- Opowiadanie: RogerRedeye - Wszystko jest tylko kwestią czasu

Wszystko jest tylko kwestią czasu

Pierwsza ilustracja przedstawia piętnastowiecznego rycerza, ale sądzę, że Roland Hart - też rycerz, w dodatku koncesjonowany i licencjonowany, przy okazji jeszcze niszczyciel potworów, pogromca szkarad wszelakich, obrońca uciśnionych dziewic etc. etc.  - na samym początku tej opowieści prezentował się  bardzo podobnie. 

Sami się przekonajcie, dlaczego potem diametralnie zmienił wygląd. I jakiej broni niebawem użył - z zaskakującą  skutecznością...

Niestety, nie mam pojęcia, czy mroczna wieża Strażnika wyglądała tak samo, jak wieża północna jednego z pięknych zamków Szkocji. Bardzo możliwe, ze tak.   

W stosunku do pierwowzoru, publikowanego na starym portalu "Fantastyka.pl" nieznacznie zmieniłem tekst.

Dyżurni:

ocha, domek, syf.

Oceny

Wszystko jest tylko kwestią czasu



 

Roland Hart czuł, że się straszliwie poci. Znal powód – po prostu się odzwyczaił. Dawno nie wdziewał tego ciężkiego żelastwa – hełmu z przyłbicą, kolczugi, napierśnika, nagolenników, naręczaków i rękawic. Topór wisiał u siodła, ale miecz i puginał musiał nosić przy pasie, a sporo ważyły. Magiczny szkaplerz na torsie, neutralizujący prawie wszystkie zaklęcia ciemnych mocy, tez stanowił spore obciążenie. No i przeszywanica pod pancerzem – tamowała oddech.

Popołudniowy skwar wcale nie miał zamiaru zelżeć. Nic dziwnego, że po całym dniu jazdy Hart miał tylko jedno pragnienie – zrzucić wszystko z siebie i zanurzyć się w beczce z chłodną wodą.

Wezwania jednak nie ustawały. Otrzymał już czwarte – ratuj, cny i niezwyciężony rycerzu, moją córkę, jedyną spadkobierczynię wielkiego księstwa, piękną, dziewiczą jeszcze księżniczkę Astreę, porwaną i od dawna więzioną w wieży przez złowrogiego potwora. Stworzenia tak niewyobrażalnie wszechmocnego, że nikt nie odważał się wymówić jego imienia, aby nie sprowadzić na siebie nieszczęścia.

– Po prostu wszyscy nazywają go Strażnikiem – skonstatował Hart. Splunął na ziemię – miał jeszcze w ustach nieco śliny. – Wygodne, proste i bezpieczne rozwiązanie, Tylko przyklasnąć…

Ojciec Astrei, książę Wallahad, obiecywał sowitą nagrodę. Hart nie mógł tego zlekceważyć. Miał pięcioro dzieci, a koszty utrzymania rosły w piorunującym tempie. Żona, jak zwykle, bez przerwy suszyła mu głowę, że należałoby zmienić gródek na większy i bardziej okazały. Może nawet pokusić się o kamienny zameczek z krużgankami okalającymi dziedziniec i wielką komnatą pośrodku domostwa, idealnym miejscem na spotkanie żon sąsiadów i wymianę kobiecych plotek. Wspominała o tym coraz częściej.

Westchnął. Pakuneczek z odzieniem, przytroczony do kulbaki, wyglądał niepozornie. Przyodziewek miał trzy wielkie zalety – prostotę, wygodę i lekkość. W dobrze zawiązanym trzosiku schował potrzebne mu przedmioty – puszkę soku pomidorowego, ołówek i bilet MPK.

Jutro – pomyślał. – Przebiorę się jutro. Dzisiaj muszę dźwigać na sobie to całe rdzewiejące, dzwoniące i wbijające w ziemię archaiczne oporządzenie. I nie ma na to rady, bo ten stary głupiec, ojciec Astrei, idiota i kretyński bałwan, nie zauważył zmian, zachodzących w Wielkim Królestwie Magii. Mógłby się śmiertelnie obrazić, jeślibym przybył ubrany inaczej. Mógłby zwątpić w moje umiejętności, a nawet wziąć mnie za szaleńca.

Pogrążony w myślach Hart nawet nie spostrzegł, kiedy znalazł się pod bramą zamku Wallahada. Wąskie szpary wzrokowe przyłbicy ograniczały zresztą pole widzenia. Dostrzegł jednak, że potężne wierzeje są zamknięte, a zwodzony most podniesiony do góry.

Kilku wojowników w czepcach kolczych i brygantynach pojawiło się na zwieńczeniu wysokiego muru.

– Kimże jesteś, przybyszu? – wrzasnął jeden z nich.

Noszą lekkie, niekrepujące ruchów uzbrojenie ochronne, całkiem efektywne – z goryczą pomyślał Hart. – Siedzą sobie w cieniu, popijając piwo, a ja w tym upale smażę się w ciężkim pancerzu. Zycie pogromcy potworów, smoków i oswobodziciela dziewic bywa jednak niekiedy trudne.

Chcąc dać upust wściekłości, z całej siły uderzył włócznią w tarczę, obciążającą lewe ramię.

– Jestem Roland Hart, koncesjonowany i licencjonowany rycerz bez skazy i zmazy, obrońca uciśnionych, niszczyciel plugastwa, zabójca szkarad wszelakich, wyzwoliciel cnych niewiast i wykonawca wielu innych profesj!! Przybywam na wezwania pana tego zamczyska, księcia Mortimera Wallahada!

Okute żelazem belki ruchomego pomostu zaczęły się powoli opuszczać.

Radosny dźwięk surmy obwieścił przybycie od dawna wyczekiwanego kolejnego zbawcy Astrei.

***

 

– Polecam nalewkę pędzoną na odrobinę przejrzałych śliweczkach. – Książę Mortimer jednym ruchem wyciągnął szpunt z szyjki sporego gąsiorka. – Klarowny kolor i niezapomniany aromat. A jaka moc!

Hart i Wallahad siedzieli przy suto zastawionym stole. Omawiali warunki uwolnienia porwanej prawie pól roku temu księżniczki. Gospodarz długo rozwodził się nad konsekwencjami dalszego więżenia córki przez Strażnika. Hart musiał przyznać, że są poważne.

– Brak męskiego dziedzica. Brak jakiekolwiek spadkobiercy, jeżeli biedna Astrea zemrze w tej okropnej wieży. Przejście włości w obce ręce, to najmniejsza sprawa – smutnym głosem wyliczał sędziwy już władca. – Obawiam się jednak buntu poddanych. Albowiem cóż to jest za pan, nie mogący wyzwolić jedynej córki? Jest to suweren niewarty funta kłaków. Niepotrzebny, zbędny jak dziurawy garnek… Poszukają sobie innego, na przykład Strażnika, czyli nienazywanego potwora, albo nawet ogłoszą republikę. Na stare lata tułaczka, poniewierka i nędza. Twarde łoże w przytułku dla ubogich. Upadek.

Wallahad wstrząsnął się. Upił spory łyk złocistego płynu z pucharu. Hart uprzejmie dolał mu do pełna, nie zapominając tez o sobie. Wbił zęby w smakowite pawie udo. Musiał przyznać, że książę miał naprawdę dobrą kuchnię.

