- Hydepark: Autopromocja - czyli metoda na wyrobienie nazwiska

Hydepark:

inne

Autopromocja - czyli metoda na wyrobienie nazwiska

[Uwaga! ~ Standardowe wtrącenie na początku niemal każdego tematu ~]

Przyznam szczerze, że nie mam pojęcia czy ktoś tworzył podobny temat czy nie. 

 

O co w nim chodzi? Wszyscy wiemy, że debiutantom nie jest łatwo. W szczególności wydać książkę, ale i zaistnienie na rynku w jakiejkolwiek innej formie, też do łatwych zadań nie należy. 

 

Sam mogłem w tym roku wydać książkę, ale z częściowym finansowaniem, co było dla mnie strzałem w wątrobę i to nie tylko ze względu na to, że nie stać mnie, ale bardziej z powodu opinii jakie krążą na temat tego typu wydań. 

Stąd moje pytanie. Jakie waszym zdaniem są najlepsze “ścieżki przygotowawcze” do wydania książki? Czy w ogóle warto się na to przygotowywać?

Bo jak wiadomo nawet jeżeli wydawca otrzyma całkiem niezły tekst to może zrezygnować z wydania go, głównie dlatego, że to hazard, gdyż autor nie posiada nazwiska. 

 

Osobiście założyłem własną stronę internetową, którą staram się promować i biorę udział w jak największej ilości konkursów literackich. 

 

Jestem ciekaw, co w ogóle myślicie o staraniach w stworzeniu swojej osoby “medialnie” jeszcze przed próbami wydania czegoś większego?

Komentarze

obserwuj

Ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć. Rozsyłać, rozsyłać, rozsyłać. Tworzenie wizerunku, którego nie ma czym podeprzeć jest ryzykowne, choć czasem opłacalne. Na początek zdefiniuj sobie cel: czy chcesz “coś” wydać, wydać coś dobrego czy wyrobić sobie nazwisko?

"Białka były czerwone, a źrenice większe niż całe oczodoły"

Właśnie chodziło mi o to, czy stworzyć wizerunek publikując np. w sieci i zdobywać czytelników? Czy tak wyrobione nazwisko będzie miało jakąś wartość w oczach wydawcy?

 

Czy może jest to nadaremny trud i lepszym rozwiązaniem byłoby stawiać na same konkursy, albo po prostu wysyłać powieść do wydawnictw. 

 

 

Nie twórz wizerunku, tylko teksty. I ślij, gdzie popadnie. Nie zaszkodzi, a może pomóc.

"Białka były czerwone, a źrenice większe niż całe oczodoły"

Również dostałam propozycję wydania powieści z dofinansowaniem, z Novae Res. Postanowiłam jednak, że chciałabym to zrobić “po bożemu” i obecnie jestem bardzo zadowolona z tej decyzji.

Marcin Zwierzchowski w naszym wątku o poradach dla debiutantów twierdzi, że nazwisko nie jest ważne, jeśli masz tekst-petardę. A jednak wydaje mi się, że jeśli portfolio autora nie jest tabula rasa, wydawca spojrzy na tekst przychylniejszym okiem. Inaczej w ogóle nie prosiliby o przesyłanie notek o sobie.

Dlatego, podobnie jak Dzikowy uważam, że trzeba tworzyć wizerunek poprzez teksty. Dobre, błyskotliwe, charakterystyczne teksty.

Poza wszystkim, ta ścieżka stanowi również świetną lekcję pokory. A t dzisiejszym świecie, gdzie wmawiają w reklamach “możesz być kim chcesz” i “jesteś tego warta” to cenna lekcja.

https://www.martakrajewska.eu

Taki własnie był zamysł mojego pytania. Nie chodziło mi o tworzenie wizerunku mojej osoby, a raczej o to, czy jeżeli tworząc teksty z czasem stworzy się grupa czytelników to czy będzie to sprawiało jakąś różnice wydawcy.

 

Nie spodziewałem się autorytatywnych wypowiedzi, tylko stosunkowo luźnej dyskusji na temat podejścia ludzi zgromadzonych na tej stronie, mających doświadczenie w tej materii czy też nie.

Najlepsza promocja swojej twórczości to publikacja w... papierowej NF!

:)

 

"Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę ażeby już rozgorzał" Łk 12,49

Już próbowałem kilka razy, ale teksty nie zgrywały się z zamysłem magazynu. :D Oczywiście jeszcze będę próbował, ale na razie pracuję nad tekstami na stronę, nad książką i nie mam chwilowo pomysłu na jakieś interesujące opowiadanie, które mogłoby się nadać. 

