Kolejne kuszenie człowieka: Mina cz. II ost. [18+]

 

 

 

– Słyszałeś może o Adamie i Ewie? Albo o cudownej, urodzajnej krainie na wschodzie, pełnej wszelkiego bogactwa, w której kiedyś beztrosko żyli, zanim On ich stamtąd przegnał, przepełniony udawanym gniewem, wmawiając im, iż nie są Jemu posłuszni?

 

– Ano, pamiętam taki motyw, gdy jeszcze robiłem w oświacie, czyli…, ja wiem…, zanim mi dycha stuknęła. Brałem ten wątek. Ale tam trefna roślinność rosła, niejadalne jabłka, itepe. Coś nie ten teges i takie fest miodzio to chyba nie było!?

 

– To był rajski ogród, Eden, w którym wszyscy ludzie mieli żyć w szczęśliwości, mieli być nieśmiertelni. Rozumiesz? NIEŚMIERTELNI! Zostało im to obiecane. Adam był oddanym Bogu ogrodnikiem, pełnym ufności w Jego wszechmoc i czyste intencje. Zresztą…, tylko ktoś bezrozumny mógłby podejrzewać swojego Stwórcę, który jest samym Dobrem, iż ma wobec niego niecne plany. Jakże Bóg Jedyny mógłby posługiwać się podstępem w stosunku do swoich dzieci, tym samym czyniąc zło!? Adam i Ewa żyli zatem bez zła i poza złem. Byli z natury dobrzy i ufni. Pomiędzy nimi panowała harmonia i w harmonii obcowali z przyrodą, współgrali z całym światem, nad którym mieli panować, czyli rozumieć go i sprawić, by rozkwitał, rozwijał się na cześć Boga.

 

– No i w pytę! Urzekła mnie twoja historia, lecz nie można by nieco chyżej popierdalać przez mitologię? Załapałem się na podobne pitoły na kościółkowych kompletach przed Pierwszą Komunią Świętą i…

 

… Ejże, co jest? Co tam wyprawiasz u powały? Poczemu tak dymasz po ścianach na okrętkę, jak nakurwiator w uzbeckim cyrku?

 

– ol sonuf vaoresaji, ol sonuf vaoresaji, ol sonuf vaoresaji[i]

 

– Że jak, bo nie ogarniam!?

 

– Mówię, że chcę służyć ludziom, choć jestem ponad nimi!

 

– No, już lepiej! Ale nie goń ponad moją skromną osobą, tylko stój mi tu z tą walizą, bo bez niej, to chuj wielki i bąbelki z naszej współpracy.

 

– Właśnie po to wróciłem. Nie chcę się na Tobie zawieść, Kamilu. To, o czym mówię, wymaga pokory i postępowania według moich wskazówek. Tylko wtedy zostaniecie uwolnieni z więzów chorób, śmierci, popędów, z ograniczeń narzucanych przez czas i przestrzeń, w których żyjecie jako istoty ułomne. Ty zaś zostałeś wybrany, aby ta wolność ponownie nastąpiła.

 

– Hej, mówisz jak moja babula! Kamilu, liczę na ciebie; Kamilu, zachowuj się. A ty zapewne Rysiek jesteś, trafiłem?

 

– Ja jestem Samuel, prawowity władca ludzi oraz tego, co na ziemi istnieje, rośnie i porusza się – roślin, zwierząt, wody, ognia, powietrza, skał, chmur i wszystkiego innego. Jestem sędzią i oskarżycielem, budowniczym i niszczycielem. Wszelkie zaś ludzkie przymierza z tym, który człowieka oszukał, poniżył i odepchnął od siebie, a którego nazywa się Bogiem i traktuje z czcią, nie są nawet cieniem świętości i doskonałości bycia u mego boku. Nazywanie ich świętymi jest bluźnierstwem przeciwko mnie oraz tym, których wskażę, by rządzili w moim imieniu.