– Oczywiście, że w nagrodę poślubisz Astreę i zostaniesz moim zięciem, a niebawem regentem księstwa. – Wallahad uśmiechnął się kordialnie. – Mam już sporo wiosen na karku, a rządzenie jest jednak sprawą męską.

Hart kaszlnął. Pochodnie w obejmach na ścianach i kaganki śmierdziały okropnie, a dym z palących się łuczyw zatykał oddech. Dyskretnym gestem przesunął najbliżej stojącą glinianą lampkę nieco w bok.

– Jestem już żonaty – odrzekł spokojnym tonem. – Dorobiłem się trzech córek i dwóch synów. Okazuje się, że jest to dość kosztowna fanaberia, choć, oczywiście, bardzo się kochamy.

Podniósł ręce, uprzedzając protest Mortimera. Wiedział, że wyraz „fanaberia” może być niezrozumiały, a jeżeli nawet jest zrozumiały, to może zostać źle zrozumiany.

– W tych nowych czasach w naszym Królestwie Magii upowszechniają się różne słowa, często niezbyt fortunne – zaznaczył, uśmiechając się szeroko. – Oczywiście, że dzieci są dla mnie i żony najukochańszym skarbem, a nie żadną tam dziwaczną zachcianką. Zalew tych neologizmów powoduje, że często się przejęzyczam. Muszę na przyszłość poszukać innego określenia na moją intensywną prokreację. Mniejsza o to.

Niepewny uśmiech Wallahada świadczył, że nie rozumie, o czym mówi Hart.

Rycerz westchnął. Westchnienie umiejętnie znowu zamaskował kaszlem. Wyglądało na to, że księstwo Wallahada zdecydowanie pozostawało na uboczu dokonujących się przeobrażeń. Nowe wyrazy i odmienne niż kiedyś określenia rozumiano tam, gdzie dotarły coraz poważniejsze przemiany życia w Królestwie Magii. Z drugiej strony jednak sądził, że ułatwia to określenie ceny za wykonanie zadania. Sędziwy władca mógł nie mieć pojęcia, ile kosztuje teraz uwolnienie dziewicy z rąk najzwyklejszego potwora. Opłata leciała w dół, bo uprowadzono coraz mniej nienapoczętych jeszcze dziewczyn. Wybawcy narzekali na brak zajęcia, a nawet stawali przed widmem bezrobocia. Opłaty ostro zniżkowały i nic na to nie można było poradzić.

Hart wstrząsnął się.

Całe szczęście – pomyślał – że w odpowiedniej chwili rozszerzyłem paletę oferowanych usług. Dokonałem przebranżowienia. Nadal, jakby nie patrzeć, jestem na topie. I zajmuję poczesne miejsce w rankingu pogromców potworów.

Wallahad źle chyba odczytał niepewne ruchy ciała gościa, dziwne odgłosy dobiegające z jego gardła i tłumione westchnienia. Z całej siły trzepnął rycerza w plecy.

– Jeżeli kość utkwi w tchawicy, najlepszym sposobem jest walnąć kogoś w kręgosłup! – wrzasnął radośnie. – Popij teraz, prześwietny gościu.

Teraz on dolał nalewki.

Hart ze smakiem pociągnął spory łyk. Postanowił przejść do istoty sprawy.

– Wielmożny i miłościwy książę, masz jedną córkę i spore dochody – oświadczył. Mówił teraz zdecydowanym tonem. – Dla ciebie, panie, wydatki na ukochane dzieciątko to fraszka. To rodzaj wiersza – dodał przytomnie. – Dla mnie sprawa, powodująca ciągły ból głowy. Pięć procent od dochodów księstwa przez pięć lat – oto moja cena. Gwarantuję, że niebawem Astrea cała, nietknięta i nienaruszona w każdym kawałeczku ślicznego ciała wróci do zamku. Wystarczy podpisać.

Znany pogromca potworów i obrońca dziewic położył na stole pergamin z wielką, woskową pieczęcią. Po chwili – drugi. Przygotował je pieczołowicie przed udaniem się w drogę.

– Naturalnie, zatwierdzić i opieczętować twoim zacnym herbem, książę. – Hart chrząknął. – Zapomniałem o tym szczególe. Przydałaby się też parafa kanclerza. Jak mniemam, zatrudniasz takiego wielce szlachetnego urzędnika, dbającego o finanse księstwa?

Wallahad tępym wzrokiem wpatrywał się w pergamin.

– Cóż to właściwe jest? – Głos księcia brzmiał głucho. – Pierwszy raz z czymś takim się spotykam… Dużo literek bardzo drobno napisanych. Raczej ich nie odczytam.

W głosie sędziwego władcy zabrzmiała nuta skargi. Jednym haustem opróżnił kielich.

– Zobowiązanie finansowe – ze spokojem odpowiedział Hart. – Muszę mieć zabezpieczenie.

Twarz Wallahada wyrażała niepewność. Patrzył na pergaminy tak, jakby nagle pośrodku komnaty zmaterializował się złowieszczy, astralny demon.

– Gwarantujesz sukces? – zapytał niepewnym tonem. – I co oznacza właściwie wyraz „procent’? Co oznacza, cny i niezwyciężony rycerzu, ten dziwnie brzmiący zwrot „zobowiązanie finansowe”?

– Niczym, książę, nie ryzykujesz. – Hart odebrał dokument z rak Wallahada. – Tutaj mamy ustęp, mówiący o tym, że zobowiązanie nie ma znaczenia, jeżeli nie uwolnię Astrei. Nie wchodzi w życie.

Palcem wskazał odpowiedni zapis. Z satysfakcją stwierdził, że paznokcie ma nadal czyste. Starannie je wyszorował przed udaniem się w drogę.

Dyskretnie nie wspomniał o karach umownych w przypadku opóźnień w spłacie zobowiązania, odsetkach, karnych odsetkach, kapitalizacji odsetek i obciążeniem kosztami postępowania egzekucyjnego. Te drobiazgi zdecydowanie blakły wobec sprawy wyzwolenia Astrei. Musiał jednak coś wyjaśnić staremu piernikowi Wallahadowi, nadal żyjącemu w czasie przeszłym.

– Ten arkusz prasowanej, oślej skory – mówiąc to, machnął w powietrzu drugim pismem – to kopia dla ciebie, potężny panie, a zarazem troskliwy, kochający ojcze. Będziesz mógł przeczytać i przetrawić wszystko. Żadnych podstępów – pięć procent od dochodów księstwa przez pięć lat. Niska cena za cudownej urody, nietkniętą Astreę, dziedziczkę włości i matkę twoich wnuków, przyszłych włodarzy tej pięknej krainy za siedmioma rzekami i za siedmioma górami. Tak ją niektórzy określają. Wyruszę jutro. Wrócę za paręnaście dni z księżniczką na siodle mojego konia.

Wallahad kiwnął głową. Klasnął w dłonie. Służba przyniosła gęsie pióro i inkaust. Wezwany kanclerz – wosk i pieczęć.

Podpisanie zobowiązań zajęło nie więcej czasu, niż zwykle Hart potrzebował na rozwalenie komuś w bitwie toporem szyszaka wraz z czaszką – czyli chwilkę.

Książę rozlał po raz kolejny śliwkową nalewkę do kielichów.

