Skok

“Kolejne sekundy upływały praktycznie w nieprzeniknionej ciszy, a czas zdawał się krzepić krew w żyłach” -brzydki kolokwializm, “krzepić” nie oznacza krzepnięcia krwi.

“Godzina desantu zbliżała się niespiesznie, niczym kat do swojej ofiary, wiedzący o nieuniknieni nadchodzących zdarzeń” -to chyba powinno być inne słowo.

“Desantowy kombinezony EVA, zaprojektowany do skoków z naprawdę dużych wysokości, wtapiał się powoli w ciało, jakby chciał zastąpić prawdziwą skórę na czas krótkiego i gwałtownego lotu” -literówka i brakujący przecinek.

“(..) suchym głosem, niczym trzask łamanej kości” -zmieniłabym szyk, bo to brzmi źle.

“mały desantowiec zaczął się trząść ze strachu” -desantowiec odnosi się do okrętu, czy zatem okręt odczuwa strach?

“Kiedy ich łupinka przebiła sporej wielkości chmurę, rozległ się alarm o uruchomieniu naziemnego PLOT-u” -literówka.

“(…) kolejne jednak zacieśniały śmiertelną pętlę w koło małego stateczku, który wykonywał coraz to gwałtowniejsze manewry, aby pozostać na wyznaczonym kursie” -literówka, może lepiej “wokół”?

“Co się tam, KURWA, DZIEJE?” -przecinki.

-Ale ja nie…-nawigatorowi -a to co?

“Zare'hor wydawał się nie podzielać radosnych igraszkach wsparcia z desantem” -tu czegoś brakuje.

Sporo usterek technicznych, są braki w przecinkach, literówki, czasem nawet nie ma pojedynczych słów w zdaniach. Jak zaznaczyłeś we wstępie, jest to jedynie fragment, dlatego trudno ocenić fabułę. Po lekturze mam takie wrażenie, że nie dowiedziałam się niczego, dlatego też opowieść mnie nie wciągnęła.

Vertiego, skoro to nie jest skończone opowiadanie, bądź uprzejmy zmienić oznaczenie na FRAGMENT.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

No, raczej scenka niż opowiadanie, więc oznaczenie “Fragment” wskazane.

Nic nie wiadomo, kto atakuje kogo, po co… W rezultacie czytelnikowi jest wszystko jedno, kto wygra.

Sporo błędów jak na tak krótki tekścik. Mnóstwo literówek.

-Sprawdzić broń!- rozległo się suchym głosem, niczym trzask łamanej kości. Rozkazowi zawtórował szczęk 23 karabinów plazmowych a potem kilku jonoletów, stanowiących broń zapasową.

Myślniki od sąsiedztwa oddzielamy spacjami. Liczby raczej piszemy słownie. Przecinek przeniosłabym zza “jonoletów” po “plazmowych”.

Instynktownie wiedziała, jak uczynić desant możliwie jak najcichszym dla radarów naziemnych, co bezpośrednio przekładało się na powodzenie misji.

Hmmm. To radary reagują na dźwięk?

Zare'hor wydawał się nie podzielać radosnych igraszkach wsparcia z desantem.

Podzielać igraszkach?

Babska logika rządzi!

Zauważyłam, że w scence coś się dzieje, ale nie bardzo wiem, co. Tak to jest, kiedy zamieszcza się niewielki fragment pozbawiony kontekstu. Obawiam się, że dzieło, w tej formie, nie obroni się.

Wykonanie pozostawia wiele do życzenia.

Na­pa­wał się tą chwi­lą, czer­pał praw­dzi­wą przy­jem­ność z ostat­nich pal­pi­ta­cji serca swo­jej ofia­ry. – Kto się napawał?

-Ty nie spraw­dzasz, Vende?– rzu­cił do­wód­ca… – Brak spacji po dywizie, zamiast którego powinna być półpauza. Brak spacji po pytajniku. Źle zapisujesz dialogi. Może przyda się ten wątek: http://www.fantastyka.pl/hydepark/pokaz/4550

-Jaki to ma sens, ka­pi­ta­nie..? – – Jaki to ma sens, ka­pi­ta­nie…?

Wielokropek ma zawsze trzy kropki!

Pobór za­stał go w dzień po­grze­bu jego brata… – Czy pobór może kogoś zastać? Czy oba zaimki są niezbędne?

…sze­re­go­wiec gwał­tow­nie od­cią­gnął zamek ka­ra­bi­nu, pro­du­ku­jąc przy tym szczęk… – Pierwszy raz czytam, że szczęk można produkować…

Ma­lo­wa­ła sobą obraz cał­ko­wi­cie nie­po­dob­ny do pla­ne­ty tar­ga­nej przez wojnę. – Można sobą coś przedstawiać, ale nie malować.