Mam wrażenie, że to trochę przypomina bieganie jak kot z pełnym pęcherzem. Trzeba się bardzo napracować, biegać w kółko, narobić mnóstwo hałasu, być prawie wszędzie i w końcu dać z siebie wszystko, a i tak jedyne, co możemy usłyszeć to:

 

“Super. Znowu trzeba zmienić żwirek w kuwecie”

 

Pewnie, wydawcy patrzą dużo przychylniej na autorów z jakimś doświadczeniem, ale to nie jest gwarancją na jakąkolwiek współpracę. No, chyba, że mówimy o układzie, w którym autor sam ma opłacić wydanie książki, a wydawca łaskawie obejmie ją patronatem x(

 

James! Gdyby istniał jakiś genialny przepis na literacki sukces, wszyscy bylibyśmy już dawno pisarzami na skalę światową ;) Jedyną drogą na skróty, jaka przychodzi mi do głowy, są “znajomości”, a te, jeśli się ich nie ma, można zdobyć przez udzielanie się na portalach, branie udziału w konkursach, molestowanie wydawców ciągle nowymi arcydziełami...

 

Czyli wszystko sprowadza się do jednego:

Pisać, pisać, pisać.

She would always like to say: "Why change the past, when you can own this day?"

Znajomości faktycznie mogą być “drogą na skróty”, ale nie w tym znaczeniu, co go lansują grafomani z parciem na papier, czyli spizeg, blokowanie debiutantów, klika!, ale jako pomoc w betowaniu, redagowaniu itd. Znajomi podrzucą konkursy, które mogą Cię zainteresować, mogą też zaprosić do antologii, do której piszą, ale tu też nikt przez sympatię nie weźmie marnego tekstu. Ja bardzo sobie chwalę współpracę ze znajomymi pisarzami. Bardzo pomagają ich uwagi przy pracy nad warsztatem.

"Białka były czerwone, a źrenice większe niż całe oczodoły"

Ja bardzo sobie chwalę współpracę ze znajomymi pisarzami. Bardzo pomagają ich uwagi przy pracy nad warsztatem.

+1. To chyba nnajlepsza szkoła.

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)

Jeżeli priorytetem jest wydanie książki, to najskuteczniej byłoby chyba zaproponować wydawnictwu tekst wpisujący się w aktualną modę. Może jakaś młodzieżowa przygoda żeńskiej protagonistki w krainie high fantasy? A może postapokalipsa zatytułowana “Podziemna Kolej”?

na emeryturze

Z tego wynika, że najlepiej byłoby opisać rozterki miłosne maszynistki pociągu przemierzającego postapokaliptyczne Śródziemie :P

She would always like to say: "Why change the past, when you can own this day?"

Lycoris XDDDDDDDDD

Zapraszam na stronę autorską: www.facebook.com/LadyWrites - Anna Szumacher

Żeby było zabawniej, tak streszczoną książkę kupiłbym od ręki, w kilku egzemplarzach nawet, żeby dodatkowe kopie podarować znajomym piewcom talentów Tolkiena. Żeby było smutniej, w żadnym innym wypadku nie zapłaciłbym pełnej ceny za debiutancką książkę rodzimego autora.

Może warto pójść z duchem czasu i zrezygnować z papierowej dystrybucji na rzecz elektronicznej? Może nawet samodzielnej?

na emeryturze

I to błąd. Ja zapłacę i z pewnością się nie zawiodę. Ba, ja temu debiutantowi premierę zorganizuję i spotaut. Bo opowiadania czytałem w NF. ;)

"Białka były czerwone, a źrenice większe niż całe oczodoły"

Z tego wynika, że najlepiej byłoby opisać rozterki miłosne maszynistki pociągu przemierzającego postapokaliptyczne Śródziemie :P

To byłby murowany hit! :D

Ni to Szatan, ni to Tęcza.

Gary, a jak zamierzasz na tym zarobić? Przecież nic nie szkodzi, by takiego e-booka wrzucić do sieci i za darmo rozpowszechnić :( W takiej sytuacji zysków brak, a jedynie koszty się piętrzą. Ostatnio dostałam od wydawnictwa propozycję na wydanie takiej elektronicznej książeczki. Problem w tym, że zażyczyli sobie za to 7000zł :( Jeśli kogoś stać na takie przyjemności – droga wolna, bo takie układy są wydawnictwom najwyraźniej całkiem na rękę.