– Szlachetny rycerzu i zacny gościu. – W głosie Wallahada brzmiało teraz zaciekawienie. – Żyjemy tutaj, prawdę rzekłszy, nieco na uboczu. Słusznie prawisz, że za siedmioma górami i siedmioma rzekami. Słyszałem o niebywałych zmianach w stolicy Wielkiego Królestwa Magii. Powstało Ministerstwem Magii. Wyjaśnij mi, o co właściwie idzie? Nowy, niespotykany dotąd rodzaj czarów?

– To po prostu postęp… – Hart pokiwał głową. – Nieunikniony postęp. Napomknę tylko, że, moim skromnym zdaniem, powinieneś rozpocząć budowę dróg. Niewielki wkład własny, znaczna subwencja centralna… Wpływy z myta, mostowe, rozkręcenie handlu… Koniec z miotłami, pegazami, latającymi stworami. Otworzysz się na świat. Mniejsza o to.

Książę Wallahad beknął. Hart nie zwrócił uwagi na dziwny odgłos. Mógł być zarówno wynikiem przejedzenia, jak i napięcia nerwowego, spowodowanego jego opowieściami.

– Magia nie oznacza stanu niezmienności – ciągnął w zamyśleniu Hart. – Świat czarów ulegał i ulega przeobrażeniom, tylko ostatni nabrały one tempa.

Długo trwało, zanim on sam zdołał przystosować się do tych zmian. Hart wątpił, żeby Wallahad zdołał tego kiedykolwiek dokonać.

Może prędzej uczyni to Astrea – skonstatował. – Kobiety szybciej się przystosowują. Życzę jej tego – moje pięć procent będzie pewniejsze. Chociaż, biorąc pod uwagę procent składany przy opóźnieniu w płatnościach…

Nie dokończył myśli. Wallahad czekał na odpowiedź – należało jej udzielić.

– Powstało Ministerstwo Magii, to prawda – potwierdził rycerz. – Najpierw jednakże powstała Akademia Magii. Wiesz, książę, ci młodzi adepci sztuki czarnoksięskiej mają tyle nowatorskich pomysłów… Te dwie instytucje zapoczątkowały dalsze zmiany. Mamy już Finansowe Ministerstwo Magii. Urzędy przyznające koncesje na uprawianie czarodziejstwa, czarnoksięstwa, wróżbiarstwa, wampiryzmu, okultyzmu, a nawet ratowania dziewic. Słyszałem, że tworzy się Czarnoksięski Urząd Akcyzy. Zmiany, a zarazem postęp, naprawdę są ogromne.

Twarz księcia wyrażała tylko jedno uczucie – osłupienie.

– Na wszystkich bogów ciemności! – krzyknął donośnie. – Nie pojmuję, o czym mówisz! Muszą to być niezwykle mocne i skuteczne zaklęcia!. Czemuż nie wiedziałem o nich wcześniej? Astrea nadal byłaby światłem mojego życia i moich włości!

– Wyjaśnię to, kiedy powrócę z księżniczką. – Hart uśmiechnął się łagodnie.

Starannie zwinął pergamin w zgrabny rulonik i wsadził do kieszeni kaftana.

– Oczywiście, za drobną opłatą – dodał po chwili namysłu.

 

***

 

W marynarce, spodniach, koszuli i krawacie Roland poczuł się jak nowonarodzony. Założył buty z ostrogami do konnej jazdy. Głowę okrył lekką dżokejką.

Zbroję, miecz, topór i resztę oporządzenia wsadził do najbliższej napotkanej jaskini. Miał szczęście – znajdowała się nieopodal warowni Wallahada. Naciął sporo gałęzi i zielska, starannie maskując wejście do jamy. Stary książę mógłby dostać ataku serca, jeśliby ujrzał Harta w coraz bardziej upowszechniającym się w stolicy królestwa stroju.

Puszkę z sokiem pomidorowym, ołówek i bilet MPK starannie porozmieszczał po kieszeniach. Pojemnik sprawiał kłopot – Hart obawiał się, ze może zdeformować piękny krój marynarki.

Sprawdził jeszcze, czy w kieszeni spoczywa niewielki kozik. Rysik ołówka niekiedy się łamał, a znany wyzwoliciel uciśnionych dziewic nie chciał, żeby w decydującym momencie ołówek zawiódł. Lepsza byłaby temperówka, lecz ten niewielki przedmiot łatwo mógł się zgubić. Hart wolał nie ryzykować.

Obok poręcznego nożyka spoczywała zapalniczka. Potrzebował jej do rozniecania ognia, no i przypalania papierosów. Era krzesiwa i hubki zdecydowania odchodziła w niebyt.

Wieża Strażnika, ponure i niedostępne miejsce, chroniły mieszkające tam harpie, gryfy, strzygi, jadowite węże i inne potwory. Czasami widywano je w wąskich, gęsto zakratowanych oknach. Wallahad opowiadał o tym ze zgrozą, łamiącym się głosem.

– Wszyscy twierdzą, że to jednak nic wobec mocy Strażnika. Ma tylko jedno, jarzące się purpurowym ogniem ślepie, wiedzące jednak niebywale daleko. Doskonale też słyszy. Na pewno wewnątrz baszty są też zapadnie, prowadzące donikąd korytarze, najeżone ukrytymi ostrzami, buchające ogniem otwory i tysiące przemyślnych pułapek – przestrzegał.

Lecz Hart nie za bardzo się tym przejmował. Jednym uchem słuchał słów ojca Astrei, a drugim je wypuszczał.

Cztery dni drogi, dzielące go od siedziby Strażnika, winny upłynąć w atmosferze przyjemnej przejażdżki. Miał aż za dużo dobrze dobranej, suszonej żywności, rozpływającej się w ustach. Lekki i ciepły śpiwór obiecywał smaczny wypoczynek w nocy, a puszka z sokiem, ołówek i bilet MPK – niezawodne, szybkie i pewne zwycięstwo.

Hart zapalił długiego papierosa. Polubił ten nowomodny, magiczny wynalazek. Uważnie przyjrzał się opakowaniu. Zaklęty napis zajarzył się natychmiast. Obiecywał to, co interesowało Rolanda – wyłącznie przyjemność wdychania tytoniowego dymu.

Rycerz uśmiechnął się. Ilość paczek, troskliwie umieszczonych w sakwie przy siodle, w zupełności winna wystarczyć na całą drogę, łącznie z powrotną.

Lekko zaciął biczem wierzchowca. Koń wyciągniętym kłusem szparko ruszył naprzód.

Astrea nie mogła za długo czekać – tak samo jak pięć procent wpływów od dochodów księstwa przez okres pięciu lat. 

 

***

 

https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRg962yLLIHNuY7qWUKlQ_TKGW27phS404Aan58kVdvqRF2D6huNiebo nagle zaciągnęło się ciemnymi, groźnie wyglądającymi chmurami.

Zbierało się na burzę. Nasilał się wiatr, kołyszący koronami potężnych drzew. Gwałtowne podmuchy powietrza potęgowały uczucie chłodu, przenikające ciało.

Hart starannie zawiązał pasek dżokejki pod brodą i postawił kołnierz marynarki. Wczoraj wieczorem, szykując popas, założył na noc pod pidżamę podkoszulek. Rankiem dzisiejszego dnia dodatkowy trykot, tym razem z długim rękawem.

Zbliżał się do domeny Strażnika. Dostrzegł już najwyższą kondygnację górującej nad okolicą potężnej wieży, siedliszcza nienazywanego swoim imieniem potwora, okolonym pasmem wyniosłych wzgórz. 

