Teraz wiem, nad czym muszę popracować, więc nie uważam, żeby fala krytyki robiła mi krzywdę lub zniechęcała do działania. Taaaak, wyszło tego znacznie więcej, niż sobie wyobrażałam, ale to nie powód do płaczu. xd

Dobrze wróży taka postawa :) Nie spiesz się (przyganiał kocioł garnkowi…) i żyj dalej! (albo szklana pułapka ;D)

Tu “łapanki” w zasadzie wywołują kwasy

Mów za siebie ;P

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

No, w Hiszpanii tradycyjnie daje się wtedy facetom książki (a dziewczynom kwiatki, w związku z czym chciałabym przypomnieć, ze na co dzień chodzę w spodniach i mam w domu inwazję ziemiórek XD).

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

https://dresdencodak.com/2009/01/27/advanced-dungeons-and-discourse/

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Dla kotka zawsze znajdzie się miejsce:

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Oto moje nowe uniwersum i bohaterzy, do których planuję jeszcze nie raz wracać.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Zawsze wszystko kręci się wokół nich, a już zwłaszcza fizyka. 

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

cognityvnym

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

W gotowaniu drzwi istotne jest właściwe przyprawianie i umiejętne zastosowanie tłuszczów. Drzwi są suche! Niewłaściwie przyrządzone smakują jak drewno.

(Soooo… not sorry XD)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Opal. Tak przynajmniej napisali.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Prawda? To wprawdzie amorficzny, ale minerał:

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Więcej ładnych minerałów: https://www.unearthedgemstones.com/posts/most-beautiful-gemstones

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Jak border collie? O.O

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

https://instantrimshot.com/index.php?sound=downer&play=true

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Niniejszem oświadczam wszem, wobec i w ogóle, że wyniki będą 23 kwietnia, niezależnie od sytuacji politycznej.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Ale że co? Że się nie okazałeś fałszywym prorokiem?

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Druza daje szczęście :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Materiały marketingowe to zuo.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Milutkie.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

I jeszcze raz.

 Mógłby poszukać też informacji na temat cyberpsychola, który kiedyś wdarł się do Instytutu.

Mógłby też poszukać informacji na temat cyberpsychola, który kiedyś wdarł się do Instytutu.

 Zadowolony ze swoich planów, wrócił do swojego mieszkania i zasnął.

Zaimki, pustosłowie: Zadowolony z plan, wrócił do mieszkania i zasnął. Tak, ot.

 Przez pierwsze pół tygodnia

Czyli do południa w czwartek? Po co taka precyzja? Pomijając to, że nikt tak nie mówi?

 nie otrzymał żadnych konkretnych informacji od Henry’ego, sam też nie mógł przekazać mu niczego obiecującego.

Nie brzmi to dobrze.

 Nadal kręciła się dwójka podejrzanych mężczyzn.

Gdzie się kręciła? Potrzeba dopełnienia.

 Victor czuł za każdym razem napięcie, gdy zbliżali się do jego inkubatorów.

Szyk: Victor czuł napięcie za każdym razem, gdy zbliżali się do jego inkubatorów.

 Byli jak natrętne muchy, krążące wokół zepsutego jedzenia.

A przecież w tym świecie (jak napisałaś explicite) nie ma śmieci… więc skąd Victor to wie?

 W drugiej połowie tygodnia przestały się kręcić obce osoby po budynku

Szyk: W drugiej połowie tygodnia obcy przestali się kręcić po budynku.

 Vic chciał wykorzystać szansę daną mu przez chwilowy brak zainteresowania.

Łopatologia: Vic chciał wykorzystać szansę. Kropka.

 Ręce lekko drżały, początkowo nie mógł poprawnie wpiąć osobistego łącza do komputera.

Hmmmm.

 tłumaczył sobie, aby dodać otuchy i pewności siebie.

Pustosłowie: powtarzał sobie.

 Jeszcze nigdy nie korzystał z tak dużego systemu.

To po co mu uprawnienia do niego?

 Okrągła dioda na jego skroni nerwowo pulsowała tym razem na czerwony kolor.

Pulsowała kolorem, ale ja nie widzę własnych skroni. Victor widzi?

 Chwilę minęło, zanim uspokoiła się i zmieniła na jasny odcień niebieskiego.

Chwilę potrwało, zanim zapłonęła jednostajnym błękitem.

 To jak pływanie w smole. Każdy ruch jest powolny, wszystko odbywa się w zwolnionym tempie, mózg próbuje jak najlepiej uszeregować napływającą wiedzę.

? Cały akapit jest dziwny.

Pobierał je i od razu sprawdzał pod kątem chemicznym i biologicznym

? Co to znaczy "sprawdzać pod kątem"?

W mgnieniu oka posprawdzał dane, a teraz jedynie je przyrównywał do bazowych wartości serii 103.

?

 Czuł, jakby podglądał swoich rodziców, jakby po wielu latach miał sprawdzać, czy aby na pewno go dobrze stworzyli

Ale w tym świecie nie ma rodziców… Poza tym rodzice nie stwarzają (obowiązkowy suchar: wyjaśnię, jak będziesz starsza, ha, ha).

 Wyniki się pokrywały

Wyniki czego z czym się pokrywały? Co chcesz powiedzieć?

 Victor zaczął się pocieszać, że Henry naprawdę musiał wpaść w paranoję. Do momentu, aż nie zobaczył różnic w aktywności hipokampu

Victor zaczął się pocieszać, że Henry naprawdę jest paranoikiem, a potem zobaczył różnice w aktywności hipokampu.

 Dane zapisane na serii 103

Raczej: w serii.

 Różnice jeszcze odnotował

Szyk: Odnotował jeszcze różnice.

 dane były znacznie zawyżone

Zawyżone mogą być liczby albo wyniki, ale nie dane.

 przez to dane rejestrowanych zmian mózgowych były mniejsze niż w poprzednich jednostkach

Jak, u licha, dane mogą być "mniejsze"? https://wsjp.pl/haslo/podglad/87582/dane/5217786/w-komputerze

 Konieczność ich rozwoju zmusiła naukowców do zmniejszenia dawki wpływającej na formowanie się połączeń nerwowych oraz przechowywania wspomnień i cech.

Nie wiem, o co chodzi.

 Komendomyślą pozamykał wszystkie okna

Po co mu okna, skoro łączy się mniej więcej telepatycznie?

 wszystkie trybiki w jego wszczepach szalały

Co to są trybiki i czy taka metafora mogła przyjść do głowy Victorowi?

 nieproszeni wizytatorzy

Proszeni. Tylko nie przez niego…

 Lub nieostrożne szczury, próbujące zwęszyć jakiś podstęp.

?

 Vic, najlepiej jak tylko mógł, beznamiętnie opuścił serwerownię,

"Beznamiętnie" nie bardzo tu pasuje. I skracaj: Vic, najspokojniej, jak tylko mógł, opuścił serwerownię.

 a potem udał się na dezynfekcję, aby opuścić budynek.

Powtórzenie: a potem na dezynfekcję przed wyjściem.

 Cały czas miał wrażenie bycia obserwowanym.

Cały czas miał wrażenie, że ktoś go obserwuje.

 Nieprzyjemność minęła, dopiero gdy oddalił się od Instytutu.

Minęło dopiero, kiedy oddalił się od Instytutu.

 Na wieczór zadzwonił do niego Henry.

Pod wieczór. Albo wieczorem.

 Był zarówno podekscytowany, jak i przerażony swoim odkryciem.

Zbędne, zapewniające zdanie.

 – Udało nam się przebadać tego mężczyznę, to jest niesamowite, to naprawdę może odmienić postrzeganie przeszłości oraz przyszłości człowieka! – darł się niczym dziecko.

Pamiętaj, że mówi facet potykający się o własny (metaforyczny) język (sama napisałaś, że się jąka): – Zbadaliśmy go! To, to jest niesamowite, to naprawdę zmieni wszystko! – darł się jak dziecko.

 – Wyszło, że jest jeszcze młodszy, niż przypuszczaliśmy, niecałe trzysta lat wstecz, rozumiesz? Zakładając, że w ciągu stulecia mogą powstać w naturalnych warunkach przynajmniej 3 pokolenia nowych ludzi… To oznaczałoby, że ten mężczyzna mógł być pamiętany przez czyjegoś dziadka, babkę, nie wiem. Nawet jako wspomnienie, cokolwiek. Na szybko jeszcze przebadaliśmy jego tkanki w poszukiwaniu mitochondrialnego DNA, Vic, on jest niczym my. Jest naprawdę jak my. Słuchaj, muszę kończyć, mamy trochę roboty, ale będę pisać.

– Jest, słuchaj, nawet, niż myśleliśmy, niecałe trzysta lat, rozumiesz? Jeśli w sto lat naturalnie mogą powstać trzy pokolenia… To ktoś mógłby go pamiętać! Chociaż trochę. A on jest jak my, Vic, całkiem jak my! Słuchaj, muszę kończyć, mamy trochę roboty, ale napiszę. A swoją drogą – mitochondrialne DNA jest we wszystkich tkankach eukariotów, więc to nic niezwykłego. Chyba że tutaj to właśnie niezwykłe, ale trzeba było o tym powiedzieć wcześniej.

 Na dniach Henry wysłał mu swoją analizę mężczyzny, mając nadzieję, że pomoże mu w interpretacji wyników.

"Na dniach" mówimy, obiecując, że coś wkrótce zrobimy. Ale nie w opisie. I – analizuje się DNA mężczyzny, ale nie jego samego.

 ale co udało mu się złapać jakiś lepszy trop, to okazywało się, że jest to kolejna ze ślepych uliczek

Niestylistyczne.

 Była to największa afera wśród wszystkich polis i mimo wszystko żadne z nich nie miało wystarczającej ilości informacji.

Polis nie są aferami. Była to największa afera we wszystkich polis, a nikt nic o niej nie wiedział.

 Mógł jedynie bazować na zeznaniach świadków oraz plotkach domniemanych krewnych.

Mógł się oprzeć tylko na zeznaniach świadków. Dobrze, ale tutaj nikt nie ma krewnych! Nie? Przecież – skoro nie robi się dzieci po staremu – to można najwyżej mówić o dawcach materiału genetycznego.

 Jeżeli był dzieckiem stworzonym w ramach programu, to nie posiadał krewnych.

Jeżeli był dzieckiem z programu, to nie miał krewnych.

 Czy może jednak był jednym z ludzi myślących, a nie mechanicznych?

Dobra, męska decyzja – są w tym świecie dwie grupy, czy tylko jedna?

 Gdyby udało mu się znaleźć chociażby kawałek jego ciała albo zapisaną analizę badań krwi, mógłby porównać je z wynikami zdobytymi z Instytutu, chociaż mało prawdopodobne, że ktoś je wykonał.

Gdyby udało się znaleźć chociaż kawałek ciała albo zapis badań krwi, mógłby je porównać z wynikami zdobytymi w Instytucie. "Analiza" to badanie.

 nie wiedział, co miał ze sobą zrobić

C.t.: nie wiedział, co ma ze sobą zrobić.

 Wysyłał też zapytania do Calasis, czy wyprawa Henry’ego Kinga wróciła do Akademii, ale nikt nie miał konkretnych odpowiedzi.

Wysyłał do Calasis zapytania, czy wyprawa Henry’ego Kinga już wróciła, ale nie dostał konkretnej odpowiedzi.

 dlatego kremowano jedynie rzeczy osobiste poszczególnych osób na stosie

To nijak nie pasuje do tego świata. Fraza też jest mętna i brzydka.

 Victora zaproszono jako część rodziny i honorowego gościa ze względu na braterstwo tej samej serii.

Straszny mętlik: Victora zaproszono jako brata z tej samej serii. Czy na pewno wiesz, kim jest gość honorowy i jak się go traktuje?

 Po uroczystym pogrzebie społeczność Calasis powróciła do swoich zajęć, Victora poproszono o przejrzenie rzeczy osobistych w dawnym mieszkaniu jego przyjaciela i ewentualne zabranie ich do siebie.

Po uroczystym pogrzebie społeczność Calasis powróciła do swoich zajęć. Victora poproszono o przejrzenie rzeczy osobistych w mieszkaniu przyjaciela i, jeśli zechce, zabranie ich do siebie. Dlaczego? Przecież oni chcą coś zatuszować, nie?

 pokój miał być przekazywany nowej osobie

Pokój miał być przekazany. Przekazanie odbędzie się raz, więc nie możesz dawać formy niedokonanej.

 Mieszkanie było takie samo jak Vica, co nawet go śmieszyło.

Dlaczego? Skoro wszystkie mieszkania są takie same, dlaczego miałby na to zwracać uwagę?

 Porządek rzeczy i reguły pozostawały niezmienne, tak jak niegdyś kosmiczni rodzice sobie wymyślili.

…? Zdanie z kosmosu.

 W drodze powrotnej przeglądał notatnik.

A potrafił czytać? Serio pytam – skoro tu się nie pisze ręcznie, to co z czytaniem?

 Czuł się nieswojo, naruszając prywatność przyjaciela, ale wiedział też, że w obecnym stanie i tak nic już nie może zrobić.

Niezgrabne i w sumie nie wiem, co ma jedno do drugiego.

 Trybiki we wszczepach nerwowo trzaskały

Co to są trybiki?

 10 dzień badań wykopaliskowych

Nie mają tu dat?

 wykopaliska w północnym kontynencie

Na kontynencie.

 Myślę, że też swoje rzeczy prześlę kurierem do mieszkania, żebym jutro miał mniejszy bagaż. To dobry pomysł.

Myślę, że swoje też rzeczy prześlę kurierem do mieszkania, żeby jutro mieć mniejszy bagaż. Hmm. Włącznie z osobistym dziennikiem? Oj, naciągane to.

 Mam ciągłe wrażenie, że ktoś mnie obserwuje, ale co spoglądam w kierunku potencjalnej pary oczu, niczego nie znajduję.

Kombinujesz: Ciągle mi się zdaje, że ktoś mnie obserwuje, ale nikogo nie widzę.

stworzyłem kopię danych

Zrobiłem kopię.

 , którą starannie przepisałem na tyłach notatnika

…? Ile jest tych danych? A notatnik ma ostatnie strony, ale nie ma tyłów.

 uważam, że nie istnieje takie coś jak brakujące ogniwo

Uważam, że nie istnieje nic takiego, jak brakujące ogniwo. A swoją drogą – do kogo on pisze? To prywatny dziennik, więc do siebie. Czy tak pisałabyś do siebie?

 staliśmy się zaprogramowani

Zostaliśmy zaprogramowani. "Stać się" i "zostać" to nie całkiem to samo.

żeby myśleć inaczej

Inaczej niż?

 może będziemy w stanie porównać jakieś dane z naszymi.

?

 Jedyny problem stanowi ciągłe uczucie bycia w potrzasku.

Przegapiłam to wyżej, ale "potrzask" też nie pasuje do tego świata. Nie możesz tłumaczyć rzeczy obcych – obcymi.

w poszukiwaniu kopii wyników zrobionych na miejscu wykopalisk

Zbędne.

 komendomyślą porównał z tymi, które zdobył w Instytucie

Myślałam, że w Instytucie robił to sam?

 Dane serii 103 były pośrednim stadium między mężczyzną z lodowca a pozostałymi dziećmi wyhodowanymi przez program.

… Dlaczego 103, a nie pierwszej? Przecież przed nimi były inne? A jeśli dane tych innych są sfabrykowane, to przecież żyją ludzie starsi od nich? Nie?

 Ludźmi naprawdę sterowała jakaś wyższa siła, która posiadała na tyle silną technologię, która z ledwo mówiącego człowieka stworzyła maszynę.

Wniosek z kosmosu…: Ludźmi naprawdę sterowała jakaś wyższa siła, zdolna z ledwo mówiącego człowieka zrobić maszynę. Zob. https://www.fantastyka.pl/publicystyka/pokaz/66842860

 Wiedziałbyś, bo i tak miałeś rację

?

 czując coraz większą falę smutku i złości.

Nie tłumacz jak krowie na rowie. Pokaż to.

 rzucił torbę na biurko i powoli zdejmował z siebie kostium

Czemu forma niedokonana?

 Znowu szarpnęło nim, poczuł zgrzytanie metalowych trybików oraz palące uczucie topionego metalu.

