Magiczne Karty

1. Nie jestem mistrzem gramatyki, ale coś tam <chyba> wyłapałem:

 

“Jeśli firma miała problemy finansowe, nie przez Jane.”

Nie pasowało by po przecinku wstawić “to”?

 

“Rozłożyła je na stoliku w skupieniu, mrużąc oczy i przygryzając usta.”

Nie jestem ekspertem, ale poprawiłbym to zdanie. 

 

“hispanoamerykańskich rysach”

A nie hiSZpano? Ja tam nie wiem… 

 

“Przykleiła twarz do okna, lekko poirytowana ale ciekawska”

Przed ale nie powinno być przecinka? 

 

“(czy te niedbale wykarczowane prześwity w cholernej amazońskiej dziczy można w ogóle nazwać drogami?!)”

Gdzieś pod jakimś opowiadaniem kiedyś ktoś wspomniał mi, że się tak nie robi. Tzn, nie pisze zdania w nawiasie. Mimo, iż nie raz widziałem w książkach taki zabieg.

 

“Witamy w obozie Calavera! ¡Señores y Señoras, pasaportes, por favor!”

To już według mnie tylko popisywanie się ;PP W ogóle dla mnie zamiast dodawać jakiegoś, nie wiem w założeniu chyba realizmu/klimatu, te hiszpańskie wstawki wyglądają tandetnie (co chyba nie było zamiarem) skoro i tak przez większość czasu postaci mówią po polsku (żart z tym polskim ;P ). 

 

“Przestała zwracać uwagę na wszechogarniające gorąco gdy zastrzelili kierowcę.”

Chyba powinien znaleźć się przecinek.

 

btw. “Bała się, że i ją uderzy.” 

O coś innego bać się powinna kobieta w jej sytuacji ;) 

 

“Teraz zdała sobie sprawę, że plecy zrasza jej lodowaty pot.”

Nie podoba mi się to zdanie, powinno jakoś inaczej wyglądać :(  Kojarzy mi się z lodowym potem stojącym za Jane i polewającym jej plecy wodą. 

 

“Złapał Jane brutalnie, niemal wykręcając jej ręce i bardziej zaniósł ją, niż zaprowadził do chaty.”

To też mi się średnio podoba, ale to chyba już czepialstwo ;) 

 

“– Może komendant jeszcze zmieni zdanie, suczko – burknął jej na pożegnanie z nadzieją w głosie. Brakowało mu przynajmniej pięciu zębów.”

Chyba powinien być przecinek po “pożegnanie”. Pewny jednak nie jestem.  A i brakuje mi jakiegoś podkreślenia, że Perez  poszedł sobie od niej.

 

“Jeśli myślą, że jestem coś warta i tak mnie nie zabiją a jeśli zrozumieją, że nie.”

Nie powinno być przecinka tutaj? Po  “zabiją”?

 

”Niemal się uśmiechnęła, zatrzymawszy się z myślą nad własną naiwnością.”

Jakoś kole w oczy to zdanie. TAK, czepialstwo moje ;(

 

“Przesunęła kanistry pod ścianę, rozlała nieco alkoholu pod nimi.”

Poprawił bym też te. 

 

“Ściana chaty rozleciała się w drzazgi a Jane syknęła poparzona ognistym podmuchem.”

Tutaj też powinien się chyba znaleźć przecinek.

 

“Rzuciła się do biegu i zanim partyzanci opanowali chaos w obozie siedziała już ukryta w wieżyczce strażniczej.”

Na moje oko brak przecinka. 

 

“To będzie większy błąd niż twoje pierwsze małżeństwo! “

Tutaj tez bym chyba dał przecinek…

 

“Nie zwróciła uwagi, czy w obozie było więcej aut. Na pewno był tam autobus”

Ktoś mógłby się czepić o powtórzenie. 

 

“Przejazd zagradzała gruba gałąź.” 

Jak gruba była ta gałąź? Jak ręka dorosłego mężczyzny? Wydaje mi się, że jeep wojskowy by sobie poradził z przejechaniem po niej… może lepszy byłby konar?

 

“Wybiegła z auta próbując ją przesunąć, ale nie dała rady.”

Jednocześnie wybiegła i przesuwała? Jakoś bym to poprawił. W ogóle przy okazji powiem, że jest kilka takich dziwnych zdań w opowiadaniu, które gryzą.

 

“Podbiegła do bagażnika żeby sprawdzić czy jest tam coś czego może użyć, sama nie wiedziała co.”

”Nie było linki holowniczej ani siekiery.”

Przecinków brak chyba. 