Stada kruków na gałęziach niechętnie zrywały się do lotu, gdy Roland je mijał. Czarne tęczówki ptasich oczu z natężeniem wpatrywały się w Harta, jakby oceniając, kiedy stanie się zewłokiem gnijącego mięsa i źródłem smakowitego pokarmu dla padlinożerców.

Podjechał już całkiem blisko.Doskonale widział ciemne mury fortalicji, niewielkie wrota, nieliczne, wąskie otwory okienne. Płaski szczyt samotnej budowli chroniły wysokie blanki. Potężna wieża zdawała sięgać aż do nisko zwieszających się szarych obłoków.

Stukot końskich kopyt na kamienistym gruncie spłoszył kolejne stadko gawronów, uporczywie szarpiących objedzone już żebra jakiegoś kościotrupa. Dwie wrony grzebały w oczodołach ludzkiego czerepu. Przerdzewiałe do cna części rynsztunku walały się w wysokiej trawie.

– Reguiescat in pace… – Hart uprzejmie wypowiedział powszechnie przyjętą wśród rycerzy formułkę. Uchylił dżokejkę. – Zdaje się, że dawno nikt nie odwiedzał Strażnika.

Czerwony płomień nagle błysnął w jednej ze strzelnic wieży.

– W końcu mnie dostrzegł – stwierdził głośno Hart, poprawiając węzeł krawata. Otrzepał rękawy marynarki, sprawdził, czy ma zapięte wszystkie guziki. – Jednakże wieści o jego daleko widzącym oku są przesadzone.

Oślepiający oczy błysk pioruna przeszył nagle skłębioną powłokę chmur. Wyniosła jodła, rosnąca nieopodal posępnej baszty przełamała się na pól, jakby została rozrąbana ciosem gigantycznej siekiery.

Ciemna postać stanęła za blankiem. Błyszczące czerwienią wielkie ślepie skierowało się w stronę przybysza.

– Zaczyna się taniec – mruknął rycerz, wyjmując tubę z juków. Na wszelki wypadek zatrzymał się dość daleko, chcąc uniknąć niemiłych niespodzianek. Mały, lejkowaty przedmiot gwarantował, że strażnik wszystko usłyszy.

Zsiadł z konia, wbił palik w ziemię i przywiązał wierzchowca. Podszedł kilka kroków bliżej siedziby nienazywanego potwora. W jednej ręce trzymał tubę, a drugiej bicz. Narzędzie do pobudzania rumaka do szybszego biegu mogło się przydać.

– Strażniku, wydaj dziewicę Astreę, córkę Wallahada, a obiecują ci przeniesienie do jednej z licznych części naszego królestwa, nazywanych „rajem podatkowym”. Przyrzekam także zwolnienie od konieczności zapłacenia zaległych podatków, jak również gwarantuję generalną abolicję podatkową za minione lata! – krzyknął mocnym głosem.

Położył tubę na ziemi. Końskim biczem zaczął oganiać się od much. Latało ich wyjątkowo dużo.

Hart sądził, że powoduje to obecność Strażnika. Doszedł też do wniosku, że prawdopodobnie potwór myje się niezwykle rzadko. Przeważnie tak bywało, kiedy spotykał stwory ciemności, a rycerz nie cierpiał jakichkolwiek owadów. W głębi ducha przyznawał, że chyba jest na nie uczulony.

– Stworze człowieczy, robaku i nędzna, dziwacznie ubrana istoto! O czym ty prawisz?

Głos Strażnika zadudnił w powietrzu niczym grom. Wielki, rogaty łeb wynurzył się zza osłony blanku. Potężny głaz poleciał w stronę Harta.

Rycerz uchylił się zręcznie.

– Strażniku, mówię o zaległym podatku gruntowym, katastralnym, dochodowym i karach za brak licencji na prowadzenie działalności, polegającej na uprowadzaniu i więzieniu dziewic! Mówię o zaległych odsetkach, karnych odsetkach i kosztach egzekucji długu! Nie słyszałeś o zmianach, przyniesionych przez nowoczesność i postęp w Wielkim Królestwie Magii? Mówię o tym, że jeżeli nie wypuścisz Astrei, ja cię puszczę z torbami! – odpowiedział równie silnie. – Wybieraj! Albo rybki, albo akwarium!

Echo kilkakrotnie powtórzyło jego słowa.

W końcu zapadła cisza. Czarna postać na szczycie wyniosłej fortyfikacji stała nieruchomo.

Hart zabił w powietrzu biczem kolejną muchę.

– Z wysokości swego dominium coś niecoś dostrzegłem – głos nienazywanego potwora zabrzmiał nieco łagodniej. – Ostatnio spostrzegłem, że wycinają wiekowe drzewa. Coś tam budują – albo już zbudowali. Długie to, proste i płaskie. Nie wiem, do czego może służyć.

Strażnik zaczął się śmiać. Kilka mniejszych drzewek pękło i zwaliło się na ziemię.

– Wyjaśnij mi jedną sprawę, zanim twoje wnętrzności staną się pokarmem dla sępów – ryknął. – To, co powiedziałeś na końcu jest jakimś nowym, nieznanym mi magicznym zaklęciem?

– Mogę powtórzyć, tłumoku i tłuku przedwieczny! – wrzasnął Hart. Tuba poniosła głos prawie równie silnie, jak chrapliwy bas władcy wieży. – Albo rybki, albo karaski! Wybieraj, byle prędko!

Starannie ułożył na płaskim kamieniu ołówek, bilet MPK i puszkę soku pomidorowego. Dla pewności położył na nich mniejsze odłamki skalne – wiatr dął nadal mocno.

– A czym mnie pokonasz, dziwnie ubrany człecze? – w głosie Strażnika zabrzmiała nieukrywana ciekawość. – To nowa broń?

Hart sięgnął po pieczołowicie ułożone przed chwilą rzeczy, przywiezione ze sobą.

– Tym oto magicznym ołówkiem mogę na tym oto magicznym papierze wypisać w każdej chwili nakaz płatniczy!

Wzniósł do góry cienki, okrągły przedmiot z drewna. Rzucił okiem na rysik. Stwierdził z ulgą, że wszystko jest w porządku. Nie musiał używać scyzoryka.

Podniósł teraz nad głową bilet MPK. Od niedawno fabrykowano karty przejazdowe nie z pergaminu, tylko z papieru. Cienki, welinowy arkusik zalśnił pobłyskiem bieli w promykach słońca, niespodziewanie przebijających się przez lukę w obłokach.

– Ten bilet ołówkiem zmienię w dokument, określający wysokość zaległych podatków, rosnących lawinowo z każdym dniem – ciągnął. – Jeżeli widzisz daleko, to wiesz, że się nie obronisz. Dziesiątki, setki poborców magicznego urzędu podatkowego przybędą tutaj, zwabione przypadającą im częścią podatku – nagrodą za ich trudy. Podzielą się łupem z komornikami – i zmienisz się w nędzarza.

– To wszystko jest tylko kwestią czasu, nierozumny bęcwale – powtórzył z mocą. – Zrozumże to wreszcie! Jesteś jeno o mały krok od krachu. Bankructwa. Poborcy wyżrą ci nawet wnętrzności. Obłupią ze skory. To tylko kwestia czasu!

Westchnienie Strażnika poruszyło wszystkie korony najbliższych drzew.

– Jeżeli zaś wydasz Astreę, bilet MPK pozostanie tym, czym jest – biletem Magicznego Przedsiębiorstwa Kolejowego. Samo powiedziałeś, że linia jest blisko. Z tego powodu go przyniosłem. Masz rezerwację….