 

Tak na dobrą sprawę ładnego pdfa można skleić samemu, a treść przeredagować ze znajomymi. Ot, taki 100% self publishing :P

She would always like to say: "Why change the past, when you can own this day?"

Tak na dobrą sprawę ładnego pdfa można skleić samemu, a treść przeredagować ze znajomymi. Ot, taki 100% self publishing :P

A żebyś wiedziała, że można :)

Taki chałupniczy selfpub w formie cyfrowej sam w sobie kokosów nie przyniesie (chyba, że potrafisz pisać perwersyjne porno historyjki w języku angielskim) ale może być najlepszą formą dotarcia do czytelników. Można się w ten sposób reklamować na forach tematycznych, na stronach poświęconych tematom poruszanym w twojej twórczości: rozdawać darmowe próbki licząc na zyskanie bazy czytelnicznej. Koniec końców i tak pewnie nic z tego nie wyniknie w kwestiach finansowcyh, a może i w ogóle, ale podobnie niewiele wyniknąć może z debiutu papierowego.

na emeryturze

@Lycoris.Caldwelli

Ostatnio dostałam od wydawnictwa propozycję na wydanie takiej elektronicznej książeczki. Problem w tym, że zażyczyli sobie za to 7000zł :(

 

To nie self, to vanity press.

Problem w tym, że koszt produkcji książki jest niższy (200 egzemplarzy), czyli 7 tys. to już razem z zyskiem producenta (wydawca nie przechodzi mi przez palce). Tego nakładu to się nawet nie opłaca sprzedawać, lepiej energię przeznaczyć na łapanie kolejnego frajera. Choć, jak będę miał za dużo kasy, to się skuszę, żeby ich pozwać za brak redakcji i korekty, które są w umowie. A że brak, to zapraszam do recki pod linkiem

A selfpub jest fajnym doświadczeniem, szczególnie gdy zbierze się paczka autorów już publikujących i debiutantów. Takie doświadczenie dużo daje: przy Zombiefilii pracowało grono redaktorów, zbiorek został dobrze połamany, a ja ogarnąłem premierę – każdy dorzucił swoją cegiełkę. Bardzo polecam taką formułę.

A samodzielne wydawanie wymaga trochę zachodu, znajomości mogą obniżyć koszt, ale zapłacić redaktorowi, zapłacić korektorowi, potem za skład, łamanie i druk, i przy odrobinie szczęścia zostanie w kieszeni więcej niż przy vanity, większy nakład i (znowu!) doświadczenie.

"Białka były czerwone, a źrenice większe niż całe oczodoły"

Ech, najbardziej rozbawił mnie fakt, że w wywiadzie wstępnym pytali o wiek i czym się genetalnie zajmuję. Jestem ciekawa ilu studentów dysponuje taką kasą xD Bardziej niż poszukiwanie autora przypomina to łowienie naiwnego sponsora :(

 

I tu pojawia się fajny pomysł na zorganizowanie jakiejś przyjemnej antologii. Jak zauważył kolega Dzikowy –  kupie siła :D Nic nie stoi na przeszkodzie, żebyśmy się co jakiś czas zmobilizowali i zaatakowali jakieś wydawnictwo gradem genialnych opowiadań :D

She would always like to say: "Why change the past, when you can own this day?"

A selfpub jest fajnym doświadczeniem, szczególnie gdy zbierze się paczka autorów już publikujących i debiutantów. Takie doświadczenie dużo daje: przy Zombiefilii pracowało grono redaktorów, zbiorek został dobrze połamany, a ja ogarnąłem premierę – każdy dorzucił swoją cegiełkę. Bardzo polecam taką formułę.

A czemu nie skrzyknąć na tym portalu grupy osób, a może i konkurs ogłosić, żeby zrobić taki tematyczny zbiorek? Albo nawet wybrać najlepsze okpa z ostatniego roku i je skleić. W ramach reklamy poziomu portalu i NF (rozumie się samo przez się).