…za­cie­śnia­ły śmier­tel­ną pętle w koło ma­łe­go sta­tecz­ku… – …za­cie­śnia­ły śmier­tel­ną pętlę wkoło ma­łe­go sta­tecz­ku…

Grzmo­cą do nas jak do sta­rej makwy! – Co to jest makwa?

Jesz­cze tro­chę i ob­sko­czy­my oklep! – Co to znaczy obskoczyć oklep?

-Za 3…2…1…ŁAP­CIE! – To jest wypowiedź, więc: – Za trzy… dwa…  jeden… ŁAP­CIE!

…w nie­speł­na me­tro­wą stud­nie po­ło­żo­ną… – Literówka.

…jed­no­czy­ły się z nimi przy akom­pa­nia­men­cie krót­kich bły­sków. – Akompaniament, to dźwięki towarzyszące czemuś; błyski nie są akompaniamentem.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Chaos. Częściowo wynikający z usterek technicznych, częściowo z wyrwania prezentowanego fragmentu z kontekstu; niewątpliwie dla osoby kontekst znającej lektura byłaby znacznie przyjemniejsza…

nie da rady

Fragment (!) jako opis samego zrzutu były ok (choć uwielbiam militarne sf, szczególnie warhammer40k i Dana Abnetta) to dupy nie urywa. Masa błędów tak razi po oczach, że jest to ewidentne zlekceważenie czytelnika i lenistwo. Autor mógłby się pokusić o autokorektę przed wrzuceniem tekstu a następnie o betalistę. Pozdrawiam ;)

"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM

Cześć.

Nie czytałem komentarzy, możliwe więc, że je powielam.

1. Interpunkcja bardzo słaba. Mam wrażenie, że w dużej mierze wynika to ze zwykłej niedbałości. Bo jak niby miałbym usprawiedliwić brak spacji przed myślnikiem rozpoczynającym wypowiedź czy nagminny brak kropki i losowość spacji oraz kropek w innych częściach tekstu?
2. Miała być akcja. I zamiar jest chwalebny (nie planowałeś nudzić). Być może jest akcja. Akcja anonimowych postaci dla nijakiej sprawy. Nie wciągnąłeś mnie. Albo zły fragment, albo za szybko wprowadziłeś tę akcję. Skoro nie znam postaci, to kompletnie mi nie zależy na nich i na ich życiu.
3. Trochę za dużo pompy i siłowych żartów w dialogach.
4. Masz smartfon? A kiedyś miałeś komórkę? Kiedyś większość rzeczy związana z komórkami wywoływała jakieś trzaśnięcie: naciśnięcie przycisku, odgięcie klapki celem wyjęcia baterii, zatrzaśnięcie jej, odkrycie gniazda micro USB i pewnie kilka innych rzeczy. Dziś użytkowanie smartfonów jest w zasadzie bezgłośne. Żadna akcja na nich nie generuje dźwięku wywołanego działaniem jakiegoś mechanizmu (wyjątkiem niech będą przyciski głośności, zasilania i w niektórych modelach Home, choć dla części z nich nawet ich użycie jest niesłyszalne). A w takim typowym military S-F karabiny wciąż trzaskają, choć strzelają plazmą i Cthulhu jeden wie, czym jeszcze. Trochę to staroświeckie (wyobrażam sobie, że dotykanie i suwanie palcami z powodzeniem powinno już zastąpić szczęk metalowych elementów).

Gdy wymyślę sygnaturkę, to się tu pojawi.

@ Piotr Tomilicz – zaintrygował mnie punkt 4 Twojej wypowiedzi, zaiste przesłanie aż razi w oczy ;)

"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM

Czy ja wiem? W smartfonie żadne metalowe części się nie przesuwają, a w broni chyba mogą. Jakaś siła musi pocisk wyrzucić. Niby wystarczy, że elektromagnes przestanie być magnesem… Wszystko sprowadza się do pytania, jak działa broń. :-) I czy wystarczy dotknąć ekraniku, czy trzeba ciągnąć za cyngiel.

Babska logika rządzi!

Nie dodam wiele do już zamieszczonych komentarzy. Poprzednicy wskazali różnorodne potknięcia (mnie przede wszystkim raziły błędy w zapisie dialogów i literówki) oraz zwrócili uwagę na fakt, że zamieszczony tekst jest zaledwie fragmentem, a nie zamkniętą całością. Dodatkowo ja również uważam tekst za chaotyczny i pełny niedopowiedzeń – nie wiemy, co to za wojna, kto kogo atakuje i po co, nie znamy bohaterów i nie mamy okazji ich polubić bądź znielubić, a to sprawia, że ich losy są czytelnikowi obojętne.

Przydałoby się a) wyeliminować usterki techniczne, b) wyjaśnić więcej. Bez tego nie ma co rozpisywać się dalej, bo mało kto wytrwałby przy lekturze, niestety.

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Nie czytało się zbyt dobrze :(

Przynoszę radość :)