Hart rzucił okiem na kartę. Bezgłośnie poruszył wargami. Zastanawiał się, gdzie będzie siedział Strażnik.

– Zajmiesz dobre miejsce przy oknie – obwieścił tryumfalnie. – Wyjedziesz tam, gdzie podatki są maluteńkie, nie potrzeba uzyskiwać licencji, koncesje są pojęciem nieznanym, o podatkach gruntowym i katastralnym nikt nie słyszał.

– Hmm… – Strażnik poruszył głową. – Nie rozumiem jednak, do czego służy ten okrągły, mały przedmiot. Nowa, nieznana broń? Chcesz mnie podstępnie zgładzić. Opowiadasz pierdoły i dyrdymały, żeby odwrócić moją uwagę.

W głosie nienazywanego potwora brzmiała wyraźna nuta podejrzliwości. Czerwone oko znowu groźnie błysnęło.

Hart pokręcił głową. Strażnik miał wiele racji, choć oczywiście o tym nie wiedział. Rycerz poczuł złość na siebie. Zapomniał wyjaśnić, po co zabrał ze sobą puszkę. Ten niewielki przedmiot stanowił ostateczny, decydujący argument. Koniecznie należało naprawić fatalne niedopatrzenie.

Wypowiedziane przez potwora nowomodne wyrazy „pierdoły i dyrdymały” natchnęły jednak Harta otuchą. W odległych od stolicy stronach rzadko ich używano. Strażnik musiał wiele widzieć, słyszeć i zapamiętywać, jeżeli je znał. Całkiem dobrze wróżyło to powodzeniu misji.

– To puszka z sokiem pomidorowym – z zapałem, uprzejmym tonem wyjaśnił Hart. – Służy do potwierdzenia prawdziwości moich słów. Do zademonstrowania skali zmian. Co widzisz? Spoglądasz na okrągły, niewielki przedmiot. Zamknięty, to ważne.

Hart wzniósł puszkę wysoko do góry. Pokręcił nią we wszystkie strony, aby Strażnik mógł się jej dokładnie przyjrzeć.

– W środku jest sok – ciągnął – a puszka jest zamknięta na cztery spusty, że tak powiem.

Dla udowodnienia prawdziwości swoich słów pewnym ruchem ramienia wyrzucił pojemnik pionowo do góry. Równie zręcznie go pochwycił, gdy spadał. 

– Z jednej strony jest mały dinks – ciągnął rycerz. – Wytęż wzrok, na pewno zobaczysz.

– Cóż to jest „dinks”? – Tym razem w głosie Strażnika zabrzmiała ciekawość. – Pokaż!

Roland Hart podważył zatyczkę puszki do góry.

– Widzisz to? – Hart nieco przechylił metalowy walec.– Zamknięta puszeczka, pełna soku, w tym przypadku pomidorowego. Świetnie się pije.

Hart łyknął nieco płynu. Przełknął z rozkoszą, bo zaschło mu w gardle.

– Oto skala zmian! – krzyknął tryumfalnym tonem – A teraz zobacz, co zrobię!

Ponownie podniósł puszkę do góry, miażdżąc ją silnym zaciśnięciem dłoni. Resztka soku trysnęła na murawę.

– Zamknięta, gładka puszeczka pełna soku, otwierana jednym palcem. Wystarczyło podnieść do góry dinks. – Hart skrzyżował ręce na piersi. – Metalowa, a zniszczona wyłącznie zaciśnięciem palców. Wierzysz teraz w potęgę nowych czasów? W to, że i z ciebie armia poborców wyciśnie wszystkie soki, wydusi, mimo tego, że jesteś tak silny?

Strażnik milczał. Po dłuższej chwili przemówił zupełnie normalnym głosem.

– Rzeczywiście, potężna i niezrozumiała magia. Muszę się zastanowić.

Odwrócił się i zniknął za obmurowaniem szczytu fortalicji.

Hart przysiadł na najbliższym kamieniu. Z rozkoszą wyciągnął nogi. Przemawianie, nawet przez tubę, nieco go zmęczyło.

Zapalił papierosa, obserwując, jak niebieski dym rozwiewa się w powietrzu, Wyglądało na to, że wszystko jest na dobrej drodze.

– Trujący opar? – w głosie władcy wieży znowu zabrzmiała nuta podejrzliwości. – Czy też zamierzasz mnie uśpić?

Hart potrząsnął głową. Ciągłe obawy nienazywanego potwora zaczynały go irytować. Nie zamierzał się podnosić – zmęczonym stopy nadal domagały się odpoczynku.

Maksymalnie natężył głos, bo nie chciał sięgać po tubę.

– Ależ skąd! – krzyknął donośnie, jednocześnie strzepując popiół na trawę. – To następny, nowoczesny wynalazek – papierosy. Są trzy gatunki – ciągnął ze swadą, w przerwach pomiędzy wypowiadaniem poszczególnych słów zaciągając się głęboko. – Pierwszy działa zatwardzająco przy biegunce i rozwolnieniu. Drugi – rozwalniająco przy zatwardzeniu. Oba stosunkowo rzadko stosowane. Jest też trzeci, najszerzej używany. Polepsza pracę płuc, czyni mózg sprawniejszym… Papieros to coś podobnego do puszki z sokiem pomidorowym, tylko o nieco innym zastosowaniu. – Rzucił niedopałek w ziemię. – Palę papierosy marki „ Lukrecja Borgia”. Polecam.

Zapadła chwila milczenia. Strażnik zdawał się głęboko namyślać.

– Jeszcze jedno pytanie…

Głos nienazywanego potwora stał się konfidencjonalny. Nawet, błyskawicznie osądził Hart, jakby przyjacielski. Ze zwykle ponurego, ochrypłego basu emanowało teraz przejęcie. Zaciekawienie.

– Czy te twoje puszki mogą być większe? – Potężna łapa ze szponami wskazała na pozostałości pojemnika po soku pomidorowym. – Dużo większe?

Hart wstrzymał oddech. Nagle poczuł, że jest bliski zwycięstwa. Przewidywał je, choć nie przewidywał takiego pytania.

Gorączkowo zastanawiał się nad odpowiedzią. Mogła być tylko jedna – prosta, oczywista i prawdziwa.

– Klnę się na głowy moich pięciorga dzieci, że tak! – krzyknął z pasją, tym razem znowu przez tubę. – Puszka może być wielkości faski. Beczułeczki. Antałka. Baryłki. Beczki. Beki. Kufy.

– A dubeltowej kufy? – Ton głosu strażnika zmienił się. Brzmiało w nim nieskrywane zadowolenie. – Wiesz, człecze, jestem potężnej postury. Często miewam okropne pragnienie. Wielkość dubeltowej kufy byłaby dla mnie naprawdę w sam raz.

Szponiaste ramię plasnęło w mur. Jakiś obluzowany kamień stoczył się w dół.

– Wszystko zależy od oprzyrządowania linii produkcyjnej – ze spokojem odpowiedział Hart. W jednej chwili zrozumiał, o co chodzi Strażnikowi. – W raju podatkowym, a wiesz już, co to jest, możesz uruchomić produkcję puszek najrozmaitszych rozmiarów. Specjalne strefy, zwolnienia od podatków, ulgi inwestycyjne – jednym tchem wymieniał korzyści. – Dla siebie i innych stworów tej samej proweniencji zapewnisz produkcję specjalną puszek o wielkości dubeltowej kufy – w odpowiednio wysokich cenach zbytu, rzecz jasna. Nie pożałujesz.