Znowu nim szarpnęło, ale końcówka zdania… metal nie ma uczuć. A topi się w temperaturach, w których człowiek już nic nie czuje, bo jest tak poparzony, że nie ma czym.

 Przewrócił się na ziemię, nie mogąc ustać na nogach.

Skracaj, to scena akcji.

 Nim zdążył zrozumieć, co się wydarzyło, na końcu jego ostrzy zawisła czarna sylwetka

… ale nie aż tak. "Sylwetka" nie może zawisać, jest zbyt abstrakcyjna.

 Krew powoli sączyła się w stronę jego przedramion.

Sączyć się krew może 1. z rany i 2. przez opatrunek albo ubranie (przesączać), ale po gołych ramionach spływa.

 W zaciśniętej dłoni agresora nadal sterczała stalowa maczeta.

Ekhm.

 Uczucie niepokoju nie ustępowało

… facet właśnie zaciukał włamywacza, a Ty odczuwasz potrzebę tłumaczenia mi, że jest zdenerwowany? Dlaczego?

 Victor poczuł kolejną falę spięcia

Elektrycznego? ???

 Usłyszał stukot kilku par butów dobiegających z klatki schodowej.

Dobiega stukot – czy buty?

 tym razem na jego nagiej piersi majaczyły celowniki karabinów.

https://sjp.pwn.pl/szukaj/majaczy%C4%87.html https://sjp.pwn.pl/szukaj/celownik.html

 W polis nigdy nie stosowano broni palnej, a jego wszczepy nie były na tyle rozwinięte, żeby przypominać nawet najmniejszą wyrzutnię rakiet.

Od razu wyrzutnię… Aha, czyli te wszystkie anachronizmy – to było celowe. Dobra. Punkt dla Ciebie.

 Nie potrafił już myśleć, oddał się swoim instynktom

Bardzo purpurowe.

 Błyskawicznie przeskoczył na tyły kolumny, rozcinając zamaskowanych komandosów

?

 Pędzony adrenaliną, po oczyszczeniu drogi ucieczki, wybiegł na dół.

Napędzany adrenaliną zbiegł na dół.

 Krople wody przyklejały się do jego skóry

… oblej rękę wodą.

 z zawistnym syczeniem wyparowywały

"Zawistnym"?

 biegła na niego od strony drugiego bloku mieszkalnego

Rym.

 salwa z karabinów przeleciała mu nad głową

Salwa to nie pociski, tylko samo strzelanie.

 Jedna kula zahaczyła o jego ramię, to było tylko draśnięcie

Zauważyłby to na adrenalinie? W dynamicznych scenach dawaj tylko ważne szczegóły, na opatrzenie ran będzie czas później.

jakby odrzucał granice ludzkiego ciała i w zupełności oddawał się technicznym procesom w swoim ciele

To nie ma sensu.

skroniowa dioda szalenie migała krwistoczerwonym kolorem.

Szaleńczo raczej, ale co z tego, skoro człowiek nie widzi własnych skroni…

 Jedną komendomyślą ukazał, skąd dobiega wrogi sygnał.

Ukazał? Czy zlokalizował?

 Nie rozumiał, z jaką łatwością wywarzył frontowe drzwi

Drzwi WYWAŻYŁ. Reszta zdania – ?

 Dysząc, kosztował krwi poległych. Cały był nią umazany, jego ostrza przypominały krwawe skrzydła. Zamiast probówki w ręku niósł śmierć.

Sweet Lord, co za purpura. Początek był suchy, ale tu przesadzasz w drugą stronę.

 czule się nimi opiekował i sprawdzał, czy żyją

Mhm.

 Dlaczego miałyby żyć w zakłamanym świecie?

<cynizm> Bo wszyscy w takim żyjemy. Nie ma co histeryzować. </cynizm>

 wszystkie zlewały się w jeden organizm, potem rozłączały

???

 kręcąc się na sztucznej pępowinie

Na pępowinach chyba? Każdy na swojej?

 Jeszcze moment i powrócą postacie ubrane w czarne stroje, znowu będą strzelać.

?

 – Ochronię was! – jęczał

Jęczał z wykrzyknikiem?

 Dioda znowu szalenie zamigotała.

J.w.

 prawdę, którą uważał, że muszą poznać

Nieładne to.

 Przecież to on był urodzony z tej serii

W tej serii.

 Victor czuł, jak zostały oderwane od niego, jak przestały żyć.

Drzwi?

 ostrze bez życia opadło

Purpurowe.

 Z jego nosa leciała ciemna krew

Z nosa leciała mu ciemna krew.

 Zza uzbrojonego oddziału wyszła kobieta odziana w biały fartuch wraz z dwójką mężczyzn w grafitowych kostiumach.

Mało zgrabne.

 odpowiedział jeden z mężczyzn, a następnie opuścili salę.

Kto opuścił salę?

 Kogoś, kto był w stanie manipulować czasem, lepić człowieka na swoje podobieństwo.

Fajnie – tylko (poza tytułem) co na to wskazuje? Nic zupełnie.

zawsze musieli pojmować świat swoim sposobem

A czyim niby? Zawsze musieli pojmować świat po swojemu.

Bardzo niezdecydowana antyutopia, jakbyś nie wiedziała, jakie właściwie zło piętnujesz – dodatkowo utrudnia zrozumienie całości to, że bohater nie myśli swoich myśli, tylko Twoje, i nie boi się swoim strachem, tylko wtedy, kiedy Ty tego potrzebujesz. Przecież on traktuje swój świat jako dziwny, choć w nim wyrósł! Skąd on może wiedzieć, że można żyć inaczej? Ostateczne wyjaśnienie tego faktu jest, cóż. Z kosmosu. Nie wydaje mi się, żebyś ten świat w ogóle opracowała, a kilka razy miałam wrażenie, że nie pamiętasz, co napisałaś przed chwilą. Nie trzyma się to kupy, po prostu. Bardzo dużo streszczasz, niewiele tu scen, co też uwidacznia brak światotwórstwa. W połowie zmieniasz "partię" na "serię" – nie wiem, czemu. Scena walki – mętna i purpurowa. Postępowanie kosmitów nie ma specjalnego sensu, nawet jako horror kosmiczny. Co oni na tym zyskują? Jak działa ta pętla czasu? Bo wygląda na to, że tak, jak Tobie akurat wygodnie. Za dużo zostało w Twojej głowie.

Językowo nie jest dobrze. Używasz słów niezgodnie ze znaczeniem, masz problemy z gramatyką (imiesłowy! związki zgody!) i z samą logiką zdań. Musisz dużo czytać, i nie nowości! Polecam klasyczne antyutopie: "Rok 1984", "Nowy, wspaniały świat", "Dawcę" itp. – patrz, przeciwko czemu one występują, bo antyutopia polega właśnie na tym – jest argumentem z równi pochyłej. Ale patrz też, jak są napisane.

 Był taki jeden, który uważał, że Homo Sapiens jest efektem manipulacji genetycznej, dokonanej przez przybyszy z kosmosu.

Żeby to jeden…

 Widowiskowości moim skromnym zdaniem zbędnej, a nawet pozbawionej uzasadnienia.

Zgadzam się. Czy nie napisałaś tekstu właśnie dla tej sceny? Jeśli tak, to po co niepasująca do niej reszta? Co chciałaś osiągnąć?

 Może nie pisać "z buta", tylko przygotować się i zadać sobie kilka pytań dotyczących fabuły i postaci przed rozpoczęciem pisania.

… no, może.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

I przekroczyłam długość posta. Zdarza się.

 Ich partia 103, chociaż najmniejsza i najbardziej krucha, zaopatrzyła polis w światowej klasy inżynierów, techników i naukowców dziedzin ścisłych i humanistycznych.

Ich partia, chociaż najmniej liczna i najsłabsza, dała polis wysokiej klasy inżynierów, techników i naukowców z dziedzin ścisłych i humanistycznych.

 Czy przypominasz człowieka, czy bardziej cyborga?

A skąd oni wiedzą, czym to się różni?

 A gdy zakładasz swój uniform? Skąd wiesz, że nie jesteś androidem?

A co ma jedno do drugiego?

 Henry miał rację, pracownicy Instytutu posiadali bardziej zmodyfikowane ciała od pozostałych mieszkańców i pracowników.

Niezgrabne. Rzeczywiście, ciała pracowników Instytutu modyfikowano najintensywniej.

I chociaż Victor pracował na samym początku łańcucha życia, bo zajmował się jedynie zarodkami i płodami, to inni inżynierowie wcale nie ustępowali mu w modyfikacjach ciała

Ani po polsku, ani logiczne – dlaczego mieliby mu ustępować? (I nie dam głowy za tę konstrukcję tutaj.)

 wytrzymać fizycznie nad opieką podrosłych dzieci

To już zupełnie się posypało: wytrzymać fizyczne obciążenia, związane z opieką nad starszymi dziećmi.

 Henry niestety miał rację.

Henry, niestety, miał rację.

 Nawet jeżeli nowo narodzone dzieci były ludzkie i nietknięte technologią, to jednak ta otaczała je i wpijała się w ich umysły jak pasożyt.

"Ludzki" znaczy nie do końca to, co Ci się zdaje ( https://sjp.pwn.pl/szukaj/ludzki.html ), ale ważniejsze jest to, że myślisz tu ahistorycznie, tj. Twój bohater myśli tak, jak prawdopodobnie myślisz Ty. Problem polega na tym, że Twój bohater nie jest Tobą! Jest kimś z przyszłości. Jego świat wygląda inaczej, uwarunkowania jego myślenia są inne. Tak, pewne rzeczy są stałe (to bardzo ważne, umieć odróżnić stałe od zmiennego), ale – polecam Dicka "Czy androidy śnią o elektrycznych owcach". I w ogóle Dicka. Do rzeczy – Victor całe życie spędził w takich warunkach. Dla niego wszczepy są normalne. Nie ma powodu myśleć, że są nienormalne.

 Ich opiekunowie przypominali androidy, archaicznie nazywanymi ludźmi. Na zadane pytanie, Victor wymownie milczał.

Oba zdania niegramatyczne, drugie ma też błąd semantyczny: Ich opiekunami były cyborgi, które tylko nazywano ludźmi. Na zadane pytanie Victor odpowiedział wymownym milczeniem.

 – Będę potrzebował twojej pomocy, Vic. – zatrzymał się przy jednej z ławek i opadł na nią. W jego ślady poszedł Victor.

Ostatnim podmiotem był Victor, więc wygląda na to, że mówi do siebie: – Będę potrzebował twojej pomocy, Vic. – Henry opadł na ławkę. Victor usiadł obok.

 – Potrzebuję, żebyś sprawdził wyniki badań noworodków od partii 0 aż do obecnej i porównał je z wynikami naszej 103.

Hmm.

 – Dlaczego mam to sprawdzać? – wyprostował się na ławce ze zdziwienia.

Wystarczyłoby samo: – Dlaczego?

Wszyscy byliśmy podekscytowani najnowszymi wynikami badań, ale gdy przedstawiliśmy je radzie WAN, to uznali nas za oszustów i mało metodycznych naukowców.

Po co osłabiasz zdanie? Wszyscy byliśmy podekscytowani wynikami badań, ale gdy je przedstawiliśmy radzie WAN, uznała nas za oszustów.

 Tyle, że wszystko zrobiliśmy tak, jak uczyli nas na praktykach, poza tym, to nie pierwszy raz, jak robiliśmy analizy próbek. Nawet powtórzyliśmy je, tak dla pewności i…

Albo słaba tam u nich metodologia, albo Ty mało wiesz o naukowcach. Jak jest? Językowo: Tyle, że wszystko zrobiliśmy tak, jak nas uczyli na praktykach, poza tym nie pierwszy raz analizujemy próbki. Nawet powtórzyliśmy badanie, tak dla pewności i…

 – I nadal były takie same jak poprzednio, tak? – wtrącił się w zdanie Victor.

– I nadal były takie same, tak? – wtrącił się Victor.

 – Tak, dokładnie.

W zasadzie może tak być, ale lepiej: Właśnie.

 ale od razu kostiumy zaczęły rozprowadzać po ich ciałach ciepło

Szyk: ale ubrania od razu zaczęły wytwarzać ciepło. Ubranie nie jest układem krwionośnym.

 Wygodne rozwiązanie, specjalnie projektowane ubrania nie tylko były znacznikami polis, ale i odpowiadały na potrzeby organizmów.

Co to jest "znacznik"? W sumie wyrzuciłabym to zdanie, jest niezgrabne i zwraca na siebie uwagę.

 W parku siedzieli tylko we dwójkę, nikt inny nie znajdował się w pobliżu. Zapadał zmrok.

A nie zapadł już? Pierwsze zdanie do skrócenia: W parku byli tylko we dwóch.

Za tydzień jadę ze swoim zespołem na ustępujące czoło lodowca.

Tnij zaimki.

 Chciałbym móc przeprowadzić na nim badania i spróbować określić czas, w którym zmarł.

Przedłużone: Chciałbym móc go zbadać i spróbować określić, kiedy zmarł.

 potwierdzą poprzednie

Aliteracja.

 Zauważyłem, że tylko u osób z naszej partii nie ma takiej niechęci oraz krytyki.

Mało naturalne.

 Żeby ewentualnie sprawdzić, czy pod względem chemicznym różnimy się od pozostałych?

Po co to "ewentualnie"?

 oparł się ramionami o kolana i schował twarz w dłonie

Hmm.

 Wiem, że pewnie wychodzę na jakiegoś idiotę albo histeryka, ale muszę wiedzieć, czemu retuszują prawdę. To po prostu nie ma sensu.

Mało naturalne. Ponadto "retusz" to pojęcie z dziedziny fotografii. Nie wiem, czy dla nich ma sens, a jeśli go nie ma, to nie może służyć jako metafora.

 Tych, którzy zaprowadzili ład i porządek i niby mieli dać nam narzędzia do rozwoju?

Hmm. A wcześniej było powiedziane, że kosmiczni rodzice nie są legendą. To jak jest?

 Henry jedynie lekko się uśmiechnął, ale później znowu spoważniał, oddając się własnym myślom.

Henry jedynie lekko się uśmiechnął, ale zaraz spoważniał i zatopił się w myślach.

 Victor milczał, nie chciał powiedzieć czegokolwiek, co mogłoby jego przyjacielowi sprawić przykrość.

Skracalne: Victor milczał, nie chcąc mu sprawić przykrości.

 Sprawa wydawała mu się dziwna. Zmienianie przeszłości, domniemane ludobójstwo poprzednich ludzi, modyfikowanie dzieci. Przecież jest inżynierem, chyba zorientowałby się, gdyby podawał jakieś świństwo płodom w Instytucie. Czy może jednak nie? Czy miał pewność, że jego też nie oszukiwano? Nie był w stanie odpowiedzieć sam sobie.

Za bardzo się starasz i podnosisz kilka różnych, dużych, luźno związanych pytań. Ale znów – głównym problemem jest to, że Victor nie ma własnego życia.

 prześlę ci moje notatki o nich.

O czym? O danych?

 rozpoczął Victor,

Ta rozmowa trwa już ładnych parę godzin, nie rozpoczyna się w tej chwili.

 chociaż też wątpię, czy cokolwiek zrozumiałbyś z tej dokumentacji, dlatego najważniejsze rzeczy zanotuję i wyślę ci raport

…? Przecież powiedział, że wyśle notatki.

 Henry uściskał mocno Victora i nie mógł powstrzymać słów podziękowań.

Mało naturalne. Może: Henry wylewnie podziękował?

 w którym już zupełnie zapadła ciemność

A mówiłaś o lampkach?

 skierowali się w stronę centrum

Wszyscy "kierują się w stronę" zamiast normalnie iść…

 Mimo później pory, główny plac nadal tętnił życiem – może nawet większym niż wieczorem

Większym życiem? Mimo później pory, główny plac nadal tętnił życiem, może nawet bardziej niż wieczorem.

 Kostiumy zmieniły swój kolor z dominującego białego na czarny. Jedynie poszczególne kolory polis się nie zmieniały.

I tak się mści brak opisu – myślałam, że ubrania są całe w kolorze przypisanym polis. "Swój" zbędne.

Ubrania Henry’ego i Victora również przystosowały się do nocnej pory

Zdanie zbędne – wiemy, że mają te same ciuchy, co wszyscy.