 

Co do pytania z samego tematu: jestem zdania, że jednak trzeba pokazać się w kilku miejscach drobnymi formami, żeby mieć wpisów multum w CV. Zdarzyło się więcej niż jeden raz, że trafiałem na jakąś książkę / zbiór autora tylko dlatego, że przykuło mnie tak dużo publikacji przy jego nazwisku (w stosunku do innych autorów tego samego czasopisma czy antologii). Myślałem sobie – ho, kilka osób w różnych miejscach już łyknęło jego pisanie, muszę się przekonać. Ściągałem wtedy to, co wygooglałem darmowe tego autora, a jak mi się podobało, to zaczynałem polować na książkę. Teraz intensywnie zastanawiam się nad debiutem takiego jednego młodego pisarza powieści grozy – ale obiecałem sobie nie kupować książek do jesieni, póki nie przeczytam tego, co mam pod nosem.

A ja, czytając taki (i podobne) wątek o promocji, wydawaniu i CV to mam dziwne wrażenie, że niektórym ludzikom strasznie zależy na byciu “opublkiwanym”. Parcie na szkło...

 

...a zawsze myślałam, ze w tej zabawie chodzi o to, żeby być dobrym pisarzem. Albo po prostu dobrze pisać.

 

Cóż, człowiek całe życie się óczy ;)

Wiesz, ale jak człowiek pisze, to gdzieś w głowie mały głosik mówi mu, że przydałby się ktoś, kto by to przeczytał ;)

Zapraszam na stronę autorską: www.facebook.com/LadyWrites - Anna Szumacher

@Jesień

Ależ chodzi o to, by dobrze pisać i mieć z tego fun, ale kiedy ktoś mówi “ej, świat się musi o tobie dowiedzieć! wydrukuję cię!” to jest taki kop, takie doładowanie, które nie puszcza przez kupę czasu. Jesteśmy też ludźmi, istotami, które chcą być oceniane przez innych. W tym co robią, w tym jak się ubierają, w tym co sobą prezentują. To gdzieś w nas tkwi, a model kultury to pogłębia. Poza tym – to chyba jedno z największych marzeń piszących, by wejść do tego panteonu literackich gwiazd, a nasz papierowy głos (że użyję takiego wyrażenia) ma jakąś siłę przebicia.

No jasne. Ale jak ktoś dobrze pisze, to go się dobrze czyta, więc chałwa i zaszczyty przychodzą naturalnie, z czasem. Może to mniej spektakularnie niż PR’owe zabiegi, ale za to takie laury mają kolor złota, a nie tombaku. I “ważą” odpowiednio więcej.

Może zamiast spędzać czas na myśleniu o tym “jak wypromować swoje nazwisko”, poświęcić te godziny na myślenie/ćwiczenie  o tym jak być lepszym skrobaczem? Sława nazwiska przemija, wartość dzieła zostaje...

Całkowicie rozumiem Twoją opinię, Jesień. Ale z drugiej strony, mamy warunki, które “zmuszają” do wysyłania tekstów do różnych miejsc. Np. w NF nie pokaże się moje opowiadanie, no to spróbuję gdzie indziej. Mamy kilka mozliwości i można korzystać. Oczywiście, nie zgadzam się, aby biegać jak kot z pęcherzem od redakcji do redakcji, tylko po to, aby wydali. Jeżeli czuję, że mam coś dobrego, postaram się to popchać dalej. Tym bardziej, że każda redakcja ma swoje preferencje i może temat im nie pasować. Dlatego, warto skorzystać z możliwości, aby wysłać do kolejnych miejsc. Poza tym, nie zapominajmy, że nawet jak nie zostanie wydane, może być recenzja i czegoś się dowiemy o odbiorze swojego utworu. 

Jesień, z tym akurat się nie zgodzę – jeśli ktoś podchodzi poważnie (nie hobbystycznie) do tematu pisania i zamierza w przyszłości czerpać z tego jakiekolwiek korzyści, to powinien zająć się i warsztatem i autopromocją, chociażby przez wrzucanie tekstów tutaj. Lepiej się trochę nad tym pogłowić teraz, niż zostać odkrytym pośmiertnie :P

She would always like to say: "Why change the past, when you can own this day?"

No tak. Nie zabraniam nikomu walczyć o swoje – w jego mniemaniu warte wydania – dzieło, ale odnoszę się raczej do początku wątku i pytań autora. Bo pytanie “jak się wypromować” to raczej podśmierduje drogą na skróty, próbą “przeskoczenia” pewnych wymogów (typu jakość dzieła) niezbędnych do wydania przez “zrobienie szumu”. Trochę taka metoda na tzw. biografię celebryty – zrobiłam coś medialnego, to cokolwiek napiszę, to się sprzeda – bo “mam nazwisko”.

