narracja podmiotu zewnętrznego a narracja pierwszoosobowa - prośba o pomoc

"Czy brak jakichkolwiek "pierwszoosobowych oznak", kto prowadzi narrację (czyli np. zdawało się mi, zobaczyłam, widziałam itd.), przy jednoczesnym braku (oczywiście u mnie tego nie ma) żadnych trzecioosobowych wtrąceń, świadczy mimo wszystko, że jest to narrator zewnętrzny?"

"Dom był zielony. Miał drzwi i okna. Dookoła rosły nasturcje. Nie było w nim nic szczególnego... itd."

Tylko że nie napisałaś tak. Użyłaś zaimka "ich". ICH DOM - z automatu nasuwa się myśl, że mowa o domu ludzi, o których jest opowieść, w sensie, że narrator zewnętrzny o nich mówi. Gdybyś napisała "Dom był zielony", to nie byłoby może zmyłki, ale zaczęłaś typowo dla tekstu pisanego w narracji trzecio-.

Ewelina, problem w tym, że "ich" dom nie był domem narratorki. Co wtedy?

"Siedzieli dookoła łóżka i rozmawiali spokojnie. Żaden nie próbował pomóc chłopakowi. On najwyraźniej wcale tego nie oczekiwał. Trwał w bezruchu jak buddyjski mnich. Trzymał się za zawiniątko kryjące to, co zostało z kciuka. Jego oderwany kawałeczek leżał na śnieżnobiałej narzucie, plamiąc ją bezlitośnie.

- Nie pomożecie mu? – zapytałam od drzwi."

No dobrze.. A w tym fragmencie --- ile jest podmiotów narracyjnych? 

Nota  bene, stosowanie podmiotu zewnetrznego nie jest błędem --- i nigdzie tego nie napisałem. Naisałem tylko, że nie nalezy mieszać podmiotow narracji, a jeżeli już, nalezy takie częsci jakoś wyróznić. A opowiadanie znamienitej Autorki  jest w tej chwili jest na bieząco zmieniane, także pod wplywem uwagi Eweliny --- i bardzo dobrze. Tylko że niem mam juz tekstu oryginalengo...

Ludzie bywają jednak nerwowi.  Cięzkie czasy dla piszących, przynajmniej niektórych. 

"Dom był stary, drewniany i wyglądał dziwacznie" albo "Dom był zielony. Miał drzwi i okna. Dookoła rosły nasturcje. Nie było w nim nic szczególnego." - a kto by tak mówił o własnym domu? Tak na chłopski rozum: jak opisujesz komuś swój dom, to mówisz "Dom jest zielony"? Raczej MÓJ dom jest zielony, miejsce MOJEGO zamieszkania to..., MOJE miasto jest brzydkie, a MÓJ kraj jest do dupy. Zawsze. No okej, może to być dom narratorki, która np. dopiero się wprowadziła, albo mieszkała w nim kątem, ale nie przesadzajmy. Wszak zaraz się dowiemy czyj to dom i o co w ogóle chodzi. Imo - wywalisz zaimek i nic się katastrofalnego nie stanie. Oczywiście prościej byłoby napisać: Ich dom był stary i drewniany. Wydawał mi się dziwaczny". Ale uprzeć też się można.

Roger, w zacytowanym fragmencie - nic nie zmieniłam pod wpływem Eweliny. Już zresztą nie mogłam - w chwili, gdy pisałam tekst w HP, już nie miałam możliwości edycji (miałam ją do godziny 13tej). Zaimki w pierwszym akapicie dodałam jeszcze w trakcie naszej wymiany komentarzy pod tekstem, o czym informowałam w jednym z nich. Zatem jest cały czas dostępny tekst oryginalny + zaimki w pierwszym, jedynie pierwszym akapicie.

Oczywiście rozumiem, że zmiany narratora są dopuszalne i trzeba je wtedy tylko wyróżnić. To jasne.

Ewelino, czyli - jak rozumiem - bezpieczniej jest JEDNAK (tak, aby nikt odniósł tych samych wrażeń, co Roger) wstawiać zaimki, wyraźnie wskazujące, że narratorem jest bohater. Czyli  np. "wydawał mi się dziwczany", a nie tak "bezosobowo". Dobrze zrozumiałam?