 Tym samym nadal wszyscy wyglądali tak samo, wręcz jednakowo.

Jak wyżej, zwłaszcza, że "tak samo" to tyle, co "jednakowo".

 Przechadzali się wśród stołów restauracji, aby następnie opuścić żywe forum i przejść w stronę mieszkalną.

…? Forum to plac, nie może być żywy. A strona nie może być mieszkalna…

 W połowie drogi jednak zawrócili, Henry tłumaczył to tym, że przepustkę dostał jedynie na dwanaście godzin i mimo że bardzo by chciał zostać, to musi wrócić do swojego polis.

I wcześniej o tym nie wiedział? No, wyobraź sobie, odwiedzasz kumpla w innym mieście, ale masz bilet powrotny na określona godzinę – pójdziesz z nim do domu, żeby nagle się połapać, że już musisz lecieć?

 Równowaga polegała na podtrzymywaniu stałej ilości rezydentów w danych miastach, a dłuższe postoje musiały być wcześniej ustalane w celach przygotowania noclegowni i dostosowania ilości jedzenia. Tym sposobem resztek, śmieci czy innych niedogodności praktycznie nie było.

Niezgrabne, nie po polsku, a ludzie produkują śmieci niezależnie od tego, czy żyją w nadmiarze, czy nie.

 kilkukrotnie

Kilkakrotnie.

 To wyraźnie poprawiło humor jego przyjacielowi, ponieważ rozpogodził się

Jeden – zapewniasz. Dwa – wnioskowanie się rypło. Owszem, o poprawie humoru wnioskujemy stąd, że kolega się ożywia, ale nie na odwrót, co sugeruje zdanie.

 Wymienili się numerami kontaktowymi i pożegnali w przyjacielskim uścisku.

Wymienili się numerami kontaktowymi i pożegnali przyjacielskim uściskiem.

 Gdy Henry zniknął w wagonie kolei, Victor wrócił do swojego mieszkania, do którego wracał tak naprawdę cały wieczór.

Zdanie nic nie wnosi. Wycięłabym.

 To nie był luksusowy i najpiękniejszy apartament, o ile w ogóle ktoś mógł mieć inny.

Zapewniałaś mnie wyżej, że tutaj wszyscy mają tyle samo, są równi. Więc po co te zastrzeżenia? Przecież w tym świecie ceni się identyczność – sto trójki są inne, tyle już widzę, ale Victor nie wie, że jest inny. Podejrzewam, że gdyby o tym pomyślał, to by się wystraszył. Czemu? Bo to coś obcego, coś, o czym mówiono mu, że jest złe.

 Całe pomieszczenie miało rozmiar prostopadłościanu o rozmiarach pięć na pięć metrów i wysokości dwóch z kawałkiem.

Prostopadłościan to kształt, nie rozmiar: Pomieszczenie było prostopadłościanem o wymiarach pięć na pięć metrów i wysokości dwóch z kawałkiem. Zresztą – metrów lepiej unikać (zwłaszcza, że o rewolucji francuskiej nikt tu pewnie nie pamięta). Nic nie mówią.

 Znajdowało się wszystko

Znajdowało się w nim wszystko.

 Nie miały za zadanie napawać nadzieją, był po prostu hotelami, miejscem przymusowego odpoczynku

… nadzieją? I znowu – Twój bohater wyraźnie czuje się źle w swoim świecie. To nic złego, ale potrzebuje uzasadnienia.

 To tam na dole wśród innych ludzi, parków i przyrody człowiek miał się rozwijać i żyć – nie w betonowych drapaczach chmur

To tam, na dole, wśród innych ludzi, parków i przyrody człowiek miał się rozwijać i żyć – nie w betonowych drapaczach chmur. Mało konsekwentna ta antyutopia.

 Victor w ciszy wszedł do swojego lokalu, od razu włączyło się światło oraz telewizor ukazujący program przyrodniczy o mamutach.

Telewizor niczego nie ukazuje. Kiedy Victor wszedł, od razu włączyło się światło, a telewizor zaczął odtwarzać program przyrodniczy o mamutach.

 Lubił oglądać takie programy, był ciekawy świata, dlatego po pracy często oglądał lub czytał publikacje na temat zwierząt. Czasem zastanawiał się, czy jego zainteresowanie przyrodą zapewniło mu pracę w Instytucie. Teraz myślał o nim inaczej.

Nie widzę związków przyczynowych. Uważaj na zaimki.

 Czuł się zmęczony dniem, nie spodziewał się, że spotka swojego przyjaciela.

Znowu – związek przyczynowy jest słaby. Można być zmęczonym po całym dniu, ale nie dniem jako takim.

 Czy kiedyś widział kogoś, kto potrzebował pomocy?

Hmm.

tym mniej pracy trzeba przy nich wykonywać

Hmmm.

 dorosłego, tak zmartwionego

Tu bez przecinka.

 Nie, chyba nie lub przynajmniej nie mógł sobie przypomnieć. W zasadzie nigdy nie widział smutku u innej osoby, to było dziwne. Czemu ktoś miałby się smucić?

Nie, chyba nie, a przynajmniej nie mógł sobie przypomnieć. W zasadzie nigdy nie widział smutku, to było dziwne. Czemu ktoś miałby się smucić? Dobra – Victor dziwi się brakowi smutnych ludzi, czy próbuje dojść, czemu ktoś miałby być smutny? Skoro w tym świecie nikt się nie smuci, to skąd on wie, co to jest smutek?

 każdy jest dla siebie miły

Sam dla siebie? Hmm?

 No może oprócz tego cyberpsychozy, który pozabijał wielu jego rówieśników

No, może oprócz tego cyberpsychola, który pozabijał tylu jego rówieśników.

jego metalowe wszczepy migotały kropelkami wody

Lepiej: na metalu wszczepów lśniły kropelki wody.

 a nawet nogi były sztuczne

Dlaczego: nawet?

Niektórych z modyfikacji nawet nie pamiętał, wiedział tylko, że jako pracownik porodówki został wyposażony w dodatkowe modyfikacje, pozwalające na obronę inkubatorów, gdyby system zabezpieczeń zawiódł

Nawet nie znał szczegółów, wiedział tylko, że jako pracownika porodówki zmodyfikowano go dodatkowo, żeby mógł bronić inkubatorów, gdyby zawiodły normalne zabezpieczenia.

 Wydawało mu się w tym momencie zabawne, że jest cybernetyczną niańką wyposażoną w szereg ostrzy i podzespołów hakujących.

Dlaczego? Dlaczego on tak myśli?

 Miał pięćdziesiąt sześć lat, a nadal wyglądał na trzydziestolatka.

Ale to w jego świecie jest normą, nie?

 Trzydziestolatka, który będzie żył kolejne dwieście, a może i trzysta lat wykonując swoją pracę.

Trzydziestolatka, który będzie żył kolejne dwieście, a może i trzysta lat, wykonując swoją pracę.

 Wygodnie, bardzo wygodnie.

Teraz już praktycznie wiem, że to jest motyw przewodni. Prawda?

 Niedługo później zasnął i obudził się dopiero nad ranem.

W sumie – po co to zdanie?

 zszedł na dół zjeść śniadanie w drodze do pracy

Uprość: zszedł na śniadanie.

 skutecznie chowało się za skłębionymi chmurami

A czemu miałoby to robić nieskutecznie?

 Maleńka obręcz na skroni Vica zamigotała niebieskim światłem, przed jego oczami, widoczna tylko dla niego, ukazała się wiadomość od Henry’ego.

Skroń jest przy uchu, a o tej obręczy dowiadujemy się dopiero teraz. Jest też rym.

 Pamiętał, nie mógłby zapomnieć.

Dlaczego? Dlaczego to takie ważne?

 Praca zapowiadała się dobrze

Hmm.

 kilka płodów wykazywało osłabienie, ale zwiększenie leków powinno postawić je na nogi

Uważaj na niezamierzoną śmieszność: kilka płodów miało objawy osłabienia, ale większa dawka leków powinna pomóc. A swoją drogą – leki podaje się w chorobie, a tu sugerujesz, że dzieci dostają je stale. Czyli – coś tu śmierdzi.

 Dla kilku słabszych Victor przeprowadził specjalne badanie

Kilka słabszych Victor dodatkowo zbadał.

 Jego optyka raz za razem wydawała dźwięki

…?

Nie wyłapał nic, co mogłoby rażąco odstawać od normy.

Uprość: Nie wyłapał rażących odchyleń od normy.

 Na szczęście dzisiaj też mógł wystawić pozytywną opinię.  

Co to znaczy?

 W mgnieniu oka odwrócił się w stronę drzwi, nie do końca panując nad swoimi odruchami.

Co próbujesz powiedzieć? Coś innego przejmuje kontrolę?

 – Kod 0-1-2, proszę o dezaktywację. – powiedziała obojętnie kobieta w stronę Victora.

– Kod 0-1-2, proszę o dezaktywację – powiedziała kobieta obojętnie.

 w ramionach od nowa trzasnęły mechanizmy

Nie "od nowa", tylko znowu.

 już nie czuł dręczącego bólu w klatce piersiowej

Hmm.

 w jego umyśle ożywił się cyklon pytań

Mieszane metafory śmieszą. Cyklon nie jest żywy.

 Przecież uczyli go korzystać z niego świadomie, dlaczego w takim razie nie posiadał kontroli nad własnym ciałem?

Jak już, to: dlaczego stracił kontrolę nad własnym ciałem?

 Kim jest dwójka mężczyzn

Kim są dwaj mężczyźni.

 nasi pracownicy są wyjątkowo przeszkoleni

Wyjątkowo dobrze przeszkoleni, chyba. Bo to, że są przeszkoleni, raczej nie stanowi wyjątku, prawda?

 Na każdym poziomie rozwoju inżynierowie wykazali się takimi samymi odruchami, proszę więc wierzyć, że cały Instytut ma wystarczającą ilość narzędzi do obrony przed atakami.

Skróć.

 Mężczyźni słuchali jej w ciszy, jedynie szepcząc pomiędzy sobą własne spostrzeżenia

Czyli nie w ciszy. Zdanie niezgrabne.

 Victor stał, jak osłupiały

Tu bez przecinka. Resztę zdania można wyciąć.

 wertowali wzrokiem

Co to znaczy "wertować"? https://sjp.pwn.pl/szukaj/wertowa%C4%87.html

 Przecież od trzydziestu lat pracy w Instytucie nigdy nie zawalił ani jednego dnia.

Przez trzydzieści lat, ale – hmm?

 Mimo że nie miał powodów do obaw, czuł się nieswojo.

Hmm.

 Vic zastanawiał się, czy ta kobieta naprawdę wie wszystko o wszystkich, czy wgrali jej dostęp do bazy i teraz odczytuje jego kartotekę tak, jak on rano czytał wiadomość od Henry’ego

I to nie jest u nich standard?

 Jeszcze bardziej niepokój wzbudzali w nim nieznajomi.

Jeszcze większy niepokój wzbudzali w nim nieznajomi.

 Nigdy ich nie widział, a znał cały zarząd i wszystkich pracowników Instytutu. Każdy musiał ich znać, inaczej poziom bezpieczeństwa podopiecznych drastycznie by spadł. Nie byli wpisani do bazy, dlatego aktywował się system obronny.

Te zdania się nie kleją – za dużo tego.

 pozytywnie przeszły

Nie można przejść "pozytywnie" (bo negatywnie też nie można).

 najwcześniej ze wszystkich mogły rozpocząć pracę specjalistyczną po zaledwie dwudziestu sześciu latach

Przegadane: mogły rozpocząć pracę po zaledwie dwudziestu sześciu latach.

 Jest to jeden z największych sukcesów Instytutu, wiedząc, że w pełni uformowane dzieci stosunkowo najwcześniej mogły podejmować się tak trudnych stanowisk dopiero po trzydziestu pięciu latach od urodzenia.

Jest to bardzo niegramatyczne zdanie. Jaki podmiot łączy się z tym imiesłowem?

 należałoby wznowić przyspieszony tryb dorastania wśród

Może raczej: zastosować u?

 co argumentuje fakt

Na co wskazuje fakt.

 Jest to nadal wadliwa metoda, nad którą w przyszłości Instytut postara się rozpocząć badania.

Dziwny pomysł.

 Nadal czuł się źle, mimo że kobieta odwołała alarm, to jakaś cząstka w nim szalała na widok grafitowych kostiumów.

…?

 Nie podjął się sprawdzania bazy danych, tak jak obiecał Henry’emu.

Ale "podjąć się" to właśnie obiecać, zamierzyć, że się coś zrobi…

 Nie w momencie niezapowiedzianej wizyty.

Nie w czasie niezapowiedzianej wizyty. Moment trwa krótko – wizyta trwa dłużej.

 Wizytacje odbywały się często, ale zazwyczaj były prowadzone przez kogoś z zarządu lub rady polis.

Hmm.

 Każdy był wpisany do bazy pracowników i nie było problemu nawet z niezapowiedzianymi wizytami. Tu było inaczej.

Zapewniasz.

 Rozmowy odbywały się wyłącznie za pomocą impulsów nerwowych.

Ale podsłuchać pewnie i tak ich można – więc po co taki gadżet?

 odpowiedział z pełnym nadziei w głosie Henry.

Po pierwsze, właśnie powiedziałaś, że głos nie miał z tym nic wspólnego. Po drugie, uważaj na gramatykę: odpowiedział z nadzieją Henry.

 szedł nerwowo

Czyli jak?

 jacyś graficiarze

Hmmm?

to aktywował się we mnie system obronny

 Aktywował się mój system obronny.

nadal mną telepało, gdy tylko łazili wokół inkubatorów

I tak mną telepało, kiedy łazili wokół inkubatorów.

 Henry dłuższą chwilę milczał, przez chwilę sapał, jakby miał coś powiedzieć, ale zaraz znowu milkł. Zapytał stłumionym głosem.

Telepatycznie? Patrz na interpunkcję.

 Byli prawie identyczni

Cały tekst powtarzasz, że tutaj WSZYSCY są identyczni. Więc co w tym niezwykłego?

 No wiesz

No, wiesz.

 Nie poznałem tego kroju, a myślę, że nieźle się orientuję w poszczególnych polis.

Przed chwilą polis identyfikował kolor: Nie poznałem tego kroju, a myślę, że nieźle się orientuję w umundurowaniu poszczególnych polis.

 dziwnego było w ich manierze

Anglicyzm. W ich zachowaniu.

 Nie znam ich, nie umiem przyrównać do żadnej osoby, która przychodzi mi do głowy.

Nie wiem, o co chodzi. Przecież opisując – przyrównuje. Nie?

 – No to jesteśmy w dupie. – krótko fuknął Henry.

…? fuknął? (Telepatycznie…) A nie jęknął raczej?

 Victor nie mógł spokojnie wysiedzieć w swoim mieszkaniu.

Victor nie mógł usiedzieć w mieszkaniu.

 Zdążyli wypytać o plany dotyczące przyszłej wyprawy w sprawie odnalezionego mężczyzny z lodowca.

Nie po polsku. "Zdążyli" sugeruje pośpiech, a "wyprawa w sprawie" brzmi śmiesznie. Wypytali go o plany wyprawy na lodowiec.

 nawet czytali raporty z poprzednich wykopalisk

Nawet? A nie od tego powinni zacząć?

 Skontrolowali wszystko łącznie z poziomem zaangażowania pracowników i ich lojalności do pracodawcy.

Skontrolowali wszystko, włącznie z poziomem zaangażowania pracowników i ich lojalności wobec pracodawcy. Hmm.

 Wiktor czuł się jak w potrzasku

Kim jest Wiktor i jakie są jego związki z Victorem? A serio – zapewniasz. Pokaż to.

 Nie miał pojęcia, przeszukał całe pomieszczenie, ale nie znalazł nawet jednej kamery szpiegowskiej.

A dlaczego miałby?

 Włączył telewizor na jego ulubionym kanale przyrodniczym.

Dlaczego telewizor lubi kanał przyrodniczy?

Czy mamuty nie powinny były już umrzeć?

 Czy mamuty nie powinny były już wymrzeć?

 Było mu gorąco, pocił się jedynie tam, gdzie zostawiono mu jego prawdziwą skórę.