– Przemyślałem wszystko i zgadzam się na twoje warunki. – Głos ze szczytu wieży brzmiał już całkiem łagodnie. – Zdecydowanie wybieram pierwszy wariant – rybki. Cóż mi po Astrei w obliczu takich perspektyw? Ponadto – strażnik obniżył głos – to blondynka. Nie gustuję w blondynkach. Wierz mi, nawet jej nie napocząłem.

Śmiech nienazwanego potwora znowu zadudnił niczym odgłosy nadchodzącej burzy.

– Zabiorę jednak ze sobą swoje sługi ciemności – dodał stanowczo Strażnik. – Przywiązałem się do nich.

– Jeżeli tego sobie życzysz, czemu nie… – równie łagodnym głosem odpowiedział Hart. – Pamiętaj jednak, że w pociągu Magicznego Przedsiębiorstwa Kolejowego gwarantuję im wyłącznie miejsca stojące. I musisz nabyć dodatkowe bilety. Zostawiam puszkę – dodał po chwili zastanowienia. – Przyda się. Po wyprostowaniu będzie z niej świetny wzorzec.

 

***

 

Zawiasy ciężkich wrót mrocznej wieży przeraźliwie skrzypnęły.

Smukła postać w płaszczu białych włosów, sięgających aż do pasa, wyszła na zewnątrz, mrużąc oczy. Przetarła drobną dłonią powieki. Wolnym krokiem ruszyła w stronę rycerza.

Strażnik więził biedną Astreę w ciemnym miejscu – pomyślał Hart. – Córkę Mortimera najwyraźniej bolą oczy.

Astrea minęła kamień z leżącym na wierzchu biletem MPK i zgniecioną puszką soku pomidorowego. Czekały na Strażnika.

Przyśpieszyła kroku. Jej szczupłą twarz nagle rozświetlił uśmiech.

Hart natychmiast zdjął dżokejkę. Zawiązany pod brodę pasek nie sprawił kłopotów – nie zapomniał najpierw ułożyć go na właściwym miejscu. Palcami przegarnął bujne włosy  i skłonił się głęboko.

– Witaj, śliczna księżniczko Astreo – przemówił łagodnie. – Pozwól, pani, że wsadzę cię, istoto niebiańskiej urody, na siodło mojego wiernego rumaka i odwiozę do ojca. Przez całą drogę będę szedł, trzymając konia za uzdę, abyś choć trochę wypoczęła.

Nad ich głowami chmury się rozstępowały, uwidaczniając coraz szerszy przestwór jasnego błękitu nieba. W ścianie wysokich drzew, okalających mroczną wieżę, zaczęły nieśmiało świergotać pierwsze ptaki.

Hart ukradkiem przyglądał się Astrei. Porwana, pełna dziur prosta szata więcej odkrywała, niż skrywała. Widział cudownie zgrabne nogi. Domyślał się jędrnych, pełnych mnóstwa obietnic ud. Sporej wielkości otwór w tkaninie ukazywał pięknie uformowany pępek na niezwykle szczupłej talii. Wzgórki dużych, lecz jędrnych piersi unosiły górę zniszczonej tuniki w nieco przyspieszonym oddechu.

– Mój zbawco… Jakże dziwnie, ale zarazem ładnie jesteś ubrany…

Głos Astrei brzmiał miękko. Oczy Harta napotkały spojrzenie dziewczyny. Księżniczka miała śliczne tęczówki szafirowego koloru.

– Usiądę za tobą na kulbace. – Astrea uśmiechnęła się lekko. Błysnęły piękne zęby. – Obejmę cię w pasie. Wiem, że jestem już bezpieczna. Nie godzi się, abyś szedł pieszo. Uwierz mi, szlachetny panie – tak będzie na pewno lepiej…

Wolno jechali stępa. Drobne dłonie niedawnej branki Strażnika mocno obejmowały brzuch Harta.

– Słyszałam twoją rozmową z tym okropnym potworem. – Pełne wargi muskały ucho rycerza. – Naprawdę masz pięcioro dzieci?

– W istocie tak jest. – Hart lekko westchnął. – Kocham je bardzo, lecz czasami bywają źródłem wielu kłopotów.

Długie palce dziewczyn zsunęły się nieco niżej. Usta ponownie dotknęły ucha. Nieco przyśpieszony oddech muskał kark rycerza.

– Czemuż nie mógłbyś posiadać kolejnych pięciu? – Palce Astrei rozpięły jeden z guzików koszuli. – Moglibyśmy przystąpić do tworzenia pierwszego już teraz. Jest tak przyjemnie ciepło… Panie, jakie masz piękne włosy!

Z każdym sążniem powrotnej drogi aura ulegała zmianie. Teraz słońce zalewało wysokie trawy powodzią blasku.

Palce Astrei rozpięły kolejny guziczek. Ciało Harta przebiegł dreszcz.

Ulga prokreacyjna, zasiłki macierzyńskie i rodzinne, a wszystko zwolnione od podatku – umysł rycerza ogarnęła burza myśli. – Dodatkowe zabezpieczenie moich pięciu procent. Ha, ileż dodatkowych wpływów. Z drugiej strony – koszty procesu rozwodowego, podział majątku, roszczenia alimentacyjne byłej żony i dzieci. Jednak skórka niewarta wyprawki…

Nagła, szczęśliwa myśl uspokoiła Harta. Dłoń wsunęła się do wewnętrznej kieszeni marynarki.

Miał to, czego potrzebował. Westchnął z ulgą.

– Ależ nie musimy od razu płodzić mojego szóstego, a twojego pierwszego potomka – zauważył pewnym siebie głosem. – Oprócz papierosów w użyciu są teraz jeszcze inne, nowomodne wynalazki. Nie każde zbliżenie oznacza konieczność prokreacji…

Dłoń Astrei przesunęła się jeszcze niżej.

– Na pewno szybko się przyzwyczaisz do tych drobnych, lecz istotnych udoskonaleń. – Hart ściągnął wodze. Rumak posłusznie stanął w miejscu. – To tylko, jak zwykle, jest kwestią czasu.

– Jak mniemam, dość krótkiego czasu – powtórzył, pomagając Astrei zsiąść z konia.

W tej chwili coś sobie przypomniał. Coś niezwykle istotnego – złożone księciu przyrzeczenie.

Obiecał Wallahadowi odwieźć Astreą nienaruszoną w każdym kawałeczku jej ślicznego ciała. A złamanie zasad, obowiązujących wyzwolicieli dziewic nieuchronnie prowadziło do odebrania koncesji i pozbawienia licencji. Utratę żródła zarobku, ruinę – i upadek.

To też stanowiło tylko kwestię czasu.

Pozostawało jedno – opowiedzieć Astrei jakąś piękną bajkę i jak najszybciej odwieźć do zamku.

Hart ciężko westchnął, a potem w głębi duszy ponuro zaklął. Za chwilę uczynił tak jeszcze raz.

Stwierdził, że nie po raz pierwszy – i pewnie nie ostatni – okazało się, że życie niszczyciela wszelakiego plugastwa i oswobodziciela nienapoczętych dziewic często bywa wyjątkowo trudne.