Ewelina - jeszcze jedno - nie wiem, który zaimek należałoby wywalić? "Ich" na początku? Co by to zmieniło?

(tak czy owak nic już nie wywalę, bo od 13tej nie mogę)

    Bardzo konsekwentne i przemyślane zastosowanie narratora zewnętrznego występuje w jednym z opowiadań, publikowanych na innym portalu – opowiadaniu sensacyjno-historycznym, utrzymanym w konwencji thrillera. Akapity, oddzielone gwiazdkami, służą do zaakcentowania zmiany sytuacji i bohaterów. Przy okazji bezbłędna stylizacja języka i sposób prowadzenia narracji, co słusznie podkreślił komentator. 

    Oto link: -->  http://esensja.pl/tworczosc/opowiadania/tekst.html?id=15540

Trzeba napisać tak, żeby czytelnikowi w pewnym momencie grunt się nie zawalił, żeby się nie okazało nagle, że stał na głowie, a to, co było nad nim, to jednak nie sufit był, a podłoga. Jeśli zaczniesz beosobowo, to imo,też będzie okej, bo czytelnik sam nie wie, gdzie stoi, więc wszystko przyjmie. Ale faktycznie bezosobowo, coby tekst nie sugerował(!) czegoś (narracji trzecio-, jak u Ciebie zrobił to zaimek "ich"), a potem nie okazał się jednak pierwszo-.

"Niemile kojarzyły się mi z nudą szkolnych wycieczek do muzeów." - Imo to jest pokazanie narratora nie za późno, tylko ze zbyt małym przytupem. Ten narrator sobie gdzieś tam w tle przechodzi. To zdanie nie jest o tym, że JA (ja, narratorka) to mówię, tylko na atmosferę nudnych wycieczek. Wprowadza konsternację, bo brzmi, jakby czytelnik już to powinien wiedzieć, co to za narracja. A efekt jest podwójny, bo nie dość, że nie wie (ja nie wiem), to jeszcze myśli, że jest trzecio-.

A już taki fragment: 

"Dom był stary, drewniany i wyglądał dziwacznie. Zapewne powodował to jego butelkowo-zielony kolor, gdyż w okolicy roiło się od jasnych, pastelowych budyneczków, doskonale komponujących się z błękitem oceanu. Wnętrza kiedyś musiała zdobić biel, ale nawet wspomnienie o niej pokrywała już warstewka brudu. Dom miał ze dwadzieścia pokoi. Większość pozostawała pusta i zakurzona.

Wzdrygnęłam się*. Niemile kojarzyły się mi z nudą szkolnych wycieczek do muzeów."

*Odpowiednie wstaw.

Imo jest okej. Piszesz bezosobowo o miejscu, a potem stawiasz sprawę jasno, kto tu rządzi. Nie gdzieś kątem.

Z zaimkami bezpieczniej i prościej (przynajmniej teoretycznie, bo popaść można w przesadę, z zaimkami).

Się namądrzyłam ;p

Roger - Ogromne dzięki za zwrócenie uwagi na problem narracji (i za link, niechybnie zajrzę, ale myślę, że najpierw dobrze byłoby się nauczyć porządnie prowadzić narrację jednoosobową, zanim zacznę je mieszać; i robić to tak, by nie było wrażenia, że narratorów jest dwóch ;). I znowu się czegoś nauczyłam :)

Ewelina - Dziękuję, teraz rozumiem. Czyli - reasumując - zaimki nie mają takiej siły sprawczej - lepiej używać czasowników pierwszoosobowych, a nie zaimki "gdzieś kątem". Dzięki!:)

Poza tym widzisz jakieś jeszcze błędy, że tak bezczelnie zapytam przy okazji? ;)

Coś tam się znalazło :) Wypisałam pod tekstem, jak bozia przykazała :)

Dzięki. Nawet jestem zaskoczna, że tak mało. Obawiałam się, że cały tekst będzie do przemontowania lub coś takiego :)