Dukaj nie musiał tańczyć na lodzie, żeby zostać wydanym. Po prostu napisał coś ciekawego. I od tego chyba warto zacząć... a nie od “wyrabiania sobie” czegokolwiek ;)

Tutaj się z Tobą zgadzam. Posunęłabym się nawet do stwierdzenia, że nie chodzi o promowanie siebie, ale tekstów. Bo faktycznie, można mieć wrażenie, że autopromocja dotyczy osoby, a twórczość to doczepka. Cóż, zawsze można pisać jakieś kontrowersyjne teksty publicystyczne, mieć bloga z recenzjami etc. Dróg wiele, ale nie chciałabym być znana z ciętego języka, który przysłania twórczość. 

Wiara w to, że wystarczy napisać dobre dzieło i dalej samo pójdzie, bo dobre się samo obroni, jest naiwna. Warto błysnąć swoim nazwiskiem tu czy tam, pokazać się innym. Czytelnik nie będzie cię szukał, to ty masz znaleźć czytelnika. Jeśli piszesz dobrze, to czytelnik do ciebie wróci, poda dalej, będzie czekał na następne opowiadania, powieść. Dlatego średnio rozumiem zdziwienie, że ktoś chciałby się wypromować :)

EDIT: No i – rzecz jasna – wydawca chętniej weźmie kogoś, kogo już ktoś rozpoznaje.

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Ja chyba mam problemy z jasnym przekazywaniem myśli, bo ty berylu ni w ząb mnie nie rozumiesz i to po raz kolejny! Załamka... >.<

 

Zacytuję panią D.:

 

Posunęłabym się nawet do stwierdzenia, że nie chodzi o promowanie siebie, ale tekstów.

 

I to dla mnie jest idealna pointa moich wynurzeń ;)

Problem polega na tym, że nie ma czegoś takiego jak “dobre pisarstwo”, bo wiadomo: gusta, guściki. Jest (czy raczej bywa, bo moda zmienną jest) pisarstwo sprzedające się i niesprzedające się. Jeżeli ktoś planuje czerpać finansowe profity ze swojej działalności literackiej to musi walczyć o kurczące się z rzesze czytelników, przekonywać ich do siebie, schlebiać ich gustom, a przy tym dysponować odpowiednio rozbudowaną machiną promocji.

Dukaj debiutował jakieś ćwierć wieku, w innej epoce. Nie jestem wcale taki pewien czy i dzisiaj udałoby mu się przebić bez tańczenia na lodzie.

na emeryturze

Jesień, ja Cię i wtedy i teraz zrozumiałem :P

Moim zdaniem promowanie swoich tekstów, to promowanie siebie i promowanie siebie to promowanie swoich tekstów. Oczywiście, o ile promujesz się w granicach, nazwijmy to, literackich, a więc pisząc, udzielając się, komentując i co tam jeszcze – a nie tańcząc na lodzie czy budząc “kontrowersje” :)

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Takie kontrowersyjne czy znane osoby też mają wzięcie. Z tego, co widzę po półkach w księgarniach, chętnie drukuje się ich przemyślenia, anegdotki czy też życiowe porady.

Wszyscy, Drodzy wypowiadający się w tym wątku.  Zauważyłem, że opinie dzielą się na trzy części i mam wrażenie, że głównie dlatego, że nie do końca zostały usystematyzowane. (Choć mogę się mylić.)

 

(Wszystkie opinie wyjaskrawiłem)

Pierwsza opinia mówi. Pisz, pisz choćbyś pisał do szuflady przez dwadzieścia lat, stwórz w końcu arcydzieło, pójdź do wydawcy z pewnością ze łzami w oczach z wdzięczności cię wyda i zdobędziesz sławę.

Druga mówi o tym, że jeżeli chcesz się już promować, to promuj teksty nie siebie, bo to one trafią do czytelników, a ty jesteś do nich tylko ledwo zauważalnym dodatkiem. 

Trzecia stwierdza, że promowanie siebie i tekstów to jest jedno i to samo, bo promując teksty promujesz swoje nazwisko, a promując swoje nazwisko promujesz swoje teksty. Tylko nie przesadź z tą reklamą bo wykorzystanie sławy zdobytej w innej dziedzinie do stania się popularnym autorem jest nieetyczne (oczywiście zakładając, że piszący ma coś sensownego do napisania, a nie sprzedaje swoją “autobiografie” napisaną zapewne przez ghostwritera, żeby więcej zarobić.)

