CIRCLES IN THE SHIT PROJECT

CIRCLES IN THE SHIT PROJECT

 

– Ukradliśta mi krowo, Cechu!

– Heniek… Zaklinum na krzyż, to nie jo!

– Hela widzieli jak wychodził żeś ty wczoraj wieczór z naszy posesyji! Byli my jak bracia, Cechu… A ty jak ta żmija jadowito na mojom łonie!

– Zbieroł jo jeno flaszki po Agropolu na skup, zaklinum sio na Jezusa i Panienko Najświętszych! Jo ni mum twoi krowy, chodzi do obory, zoboczysz sum!

– Sprzedołeś rano na jarmaku, gadzie, a idź ty… Ido na poczto i dzwunio po prokuraturę!

– Heniek, my jak bracia…

– Poszeł won, żmijo!

Oskarżyciel splunął pod nogi Cześka i dziarskim krokiem wyszedł z blaszaka, gdzie miała miejsce kłótnia. Jeszcze przez kilka chwil w powietrzu unosiła się złowróżbna cisza, w której dogorywały ostatnie słowa Heńka. Sprawa była poważna, bez dwóch zdań. Cała wieś wiedziała, że obu mężczyzn łączyła bezgraniczna przyjaźń.

– Ja cież pierdolę… – bąknął w końcu Jasiek i pociągnął zdrowo z plastiku. Pozostali świadkowie zajścia pokiwali zgodnie głowami.

 

*

 

– …no i to wszystko co wiom, panie milicjancie – skończyła swoje sprawozdanie Hela, żona okradzionego.

– Policjancie, droga pani, jestem policjantem – pouczył młody funkcjonariusz. – Ma pan coś do dodania, panie Śliwka?

Heniek pokręcił głową. Jego twarz wyrażała głębokie oburzenie, siwe wąsy nastroszyły się jak u jeża, nos poczerwieniał bardziej niż na co dzień, a oczy rzucały dookoła wściekłe błyski.

– Podsumowując… – Śledczy wbił wzrok w podręczny notes, udając głęboko zamyślonego. Chciał zrobić dobre wrażenie na zebranych, a było ich sporo: na podwórzu państwa Śliwków zgromadziła się niemal cała wieś. Nie mogli przegapić wielkiej sensacji, jaką była popełniona tu zbrodnia. – Wczorajszej nocy, około godziny dwudziestej trzeciej skradziono panu jedną sztukę bydła rogatego. Mniej więcej w tym samym czasie małżonka widziała podejrzanego, Czesława G., wychodzącego z pańskiej posesji. To wszystko czego możemy być pewni…

– Ja cież pierdolę… – rozległ się z tłumu głos Jaśka.

– Cichaj! – zganiła go Hela. – Tak jest, panie milicjancie.

– Policjancie – powtórzył posterunkowy. Był zadowolony z efektu, jaki wywołała jego analiza na miejscowych. Patrzyli na niego jak na geniusza.

– Cecho powi, że to nie jego sprawka – wtrącił się Heniek. – Jo mówio, że on już to bydło sprzedoł na jarmaku, bo dziś środa to był jarmak z raniuśka. Jak żem wcześnij z nim godoł, to mi prawił, że ma takiego alibiego, że un u nas szukoł ty nocy flasek po Agropolu. Takie mo wymówki.

– Przesłuchamy zarówno pana Czesława, jak i handlarzy bydła – obiecał policjant, zbierając się do wyjścia. Uczynił, co trzeba, zrobił wrażenie i nie chciał go zepsuć.

– Sodomia i Gomoria, Jezusiku i Panienko Przenajświętsza! – krzyknęła anonimowa kobieta z tłumu, żegnając się gorączkowo. – Szatan num Cześka opętoł!

– Ja cież pierdolę…

– Cisza, do cholery! – zagrzmiał gospodarz. – Może by pan, panie mili… policjancie poszukał jakich śladów na miejscu zbrodni – dodał uprzejmiejszym tonem, na co gapie odpowiedzieli zbiorowym aplauzem.