Słabo się to łączy. Tnij zaimki ("jego").

 Wszczepy paliły go, czuł, jak najmniejsze silniki poruszają się w jego ciele. To one go palą.

Spokojniej. Wybierz jeden, dwa szczegóły, nie zasypuj mnie wszystkim, co Ci przyszło do głowy.

 Jego mieszkanie próbowało dostosować temperaturę powietrza do jego organizmu, ale nie było w stanie nadążyć nad ciągłym wahaniem liczb.

Nadąża się za czymś, ale w ogóle zdanie niezgrabne, choć szczegół z "zepsutym mieszkaniem" niezły.

 Cała elektronika wydała mu się obca

W jaki sposób?

 miał trudności w poruszaniu się wewnątrz własnego domu

Mało zgrabne.

 wiatr mocno szarpał za gałęzie drzew

Szarpanie jest z definicji mocne.

Gdzie mógłby pobiec?

Dokąd mógłby pobiec?

 Do parku, tam czuł się bezpiecznie. Tam czuł, że zostały podjęte decyzje, które teraz spędzają mu sen z powiek.

Jak jedno zdanie wynika z drugiego?

 Dobiegł do ławki, gdzie dwa dni temu rozmawiał ze swoim przyjacielem.

Dobiegł do ławki, na której dwa dni temu rozmawiał z przyjacielem.

 Nie wiedział, czy to od biegu, czy to właśnie od wspomnienia jedynej osoby, która nie stanowiła dla niego zagrożenia.

Albo tej, która go w zagrożenie wciągnęła… psychologicznie cały ten fragment jest mało wiarygodny – Victor świruje tak intensywnie i tak bezpodstawnie, że trudno mi w to uwierzyć.

 – No to wpadliśmy

– No, to wpadliśmy.

 Siedział i myślał, co powinien teraz zrobić. Myślenie go uspokajało.

A nie był aby zbyt zdenerwowany na myślenie?

 Może to oni byli tymi, co kontrolują władzę na całej Ziemi?

A skąd to wynika?

 Znowu posiadał jasny umysł

Nie po polsku. Znowu mógł myśleć jasno.

 przyjemnie ocieplał go podczas jesiennej nocy

Ogrzewał, albo grzał. Ociepla się budynki. Styropianem.

 W ciągu tygodnia wróci do tematu skontrolowania bazy danych.

Kostium?

 Musi przeczekać, jak kontrole się zakończą i poszukać informacji

Musi przeczekać, aż kontrole się zakończą, i poszukać informacji.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Jednak mi się udało, ha. Wstępnie – staram się wprowadzać minimalne poprawki (moja wersja raczej nie będzie najlepsza, tylko dostateczna). Ponadto jestem podła, wredna, złośliwie logiczna i dźgam autorów miękkimi poduszkami :) a po godzinach uprawiam gramatykę ;)

 W zasadzie wszystko odbywało się według nieznanych, ale staranie przemyślanych reguł.

Mmmm. Jest to ambitne pierwsze zdanie – dużo można nim osiągnąć, ale niekoniecznie dużo dobrego. Komu te reguły są nieznane? Dlaczego uważa, że istnieją i zostały przemyślane (przez kogo?)? Czy domyśla się, kto je ustalił?

 Przemyślanych przez kogoś, kto przybył na Ziemię znacznie wcześniej niż żyły gigantyczne jaszczury, czy ludzka pamięć mogła sobie wyobrazić.

Mmmm. Może tak: Przemyślanych przez kogoś, kto przybył na Ziemię na długo przed pojawieniem się gigantycznych jaszczurów. I kropka. Pamięć ma prawdopodobnie dużo wspólnego z wyobraźnią (jak twierdzą badacze afantazji), ale jednak nie jest tym samym. Możesz ewentualnie napisać: wcześniej, niż sięga ludzka pamięć.

 Współczesnym historykom oraz archeologom, mimo potężnych i imponujących baz danych, po dziś dzień trudno było wyjaśnić skąd z ery kamienia czy marnych narzędzi miedzianych człowiek mógł zrobić niesamowity skok technologiczny, aby sięgnąć gwiazd.

Zdanie mało logiczne, poza tym "skąd" nie powinno zastępować "jak". Warto je też skrócić tu i ówdzie: Współczesnym historykom oraz archeologom, mimo imponujących baz danych, po dziś dzień trudno wyjaśnić, jak człowiek epoki kamienia czy marnych narzędzi miedzianych zdołał stanąć na ścieżce do gwiazd. Ponadto – uuuch, znowu starożytni kosmici?

 Musiał być ktoś, występujący w roli opiekuna czy rodzica, który powoli, za rączkę, prowadziłby ich w astralny świat.

Przedłużone. I "astralny" prowadzi raczej w stronę ezoteryki, choć chyba o to Ci chodzi: Na pewno ktoś, jak opiekun czy rodzic, powoli, za rączkę, wprowadził ich w wielki świat.

 Taki neandertalczyk miał nagle posmakować podróży z prędkością nadświetlną, czy w ogóle byłby w stanie to zrozumieć?

Jak to "nagle"? Znasz może opowiadanie Ursuli LeGuin "Naszyjnik Semley"?

 Być może opiekuni naszych przodków poszukiwali ulubionych dzieci, zdolnych i kreatywnych, mogących zrozumieć i rozwijać ich technologie.

Co próbujesz tu powiedzieć?

To tłumaczyłoby zniknięcie innych gatunków, przetrwali tylko ci, którzy byli najlepsi lub najbardziej urzekli swoich nowych kosmicznych rodziców.

"Urzekli" to nie jest właściwe słowo. Zdanie bym podzieliła: To tłumaczyłoby zniknięcie innych gatunków: przetrwali tylko ci najlepsi, ci, którzy najbardziej się spodobali nowym kosmicznym rodzicom.

 W każdym pływały mniejsze czy większe płody, każde tak samo krwiście różowe i odcięte od otaczającej ich rzeczywistości.

"Płód" jest gramatycznie rodzaju męskiego i chyba powinien mieć własny inkubator (tj. każdy własny): W każdym pływał mniejszy lub większy płód, każdy krwiście różowy i odcięty od otaczającej rzeczywistości. Swoją drogą, krew jest czerwona.

 Po prostu śniły, o ile w ogóle mogły to robić.

? Co właściwie próbujesz powiedzieć o tych płodach?

 krążyły uwiązane na sztucznej pępowinie wewnątrz żółtawego płynu

Tak w kółko? Płyn nie ma wnętrza – wnętrze ma inkubator. Pływa się w płynie, ale nigdy wewnątrz niego. I każdy płód musi mieć własną pępowinę.

 Bardzo wygodne, dzieci będzie dokładnie tyle, ile osób zdążyło umrzeć poprzedniego roku.

Zdążyło? To wyścig? Poza tym – w antyutopii możesz mieć przybrać punkt widzenia krytyka, ale to jest trudniejsza ścieżka. Naturalniej zacząć od postaci, której system pasuje, a potem jej uświadomić, że niekoniecznie. Archaizowanie też raczej do antyutopii nie pasuje. Ad rem: Bardzo wygodne, dzieci będzie dokładnie tyle, ile osób zmarło w poprzednim roku.

 Nie więcej, nie mniej – przecież nie chodzi o destabilizację ekosystemu

Hmm. Ani więcej, ani mniej. A dlaczego miałoby chodzić o destabilizację ekosystemu?

 awaryjność programu

Hmmmmmmmmmmm. Programu? Czy program może mieć awarie?

 Cieszyło go to, w głębi duszy czuł się źle z procedurą selekcjonowania.

Wskazówka, że Victorowi system nie całkiem leży. Dobrze. Ale można zgrabniej: Cieszyło go to. Procedura selekcjonowania zawsze sprawiała mu nieokreśloną przykrość.

 Odznaczył na ekranie swojego tabletu pozycję „partia numer 254: wszystko w normie” i udał się w stronę wyjścia z ambulatorium.

Tnij zaimki: Odznaczył na ekranie tabletu pozycję „partia numer 254: wszystko w normie” i skierował się do wyjścia z sali. https://wsjp.pl/haslo/podglad/49995/ambulatorium

 Zbliżał się koniec jego zmiany w Instytucie.

Zbędne – opisujesz, jak bohater kończy pracę i wychodzi, więc nie musisz pisać, że kończy pracę i wychodzi.

następnie do prysznicy

Pryszniców! Albo pod prysznic. Opis dość suchy.

 Po czynnościach zapobiegawczych przedostaniu się drobnoustrojów do świata zewnętrznego można było iść po swoją odzież i zakończyć pracę.

Mało naturalne, mogłabyś to pokazać scenką – krótką, bo raczej nie jest takie ważne, ale jednak. Chcemy poznać bohatera.

 Było jeszcze jasno, słońce miało schować się za widnokręgiem dopiero za dwie godziny.

Co chcesz tu pokazać? Przewidywalność tego świata, skrupulatność bohatera?

 W tej części miasta szklany był jedynie Instytut, dla nowo przybyłych naukowców i pracowników musiał sprawiać piorunujące wrażenie.

Non sequitur trochę. I wrażenie raczej się na kimś robi: W tej części miasta szklany był jedynie Instytut, z pewnością robiło to piorunujące wrażenie na nowo przybyłych naukowcach i pracownikach.

 Tuż przed nim stał kompozytowy pomnik uskrzydlonego dziecka trzymającego probówkę w wyciągniętej, prawej dłoni – pulchnej i kruchej, a jednak mocnej i zdecydowanej.

Przed czym? Przed gmachem stał kompozytowy pomnik uskrzydlonego dziecka, trzymającego probówkę w wyciągniętej prawej dłoni – pulchnej i kruchej, a jednak mocnej i zdecydowanej. "Pulchny" i "kruchy" nijak mi się nie łączą. Niby wiem, o co chodzi, a mimo to strasznie się gryzą.

 Victor zawsze kojarzył go z pokonaniem pierwszej słabości człowieka, koniecznością reprodukcji, która niestabilna w swej naturze, mogła dawać mniej lub bardziej zadowalające efekty.

Posypały się związki zgody: Victorowi kojarzył się z pokonaniem pierwszej słabości człowieka, konieczności naturalnej reprodukcji, immanentnie niestabilnej i dającej mniej lub bardziej użyteczne efekty. (Mądre słowo – gratis!)

Drugą słabością pozostawała śmierć, natomiast i tak społeczeństwo za pomocą swoich kosmicznych opiekunów zdołało opóźnić ten proces, jak najbardziej to było możliwe.

"Natomiast" nie jest synonimem "jednak" ( https://wsjp.pl/haslo/podglad/7767/natomiast ). "Za pomocą czegoś" oznacza, że to coś było narzędziem – można za to zrobić coś z pomocą kogoś, jest też problem z szykiem: Drugą słabością pozostawała śmierć, lecz dzięki pomocy kosmicznych opiekunów społeczeństwo zdołało spowolnić ten proces najbardziej, jak to było możliwe.

Czy wiedział, kiedy umrze?

Zaraz. A dlaczego miał wiedzieć? I co to ma do wszczepów?

Starał się o tym nie myśleć, poza tym nowe wszczepy, które otrzymał w ramach rozwoju działu porodówki (co wydawało mu się śmieszne, wiedząc, że te dzieci się nie rodzą, jedynie opuszczają swoje bezpieczne bańki) przedłużały jego istnienie o dobre dwieście lat.

Zdanie bardzo długie i do podzielenia. Przede wszystkim: https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Bledy-w-imieslowowym-rownowazniku-zdania;22454.html Kto wiedział? Po drugie – "Nowy wspaniały świat" i wybutlacja się kłaniają. Jak daleko w przyszłość sięgamy? Czy ktoś jeszcze pamięta naturalne porody? Co na to propaganda? (Do czego służył ten przedmiot, siostry, nie ma chyba potrzeby tłumaczyć!) Innymi słowy – czy jest sens wieszać abażur na nazwie "porodówka"?: Starał się o tym nie myśleć. Zresztą, z nowymi wszczepami, przydzielonymi Victorowi jako pracownikowi porodówki (śmieszna nazwa…) miał istnieć ponad dwieście lat dłużej.

Lepsza precyzja, lepsze wyniki oraz opieka nad najmniejszymi.

Ale co lepsza precyzja? Nie przydałoby się orzeczenie?

 Kiedyś, kiedy jeszcze był młodszy, wdał się w dyskusję między kilkoma kolegami z roku o słuszność tworzenia nowych dzieci.

Nieładne zdanie: Kiedy był młody, wdał się z kolegami z roku w dyskusję o sensie tworzenia nowych dzieci.

 Androidy były od razu lepsze i nie wymagały procesu dorastania i nauki, dlaczego więc wszyscy upierali się na noworodki?

Hmmm. Lepsze pod jakim względem? Trudno mi poprawić to zdanie, bo go nie rozumiem, ale spróbuję: Androidy nie wymagały czasu na rozwój, nie potrzebowały nauki, nie miały wad, więc po co hodować noworodki?

 Jedynym słusznym argumentem wydawały się uczucia oraz skomplikowane procesy myślowe

Co to jest argument? https://sjp.pwn.pl/doroszewski/argument;5409986.html (Nowsze słowniki podają, że to fakt, ku mojemu głębokiemu zdumieniu – argument to wypowiedź!)

 Sporu nigdy nie rozstrzygnęli, ale i też nie było po co.

Hmm.

 Z wiekiem przestał zadawać tyle pytań dotyczących słuszności życia, czy też jego tworzenia

Co to jest "słuszność" i dlaczego życie nie podpada pod tę kategorię? (Tworzenie tak, ale nie samo życie.) https://sjp.pwn.pl/szukaj/s%C5%82uszno%C5%9B%C4%87.html

 Teraz po prostu szedł w słońcu do swojej małej klatki, mikro apartamentu, starając zachować się jak najbardziej ludzko.

Mikroapartamentu, i "zachowywać się możliwie najbardziej jak człowiek" ("ludzko" jest tu anglicyzmem) ale ogólnie – nie wiem, co chcesz mi przekazać.

 Był jednym ze stworzonych dzieci, jeżeli kiedyś posiadał swoją skórę i mięśnie, to teraz miał je jedynie w paru miejscach, nie licząc twarzy.

Skórę się ma, a dotąd myślałam, że wszystkie dzieci tak tu powstają. Teraz nagle sugerujesz jakąś dyskryminację?

 Ludzkie zachowania i wygląd były pojęciem względnym.

Od czego zależały? Co chcesz powiedzieć?

 Gdy opuścił teren biotechniczny, miasto stało się żywsze.

?

 nad jego głową raz po raz przejeżdżała kolej

Wiem, że po estakadzie, ale jakoś… oszczędny ten opis.

 Ludzie spokojnie sunęli

… zobaczyłam Daleków. Źle ze mną…

 Miejska zieleń delikatnie bujała się w rytmie jesiennego wiatru.

Śmieszne zdanie (zobaczyłam tańcujące w rytm muzyki krzaki), a raczej nie o to chodzi. Wiatr nie ma rytmu.

panował spory gwar

Gwar z definicji jest raczej intensywny.

 wszyscy żywo rozmawiali o swoich przeżyciach w pracy czy szkole

Hmm. Suche.

Victor minął jeden z lokali i przyglądał się przez witrynę sklepu oferowanym zestawom dań

Zaraz, to minął knajpę, czy stanął, żeby popatrzeć na wystawę?

 na skraju kości policzkowych

Hmm. Na skraju?

 sprawdzanie biomonitorów nie mogło zastąpić własnych spostrzeżeń i wybiórczych badań fizycznych

Ale te wszczepy to też sztuczne narządy. Wyczuwam tu pewne niezdecydowanie.

I ten sam kompozytowy ubiór dla każdego mieszkańca danego polis.

?

 Ktoś kiedyś pomyślał, że równość może być wyrażona w ubiorze oraz majętności.

Niezgrabne zdanie. Czy majętność wyraża cokolwiek?

 Przebadane cywilizacje starożytnych wskazywały na istnienie jakiegoś rodzaju systemu wymiany.

Na istnienie systemu wymiany – gdzie?

 W kompozytowych polis ochoczo przyjęto takie rozwiązanie.

Kompozytowych przez analogię do betonowych, tak? I – mówisz o wymianie, ale potem opisujesz tzw. post-scarcity. Czy to ma sens?