 

2 czerwca 2012 r. Roger Redeye

 

Źródła ilustracji w kolejności zamieszczenia:

http://www.zoltowscy.org.pl/kwartalnik/55/paz_giermek_rycerz.html

http://www.zamki-szkocji.com/macduffs-castle/

Koniec

Komentarze

przepraszam, pytanie debila: co to jest BG? bo mnie się, skrzywionej, kojarzy wyłącznie z Bohaterem Gracza. :)

Ceterari ogłosiła kolejny, nieformalny konkurs "BEZ GRANIC" o dość  rygorystycznych założeniach.  Musi wystąpić rycerz, strażnik, ołówek, bilet MPK i puszka  soku pomidorowego... Te przedmioty mają służyć do uwolnienia więzionej niewiasty. Spróbowalem sprostać tym zalożeniom w maksymalnie krótkim czasie. Jeżeli idzie o czas, wynik jest chyba niezły. A pozostały efekt pracy --- powyżej.

No a słowo rycerza gdzie? Miał Astreę nienaruszoną księciu odwieźć... :-)

Piorunem przejrzyj i popraw literówki, wstaw zgubione słowo. Nie pamiętam, gdzie, szukaj sam, a znajdziesz. 

Przyjemne opowiadanie, naprawdę.

ach tak, przecież odzywałam się w tamtym wątku, powinnam go zapamiętać... o ja głupia *chowa się za gazetą na wszelki wypadek*

PS sok miał być porzeczkowy - jeśli masz pomidorowy, to do koniecznej podmianki!

 

odezwę się ponownie po przeczytaniu, dzięki za odpowiedź.

Dzięki, Adamie. Istotna uwaga. Zakonczenie zmienione. Spojrzę jeszcze na literówki.

Mauea, pozostawię sok bez zmian... Myślę, że nie będzie to istotnym naruszeniem zasad konkursu. 

I to nowe zakończenie sprawiło, że szczerze się pośmiałem z brutalnej prawdy o życiu koncesjonowanego wyzwoliciela dziewic...  

Świetnie się czyta, były literówki, ale... ale co tam. Pozwolę się tylko przyczepić jednej drobnostki: "Lekko zaciął biczem wierzchowca. Koń wyciągniętym kłusem szparko ruszył naprzód". O ile się orientuje, wierzchowca biczem się nie traktuje, bo i jak niby skoro się na nim siedzi? Konia w zaprzęgu to co innego, ale tu takowego nie było.

Poza tym gratuluje, naprawdę fajny pomysł, a i napisane "z jajem". Ja się uśmiałem. Pozdrawiam :)

Literówki!

Zabawna historyjka, kojarzy mi się ze stylem "Podatku" Mileny Wójtowicz.

Morgon, dzieki  za komentarz. Nie chciałem uzywać wyrazu 'pejcz". Możliwe, że to błąd. chociaz, z drugiej strony - do poganiania zaprzęgu końskiego, o ile wiem, wożnice uzywaja bata. Niech już zostanie ten bicz...

literówki systematycznie poprawiam.

Pozdrówko.

Niezgodo.b, nie znam przytoczonego opowiadania. Dzięki za komentarz.

Melduję się, że znalazłam, przeczytam na pewno, ale za kilka dni, bo utknęłam w mrokach sesji :)

Zapraszam na stronę autorską: www.facebook.com/LadyWrites - Anna Szumacher

Precyzując to co powiedziałem wcześciej, miałem na myśli to, że pejczy, biczów, czy batów nie używa się przy jeździe "wierzchem" na koniu. Do ponaglania wierzchowca słóżą ostrogi i wodze. Jeśli się mylę niech ktoś sprostuje:)

Morgon, nieco się zdziwiłem Twoim postem. Bata / bicza w jeżdziectwi uzywano od dawna. Klasycznym przykładem jest kozacka nahajka.  I bicz / bat . we wspolczenym jeżdziectwie sportowym i rekreacyjnym używany jest powszechnie nadal, tyle, że w bardziej cywilizowanej formie. Określany jest jako palcat. Chyba należalo to sprawdzic samemu... Oto link ( o palcacie tak bardziej przy końcu) --->   http://www.ait.com.pl/konie/rady.html 

Pozdrówko.

A może słowo, którego szukacie to szpirura? No, takie znane i popularne słowo chyba najlepiej pasuje do wizji Autora (który, zupełnie niepotrzebnie, poczuł się przyparty do muru i wyskoczył z jakimś palcatem).

Jestem sygnaturką i czuję się niepotrzebna.

spicruta - miało być - literówka oczywiście w najważniejszym miejscu w wypowiedzi ;)

 

Jestem sygnaturką i czuję się niepotrzebna.

Dzięki, Rinosie, szpicruta byłaby idealna... Zapmniałem o tym wyrazie. Niestety, czas edycji tekstu skończył się. Co do postu Morgona -- zrozumialem go tak, że wspólcześnie nie używa się bicza / bata do poganiania / okiełznania konia. Co do tego, że kiedyś używało się nahajki,  bicza, bata, szpicpruty, nie miałem wątpliwości. Co prawda, w niektórych  rodzajach kawalerii mało byl uzywany, no bo szabla, pika, lanca, koncerz, pistolety, a rąk dwie, ale w artylerii konnej - i wśród Kozaków --- powszechnie.  Później także nawet przez damy. "Lalka" Prusa... Z tego też powodu  wyposażyłem Rolanda Harta w bicz, mający jeszcze i tę zaletę, że mogł nim zabijać muchy.

Pozdrówko.

Wobec powyższych postów przyznaje się pokornie do błędnego posądzenia autora i upraszam o wybaczenie i łaskę:)

Nie ma żadnej sprawy. Ja też często dociekam prawdziwości i realizmu szczegółów ---są ważne. Efekt dyskusji jest taki, że przypomnielismy sobie ciekawy wyraz 'szpicruta', rzadko juz używany.

Serdecznie pozdrawiam.   

No, nie wiem czy to koniec. Mi się ten sprzęt kojarzy głownie z kobietami w lateksie i wysokich butach. Są tacy, którym kojarzy się z młodzieńcami o blond włosach i w czapkach hitlerowskich na głowie. Co te biedne konie zawiniły, że to na nie te baciki, to nie wiem. W "Lalce" Prusa też to urządzenie występowało? Nie zwróciłem uwagi, choć zawsze uważałem Izabelę Łęcką za niezłą sztukę ;)

Jestem sygnaturką i czuję się niepotrzebna.

Rinosie, ale to już najzupelniej odrębny temat... W "Lalce"? Pani Wąsowska. Jest taka scena ze szpicrutą.

Pozdrówko.

No szpicruty to bym rycerzowi do ręki nie dała...

@Roger - to książka, polecam.

Kto rano wstaje, ten sam sobie szkodzi... Albo pomaga.

Niezgodo.b, rzucę okiem. Zorientowalem się, że to ksiązka. Rzucę okiem , jak skończę  dopracowywać " Listy kochanków." Rzucę  okiem chociazby dlatego, żeby coś sprawdzićc. Są dwie sprawy ciekawe w mom opwiadania, dotycżace stylu, wymagające konfrontacji z ksiązką miss Wójtowicz. Ciekawy jestem, czy wiesz, o co idzie?