– Kurwa – szepnął pod nosem posterunkowy, spoglądając to na obejście zabudowań zaściełane grubo błotem i obornikiem, to na podniecony tłum. A szło już tak dobrze, psia mać. – Dobrze, rzucę okiem, chociaż wątpię, by cokolwiek to dało – zgodził się w końcu.

Ruszyli – przodem śledczy, tuż za nim Heniek i Hela, a dalej cały korowód postaci w gumiakach. Dla prowadzącego pochód przeprawa okazała się istnym koszmarem. Błoto mlaskało pod stopami i zasysało w głąb.Na niemal każdym kroku musiał uważać, by nie wdepnąć w krowie odchody. Im bliżej obory się znajdowali, tym ta sztuka stawała się coraz trudniejsza, niczym balansowanie na linie w wersji hard.

– Które wejście?

Mlask.

– Po lewo, panie milicjancie – pospieszyła z odpowiedzią Hela.

Mlask. Mlask. Mlask.

– Ja cież pierdolę…

– Cichaj tam!

– Gomoria…

Dosłownie dwadzieścia kroków od mety karkołomnej wyprawy, podłoże ściągnęło but z lewej nogi funkcjonariusza i wessało go w niezmierzoną głębię. Młokos zerknął w dół, ale zrezygnował z szukania obuwia. Nie był do końca pewny, czy rzekome błocko rzeczywiście jest tylko błockiem. Jasnobrązowy, sięgający prawie do kolan budyń wyglądał niezwykle podejrzanie. Obejrzał się za siebie i posłał tęskne spojrzenie zaparkowanemu koło szosy polonezowi caro i rad, nierad ruszył dalej. Na dziesięć kroków od wierzei obory tor przeszkód został urozmaicony o zagrzebane głęboko w bagnistej mazi butelki. Widocznie pan Heniek lubił sobie golnąć co nieco przy pracy.

– Tutej stała. – Hela wskazała najciemniejszy i najdalszy kąt pomieszczenia. – Podejdzie pan blyży.

Policjantowi niemal stanęły łzy w oczach, kiedy zauważył, że tym razem na drodze znajduje się również kilka szerokich, mętnych kałuż. Zacisnął zęby i już miał zrobić krok, kiedy ktoś za jego plecami krzyknął:

– Spójrzta w gnój!

Tęgi jegomość wskazywał na ogromną stertę zwierzęcych fekaliów po przeciwległej stronie obory. Na pierwszy rzut oka przypominała miniaturę Kilimandżaro latem, ale po wnikliwszym przeanalizowaniu powierzchni można było dostrzec tajemnicze, podłużne, ale i koliste przedmioty. Zmielona z odchodami słoma przywodziła na myśl afrykańską sawannę.

– Kręgi!

– Ja cież pierdolę…

– Sodomia…

– Cechu niewinny, siła nieczysta zadziałała!

– Szatan!

– Kosmici, głupia!

– Oglundołem o tym program we niedzielę po familiadzie, ufo!

– Ja cież pierdolę…

– Cichaj!

– Kosmiciaki…

– Dzwuń do telewizji!

– To ja może państwa zostawię? – spytał z nadzieją posterunkowy.

– Lećże pan, egzorcysty trzeba, a nie milicji!

– Ufonautę, głupia!

– Ja cież pierdolę…

– Cichajże w końcu!

Funkcjonariuszowi nie dane było usłyszeć reszty rozmowy. Czmychnął czym prędzej do niebieskiego poloneza, nadeptując dwa razy boleśnie na flaszkę-zasadzkę i odjechał w siną dal.

 

*

 

Następnego dnia wszystkie lokalne gazety trąbiły tylko o jednym: istoty pozaziemskie porwały krowę Henryka Śliwki i pozostawiły po sobie kręgi w oborniku. Cechu został oczyszczony ze wszystkich zarzutów, a posterunkowy awansował na starszego posterunkowego. Kilka poważniejszych stacji telewizyjnych przeprowadziło reportaże o zajściu, a Hela została gwiazdą programu „Brudne sprawy”.

Jasiek skomentował całe zajście w wywiadzie dla BBC następującymi słowami:

– Ja cież pierdolę…