 Wszystko każdy dostawał po narodzeniu, niczego nie musiał kupować.

Tak od razu? Szyk: Każdy dostawał wszystko, niczego nie musiał kupować.

 Byłeś głodny po pracy? Po prostu wchodzisz do interesującego cię miejsca

Nie skacz tak po czasach – one też coś znaczą: Jesteś głodny po pracy? Po prostu wchodzisz tak, gdzie chcesz.

 Zapłatą miał być wkład w budowanie społeczeństwa, twoje oddanie pracy oraz nieskazitelna postawa i kompas moralny. Tym samym wszyscy byli sobie równi, wszyscy byli tak samo bogaci i w s z y s c y tak samo wyglądali.

Mmmm, pomijając straszliwie niepraktyczną niewymierność takiej zapłaty – czy na pewno wszyscy są równie zaangażowani i porządni?

 Nawet kobiety miały ogolone głowy.

Troszkę przeskok.

 Tłumaczono to jako chęć naśladownictwa

Tłumaczono to chęcią naśladowania.

 klepnięcie po plecach

Lepiej: w plecy.

 świecącej się głowie

Ekhm. Wątpię, czy był żarówką, więc chyba: lśniącej łysinie?

 – Miło cię widzieć, Henry. – odpowiedział, jeszcze lekko wybity z rozważań Victor.

– Miło cię widzieć, Henry – odpowiedział wybity z rozważań Victor. Wybicie z czegoś jest stanem zerojedynkowym.

 Na widok swojego przyjaciela uśmiechnął się i uścisnął mu dłoń.

Przedłużone: Z uśmiechem uścisnął przyjacielowi rękę.

 – Skoro nalegasz. – zaśmiał się i potrząsnął jego ramieniem.

Tutaj nie powinno być kropki, p. https://fantazmaty.pl/pisz/poradniki/jak-zapisywac-dialogi/ (błąd się powtarza, nie będę go już wypisywać, bo nie ma co komentować – to ten sam błąd). "Jego ramieniem" też nie brzmi za dobrze.

 Wejdźmy do tej, zdaje się, że jest tam wolne miejsce.

Naturalniej: Wejdźmy tutaj, zdaje się, że jest wolne miejsce.

 Weszli do tej samej restauracji, którą Victor uważnie studiował na dworze.

Mógł studiować menu, ale restauracji – w żadnym wypadku.

 Okazała się przestronniejsza, niż przypuszczali, za ścianką działową prowadziły schody na drugie piętro, gdzie nie było tylu klientów co na dole.

Uważaj na szyk: Okazała się przestronniejsza, niż sądzili, za ścianką działową schody prowadziły na drugie piętro, gdzie nie było tylu klientów, co na dole. Klientów – w świecie, gdzie za nic się nie płaci?

 Usiedli przy oknie naprzeciwko siebie.

Usiedli przy oknie. Kropka. Łatwo się domyślić, że skoro chcą rozmawiać, to siadają twarzą w twarz.

 Zaraz po zajęciu miejsc z blatu trysnęły hologramy z aktualną ofertą dań na wieczór.

Dlaczego hologramy zajęły miejsca? Opis, mimo "trysnęły" (czy to dobre słowo?) jest dość suchy.

 To powiedz mi, Henry, po co tak naprawdę przyjechałeś do Atatur?

Czemu on przypuszcza, że Henry ma inny cel, niż twierdzi? Zwłaszcza, że Henry nic dotąd nie powiedział o celu swojego przyjazdu.

 rozpoczął, przyglądając się biało-złotemu kostiumowi przyjaciela.

Zaczął, przyglądając się biało-złotemu ubraniu przyjaciela. "Kostium" to przebranie (sceniczne albo na bal), ewentualnie garsonka.

 Tak właściwie to chciałem się zobaczyć.

Mmm, z kim?

 W końcu pamiętasz, partia 103, nie?

? Liczebniki słownie.

 Kiwnął głową na zgodę.

Robimy coś "na zgodę" kiedy godzimy się z kimś, z kim się kłóciliśmy. A on po prostu przytaknął.

 To jego partia była jedną z najgorzej rozwiniętych i wybrakowanych w historii projektu, a wszystko za sprawą jakiegoś cyberpsychola, który wdarł się do Instytutu i zaczął zmieniać parametry na biomonitorach, zwiększając lub zmniejszając zalecane substancje rozwojowe w organizmach płodów i zarodków.

Nie można zwiększać substancji, tylko ich poziom. Substancje nie mogą też być rozwojowe: Jego partia była jedną z najgorzej rozwiniętych i najbardziej wybrakowanych w historii, a wszystko za sprawą jakiegoś cyberpsychola, który wdarł się do Instytutu i zaczął zmieniać parametry na biomonitorach, zwiększając lub zmniejszając poziom różnych substancji w organizmach płodów i zarodków.

 Wiele z nich nie przeżyło tak nagłych zmian, a inne poważnie odczuwały ich skutki i niedługo po narodzeniu zmarły.

Odczuły. I zdecyduj się – narodziny – czy wybutlacja.

 Uważano, że należy podawać im hormony wzrostu, aby jak najszybciej mogły uzupełnić braki w kadrze, ale i pośpiech okazał się zabójczy.

Kto tak uważał? Dlaczego? Skąd taka panika? Czy nie można po prostu zwiększyć następnej partii? Czy Instytut nie ma wolnych mocy przerobowych? Podawano im hormony wzrostu, by jak najszybciej uzupełnić braki kadrowe, ale pośpiech okazał się zabójczy.

 Kolejne dzieci umarły, nie mogąc przyswoić zdwojonych dawek leków.

Podwojona dawka dowolnego leku zaszkodzi pacjentowi (a hormony to nie leki – grzebanie w nich kończy się jeszcze gorzej), więc ktokolwiek za to odpowiada, wychodzi na niekompetentnego. Bardzo. Tak ma być?

Z kilku tysięcy istnień przeżyła zaledwie setka.

Patetyczne. Daj spokój tym "istnieniom".

 Mimo że udało się finalnie wyregulować braki w kolejnych partiach

Źle się to czyta: Choć kolejne partie stopniowo uzupełniły braki.

 – Dzięki, że nadal pamiętasz. – uśmiechnął się Victor i wziął duży kęs kurczaka.

Mmm, raczej nie bierze się kęsa. Poza tym – mają jeszcze kurczaki?

 Ale już nie ma co się martwić, nigdy taka sytuacja nie powstanie.

Chwiejne w tonie i nienaturalne: Ale już nie ma się czym martwić, taka sytuacja się nie powtórzy.

 przecież i tak zdarzają się partie, w których są wadliwe płody. Zawsze jest coś na minusie

Hmmmmm. Ad meritum – i centralne planowanie tego nie uwzględnia?

 nachylił się nad stolikiem w stronę przyjaciela.

Spokojnie można skończyć na: nachylił się nad stolikiem.

 promienie słoneczne odbiły się w metalowych blaszkach na jego twarzy.

Dużą literą (p. poradnik) i – na czyjej twarzy?

 na pewno nie to, że miałbyś źle wykonywać swoją pracę, jeżeli o to ci chodzi

Na pewno nie to, że źle wykonujesz swoją pracę, jeżeli o to ci chodzi.

uśmiechnął się niewinnie i próbował nabić okrągłe i maleńkie warzywo na widelczyk.

Raczej: uśmiechnął się niewinnie i spróbował nabić maleńkie, okrągłe warzywo na widelczyk.

lat nie było żadnych strat

Rym.

 Sam w Instytucie pracuję trzydzieści lat

Mało naturalne.

 nawet jak są straty, to w następnym roku tworzonych jest więcej dzieci, aby zachować równowagę

Naturalniej: nawet, jak są straty, to w następnym roku wytwarzamy więcej dzieci.

 Henry przestał się głupawo uśmiechać, kończył sałatkę.

Co ma jedno do drugiego?

 Victor wyglądał przez okno, już dawno skończył swój stek.

Nagle pojawiają się szczegóły (rodzaj potraw), które nijak się mają do tego, co było (Victor przed chwilą jadł kurczaka).

 wygłaszając zaprogramowaną formułkę, jeżeli czegoś potrzebowaliby więcej, to należy złożyć zamówienie poprzez holomenu

Wygłaszając zaprogramowaną formułkę, że jeżeli potrzebują czegoś więcej, to należy złożyć zamówienie przez holomenu.

 , ciszę przerwał Henry.

Nie mógł się po prostu odezwać? Taka wytarta fraza…

 A czy to właśnie o to chciałeś zapytać od początku swojej wizyty w Atatur?

Dziwna wypowiedź. Chodzi o to, że Henry po to przyjechał?

 Podróże między polis zawsze muszą być zgłoszone, a poza tym najczęściej dostaje je się przy urlopie lub zmianie pracy. Przy czym to ostatnie jest z polecenia rady danego polis, więc przejdź do rzeczy.

Uwaga, bohaterowie tłumaczą sobie nawzajem to, co powinni wiedzieć (niezbyt zręcznie zresztą – unikaj strony biernej! a "dane" to już w ogóle pustosłowie). To źle. P. tutaj https://www.fantastyka.pl/publicystyka/pokaz/66842859

 Dobrze, nie chciałem jedynie cię odwiedzić.

Bardzo nienaturalne.

 Wyszli i udali się w stronę parku miejskiego.

Wiemy, że wyszli: Poszli do miejskiego parku.

 Było czysto, nigdzie nie było śmieci, a powietrze lekko orzeźwiało.

Lepiej opisywać to, co jest, a nie to, czego nie ma, bo opisując to, czego nie ma, zwracasz uwagę czytelnika na to, a nie na to, co jest. W każdym razie opis niewiele mówi.

Czystość miast, w ogóle całej Ziemi, zapewniały kosmiczne fabryki oraz urządzenia operujące na odnawialnych źródłach energii.

Urządzenia zasilane energią z odnawialnych źródeł. W jaki sposób fabryki "zapewniają czystość"?

 Wszystkie większe ośrodki przemysłowe były lokowane w kosmosie, dzięki czemu ludzie na stale mieszkający w polis cieszyli się zdrowiem i nieskazitelną przyrodą.

Mmm, a transport to co? Wszystkie większe ośrodki przemysłowe znajdowały się w kosmosie, dzięki czemu mieszkańcy polis cieszyli się zdrowiem, a przyroda kwitła.

 słońce powoli chowało się za widnokręgiem i ostrym światłem uwidaczniało kwadratowe kontury budynków

Zachód słońca w mieście (zdjęcia niekoniecznie reprezentatywne, ale):

https://www.trojmiasto.pl/raport/Zachod-slonca-z-parku-na-Zaspie-rt347055.html

https://www.trojmiasto.pl/raport/Zachod-slonca-rt275488.html

 Metalowe wszczepy iskrzyły się w promieniach i posyłały świetlne zajączki na wszystko, co było w stanie je złapać.

Hmmmm.

 powstała dyskusja nad naszym powstaniem

Niestylistyczne. Może: powstała dyskusja nad naszymi początkami?

 przejściem z człowieka rozumnego do człowieka mechanicznego

Przejściem od człowieka rozumnego do człowieka mechanicznego.

rozpoczął Henry, co jakiś czas spoglądając na swojego rozmówcę

Rozpoczyna się jakąś wielką, ważną przemowę, ale pogaduchy z kumplem? Poza tym rozpoczynanie (i zaczynanie) jest dokonane – trwa określony, krótki czas. A Henry patrzy, mówiąc (mówienie jest niedokonane).

 Mój zespół badawczy nie jest w stanie wytypować momentu przejścia, co by nie mówić, jest wielka dziura między technologią pradawnych a kosmicznych.

Chwiejny ton, poza tym "wytypować" to wybrać ( https://wsjp.pl/haslo/podglad/38931/wytypowac ), a oni mają go odkryć: Mój zespół badawczy nie potrafi określić momentu przejścia. Między epoką pradawnych i erą kosmiczną mamy wielką dziurę.

 Taki, że stosunkowo niedawno rozpoczęto tworzenie ludzi.

Lepiej: Taki, że wytwarzanie ludzi zaczęło się stosunkowo niedawno.

 Jeszcze jakiś czas temu potrzeba było dwójki dorosłych płciowo osobników, żeby stworzyć potomstwo.

Jeszcze jakiś czas temu potrzeba było dwójki dojrzałych płciowo osobników, żeby wytworzyć potomstwo.

 skok w przyszłość nie wydaje się tak odległy w świetle nowoczesnych badań

Zaraz, ale przed chwilą powiedział coś wręcz przeciwnego?

 – Nadal nie rozumiem, o co ci chodzi. – zaczął irytować się Victor. – Jak masz jakiś konkret, to go powiedz.

Uwaga, dischyzm. – Nadal nie rozumiem, o co chodzi – Victora zaczynało to drażnić. – Jak masz jakiś konkret, to powiedz.

 W moim zespole twierdzimy, że wraz z wejściem programu YOUTH w życie, uśmiercono poprzednich nosicieli informacji.

Uważamy, że kiedy program YOUTH wszedł w życie, uśmiercono nosicieli informacji.

 One nie są datowane ani na miliony, ani nawet tysiące lat wstecz. Ich datowanie sięga maksymalnie pięciuset lat.

W zasadzie sami je wydatowali… Uprościłabym do maksimum: One powstały najwyżej pięćset lat temu.

 a jednak publikowane są monografie, w których te same przedmioty datuje się na znacznie późniejsze

Mało zgrabne. Problemy z teoriami spiskowymi: 1. kto na tym zyskuje? 2. co zyskuje? 3. jak utrzymuje spisek w tajemnicy? (dwóch ludzi może dochować sekretu, jeżeli jeden nie żyje). Zaletą takich teorii jest moc eksplanacyjna, wadą to, że wyjaśnienie zwykle trafia kulą w płot (gdyby FBI było zamieszane w zabójstwo Kennedy'ego, to Kennedy by żył). W każdym razie – teorie spiskowe w opowiadaniu mogą naciągać zawieszenie niewiary.

 Victor próbował doszukiwać się żartu lub najmniejszego uśmieszku na twarzy Henry’ego

Gdzie na twarzy jest żart?

 Zastanawiał się, czy kiedyś widział go tak samo przejętego i zdecydowanego

Zastanawiał się, czy kiedyś widział go równie przejętego i zdecydowanego.

 Nie mógł sobie przypomnieć, zawsze pamiętał go jako rozbawionego chłopaka, który przejawiał predyspozycje prawdziwego badacza i naukowca.

Uciąć, skrócić i wyrzucić: Henry zawsze był wesoły, dociekliwy i sceptyczny.

 To właśnie dzięki predyspozycjom został skierowany na nauki do innego polis, aby objąć funkcję przewodniczącego Wspólnej Akademii Nauk.

J.w. Właśnie dzięki temu został skierowany na naukę do innego polis, gdzie miał objąć funkcję przewodniczącego Wspólnej Akademii Nauk.

 Ich partia 103, chociaż najmniejsza i najbardziej krucha, zaopatrzyła polis w światowej klasy inżynierów, techników i naukowców dziedzin ścisłych i humanistycznych.

Ich partia, chociaż najmniej liczna i najsłabsza, dała polis wysokiej klasy inżynierów, techników i naukowców z dziedzin ścisłych i humanistycznych.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Każdy dzień zbliża nas do śmierci :P Młodych i starych. Memento mori!

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Widzisz, ile jeszcze masz do przeżycia?

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Zabrakło: https://www.youtube.com/watch?v=pgV6VUinDEA

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

A może od razu: https://www.youtube.com/watch?v=xqeYKf8tdsU ? XD (W sam raz na rano XD)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Nie, to ja w pośpiechu źle zrozumiałam. Ale jestem dziś już zupełnie wyżęta,więc na razie pasuję.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Nie, nie, o istnieniu liczby podwójnej oczywiście wiedziałam, chodzi mi o to, co podniósł Ślimak – czy “para” i “parę” na pewno są ze sobą genetycznie związane, czy to przypadek.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

po angielsku jest to w obu przypadkach po prostu externality.

https://www.youtube.com/watch?v=MJRF8xGzvj4 :3

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

jak Ty, Tarnino, reagujesz na kwiatki językowe na co dzień, oglądając filmy i czytając książki?