 

Dziękuję Wam wszystkim :D Dostarczyliście mi dokładnie takiej wiedzy jakiej potrzebowałem. 

Jest jeszcze czwarta część.

 

Bierzesz lewe jądro nietoperza, gałganek, sznur, patyczki zaostrzone i kasztan, bimber śliwkowy. Jajo nadziewasz na patyczek, owijasz gałgankiem i ściągasz szmatkę sznurkiem, formując głowę. Nadziewasz ją na kasztan, resztę patyczków też wciskasz w brązowe, będą udawać rączki i nóżki. Ostatni patyczek łamiesz na pół i wbijasz w jąderko, różki takie. Całość skrapiasz jadem żmiji, żeby bydlę było nieco podtrute. Może być plwocina teściowej, byleby zbierana z zięcia, bo najbardziej toksyczna wtedy. Potem walisz śliwowicę z gwinta, póki tchu starczy, a jak już przestaniesz kaszleć, ulewasz bimber w kształt pentagramu i kładziesz kasztaniaka w środku. Tylko żeby się jajco z dzidy nie zsunęło! Wymawiasz po trzykroć imię, Którego Nie Wolno Wymawiać Po Trzykroć Ale i Tak Wszyscy To Robią. Gotowe, lord ciemności  przyzwany i zaklęty w kukiełkę. Może udawać, ale go w końcu opar gorzały złamie. Teraz możesz frędzlowi dorysować na gałganku buzię, byle bez zębów, bo dołączysz do okultystów idiotów, których poznasz oto po palcach grzebalcach odgryzionych.

Oczu nie rysuj, bo gnida ma złe spojrzenie i browar skwaśnieje. Wódki mu daj, nazwisko wydawcy i on już cię wypromuje.

 

Proste jak je... Drut. Kolczasty. :-)

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)

Dziękuję PsychoFish, bym był zapomniał.

yes Magi@ starożytnych trolli :-)

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)

Jim, pisanie do szuflady rzadko czegoś uczy. Lepiej wrzucać teksty gdziekolwiek, bo powstały dla czytelników i powinny być czytane. Na początku czytane przez wytykających błędy, potem przez doceniających i wyrabiających autorowi nazwisko. A potem, może, będą na siebie zarabiać. Możesz oczywiście publikować na własnej stronie, własnym blogu, łotewer, ale promocja takiego kanału wydaje się bezsensowna – lepiej wrzucać teksty tam, gdzie już są czytelnicy (z tej pierwszej kategorii i tej drugiej). 

I nie uważam, że promowanie siebie jest nieetyczne, tylko należy mieć pewność, że już warto, że nie przestrzelisz, tzn. nie promujesz produktów (swoich tekstów), które jeszcze na tę promocję nie zasługują. I to nie z dzisiejszej perspektywy, tylko perspektywy warsztatu, jaki będziesz miał za rok, dwa itd.

Ja mam kilkaset stron długich form upchniętych po plikach, czekających na wysyłkę, bo nadal nie jestem pewien, czy już warto. Powiedzmy, że wstrzymam się, dopóki nie poznam jeszcze kilku tajników. Że się sprzedadzą, tego jestem pewien, ale czy potem nie będzie mi wstyd? Tu już gorzej.

"Białka były czerwone, a źrenice większe niż całe oczodoły"

Złote myśli wyniesione z PXXX: podobno wydawcy baaardzo sceptycznie podchodzą do selfpublisherów, do tego stopnia, że chwalenie się sfinansowaniem wydania własnej książki działa mocno na niekorzyść autora :( Natomiast niczym złym nie będzie chwalenie się publikowaniem tekstów w internecie :D

She would always like to say: "Why change the past, when you can own this day?"

Jeżeli chce się pisać dla mas, a nie dla samego siebie, to owszem >.>  Chociaż, tak na dobrą sprawę, większość bestsellerów powstaje właśnie w ten sposób albo sposób do tego zbliżony, więc może coś jest na rzeczy laugh

She would always like to say: "Why change the past, when you can own this day?"

Dinos – :-)

Jesteś zwycienżcom. Pandą zwycienżcom. 

To będzie moje nowe hasło dnia :) 

Pisanie to latanie we śnie - N.G.

Na zdrowie.

“Jesteś zwycienżcom. Pandą zwycienżcom. “

Nowa Fantastyka