Naviedzony [KB027]

Naviedzony

Ja jestem Jajko. Zanim portal był, jam był. Stworzyłem zakładki. Stworzyłem tematy. Stworzyłem użytkowników i ich pragnienie bycia wydanymi; publikują to tu, to tam. Wchodzą, gdzie im każę, piszą, co im polecę. Jestem okrągły i nigdy nie bywa wypowiedziane moje imię – imię, którego nikt nie zna. Nazywają mnie Jajkiem, ale to nie jest moje imię. Ja jestem. Ja będę zawsze.

Zaczęło się od Portalu, miejsca w którym czas i przestrzeń są na usługach Jajka. Masy jęczących żałośnie sługusów przez wieczność błagają go, by rzucił okiem na stworzone przez nich kalekie strzępy istnienia. Legendy krążące wśród mieszkańców tego infernalnego miejsca głoszą, że czasem komuś udaje się ziścić marzenie o kawałku własnej rzeczywistości, stworzonej w pocie czoła ze Słów.

Jest tylko jedna przeszkoda.

Okrągła i w skorupce.

Portal turlał się jednak ku przyszłości w harmonii z samym sobą, a Jajko czuwał na jego straży, nim coś zmieniło się nieodwołalnie. Ponoć to sami użytkownicy zepsuli Jajka, lecz ten pogląd jest niepopularny i biada temu, kto wygłosi go publicznie.

Pierwszym znakiem była nicość w miejscu Konkursu. Święto, niegdyś celebrowane z wielką pieczołowitością, tym razem straszyło pustką. Brak było tematu, brak było nagród, brak było pomysłu, a termin nadal pozostawał nieznany.

Jeden z użytkowników, który sam siebie nazwał Naviedzonym, zapałał wielką ochotą na udział w Konkursie. Siedział przed monitorem i odświeżał Portal, lecz temat nie chciał się zaktualizować. Dni mijały, a on nie pił i nie jadł, czekając na ogłoszenie warunków Konkursu. Wychudł i zmizerniał, a najlepszym przyjacielem jego kobiety został wibrator. Zupełnie nie zdawał sobie z tego sprawy, ale nie do końca uświadamiana sieciopatia, umiejętność wpływania myślami na użytkowników poprzez ich profile, coraz wyraźniej odznaczała się w jego psychice. Te tłumione z trudem naturalne zdolności, pobudzane przez rosnącą niecierpliwość, zaczęły deformować rzeczywistość Portalu. Coś nieodgadnionego zawisło w powietrzu, co zapoczątkowało serię dziwnych zdarzeń.

Ukazała się opcja edycji komentarzy, Fasoletti zamieścił tekst, w którym nie pojawiła się żadna aluzja do narządów płciowych, AdamKB nie uniknął debiutu, Ajwenhoł napisał słabe opowiadanie, a Nomad wprost przeciwnie – bardzo dobre. Te i inne symptomy nadchodzącej katastrofy pozostały jednak niezauważone przez Jajka.

Jajko bowiem nie robił nic, a pisząc "nic" nawet bardzo łagodny autor zachowałby daleko idącą eufemizację języka. Przez siedem kolejnych dni opieprzał się ile wlezie, aż demony lenistwa okopały się na swoich pozycjach w obawie przed detronizacją. Całymi dniami obżerał się, pochłaniając smakowite komentarze pod swoim adresem, aż spuchł z obrzydliwej pychy i stał się bardziej kulisty niż jajowaty. Kiedy zaczynały go nudzić pochwalne peany, wyobrażał sobie, jak piękne użytkowniczki lubieżnie gładzą kursorami jego profil i od razu wracał mu humor. Lubił też pospać sobie zdrowo, w jajecznym "gdzieś" mając słabe utyskiwania nędznych, portalowych sługusów.

Po tygodniu odświeżania tematu konkursowego, w Naviedzonym coś pękło. Zamrugał, a gdy otworzył oczy mieszkało w nich już tylko Zło. Uniósł dłonie nad klawiaturę i pozwolił swoim palcom zatańczyć.

– Poczekaj tylko – mruczał z pasją, splatając strzępki własnej świadomości z elektroniczną informacją, która nieświadoma nadchodzącego zagrożenia wędrowała sobie spokojnie poprzez ekran logowania. – Zrobię ci z dupy koncert Rammsteina.

I stało się tak, że gdy Jajko doturlał się po raz kolejny do komputera, żeby przenieść swoją leniwą świadomość w głąb Portalu, coś złapało go za cybernetyczny kołnierz i cyfrowym kopnięciem w siedzenie posłało w kierunku niebytu. Obudził się jakiś czas później i ze zgrozą zobaczył, że ogłoszono warunki konkursu.

– "Inteligentne szkalowanie kogoś, kto nie potrafi sobie poradzić z organizowaniem rzeczy najprostszych, obiecuje i z obietnic się nie wywiązuje" – przeczytał na głos. – To niemożliwe! Ja tego nie napisałem! W swojej zajebistości nigdy nie wpadłbym na coś tak burackiego, pozbawionego polotu i ambicji!

Natychmiast spróbował skasować temat, bo z jego lenistwem równać się mogła tylko jego miłość własna. Wiedział, że wygłodniali użytkownicy, od dawna czekający na Konkurs, już rzucili się, żeby oczerniać i obmawiać go bez litości. Ku swemu zdumieniu odkrył, że opcja edycji nie jest dla niego dostępna.

"Your fuckin' nightmare!", śpiewali w radiu Avenged Sevenfold, a dział "Opowiadania" powoli zapełniał się tekstami z dopiskiem "[KB027]".

Jajko powoli przeniósł wzrok ku prawej stronie ekranu, gdzie wytłuszczonym białym drukiem wyświetlało się:

Zalogowano: Naviedzony

Strach chwycił go za gardło. Pomyślał, że powinien coś z tym zrobić, ale tak długo nie robił nic, że zapomniał już, jak robi się cokolwiek. Przerażające implikacje tych faktów kołatały mu się pod skorupką.

Bo jeśli ja jestem Naviedzonym, myślał, to kto jest Jajkiem?