 

“Nie widziała żadnego naczynia, w które mogłaby przelać paliwo. Diabeł ma widły. Może w bagażniku są jakieś widełki, które mogę przymocować do zderzaka i zepchnąć gałąź?”

Powtórzenie. 

 

“Reinaldo Pérez, El Diablo, stał za nią pachnąc tytoniem i obozowym rumem.”

Czepiam się, ale może lepiej brzmiałoby “pachnący”?

 

 

2. Jeżeli chodzi o treść…  Michael Bay byłby w niebo wzięty. Amerykańskość bohaterki, przynajmniej dla mnie, aż przytłaczała na początku tekstu.  Szczerze mówiąc czytając opowiadanie odnosiłem wrażenie, jak gdzieś bym już to widział, albo podobne okoliczności <np. gra far cry 4, zaczyna się niemal identycznie>, więc trochę niechętnie brnąłem dalej, domyślając się, jaki tor przybierze akcja. Nie pomagała wspomniana wyżej “amerykańskość” bohaterki. Hiszpańskie wstawki i teksty Jane brzmiały jak wyjęte z filmów, klasy b,c i d. To też mi się średnio podobało, mimo iż lubię takie filmy, tutaj w ogóle zdawały mi się być one nietrafione. Ok, bohaterka miała być twardą laską i tak też wyszło, może aż za bardzo. Jeżeli chodzi o motyw z kartami, nawet ciekawy, ale tak samo za przeproszeniem banalny i głupi. A raczej zachowanie Jane, która dostaje karty (do których moim zdaniem ma ironiczne podejście), a 30 minut później “powierza” im swoje życie. Ok, taka niby magia, ale jak dla mnie za bardzo naiwne to jest i zbyt dobrze się układa, aż do momentu “gałązki”. No i chciałem zapytać czy nazwisko Jane to MacGyver czy McClane? ;P

Ogólnie podsumowując: przeczytać można, ale nie jest to nic porywającego. Ocena w skali gurgiego: neutralna ;P 

 

Dzięki Idaho_Iowa, za długi, porządny komentarz. Wiekszość uwag dotyczących przecinków wydaje mi się dobra, ciągle próbuję wyrobić sobie właściwe nawyki ale to będzie wymagać praktyki. Co do innych uwag:

tak, hispanoamerykańskich.

jeśli chodzi o hiszpańskie wstawki, myślałem o amerykańskich filmach akcji, gdzie wszyscy mówią po angielsku od czasu do czasu wstawiając jakieś lokalne słówko, które nawet amerykańska widownia zrozumie, żeby nadać klimatu ;). Osiągnięcie realizmu nie było moim głównym celem. Mógłbym napisać całe opowiadanie po hiszpańsku ale po pierwsze to polski portal, a po drugie zapewniam Cię, że moja hiszpańska gramatyka jest jeszcze słabsza od polskiej ;D.

Jeśli chodzi o to, czego powinna się bać porwana kobieta, udam że tego nie przeczytałem.

Amerykańskość bohaterki miała być wyraźna. Nie grałem w far cry 4, ale przyznaję Ci rację, że oryginalność, tak jak realizm, nie była moim głównym celem (może zaraz zapytasz, co było w takim razie :D?). Miała być wartka akcja i rozrywka. Zastanawiam się, które fragmenty utwierdziły cię w przekonaniu, że bohaterka jest twarda, wydaje mi się, że człowiek walczący o życie porywa się czasem na akty desperacji (przyznam, że nie wiem, bo nie walczyłem nigdy o życie). Jeśli chodzi o karty, to ten sam mechanizm – jeśli i tak myślę, że umrę, to co mi szkodzi?

Ani MacGyver, ani McClane, w ogóle nie myślałem, że mogła mieć celtyckie korzenie :D Trochę mi przykro, że cię nie porwało, ale i tak wielkie dzięki za przeczytanie i za przydatne uwagi.

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

No to jest akcja. Nie narzekam, ale i nie porwało. Póki czytałam, tekst trzymał w napięciu, ale raczej nie zmieni mojego życia. Ot, szybka i łatwa rozrywka.

Przed wyjazdem czekały ją intensywny shopping.

Literówka.

Skóra Jane popękała od szorstkich włókien.

Myślę, że raczej się kobita poparzyła.

Babska logika rządzi!

No to niech będzie “poraniły”, kompromisowo. 

 

W takim razie następnym razem musi być tekst i z akcją i zmieniający życie. Poprzeczka coraz wyżej, ale chyba o to mi chodziło gdy rejestrowałem się na Fantastyce ;-). Dzięki.