Ps. Teraz nieco żałuję, że nie pociągnąlem jeszcze samego zakończenia. Znacznie trudniejsze wyzanie czekało harta - wytlumaczyć teoretycznie Astrei, na czym polegają te nowowodne wynalzki, bez używania pokazu praktycznego... Znacznie trudniejsze zadanie, niz starcie ze Straznikiem. Ale teraz dopiero ten pomyśl rozszerzenia finału przyszedł mi do głowy. Mówi się trudno.

Pozdrówko.

@Roger - zgadywać nie będę. Ale coś musiało być, skoro mi się skojarzyło. Nie chciałam, żeby brzmiało, jak namawianie na siłę. po prostu lubię "Podatek". być moze dlatego też podobała mi się akcja, jaką odwalił Roland.

Niezgodo.b, w  sumie to prosta sprawa, bez zgadywania. Ale... Dzięki za ocenę akcji Rolanada Harta.

Pzdrawiam. 

W filmie "Ronal Barbaren" występuje czarny rycerz, który stosuje chłostę podczas jazdy na koniu. To jeden z wielu zabawnych motywów w tym filmie.

http://www.youtube.com/watch?v=32sj97-DZf0

Jestem sygnaturką i czuję się niepotrzebna.

Mam nadzieję, Rogerze (Red Aye), że nie przeszkadza Ci, że używam Twojego wątku do promocji jakiegoś skandynawskiego filmu. To naprawdę fajny film :D

Jestem sygnaturką i czuję się niepotrzebna.

Rinosie, absolutnie mi nie przeszkadza. Jeżeli tylko film dobry...

Pozdrówko.

Hmmm... napisałam komentarz, który zniknął. No nic, zrobię to drugi raz.

Rzeczywiście trafiłam na kilka literówek i innych błędów typowo pisarskich, ale za to fabuła ratuje niedociągnięcia. Kilka razy nawet się uśmiechnęłam, podoba mi się połączenie typowego fantasy ze współczesnością :) Konkurs zaczynamy od nieźle zawieszonej poprzeczki :D. Najważniejsze to umiec się odnaleźć w świecie...

Z ciekawości, jak miało wyglądać ulepszone zakończenie?

Zapraszam na stronę autorską: www.facebook.com/LadyWrites - Anna Szumacher

Ciekawe, dlaczego zniknąl komentarz... Zdarza się.

Kilka literówek i "błędów pisarskich " z zasady usuwa korekta redakcyjna. Przykre, że jeszcze zostały. Fabuła ratuje niedociągnięcia, polegające na kilku literówkach   i blędach pisarskich? Chyba tak. Miejmy nadzieję, że tak... 

Co do zakończenia - nie pracuję nad nim specjalnie, ale istniejące  ( poprawione po słusznej uwadze  AdamaKB " jeszcze nieco dopracowałem. Za chwilkę pokażę, w odrębnym poście.

Dzięki za komentarz. 

Pozdrówko.

 

W tej chwili coś sobie przypomniał. Złożone księciu przyrzeczenie. Obiecał Wallahadowi odwieźć Astreą nienaruszoną w każdym kawałeczku jej ślicznego ciała. A złamanie zasad, obowiązujących wyzwolicieli dziewic nieuchronnie prowadziło do odebrania koncesji i pozbawienia licencji. To też stanowiło tylko kwestię czasu. Pozostawało jedno – wymyśleć coś na poczekaniu i opowiedzieć Astrei, a potem jak najszybciej odwieźć do zamku.  Musiał wyjaśnić zasady działania jednego z rodzajów nowomodnych wynalazków, przechowywanych w wewnętrznej kieszeni marynarki, w sposób teoretyczny, jak ognia unikając związków z praktyką.

Wiotkie palce księżniczki Astrei rozpięły kolejny guziczek koszuli. Zsunęły się w stronę klamry paska.

Hart ciężko westchnął. W głębi ducha ponuro, rozpaczliwie przeklął.  Czekało go niezwykle trudne wyzwanie, o wiele poważniejsze niż starcie ze strażnikiem. Nie miała wyjścia - musiał mu sprostać.

Nie po raz pierwszy z goryczą skonstatował, że życie niszczyciela wszelkiego plugastwa i oswobodziciela nienapoczętych dziewic bywa jednak niekiedy wyjątkowo ciężkie.  

 

 

2 czerwca 2012r.                                                 Roger Redeye

 

 

 

Fajne, zgrabne. Cwany pomysł i inteligentnie poprowadzona fabuła. Dam 5, bo jest warte.

Witaj, Tomaszu! Wróciłeś po dość dlugiej nieobecności... Mam nadzieję, że będziesz częściej odwiedzal portal.

Dzięki za komentarz.  Cieszę sie, że opowiadania się podobało i wysoko je oceniasz. Morgon stwierdzil, że świetnie się czyta - myślę, że tak. Ciekawy i trudny konkurs, bo ma sporo ścisłych nakazów. Zobaczymy, co wymyślą inni ( jezeli wymyśką... ).

Pozdrawiam serdecznie.   

:-)

I nawzajem.

Wszystkim dziękuję za komentarze. 

Choć to nie moje klimaty zdecydowanie przyjemnie mnie się czytało. Czy konkurs został już rozstrzygnięty ?

Tak. Zwyciężyło opowiadanie " Mieszkania pod numerem osiemnastym"  plus do hurorka przyznała  tego jedno wyróżnienie dla tekstu  Operacja "Księżniczka". Akurat tak się złozyło, że jestem autorem rzeczonych  "Mieszkań... " Zupełnie inny klimat. Oczywiście, jest w moim profilu. 

Fajnie, że opowiadanie się podobało. Dzięki za przeczytanie i komentarz. 

Pozdrówko. 

Plus do tego jurorka przyznała jedno wyróżnienie... Sorry, śpieszyło mi się. 

Ciekawe zastosowanie rekwizytów. Był gdzieś tekst, że Hart się ożenił? ;-)

Babska logika rządzi!

Pojęcia nie mam, ale zdaje się, ze Hart jest żonaty…

Pozdrówko. 

Fajne

Przynoszę radość :)

     I konkursowe. Miały wystąpić: puszka soku porzeczkowego, ołówek i bilet MPK – no to wystąpiły, podobnie jak w "Mieszkaniach pod numerem osiemnastym", ale tam w zupełnie innym klimacie.        Dzięki za kolejny etap wertowania mojej skromnej twórczosci. Istnieją tez inni autorzy…      Pozdróweczko, Anet.

PS. A kiedyż jakiś tekst? 

Jak na parodię przystało, opowiadanie prezentuje się całkiem nieźle. Szczególnie przypadło mi do gustu obeznanie rycerza z przepisami podatkowymi i wykorzystanie obowiązkowych rekwizytów do nakłonienia Strażnika, by wypuścił dziewicę. ;)

Z przykrością zauważyłam, że w tekście pozostały liczne literówki i inne usterki. :(

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Ciekawe, co dzieje się teraz z Tomaszem Majem. Pamiętam, że informował, iż zaczyna pracę w Licheniu i z braku czasu rezygnuje z bywania na portalu. Szkoda, ale tak często bywa.

Troszeńkę skróciłem tekst, eliminując zbędne podwójne przymiotniki i usuwając kilka powtórzeń wyrazów.  Ale, moim autorskim zdaniem, opowieść nadal trzyma naprawdę dobry poziom. Bardzo stary już tekst czytałem z dużym zaciekawieniem.

Było kilka literówek, ale, jak mi  się  się zdaje, nie utrudniały czytana.

A wieże zamku w Szkocji  nadal robią wspaniałe wrażenie…

Nowa Fantastyka