Kto tak naprawdę ma monopol na obsikiwanie hydrantów?

– A jak wiedzie się wam? – spytał Baster nie odwracając wzroku od ekranu telewizora. – Ha! Ci ludzie są tak głupi, że aż śmieszni.

 – Rocky ma dziś rozmowę o pracę – pochwaliła się Lena. – Jeśli dobrze pójdzie to za rok wybierzemy się na Majorkę, bo ostatnimi laty nigdzie nie wyjeżdżaliśmy na wakacje.

– Oh, to świetnie – stwierdziła Sisi, która właśnie cerowała Basterowi jego ulubiony niebieski sweter, ponieważ dwa dni temu rozdarł się, co wywołało u Bastera napad szału połączonego z rozpaczą. Czasami Sisi wydawało się, że jej mąż kocha tę brudną szmatę bardziej niż własną żonę. – Nam z Basterem również dobrze się wiedzie. Baster nawet otrzymał premię za zaskakująco dobre wyniki sprzedaży.

– Moje gratulacje – odezwał się Rocky, który jak dotąd siedział bez słowa i także oglądał program rozrywkowy w telewizji. – O, to musiało boleć.

– A jak się wam układa z waszym człowiekiem? – podjęła Lena. – Szczekał na nas, gdy wchodziliśmy do mieszkania.

– Ach, same z nim problemy – poskarżyła się Sisi. – Całkiem niedawno obgryzł mi buty, przez co musiałam kupić sobie nowa parę, a Bastera tak mocno ugryzł w dłoń, że ma tam teraz krwiaka.

– Lena też kiedyś chciała człowieka – oznajmił Rocky. – Powiedziałem jej wtedy, że z zakupem zwierzęcia wiążą się dodatkowe koszta i kłopoty i ostatecznie udało mi się ją przekonać, że dziecko nam wystarczy. Który to już miesiąc, kochanie?

– Czwarty – odparła Lena. – Muszę przyznać, Sisi, że ten sernik, który zrobiłaś jest wyśmienity! Musisz dać mi przepis.  

– Zaraz zapiszę ci go na kartce – obiecała. – Jeszcze tylko… o, gotowe. No, Baster, następnym razem uważaj na ten sweter, bo po drugim cerowaniu już nie będzie wyglądać jak nowy – teraz też tak nie wygląda, dodała w myślach.

– Chyba wasz człowiek szczeka – Lena wytężyła słuch. – Jak on w ogóle się wabi?

– John – odpowiedział Baster i znów wybuchnął śmiechem. – Oh, ten program to najzabawniejsza rzecz jaką kiedykolwiek widziałem. Jest taki… prawdziwy. Pamiętam jak kiedyś John przestraszył się własnego odbicia w lustrze.

– Kochanie, nie opowiadaj tych swoich głupich historyjek i wyjdź z Johnem na dwór – nakazała stanowczym tonem Sisi.

– A ty nie możesz? – odburknął.

– Muszę podać Lenie przepis na ciasto.

– Pójdę razem z tobą – zaproponował Rocky.

– Zgoda – westchnął Baster. – Przy okazji sobie zapalimy, co nie, Rocky?

***

– John, wracaj tutaj!

– Nie powinieneś trzymać go na smyczy? – zapytał Rocky przechadzając się chodnikiem. – Tak byłoby bezpieczniej.

– E tam, nie trzeba – zapewnił Baster. – John wie, żeby trzymać się blisko mnie. Ej, nie podchodź tam! John, do nogi!

Człowiek posłusznie pobiegł w ich kierunku.

– Widziałeś wczorajszy mecz?

– Co? – zdziwił się Rocky. – A kto wczoraj grał?

– No jak to kto? Real z Barceloną – wyjaśnił mu.

– Ach, kompletnie o tym zapomniałem! I co, jaki był wynik?

– 1:0 dla Barcelony.

– Jeśli do końca sezonu będą utrzymywać taką formę to na pewno wygrają ligę. A kto strzelił bramkę?

– Leo Retriever w siedemdziesiątej szóstej minucie z rzutu wolnego.

– Uwielbiam tego piłkarza – oświadczył Rocky. – Nikt tak nie panuje nad piłką jak on. Ej, a gdzie podział się John?

Baster rozejrzał się, lecz po Johnie nie zostało śladu.

– John! – zawołał. – John, do nogi! Gdzie jesteś, ty głupi człowieku?

Skręcili w prawo i ominęli przedszkole, do którego Rocky i Lena posłali swego synka. Za pięć miesięcy na świat przyjdzie kolejny szczeniak, którego trzeba będzie karmić i ciągle się nim opiekować, ale lepsze to niż mieć człowieka. Baster zawsze marzył o własnym szczeniaku, ale Sisi jeszcze nie udało się zajść w ciążę.

John leżał na ulicy. Z jego zmiażdżonej głowy wypłynęły pozostałości po mózgu. Sprawca najwidoczniej uciekł z miejsca zdarzenia.

– I tak nie będę za nim tęsknić – stwierdził Baster odwracając się na pięcie. – Wracajmy. Trzeba powiedzieć o tym Sisi. Najwyżej kupię jej nowego człowieka.