Mniej więcej tak:

Domyślam się, że zajmujesz się pracą ze słowem zawodowo

Pudło! Zawodowo pracuję z cyframi i głupotami (tj. w biurze rachunkowym). Nie spodziewałam się wcześniej, że tak będzie, co może dowodzi, że świat jest pełen niespodzianek. A może nie.

mimo to nie potrafię czasem redaktorka wyłączyć

Ano, znam ten ból.

BTW, dla mnie jest różnica pomiędzy “parę” i “kilka”. To pozostałość po czasach i językach, w których były trzy liczby: pojedyncza, podwójna i mnoga. Anachronizm od dawna zatracony, niuans ledwie, ciekawostka.

Mmmm, a masz na to jakieś dowody? Nie mówię, że nie wierzę, ale nie mówię też, że wierzę ;)

A gdzie “problematyczny”?

W następnej części.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

W tym tygodniu raczej nie dam rady, ale wpadnę później. Gdybym nie wpadła, przypomnij mi.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Zobaczę, czy mnie za to redakcja nie zabije młotkiem.

Był człowiekiem.

No, właśnie.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

OK, jeśli przegapiłam tyle powtórzeń, to muszę reklamować te okulary…

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Myśl może być czysta, ale czy impuls myśli też?

W sumie nie bardzo.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Po dopieszczeniu kotek będzie fest :)

Ale wiatr słoneczny to nie to samo, co wiatr zwyczajny: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wiatr_s%C5%82oneczny

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Zależy. Jeśli są krótkie, można tak. Jeśli dłuższe, lepiej z tego zrobić osobny akapit. Niektórzy chyba robią takie krótkie kursywą, ale nie każdemu czytelnikowi to odpowiada. (A Czarnoksiężnik nie był majarem :P)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Cieszę się, że pomogłam ^^

pierwsza na świecie śmiertelna ofiara udokumentowanego wypadku drogowego i kobieta-naukowiec.

… serio? A co do Dawkinsa i Ward, to moim zdaniem ona mogła trafić lepiej. Ale według najnowszych doniesień paparazzi już się rozwiedli. Ulubiona_emotka_Baila

(Kurczę, robimy Pudelka… sorki )

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Tak. Wyznaję. Jestem hiszpańską inkwizycją.

Gif przedstawia łapankę w toku. Starsza pani przedstawia tekst. Wygodny fotel przedstawia fotel o wiele wygodniejszy od tego, na którym teraz siedzę.

Hops! Oto idzie serek!

(A Dawkins jest, ku mojemu nieustającemu zdziwieniu, żonaty z Lallą Ward, skoro już plotkujemy o znanych Anglikach.)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Oto nadciąga ZUO. Czyli ja.

 niemniej jednak staram się ignorować ślady jego istnienia

"Ignorować": 1.

Nie wiem, jaka to odmiana, nie znam zbyt wielu odmian róż

Kolokwializm (nawet anglicyzm) na tle purpury.

 Zwykłam odmieniać słowa, zdarzyło się, że życie – zwłaszcza swoje, o! Swoje życie to ja lubię odmieniać. Ale odmian róż, to choć zapewne wiele widziałam, to nazwać nie umiem, a już na pewno nie znam się na ich sadzeniu.

O co chodzi, nie wiem. Wiem, że zabrakło przecinka w drugim zdaniu.

 przyozdobionego akcyzą

Akcyza jest to podatek od luksusu. Na butelce wódki znajduje się natomiast (potwierdzająca opłacenie akcyzy) banderolka.

 Traktuję go jako modernistyczną dekorację, która przełamuje rustykalny styl zabitego dechami pokoju

 Nie znam zbyt wielu modeli czajników.

Kolokwializm/anglicyzm, p. wyż.

Co więcej, dochodzi do mnie, że nie mogłabym wskazać metali tworzących czajnikową strukturę.

Sztuczne.

 O liczbach masowych tych pierwiastków nie wspominając.

Jak wskazać liczby?

 Muszę ci przyznać, że nasza rozmowa trochę mnie męczy

Ciebie? Tutaj "ci" zmienia sens słowa "przyznać", chyba nie na taki, jaki masz na myśli – "przyznać coś komuś" oznacza albo coś mu przydzielić, albo ustąpić w dyskusji (przyznać rację).

 a także ździebko wiem cokolwiek o swoim czajniczku

Nie po polsku. "Ździebko" to "troszeczkę".

 dumną nazwę Czajnik Russella

Nie wydaje mi się, żeby tytuły eksperymentów myślowych pisało się dużą literą.

 że tycio ci o nim przypomnę

Dziwna fraza.

 dowieść prawdziwość lub nieprawdziwość

Dowieść kogo, czego? prawdziwości (lub nieprawdziwości).

 Bertrand Russell stworzył wtedy wyimaginowaną postać czajnika krążącego po orbicie Słońca

Niezależnie od tego, że Russell dał na głupie pytanie głupią odpowiedź i zasłynął tym o wiele bardziej, niż pożytecznymi rzeczami, których parę zrobił, "postać" to (fikcyjna) osoba. O ile pamiętam, Russell nie postulował osobowości czajniczka.

 Jednakowoż, Russell nakazał oponentom, by uwierzyli w jego istnienie.

Jednakowoż jest to bardzo nadęte zdanie. Pierwszy przecinek można wyciąć.

 Jednakże, nie wgłębiajmy się w merytorykę tej dyskusji

Jednak nie wgłębiajmy się w merytorykę tej dyskusji. I dobrze, bo nie ma w co. Taki wtręt od filozofa.

 chcę opowiedzieć o czymś całkiem innym, posłuchaj proszę.

Przecinek i subtelności znaczeniowe: chcę opowiedzieć o czymś zupełnie innym, posłuchaj, proszę. W sumie zdanie można spokojnie podzielić na dwa.

Russell stał się bogiem dla obrazu czajniczka, który orbituje w moim umyśle.

 Niestety, jak to z zegarmistrzami bywa, jegomość nastawił zegar, a właściwie bombę zegarową!, i pozostawił tykającą.

…? jaki zegarmistrz, jaki zegar, o co tu chodzi? Przecinka po wykrzykniku nie powinno być, ale po pierwsze – ?

 Wówczas czajnik wydostał się z orbity Słońca i powędrował daleko hen w zakamarki mojej wyobraźni.

Orbita nie jest pojemnikiem, z którego można się wydostać: Wówczas czajnik zszedł z orbity wokół Słońca i powędrował daleko, hen w zakamarki mojej wyobraźni.

dajmy na to taki jak ten mój

 Przecinki: dajmy na to, taki, jak ten mój.

 okrążał orbitę Słońca

Orbity się nie okrąża. Orbita to trasa okrążania.

 Kto by to widział latać między teorematami tak jak Pan Bóg go stworzył, prawda?

Po polsku "teoremat" to twierdzenie pochodne, występujące w obrębie systemu dedukcyjnego. Nie należy go mylić z angielskim "theorem", oznaczającym "twierdzenie" w ogóle w matematyce (np. Bayes' theorem = twierdzenie Bayesa). Ponadto: Kto to widział, latać między teorematami tak, jak Pan Bóg go stworzył, prawda?

 Powiedz mi lepiej: co by było, gdyby Czajnik Russela okrążał orbitę Słońca?

P. wyż.

 Czym mógłby się kierować, i jaki byłby sens jego egzystencji?

Zakładając, że byłby istotą rozumną (innymi kierują prawa fizyki, nie ich wola) oraz umieszczoną w świecie w jakimś celu.

 Spróbujmy jednak oczami wyobraźni ubrać urządzenie w niezniszczalny skafander.

Metafory powinny mieć sens. Ubieranie oczami go nie ma.

 Wydaje mi się, że skoro czajnik powędrował samodzielnie na orbitę (z drobną pomocą B. Russella), to musi być inteligentny

Nie, nie musi. Mógł tam, chociażby, spontanicznie powstać na skutek fluktuacji kwantowych.

 Ludzie inteligentni ogółem często czują się samotni, a co dopiero wysłać takich samych w kosmos.

Ludzie inteligentni ogółem często czują się samotni, a co dopiero, jak takich wysłać samych w kosmos.

 Dla nas to raczej oczywiste: czajnik służy do zaparzania w nim wody.

To jest kontekst narzędziowy, i w przypadku czajnika – który jest narzędziem! – zupełnie wystarczający. Natomiast analogii do sensu życia tu nie ma.

 czajnik, byłby

Nie stawiamy przecinka między podmiotem a orzeczeniem.

 Jeśli o mnie chodzi, uważam, że był świadomy.

Był? Czy byłby?

 Bo w końcu mówimy o super inteligentnym czajniku.

"Superinteligentny" razem. A przed chwilą czajnik był tylko inteligentny.

 wody, którą następnie zaparzyłby w sobie?

Wodę by zagotował, parzy się herbatę.

 wody, którą mógłby w sobie zaparzyć

J.w.

Przez obiektyw swojej kamerki

Ponieważ nagle, spontanicznie mu wyrosła, jak mniemam.

 Porównałaby, go

Skąd tu, u licha, przecinek?

 Mam na myśli ten moment, gdy obie zakończyły już swoją pracę, ale ja wcale nie spieszę się, by wyciągnąć z nich domowe utensylia.

Mam na myśli ten moment, gdy obie zakończyły już pracę, ale ja wcale się nie spieszę, by wyciągnąć z nich domowe utensylia.

 Zadzwonił dzwonek do drzwi. To dostawca sajgonek.

Rym.

 Spoglądam ciekawsko

Z ciekawością.

 A tam zastały ich lśniące polarne czapy oraz lodowe.

Skoro to nasza wesoła gromadka tam powędrowała, to właśnie gromadka zastała lodowe czapy: A tam zastały lśniące polarne oraz lodowe czapy.

 zlodowaciałe wybrzusza ziemskie

Czym, do jasnej ciasnej, są wybrzusza ziemskie? Na Marsie?

 między nimi zapuścił swoje korzenie

"Swoje" zbędne.

Równie kapryśna, co i piękna

"I" zbędne.

 swoje lata miała już za sobą

???

 łaziki oddaliły się z politowaniem potrząsając kamerkami.

Brak przecinka: łaziki oddaliły się, z politowaniem potrząsając kamerkami. Jest też aliteracja.

 I tak o to super inteligentny Czajnik Russela porzucił sens swego istnienia, jakim było zaparzenie wody.

I tak oto superinteligentny czajnik Russela porzucił cel, jakim było zagotowanie wody.

 Zapragnął zapoznać

Aliteracja.

 Jednak pokój, w którym teraz się znajduje, przestał przypominać mi zabite dechami więzienie.

Jednak pokój, w którym teraz się znajduję, przestał mi przypominać zabite dechami więzienie.

 czy wyobraźnia nie bywa czasem, jeśli nie ważniejsza, to chociaż weselsza od wiedzy

Wyobraźnia nie może być wesoła, ponieważ nie jest osobą i nie ma stanów psychicznych.

 symbolem nonsensu, który odnalazł inny sens niż ten z góry narzucony

 świątynią dla misternych symboli

https://sjp.pwn.pl/slowniki/misterny.html ?

 by pogodzić sentyment z bieżącym rozwojem

Cokolwiek to znaczy.

 rzeczy to ja mam nie mało

Rzeczy, to ja mam niemało.

 na środku pokoju leżą potężne kartony

Raczej stoją.

 jak wytłumaczę tacie, że na swoich obolałych, nie najmłodszych już barkach, dźwiga kartony wypełnione po brzegi “niezbędnymi rzeczami”.

Jak wytłumaczę tacie, że na swoich obolałych, nie najmłodszych już barkach dźwiga kartony wypełnione po brzegi “niezbędnymi rzeczami”.

Autor upił się purpurową siwuchą i oto, co mu wyszło. Chociaż czajnik biegający po Marsie i zakochany (?) w róży Małego Księcia ma w sobie pewien urok. Ale fantastyka jest pretekstowa (to fantazjowanie narratora, nie dzieje się w świecie przedstawionym), a pióro robi, co samo chce (zwłaszcza z abstraktami). Zalecam sok z kiszonej kapusty i porządne przeczesanie tekstu. I może ktoś się uśmiechnie, bo – jest tu jakaś wartość. Ważne, żeby ją dobrze przekazać. Powodzenia!

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Ewentualny temat w Hydeparku o kulturze dyskusji (i co to jest chochoł) możemy założyć, jeżeli ktoś chce. Mnie tam rybka.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Bardzo proszę (Oj, tak – teksty dzielą się na te, które można poprawić, i nienapisane ;D)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Możliwe :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Starcze najdroższy, osobiście uważam, że jeżeli nazywamy kogoś głupim (do czego mamy prawo – podobno jest wolność słowa, społeczeństwo otwarte i te pe), to uczciwie jest to zrobić wprost. Natomiast nieuczciwym i godnym potępienia jest rzucanie aluzji oraz chichotki za plecami. Ale ja tam staromodna jestem. A skoro najwyraźniej uraziłam czyjeś uczucia religijne, cóż. Z urażonymi uczuciami religijnymi nie da się polemizować, więc nie będę tego robić. Można najwyżej kornie przeprosić, ale tego też robić nie zamierzam, albowiem uderzyłam jedynie w stół, a nożyce same, nijak nieproszone się do tego poczuły.

Tak tylko wyjaśniam, i tylko dlatego, że Tyś autorem i to jest Twój wątek, zatem Tobie wyjaśnienie się należy.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

If wishes were horses…

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Naprzeciwko sklepu z przyjaciółmi.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

I pingwin-raper jest zadowolony.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Tarnino, dziękuję za odwiedziny i sugestie, z wielu z przyjemnością skorzystam, choć nie ze wszystkich!

Miło mi

 jeśli rzeczywiście ogólne wrażenie jest takie, że stylizowałem za mocno, to rozumiem, że kontrast może być silny i wybijać z rytmu

Tak, właśnie o to chodzi. Stylizacja jest wściekle trudna, a po paru latach gromienia świeżynek, z których wiele cierpi na zaawansowaną chorobę Dunsany'ego, człowiek robi się może nawet przewrażliwiony.

“Miłuję” rzeczywiście kiepskie, to chyba pozostałość, gdy zdanie lub dwa później było jakieś “kocham”.

"Miłuję", o ile się nie mylę, stosujemy w polszczyźnie tylko wobec osób, a nawet "kochać" rzeczy nieożywionych raczej nie można. Anglicy tak, oni wszystko "love" (choć i tam bywały głosy, że to spłyca sens słowa).

 Czy rozbuduję tekst? Może, lecz na ten moment nie bardzo widzę, w jaki sposób.

Spokojnie, zrobisz lepsze kiedy indziej :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

 Gdy pani Harmonia zaczęła chorować, mąż nakazał ulokować ją w pokoju gościnnym na poddaszu rezydencji.

Rymuje się. Może tak: Gdy pani Harmonia zachorowała, mąż rozkazał ulokować ją w pokoju gościnnym na poddaszu rezydencji.

Przebywała tam już miesiąc.

Hmm. Współczesne trochę.

 Jakże melancholijnie… Miłuję lato, słońce i zieleń, lecz dzisiaj, z jakiegoś powodu, przemawia do mnie ten smętny, słodko-gorzki nastrój…

Zbyt usilnie o tym zapewniasz – opis spokojnie wystarczy. "Miłuję" jest o wiele za wysokie.

 Byłam pewna, że jestem samotna w moim sentymencie do lirycznej pogody.

Angielskawe. Nie wiem, co w tej pogodzie lirycznego ( https://wsjp.pl/haslo/podglad/50257/liryczny ), więc tego nie zmieniam. Sądziłam, że jestem osamotniona w moim uczuciu do lirycznej pogody.

 To ta tapeta, stara, żółta i paskudna.

A, tak. Czytałam. Czyli przerabiasz to klasyczne opowiadanie z innej perspektywy? Hmm. Tylko jego istotą były, no, przeżycia bohaterki. Trudne zadanie sobie postawiłeś.

 Nie zazdroszczę pani Harmonii, że musi na nią nieustannie patrzeć.

Nie osłabiłeś tego za bardzo?

 czuję skręt żołądka.

Hmmm.

 streszczam sytuację

Współczesne.

 Małżeństwo z rozsądku, typowe dla wyższych sfer. Wymuszone uczucie…

Nikt nie wymagał romantycznej miłości od małżonków z rozsądku.

 to tylko okazja do odpoczynku od niej

Może: okazja, by od niej odpocząć?

