Hej, hej, nie było mnie dawno... Rok, nie było mnie tu rok.
Tja, ma się ten zapłon... Ale to nie tak, że miałam wolne – dużo robiłam, studiowałam, dużo czytałam, oglądałam filmów i seriali, no i pisałam. Na rozruch napisałam coś krótkiego – z życia, zaobserwowane w ogrodzie.
Nie uważam, żeby to było nad wyraz ambitne, ale na nowy początek myślę, że jest przyzwoite :)
(EDIT: Z racji, że pojawił się zarzut, braku fantastycznego elementu, postanowiłam trochę zmienić zakończenie :) )
Jest ciepło, końcówka lata.
Miałam skosić trawę w ogrodzie, ale po całym dniu robienia porządków w domu uznałam, że nie mam już siły… Siedziałam w altance, popijałam drinka i patrzyłam, jak radośnie hasał w wysokiej trawie. Rozdrażniła go pojedyncza trawka, pacnął ją kilkakrotnie łapką, a następnie delikatnie przygryzł. Zastrzygł uszami, wbił wzrok w stojącą nieopodal doniczkę. Koniec ogona drgnął nerwowo, powoli przycupnął w trawie.
Wytężyłam wzrok. Może patrząc z lotu ptaka dałoby się go zobaczyć, ale ja nie mogłam, skutecznie ukrył się w nieskoszonej trawie… Ale już po chwili zdradziły go poruszające się źdźbła. Sunął wśród buszu, w stronę nieświadomej niebezpieczeństwa ofiary.
Zatrzymał się. Wstrzymałam oddech, wbijając wzrok w nieruchomy punkt.
Sekundy, które mijały w rzeczywistości, w mojej podświadomości zmieniały się w minuty, w godziny, ciągnęły się w nieskończoność.
Skoczył.
Po chwili mój kot wynurzył się, dumnie krocząc wśród nieskoszonej trawy, z szamotającą się ogrodową wróżką w pyszczku. Wypuścił ją i odszedł zadowolony z łowów – wróżki chyba nie są najsmaczniejsze.
Co za zdobycz, co za polowanie, pomyślałam, popijając drinka.
Napisane całkiem nieźle, jednak brak tu fantastyki.
No i to nie drabble. Słów troszkę za dużo…
belhaj, tak wiem, trochę mnie poniosło pod względem ilości słów – nie policzyłam sobie :) Myślisz, że powinnam przemianować na shorta czy zostawić? A to tylko taki krótkie tekścik, na rozruch :)
Dzięki za komentarz, pozdrawiam :)
Zmień na szorta.
Jako wprawka może być. Czekam na jakiś dłuższy tekst.
Oks, to może potrwać dłuższą chwilę (nie rok, na szczęście), ale będzie nieco dłuższy tekst :)
Ot, scenka. Miła, ale nic poza tym. Samo życie, zero fantastyki.
W tak krótkim tekście jest zbyt wiele trawy.
Miałam skosić ogród… – Można skosić trawę w ogrodzie, ale ogrodu chyba się nie kosi.
…wbił wzrok stojącą nieopodal doniczkę. – …wbił wzrok w stojącą nieopodal doniczkę.
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
No tak, racja :) Dobrze myślę, źle piszę – dziękuję za zwrócenie uwagi :)
;-)
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Miałam skosić trawę w ogrodzie, ale po całym dniu sprzątania nie miałam już siły… Siedziałam w altance, popijałam drinka i przyglądałam się(,) jak radośnie hasał w wysokiej trawie.
Witamy z powrotem.
Kot wróżce skrzydełek nie urwał – że pozwolę sobie skomentować tekst w ten sposób – ale zabawa i tak w sumie niezła. Ładnie napisane.
Peace!
"Zakochać się, mieć dwie lewe ręce, nie robić w życiu nic, czasem pisać wiersze." /FNS – Supermarket/
Dziękuję za powitanie i dziękuję za zwrócenie uwagi na ten fragment :) Mam nadzieję, że dobrze go poprawiłam :)
Fajnie, że odbiór całości wypada pozytywnie^^ :D
Przeczytałam. Lubię koty i szorcik jako scenka jest ok, ale za Cieniem pozwolę sobie powtórzyć, że skrzydeł nie urywa.
"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr
Dzięki :) ten szorcik tylko na rozruch :) Zamierzam wstawić za niedługo dłuższy tekst :) :)
Zgadza się – sympatyczna, ale to tylko scenka, z której niewiele wynika. Ot, kociak się bawi, wróżki latają po ogrodzie… Dzień jak co dzień.
Babska logika rządzi!
O! Przyleciało deczko fantastyki! ;-)
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
No teraz jest całkiem nieźle :)
Dziękuję za komentarze i następnym razem postaram się, żeby fantastyki było dwa deczka albo nawet cały wór :D :D
A nie mogła ogrodowa wróżka palnąć kocura w kłapaczkę? Od razu by wypuścił, zdziwiony… :-)
Chyba nie mogła :)
Różdżką go dziabnąć! Rożkami tej gwiazdeczki na końcu! ;-)
Babska logika rządzi!
Haha :D Gdyby miała różdżkę i tak dużą moc, zamieniłaby kotka w gąsienicę :D
No też, w gąsienicę? Powinna siąść na nim i kazać się powozić po ogródku. :-)
O, jeszcze lepiej :D może nawet rodeo by sobie urządziła! :D
Szkoda mi tej wróżki. a kocisko niewychowane, jak pańcia. Na jednego by zaprosili, po pijaku wiadomo, bliższe przyjaźnie się zawiera.
F.S
Oj tam, oj tam, ale… Z drugiej strony, haha, to byłoby ciekawe :D :D
Dziękuję za komentarze i pozdrawiam :D :D
Jako wprawka pisarska – sympatyczna miniatura. Tak mniej więcej od połowy tekstu wiedziałem, że idzie o kota. Może żbika…
Tekst chyba do przekomponowania. Jakby tak początkowy opis ruchów czegoś tam w trawie wsadzić na początek, byłoby chyba lepiej. I ciekawiej.
Pozdrówka.
Dzięki :) W sumie racja, mogłam ten początek zmienić – pomyślę, możliwe, że jak znajdę chwilę czasu to poprawię i wstawię na nowo :)
Pozdrawiam!
Pacnięcie źdźbła, jak dla mnie, zdradziło, że o kicię idzie.
Sympatyczna miniatura, wprawka, ale to tylko scena. Brak w niej historii, fabuły. Kocisko poluje na wróżki? A dlaczego? Moze jakas odwieczna zwada? Moż eogrodowe wrożki wcale nie są dobre, a kocisko strzeże pańci? Albo na odwrót, wróżki znają prawde o kotahc i od wieków usiłują ostrzec ludzi, ale koty cwańsze są?
"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)
A kto je tam wie, koty ;)
Cóż, ładnie napisane i nawet takie dość urocze. Zgodnie z przedmową nie ma może jakiejś przerażającej głębi, ale jako mała wprawka na literacki rozruch jak najbardziej się sprawdza.
Dzięki :D
Mam nadzieję, że kolejne teksty będą coraz lepsze :D
Dzięki za komentarz i pozdrawiam!
Taka scenka, do przeczytania ;)
Przynoszę radość :)