 

– To ostra akcja będzie, jak sam bos, który trzęsie nawet szpinakiem, skunksem i sołtysem, nie mówiąc o kumulusach i kamolach, fatyguje się do mnie z misją.

 

– Dobrze rozumiesz. Razem sprawimy, że będzie jak było, a zniknie to, co jest. Na ziemię powróci raj, odrodzi się to, co zmyły wody potopu, zesłanego dla ukrycia niedoskonałości dzieła bożego. Potomkowie Sema, Chama i Jafeta, wnuki, prawnuki i praprawnuki Noego, powrócą do łon i pozostaną nienarodzone. Ziemię ponownie zamieszkają wybrani przeze mnie potomkowie Adama i przekazywać będą swoim synom wiedzę tych aniołów, którzy zeszli na ziemię, by ją rozwijać i wzbogacać jej mieszkańców. Wtedy też przeminie przekleństwo rzucone na człowieka w Babel, w krainie Sumer, a ludzie posługiwać się będą jednym językiem. Żadne pomieszanie nie przeszkodzi im już w staniu się równymi Bogu, w osiąganiu nieosiągalnego. Nie będzie dzieła, którego człowiek by nie mógł dokonać.

 

– Ja sunę, skrytojebczy plan na Pana Boga. Pełna profeska, grabula! Czyli koniec z ogranicznikiem: nie piję, bo mi nie staje! Nigdy bym nie pomyślał, że ja – Kamil Lampart z ulicy Skalnej – przyczynię się do apgrejdu świata!!! To co mam skołować w tym scenariuszu?

 

– Mam tutaj coś, co przekażę Tobie na Górze Hermon. Spójrz, ten owoc…

 

– Ni chu chu! Nie szamam owocków. Mam po nich zawsze trampola w ryju.

 

– Nie możesz go zjeść! Na dany przez nas znak, skierujesz go w miejsce, z którego został zabrany. Wtedy rzeki wrócą do swoich koryt, a ludzie do rajskich osad, by żyć w nieśmiertelności i łasce anielskiej po wsze czasy.

 

– Zarka, to jest was więcej, niż jeden łysy pacior tutaj?

 

– Będą z nami moi towarzysze, Szemihaza, Azazel, Asmodeusz i inni. Aniołowie, którzy ukochali ludzi i przekazali im różnorodne umiejętności, między innymi takie, jak znajdowanie drogi według gwiazd, obróbka drewna i metalu, zdobienie tkanin i ciała. Przelali na ludzi całą swoją wiedzę i miłość. Jak widzisz, będziesz wśród przyjaciół. Zjawią się jedynie na krótką chwilę.

 

– A jak mam go ‘skierować’? Na pilota, z kopa?

 

– Przybędziemy na Górę Hermon, gdzie zjawią się aniołowie. Każdy z nich ma trzy pary skrzydeł. Rozpostrą je, gdy ogarnie ich blask przelatujących orionid, a ja przekażę Tobie owoc. Ty zaś umieścisz go na otwartej dłoni i wyciągniesz ramię w kierunku, w którym spoglądać będą aniołowie, czyli na wschód. W ten sposób zwrócisz niepotrzebną już ludziom wiedzę i uwolnisz ich od wszelkich ograniczeń, uwolnisz od grzesznego kontaktu z podstępnym Bogiem. Wyzwolisz także aniołów, którzy już na zawsze będą opiekowali się ludźmi.

 

– To pikuś! Tylko takie pytanko: po różowy chuj dajesz mi za ten wyczyn walizkę cukru, skoro trafię do raju, gdzie będę mógł fukać, kiedy mi się tylko podoba, towaru będzie jak kurew na dworcu i żadna psiarnia mnie nie przemoże? Nie ma jakiegoś chwytu na czachę w tej współpracy? Nie chcę skończyć, jak Pan Twardowski – na przykład na jakimś oddalonym księżycu Saturna!