 Po cóż?

Przesadzasz trochę z tym wysokim stylem – mocna stylizacja (zwłaszcza nie do końca konsekwentna) wyrywa z zawieszenia niewiary.

 klimakterium, ewentualnie wina klimatu

Brzmi to ciut komicznie.

 Gdy nieco ozdrowieje wyślę ją do kurortu na południu…

Gdy nieco ozdrowieje, wyślę ją do kurortu na południu…

 Nie zauważył pan ostatnio niczego dziwnego? Zmian w zachowaniu swoim lub pracowników?

Współczesne.

 Czy podobała się panu dzisiejsza pogoda?

Hmm.

 – Była relaksująca

Bardzo nowoczesne. Odprężająca, kojąca, tak – ale "relaksujący" to nowoczesne słowo i nie pasuje ze stylizacją.

 była za wodnista i za mdła…!

Można wyciąć oba "za" – przymiotniki, których użyłaś, określają raczej wady zupy, zupa w ogóle nie powinna pod nie podpadać, to nie kwestia stopnia.

 Pospiesznie podaję

Aliteracja: Spiesznie podaję.

 Wypuszcza powietrze, wyciera wąsy.

Tu też: Wypuszcza powietrze, ociera wąsy.

 Osoby wokół pańskiej żony dzielą jej subiektywne wrażenia…!

Wrażenia można podzielać, ale nie dzielić: Otoczenie pańskiej żony podziela jej subiektywne wrażenia!

 Przez kolejne dni doktor był częstym gościem w rezydencji.

Styl: W kolejnych dniach doktor był u nas częstym gościem.

 przywozić szpitalny sprzęt

Nowoczesne.

 Dla mnie był to okres szczęśliwy

Hmm.

 Któregoś wieczoru jestem wzywany do gabinetu.

Może: Któregoś wieczoru zostaję wezwany do gabinetu.

 W milczeniu serwuję herbatę.

Podaję herbatę.

 Czy to nowy sposób komunikacji międzyludzkiej?

?

 Może to pasożyt, którego wszyscy mamy, a którego królowa żeruje na pańskiej żonie i przesyła sygnały swym dzieciom?

Dziwne zdanie.

 panią Harmonię trzeba odizolować, wywieźć gdzieś daleko, a najlepiej…

Chyba już na to za późno…

 Wszyscy mający jednakowe gusta…

Hmmm.

 Musimy zrobić, co należy!

Hmm.

 Gdzieś z głębi rezydencji dochodzi krzyk którejś z pokojówek.

"Gdzieś" wycięłabym.

 Musi zawieźć mnie do szpitala.

Szyk: Musi mnie zawieźć do szpitala.

 Jestem zszokowany

Styl: wstrząśnięty.

Ciekawa przeróbka, chociaż limit chyba jej zaszkodził, bo konkluzje doktora wynikają z badań, których nie widzieliśmy i nie możemy ich ocenić; przemiana Hugona też zachodzi całkiem za kulisami (niekoniecznie powinna być na widoku, ale jakaś mała wskazówka by nie zawadziła). Trochę przesadzasz ze stylizacją, co też pogarsza odbiór. Może spróbuj trochę rozbudować ten kawałek, a styl uprościć? Nie mówię, że ma być od razu beż, tylko mniej purpury. Bo w sumie wyszło nieźle, ale nie tak dobrze, jak wyjść by mogło.

 w sumie wyszła fantastyczna wersja czegoś zupełnie codziennego, zamiast obcego w swej naturze fenomenu, jak sobie to zaplanowałem

Nie szkodzi – straszniejsze jest to, co może jednak mogłoby się zdarzyć, nawet prawie.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

 Budynek nie wyglądał tak, jak go sobie wyobrażałem

Z lekka angielskawe.

 Nawet nie zdawałem sobie sprawy, że taki do bólu zwyczajny, parterowy budynek znajduje się w tej części miasta.

Hmm. Trochę to zdanie z innej beczki, choć widać, co tu robi.

 porusza się tylko siłą rozpędu i przyzwyczajenia

Siłą przyzwyczajenia już przed chwilą była.

 na ściskaną przeze mnie umowę i zlecenie podjęcia pracy

Unikaj takich konstrukcji. Są brzydkie. Można ją zastąpić np. takim czymś: na umowę, którą miąłem w ręku. ("Zlecenie podjęcia pracy"? W czasach słusznie minionych był nakaz pracy, ale to chyba nie to.)

 że wiedziałem w co się pakuję,

C.t.: że wiem, w co się pakuję.

 poprowadził mnie w głąb budynku.

Budynek wewnątrz składał się z mikroskopijnego holu, niewielkiego pokoju z dwoma biurkami i trojgiem drzwi.

Za dużo tego "budynku", a te dwa zdania można połączyć. Ponadto wychodzi na to, że to pokój miał troje drzwi – nie jestem pewna, czy o to Ci chodziło.

 Ostatni pokój został mi pokazany jedynie przelotnie, przez ledwo uchylone drzwi

O, właśnie, znowu strona bierna – ona zwykle wygląda bardzo niezręcznie. W polszczyźnie mamy formy nieosobowe, bardzo użyteczne, zresztą tutaj spokojnie może być: Ostatni pokój zobaczyłem tylko przelotnie, przez ledwo uchylone drzwi.

 W kiepsko oświetlonym wnętrzu jedynie mignęły mi powoli przesuwające się, humanoidalne cienie.

"Jedynie" jest tutaj zbędne (zwłaszcza, że się powtarza) i nie pasuje tonem. Poza tym to, co się przesuwa powoli, raczej nie miga.

 Na moje pytanie kim są usłyszałem jedynie:

Na pytanie, kim są, usłyszałem krótką odpowiedź:

 to słowo faktycznie zostało wypowiedziane z wielkiej litery

Mmm, "faktycznie"?

 W ostatnim słowie było coś więcej, czego jednak pan Stanisław nie zdecydował się mi powiedzieć.

Co właściwie chcesz tu powiedzieć?

 Od pierwszego dnia moje obowiązki nie nastręczały mi specjalnych trudności.

Tnij zaimki: Od pierwszego dnia obowiązki nie nastręczały mi specjalnych trudności. Zresztą "od pierwszego dnia" też można wyciąć.

 Pamiętaj, żeby nie robić więcej niż do Ciebie należy

Zaimki piszemy dużą literą tylko w listach. W dialogu wyłącznie wtedy, kiedy zwracamy się do Boga (monoteistycznego – do Allaha tak, do Zeusa nie. Do Zusa zwracamy się: odejdź, maro przeklęta, i przestań mnie ścigać!): pamiętaj, żeby nie robić więcej, niż do ciebie należy.

 ewentualną, sporadyczną odpowiedzią

Mmmm, najprościej będzie: ewentualną odpowiedzią.

 za zadanie mozolne wklepywanie

 Nawet przerwy na fajka i siku były jasno określone i wytyczone tykaniem starego kolistego zegara

Przerwy raczej wyznaczone. "Wytyczone tykaniem" źle brzmi i nie dam głowy, czy jest poprawne.

 jak zostało mi przypomniane już za pierwszym razem, rozmowy nie są przewidziane w ramach zadań i obowiązków

O, i tu by było dobrze dać formę nieosobową: jak mi przypomniano już za pierwszym razem, rozmowy nie należały do moich zadań i obowiązków.

 Jak się wtedy okazało GBP było

Rozdzielaj orzeczenia: Jak się wtedy okazało, GBP było.

 zupełnie jakby fakt parogodzinnego opóźnienia wprowadzenia danych o kolejnym „doniosłym wynalazku” mógł spowodować koniec świata

Nie mnóż bytów ponad potrzebę: zupełnie jakby parogodzinne opóźnienie we wprowadzaniu danych o kolejnym „doniosłym wynalazku” miało spowodować koniec świata.

 Pan Stanisław jako bardziej doświadczony wziął nocną zmianę jako że, jak sam mówił, i tak cierpiał na chroniczną bezsenność.

Pan Stanisław, jako bardziej doświadczony, wziął nocną zmianę, zwłaszcza że, jak sam mówił, i tak cierpiał na chroniczną bezsenność.

 Patenty, jakie przechodziły przez moje ręce, były z gatunku ekstraordynaryjnych.

Które. Also – ?

 samoodlepne karteczki indeksacyjne

Nic nowego :P

 były jednymi z normalniejszych, choć zdarzały się i naprawdę niezwykłe

Kombinujesz. Skracaj: należały do tych normalniejszych. Kropka. Skoro podajesz dziwaczne przykłady i mówisz, że te były najmniej dziwaczne, to czytelnik sam wywnioskuje, że pozostałe to już ho, ho.

Czasem dziw mnie brał, że wynalazki niemal światowego formatu również przechodziły przez moje ręce i lądowały na kolejnych półkach, cierpliwie układane przez jednego z kancelistów.

Nie łączy mi się to z kontekstem.

 takiego biurowego szczura jak ja

Przecinek: takiego biurowego szczura, jak ja. Dobra, to jemu się ta praca podoba, czy nie? Bo jakoś grasz na dwie strony.

 Żeby sobie jakoś codzienną rutynę urozmaicić zacząłem obserwować kancelistów, próbując do nich wbrew zasadom zagadać i nawiązać choćby nić porozumienia.

Żeby sobie jakoś codzienną rutynę urozmaicić, zacząłem obserwować kancelistów, próbować do nich wbrew zasadom zagadać i nawiązać nić porozumienia. "Nić porozumienia" to idiom, nie dodawałabym do niego klasyfikatorów.

 Następnym razem podając jej akta nie liczyłem już na nic

Następnym razem – po czym? Coś tu się zagubiło.

 W ciemno wyciągnąłem do niej dokumenty

Hmm. Przeczytaj na głos?

 czekała aż je pozbieram. Nawet nie drgnęła żeby mi pomóc

Przecinki: czekała, aż je pozbieram. Nawet nie drgnęła, żeby mi pomóc.

 Wyprodukowane przeze mnie

Zbędne.

 W słabo oświetlonym pomieszczeniu widziałem jedynie w oddali przesuwające się cienie.

Hmmmmmmmmmmmmmmmmmmm. Widzę, o co chodzi, ale nie do końca jestem przekonana, czy osiągasz efekt.

 Nie odnalazłbym się tu gdyby nie nadany przeze mnie numer i skrupulatnie naniesione numery na kolejnych szafkach.

?

 stuk zamykanej szafki

Powtórzenie. Może być: zamykanych drzwiczek.

 Ruszyłem za dźwiękiem bezbłędnie odnajdując właściwe miejsce

Imiesłów nie oznacza przyczyny: Ruszyłem za dźwiękiem i bezbłędnie odnalazłem właściwe miejsce.

 szukać tego na nowo

"Tego" zbędne.

 minie troszkę lat

Parę lat może? I potem przecinek.

 chwycił moją dłoń

Chwycił mnie za rękę.

 że moje nogi prowadzą mnie do mojego byłego już biurka

Zaimkoza, a biurko pozostało biurkiem: że własne nogi niosą mnie do już nie mojego biurka.

Fajne i z atmosferą (gęstą od kurzu). Co prawda rodzi więcej pytań, niż daje odpowiedzi, i po przeczytaniu człowiek zostaje z niedosytem, ale czy to źle? Choć z drugiej strony – dlaczego ktoś miałby te wynalazki ukrywać? (Widzisz?)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

 W zasadzie niewiele robi, a po prostu tkwi w miejscu.

W zasadzie niewiele robi, po prostu tkwi w miejscu.

 Jednak gdy ja się ruszam, ono idzie za mną, nie odstępując na krok

Hmm.

 paląc głupa

Hmm. Bardzo kolokwialne wyrażenie, nie do końca pasuje z "jednak" i "mam wrażenie".

 Jakbym do tej pory nie miał wystarczająco problemów.

Jakbym do tej pory nie miał wystarczająco dużo problemów.

 wcale się na to nie pisałem i nadal tego nie toleruję

Jak wyżej – kolokwialne ("wcale się na to nie pisałem") z formalnym ("tolerować").

 drugie „ja” stwierdza, że to odpowiednia chwila na łaskotki – albo siada mi na nogach

W sumie "stwierdza" jest tu użyte poprawnie, ale zaznaczam, żeby nie było, że zmiękłam ;) Za to myślnik zastąpiłabym przecinkiem, bo trochę nie z tej bajki.

 Jednakże szczytem chamstwa jest notoryczne powstrzymywanie mnie od robienia rzeczy ważnych.

"Jednakże" to jednak przesada. Za wysokie.

 Przeżywam to, co ono, a jedynym wyjściem są leki

Hmmm. Trochę skok logiczny.

 Chodzę regularnie do lekarzy, a oni przepisują mi suplementy diety i zastrzyki. Właściwie te drugie mam z góry zagwarantowane, odkąd dostałem się do specjalnego programu, gdzie jest więcej takich osób, jak ja

Hmmmm. Nie jestem taka pewna tego "programu" – jest mocno amerykański. "Osób" możesz wyciąć.

 Z nimi wszyscy wyglądamy jak dostawcy jedzenia, ale są za małe, by na serio pomyśleć, że nimi jesteśmy.

Niezdecydowane trochę.

 , którego nie powinno tu być.

To bym wycięła.

 Nawet gdy

Brak przecinka.

 mogło sobie na nowo pofolgować

Mmmm, no, nie wiem. "Znowu pofolgować", może?

 Jedynie ja widzę drugie „ja”, dlatego dawno odpuściłem sobie

Pomieszanie kolokwialnego z formalnym.

 Przecież skoro go nie widać, to jak mają ocenić jego wpływ?

Po skutkach?

 Po takim kataklizmie pewnie bym żałował tego, co uczyniłem.

Mmmmm… na pewno formalne z kolokwialnym, ale muszę zrewidować pogląd, że to alegoria depresji, bo nagle pojawiły się objawy maniakalne, chyba. Nic w tym złego, zaznaczam tylko miejsce, gdzie tak pomyślałam.

 To cichy wróg kryjący się pod płaszczem przyjaciela.

Purpurowe, i kiedy właściwie drugie "ja" zachowywało się jak przyjaciel?

 Taka młoda, z taką piękną twarzą, a tak bardzo pokrzywdzona przez los.

<złośliwa, cyniczna Tarnina mode ON> Ciesz się, że dom masz. <złośliwa, cyniczna Tarnina mode OFF> Nie bardzo rozumiem, wyznaję, problem teodycei – właśnie dzięki takim jego ujęciom. Zdaje się, widziałam gdzieś (na blogu Fesera?) niedawno ciekawy artykulik, może znajdę później.

 z pewnością jego powikłania gasłyby powoli

Powikłania nie gasną, tylko ustępują, ("gasnąć powoli" kojarzy się zdecydowanie z umieraniem), nie jestem też pewna, czy można mówić o powikłaniach po wypadku – przynajmniej nie wtedy, kiedy wszystko idzie normalnie, a mimo to niepełnosprawność zostaje.

 by aktywnie uczestniczyć w tej pogawędce na parterze

Kolokwialne zmieszane z formalnym.

 Jeśliby jej nie miała

Raczej "gdyby".

 przestałem się dzielić jego ekscesami

"Ekscesy" są formalne.

 Pytam Go, skąd się wzięło, ale nie dostaję żadnej odpowiedzi. Jezus po raz kolejny obiecuje mi, że oddzwoni. Sęk w tym, że zawsze zapomina poprosić o numer.

Cyniczne, ale literacko fajne. Mimo wszystko nadal jest to problem teodycei.

 Nie działa sam.

A nie "samo"?

 Przewodzi grupie terrorystycznej „Limfocyty B” (niech ich diabli wezmą!). Gdyby im popuścić cugle, zniszczyliby pierwsze „ja” od środka.

…? Dobra, czyli to nie sama depresja, tylko depresja wywołana, nie wiem, białaczką?

 Czytam najpierw to, co widnieje na krótkim liściku:

Przekomplikowane: Czytam najpierw krótki liścik.

 No więc patrzę na literki kolorowe jak dla przedszkolaka:

No, więc patrzę na literki, kolorowe jak dla przedszkolaka.

