition is cliché; total surprise is alienating.
Większość greckich herosów to, tak po prawdzie, pierwszej klasy przestępcy (ale nie jestem tu oryginalna, Herkules Poirot też tak sądził :D )
ninedin.home.blog
Najwyraźniej ;) No bo jeszcze gdyby komuś krzywdę ten Ketos zrobił. Ale on tyko straszył :0
Total recognition is cliché; total surprise is alienating.
Fajne :)
Przynoszę radość :)
Ciekawy motyw, pozdro!
Jestem niepełnosprawny...
Uśmiechnęło, ale wielorybek mógł ich przynajmniej nieźle skąpać machając ogonem i sobie odpłynąć cały i zdrowy.