 

– To jest mój znak dla Ciebie, okazanie mocy, którą dysponuję. Dowód na to, iż nie posługuję się kłamliwym słowem, a wszelkie ograniczenia ustąpią po ponownym nastaniu Edenu.

 

– Fuck yea, przekonujący, to ty w istocie jesteś. Mogę jeszcze dwa słowa, zanim odżyję w innym, lepszym świecie?

 

– Oczywiście, do przelotu orionid mamy jeszcze nieco czasu dla siebie.

 

– Znałem we wczesnym dziecięctwie sponio gostka – w konfesjonale tyrał. Powiedział mi, gdy bluznąłem mu nieletnimi, grzesznymi wyczynami…

 

– Jego słudzy nie będą was już więcej prześladowali i sprawiali, abyście donosili sami na siebie.

 

– Skumałem to już, bracie. Ale chwila…, gdy mu tak bluznąłem małoletnią nieboskomyślnością, a on odbębnił te swoje hece, sam wiesz: Ja Tobie odpuszczam…, itepe, to powiedział coś jeszcze.

 

– A cóż istotnego mógł powiedzieć ten, który szerzy kłamliwą naukę?

 

– Powiedział, iż każdy człowiek może krótką piłką wychujać dowolnego demona, Szatana czy srałbądź którego, gdy ten przylezie, by go kusić i pleść mongolskie teorie.

 

– Wszystko, co Tobie wyjawiłem, jest czystą prawdą, a swoją wszechmoc ukazałem dostatecznie przekonująco!

 

– I w pytę się składa, bo właśnie do tej wszechmocy nawiązał. Twierdził, że przynajmniej w dwóch sprawach jesteście ciency jak siki pająka – primo: nie oglądacie człowieczej myślenicy; secundo: musicie szpącić, jak Cygan pod marketem, żeby skłonić śmiertelnika do robienia tego, co wam się pod kopułą usrało. Bo wolnej woli nie wydymacie!

 

– Kamilu, pycha i głupota przemawiają przez Ciebie.

 

– I to, co ów gostek wtedy powiedział Kamilowi, właśnie teraz wychodzi na spacer, jak grzyb spod napleta. Już nie drążę twojej niedawnej przechwałki o Kryśce, gdy ostatecznie poprzestałeś na zgadywance dla mózgojebów, o kim może myśleć szesnastolatek pucujący torpedę co kwadrans. Ty nawet nie wiesz, do kogo nawijasz przez ostatnie pół godziny! A informowałem Ciebie ostatnio, że gdziekolwiek się nie pojawisz, to wali w okolicy jak z murzyńskiej chaty, a ja alergikiem jestem!

 

– Ka… Kkk… Kamael [ii]…??

 

– Taaa, Kamael czy Kamil, gancegal. Faktem jest, że znowu, ochujały fantasto, pocisz jęzor o niczym, miast ścisnąć pizdę, żeby Ciebie słychać nie było. I jeszcze ta banda ciuli, Asmodeuszów, Azazelów i im podobnych…, co im ma pomóc zwrot rajskiego owocu! I puszczasz te teksty do Kamaela Lamparta, jakbyś był po podwójnej ciągłej?

 

– Ale…, ale Kamaelu! Skąd Ty tutaj, z tym słownictwem, z takim zachowaniem?

 

– Bo, kurwa, TAK! Styknie? I jeszcze jedno – na Hermonie Żydzi mają teraz jedyny kurort narciarski. Posterunki i Mossadu w pizdu. Kłaniaj się, że wam dupska ratuję – jak myślisz, co by zrobili, gdyby zobaczyli eskadrę takich skrzydlatych zboków, która ląduje na ich terytorium?

 

-------------------------------------------------------------------

 

[i] Władam wami (z jęz. enochiańskiego)

 

[ii] Anioł broniący przed złymi duchami, wspierający siłę woli, lampart na skale, umacniał Jezusa w ogrodzie Getsemani, (uważany za władcę Marsa)