 Stwardnienie rozsiane

A. Faktycznie. Ten kubek… nie pomyślałam.

 Wkrótce przekonasz się, że nie jesteś taki wyjątkowy.

Może: Wkrótce się przekonasz, że nie jesteś taki wyjątkowy.

Tym optymizmem na końcu mocno mnie zaskoczyłeś, bo całość impresji raczej smutna. Ale ogólnie jest całkiem, całkiem – widać, że wiesz, co chcesz powiedzieć i masz niezłe pojęcie o tym, jak zamierzasz to powiedzieć, aczkolwiek proporcje są impresjonistycznie zaburzone – większość tekstu stanowią uczucia bohatera wobec problemu, który rozwiązujesz w jednym paragrafie.

Narracja pierwszoosobowa wyszła nieźle, jedyne, do czego bym się przyczepiła, to chwiejność tonu, skakanie z formalnego na kolokwialne, choć może i bohater studiuje filozofię ;)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Czyli komuś się to chociaż przydało…

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Można, można. I “przycisk” dobry. Tylko oryginalne pytanie dotyczyło wyłącznika świata, nie światła XD Boże, zatrzymaj świat – ja wysiadam. (I tak jadę na gapę.)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

znalazłam dwie daty związane z tym świętym i obie są daleeeekoooo!!! 

Aż tak daleko, to nie – ja już szykuję prezent dla okolicznego Jerzego, który nie będzie tradycyjną książką ^^ i mam nadzieję, że zdążę (TARDIS! królestwo za TARDIS!) A w Oliwie Święto Książki odbywa się w sobotę po św. Jerzym, hint, hint, nudge, nudge.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Sweet Lord. Myślałam, że przynajmniej Wy, panowie, nie będziecie się żarli, nazywając to dyskusją. Zrobiło mi się smutno i odchodzę, wkleiwszy ino dwa linki:

anglojęzyczny: https://open.umn.edu/opentextbooks/textbooks/knowledge-for-humans sympatyczny wstęp do epistemologii, napisany z myślą o amerykańskich studentach, miejscami (nie doczytałam jeszcze do końca, ale mam na myśli kawałek o Popperze) zbyt optymistyczny, ale przystępnie tłumaczy np. tropy pirrońskie (czy tylko ja nie potrafię ich spamiętać?) czy uwikłanie obserwacji w teorię

polski (choć z błędami): https://www.youtube.com/channel/UCsuePZqGsfSYUU7IF4IqfKg starsze filmiki są teoretyczne, nowe poruszają różne co bardziej kontrowersyjne kwestie, więc dozować z umiarem.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Jakim sposobem nie zauważyłam postu Ślimaka?

 – Bynajmniej, mój drogi Watsonie. To panicz Wilhelm. O ile się nie mylę, znów wmuszają w niego owsiankę.

XD

 Przebijanie szahidów bronią drzewcową jest bardzo dobrym sposobem, aby ich powstrzymać i nie zdetonować.

Tylko najpierw trzeba do nich podejść.

 A chyba łatwiej zamontować sobie na dachu panele słoneczne niż elektrownię na węgiel brunatny?

Jasne, o ile instalacja wytrzyma… oj. Tylko okazuje się, że z tym wytrzymywaniem nie bardzo. Wszystko ma swoje zady i walety, świat zasadniczo nie działa jak gra komputerowa, w której każda przyczyna ma jeden, z góry określony i niezmienny, skutek. Dlatego do każdej mody (bo "ekologizm" jest modą! jest owczym pędem bez oglądania się na konsekwencje) należy podchodzić powoli, ostrożnie i sceptycznie.

 Kościołowi pozostało jedynie odrzucić wyniki naukowe i ogłosić jego tezy heretyckimi.

Nope. Jest to tzw. faktoid, czyli propagandowe kłamstwo powtórzone tyle razy, że ludzie w nie uwierzyli. Kościołowi nie przeszkadzały wcale tezy Galileusza – przeszkadzało mu to, jak Galileusz te tezy głosił. A zachowywał się mniej więcej tak, jak dzisiejsi aktywiści – nie podawał przekonujących naukowych dowodów (inna rzecz, że wtedy – całkiem niezależnie od religii! katolicyzm NIE BIERZE BIBLII DOSŁOWNIE! – uznawano fizykę arystotelesowską, na której gruncie mogłoby być z tymi dowodami trudno), za to wszystkich dookoła, włącznie ze swoimi mocodawcami, traktował jak idiotów. Skończonych idiotów. Których można “dyskretnie” obrażać, a oni się nie połapią. Sęk w tym, że on to robił w renesansowej Italii, gdzie książę (a papież był wtedy renesansowym włoskim księciem) operował trochę na zasadach mafioza i nie mógł sobie pozwolić na brak szacunku jednego podwładnego, bo zaraz miałby jedną wielką anarchię. Galileusza zresztą skazano tylko na areszt domowy, i to z dużymi oporami (ze strony papieża).

 “Limes inferior” czytał. Alicję pamięta?

Hmm?

 Faktem jest, że klimat się ociepla. Reszta to teorie oraz propaganda.

Faktem jest to, co możemy bezpośrednio zaobserwować. Teorie to konstrukcje myślowe, które budujemy, żeby powiązać fakty ze sobą (tj. wyjaśnić). Na przykład: jest faktem, że w tej chwili pada w Gdańsku deszcz. Teoria wyjaśniająca ten fakt pozostaje poznawczo poza moim zasięgiem, ale jeśli spytamy, dlaczego deszcz pada w dół, to możemy się do wyjaśnienia posłużyć teorią grawitacji.

A w nocy prąd otrzymywać z dynam, wprawianych w ruch rowerkami stacjonarnymi.

Od dawna głoszę postulat – politycy do kieratów. To rozwiąże co najmniej dwa problemy.

 Budowę komórkową organizmów żywych też można nazywać “teoriami i propagandą”

Nie można. Bo to akurat da się zaobserwować (prawda, że pod mikroskopem, co rodzi dodatkowe trudności epistemologiczne, ale się da).

 Nikt nie proponuje, aby panele fotowoltaiczne były jedynym sposobem wytwarzania energii

Nie zauważyłam, żeby ktoś to proponował albo stawiał takiego chochoła – teraz mówi się chyba głównie o wiatrakach, które też mają swoje za uszami.

 ale pod tym kątem akurat zapewniają dużo większe bezpieczeństwo niż paliwa kopalne.

Sęk w tym, że trzeba je najpierw zbudować (masa surowców, których wydobycie nie jest dla środowiska obojętne, a to dopiero początek – co z transportem? co z samą produkcją? do której też potrzeba energii, z paliw również), a potem zamontować. A po zużyciu (kiedy już przestaną działać) – co się z nimi stanie? Przywołałabym to Zajdla, ale nie "Limes Inferior" tylko "Cylinder van Troffa" i zagładę cywilizacji w tymże.

 jak już pisałem: niebezpieczni populiści i tak czerpią z obydwu biegunów.

Bo ta biegunowość jest w pewnym stopniu sztuczna – zasadniczo lewica dąży do reform, a prawica do zachowania status quo. Ale reformy już zostały przeprowadzone – więc jak zaklasyfikować tych, którzy podnoszą ich złe skutki i proponują powrót do starego? I czy w ogóle jest sens ich klasyfikować w ten sposób? Jeżeli potrzebujemy klasyfikacji, to może całkiem nowej? A jeżeli jej nie potrzebujemy?

 Kościół, gdy wyniki badań naukowych okazały się sprzeczne z jego ideologią

Już powiedziałam, więc tylko uzupełnię – "ideologia" Kościoła nie precyzuje, jak wygląda fizyczny kosmos. To nie jest sprawa religii, tylko nauki – wtedy wziętej od Greków, którzy się mylili. Owszem, czytając Biblię dosłownie można dojść do wniosków popierających geocentryzm, ale katolicy (bo protestanci, zwłaszcza ci amerykańscy, owszem – nie wiem, jak jest w prawosławiu) tego nie robią. Dwa tysiące lat hermeneutyki biblijnej wypracowały m.in. rozróżnienia ksiąg na różne gatunki (literackie). (A w ogóle, to czytam teraz książkę, w której tego typu tekstów jest pełno – podzielę się później, bo zaraz wychodzę. Wydana była w latach siedemdziesiątych.)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Przycisk, prztyczek, guzik?

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Na świętego Jerzego, przecież mówiłam?

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

I jeszcze trochę wyławiania wątku:

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Cieszę się :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Otóż to.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Hmm. Jeśli coś istniało, to może istnieć nadal – ale wcale nie musi. Jeśli nie istniało, to niekoniecznie tymczasem zaistniało, ale przecież mogło. Może gdyby napisać:

– Jeśli kiedykolwiek istniała taka wtyczka, równie dobrze może znajdować się za tymi drzwiami.

to załatwiłby to kontekst. Choć też nie jestem pewna.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Nie użyczaj konta memu Tatce, bo zrobię Wam obu godzinny wykład na temat “inteligencja i mądrość to nie to samo, co wiedza” :P

A historia jest ciekawa, szkoda, że mnie do niej latami intensywnie zniechęcano (marudzę?).

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Jeśli gdzieś istniała wtyczka do wyłączenia świata, równie dobrze może/mogła znajdować się za tymi drzwiami.

Jeśli gdzieś istniała wtyczka do wyłączenia świata, równie dobrze mogła się znajdować za tymi drzwiami.

Zawsze. Dixi :)

Zważcie, że mamy okres warunkowy, ale przypuszczeniem jest całość. Gdyby bohater pomyślał “gdzieś tam istniała wtyczka” (swoją drogą – hę? od kiedy wtyczka coś wyłącza?), to w domyśle byłoby, że już nie istnieje i czasy w zdaniu się sypią (skoro już nie istnieje, to nie może się teraz nigdzie znajdować).

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Cieszę się, że pomogłam

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Nie wiedziałam. Skąd pomysł, że ja wszystko wiem? A wygląda to ciekawie :3

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Vacterze, nie zaczynaj. A jeśli chcesz o tym dyskutować, to zapraszam do mnie do roboty :P

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Ekhm. To chyba jest definicja szerej strefy, nie?

Non omne quod licet honestum est ;)

Bene dices :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

… serio?

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Icek, ty daj mnie szansę, ty idź kup los

Ano.

niekiedy bywa

A czy ja narzekam? Czy ja marudzę? Normę marudzenia wyrabia starsza pracownica w zakładzie (serio).

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Oooo ^^ sikoreczka

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Po latach plucia sobie w brodę :P Ale serio, tak się kończy przyjmowanie tzw. pragmatycznej definicji prawdy (czyli: prawda to to, co nam odpowiada).

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

funkcjonalności mają trzeciorzędowe znaczenie

Wiem, że zrobiłaś to specjalnie, ale dinozaur musi być:

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

dość wcześnie odrzuca model single unified consciousness

Nie, nie – to bym przetłumaczyła nie jako współdzielenie, tylko jako pojedynczą świadomość. Autor mówi o wspólnych treściach, ale uznaje to za jakiś rodzaj współdzielenia, chyba.

 można by się spodziewać, że jednolita osoba zdolna do myślenia abstrakcyjnego powiedziałaby w końcu “wiecie co, przestańcie się do mnie zwracać dwoma różnymi imionami, to naprawdę nie jest już śmieszne”.

Mogłaby. Chociaż…

 W dalszej części tekstu autor zajmuje się bardziej tym, czy te dwa strumienie świadomości są zdolne do zlewania się w jeden (choćby tylko w obrębie niektórych doświadczeń), czy najwyżej (niemal) wiernie kopiują między sobą treści.

Tak, tylko nie bardzo widzę, żeby dochodził do jakichś wniosków. Ale może już mnie trochę ścięło przez zmianę czasu.

 Wydaje mi się natomiast, choć mogę się mylić, że autor przyjmuje (implicite), iż świadomość nie składa się z niczego oprócz kompletnego zestawu przetwarzanych treści i ich wzajemnych powiązań, co może być ryzykownym założeniem.

Tak, mnie też – a założenie jest bardzo ryzykowne.

I should note here that nothing about the models I have presented demands a materialist theory of consciousness.

Tak explicite powiedział, ale w całym tekście zdaje się zakładać, że ta świadomość jednak gdzieś siedzi. Może w całości mózgu, ale zawsze gdzieś.

 Dalej autor analizuje, że uprawdopodabnia to współdzielenie doświadczeń

No, właśnie – to by był mniej więcej przykład telepaty. Odbierają identyczne (hmmm… na pewno identyczne? jeśli się uderzę w duży palec lewej nogi, czy to jest identyczne z uderzeniem w duży palec prawej nogi?) bodźce, ale te bodźce docierają do dwóch różnych świadomości.

 Czyli kognitywistyka jest jak kapelusz Małego Księcia?

Raczej jak dinozaur :) nikt jej na żywo nie widział.

 Jutro wracam z wygnania i dołączam do dyskusji.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Chyba żeby ściągnąć tu Ninedin i może taką drogą…

Zniknęła, kurczę.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Skoro istotne, niech będzie wiadomo

Jak, skąd i dlaczego, od kogo i komu!

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Ale to jest narracja trzecioosobowa wszechwiedząca…

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Przecież definicja zombie mówi, że nie ma…

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Kartezjusz chyba obstawiał szyszynkę ;)

Tak, bo wtedy nie bardzo było wiadomo, co to-to robi :) Ale starożytni Egipcjanie ponoć uważali, że mózg w ogóle jest niepotrzebny, tak, że… :D

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

ktoś, kto sprzedał Amerykanom Alaskę, powinien się nieźle orientować w kształcie Ziemi

Mmm, to chyba było wcześniej… https://guides.loc.gov/alaska-treaty

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Przeczytałam tekst rewanżowy i nie jestem pewna, czy go zrozumiałam (trochę za techniczny dla mnie), ale nie widzę przejścia logicznego od współdzielenia treści doświadczeń do współdzielenia świadomości, które autor chyba postuluje.

Po pierwsze, nie wydaje mi się, żeby rozróżniał między samą świadomością – a treściami świadomości (latający człowiek Awicenny ma świadomość, ale treści tylko tyle, ile miałby ich Król Punktu – inna rzecz, że świadomość całkiem bez treści może być niemożliwa). Zresztą bliźniaczki niekoniecznie dzielą wszystkie te treści – w końcu, skoro jedna lubi keczup, a druga nie lubi, to informacja od zmysłów może i jest ta sama, ale quale jakby nie (powinno chyba obejmować wrażenie przyjemności albo przykrości)., czyli jest różnica

Po drugie, autor zakłada (explicite), że świadomość musi być gdzieś umiejscowiona – nie dziwi mnie to (materializm!) ale mimo wszystko nie jest jedyną możliwością. Nawet nie jest jedyną możliwością dostępną materialistom, bo może świadomość to proces zachodzący w całym ciele? Albo tylko całym układzie nerwowym, żeby nie wyglądało to absurdalnie (viva la absurde!), w każdym razie umiejscowienie byłoby tutaj dość umowne.

W każdym razie – ciekawe…

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Nawzajem, nawzajem

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

:)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Temat na doktorat: wytrzymałość pierścienic na rozciąganie :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Znalazłem natomiast tekst rewanżowy, który wydaje mi się niepomiernie ciekawszy:

Ooo, i mam co czytać :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Jednak pisanie elaboratu z telefonu byłoby cierpieniem

Jak Wy wszyscy wytrzymujecie z tym pisaniem na telefonach, dla mnie tablet jest wściekle niewygodny.

ETA: A jeszcze co do tych bliźniąt – przypomniał mi się ciekawy eksperyment myślowy. ^^

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Głowieńko :D

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Nieee, Sartre miał większego zeza :)

Tarnino, niektórzy wierzą, że rozmawiał z Bogiem.

Trzeba odróżniać kroniki historyczne od mitów :) Mit ma jakiś sens. Historia (jak widać na pierwszy rzut oka) nie.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Zobaczymy, zobaczymy :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Jak wiadomo, koty w rzeczywistości są smokami: https://www.gutenberg.org/cache/epub/23661/pg23661-images.html#Page_99 Więc adekwatność jest jak najbardziej zasadna :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

No to trzeba sobie samym pomagać…

Trzeba sobie jakoś radzić, powiedział baca, zawiązując but dżdżownicą…

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Człowiek uczy się całe życie – ucz się jak najdłużej :)

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.