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

Przyznam, że sądziłam, iż karty pomogą dziewczynie wydostać się z opresji… ale kapryśne są, jak widać, a łaska nie tylko pańska na pstrym koniu jeździ.

Zgadzam się z tym, że bohaterka jest do bólu “amerykańska”, ale to efekt zamierzony, jak mniemam, więc jest ok. Zgadzam się też z tym, że nie zapamiętam szorta na długo i mojego życia też nie zmienił… niemniej jednak czytało się ciekawie.

 

Pozdrawiam.

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Dzięki joseheim, bardzo mi miło!

Ja wiedziałem od początku, że w finale będzie diabeł, no ale w końcu jestem autorem :D. 

Stereotypowa amerykańskość miała być wyraźna. Przedstawienie procesów myślowych Jane bynajmniej nie oddaje tego co myślę o Kolumbii i Kolumbijczykach (btw nie każda osoba z USA jest antypatycznym ignorantem).

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

Ach, Jane, do dziś kosmyk włosów mam Twych

Wiem, że gdy dawałaś go mi

Myślałaś już o tym, by zwiać.

Lecz niełatwo jest zwiać…

 

Ogólnie: Podobało się. Jeśli uda mi się zebrać siły, napiszę dłuższy komentarz ;) Ale dlaczego tak podle potraktowałeś tych partyzantów?

Мама, я знаю, мы все сошли с ума...

Dzięki Rozalia.

Wydaje mi się, że nie zawarłem w tekście wyczerpującej oceny moralnej partyzantów :P. Przyznaję, zabili kierowcę – ktoś mi kiedyś opowiadał realistycznie doświadczenia z Wenezueli i jakoś utkwiło mi w głowie; bardzo podobna scena. Natomiast już np. rezultaty strzałów do zakładników bazują tylko na wyobraźni Jane. Co innego el Diablo, ale w każdej organizacji trafia się czarna owca. Przecież el Comendante starał się trzymać go na wodzy :P.

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

Nevaz, chciałam tylko zwrócić Twoją uwagę na to, że mogą się znaleźć wśród Twoich czytelników osoby, które, w czasach swojej mniej lub bardziej zamierzchłej młodości, miały nad łóżkiem plakat z Che zamiast, nie przymierzając, Bryana Adamsa albo Jonny’ego Deepa. No i chyba nie chciałbyś takim osobom sprawić przykrości, prawda?

Innymi słowy, kiedy umieszczasz w tle fabuły realne organizacje / wydarzenia / walki, bierzesz na siebie większą i zupełnie innego rodzaju odpowiedzialność, niż gdyby Jane porwały zielone ufoludki z jednym okiem na środku czoła.

 

Opowiadanie przeczytałam wczoraj, czekając na pewnego Bardzo Ważnego Prezesa, który pozwolił sobie się 25 minut spóźnić. Nie sprezentował mi wprawdzie żadnego wachlarza, ale z 50 razy przeprosił za spóźnienie, licząc zapewne na to, że od tych uprzejmości mi, nieprzyzwyczajonej do takiej kurtuazji prostej autochtonce, zakręci się w głowie i zapomnę po co przyszłam. Bardzo Ważny Prezes był Hiszpanem (sic!), nie Amerykaninem, i może to dlatego w Jane dostrzegłam przede wszystkim typową przedstawicielkę klasy Managerów Na Biedniejsze Kraje, a dopiero później Amerykankę :)

Мама, я знаю, мы все сошли с ума...

Nie lubię nikomu sprawiać przykrości, więc jeśli Cię uraziłem to przepraszam…

Jeśli to nie problem, wolałbym nie rozmawiać tu o polityce, jeżeli nie będzie zasadniczym tematem utworu. W tym wypadku, jako autor, z czystym sumieniem zapewniam, że nie jest.

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

Nie uraziłeś :)

Мама, я знаю, мы все сошли с ума...

Czytało się nieźle, a byłoby lepiej, gdyby nie potknięcia.

Również miałam nadzieję, że karty przyczynią się do ocalenia Jane, a może nawet i reszty zakładników. No, niestety, nie tym razem.

 

Gdy spół­ka ofi­cjal­nie ogło­si ban­kruc­two będą cier­pieć jesz­cze wię­cej. – Wolałabym: Gdy spół­ka ofi­cjal­nie ogło­si ban­kruc­two, będą cier­pieć jesz­cze bardziej.

 

…wzru­szy­ła ra­mio­na­mi na nie­wdzięcz­ność la­ty­no­ski. – …wzru­szy­ła ra­mio­na­mi na nie­wdzięcz­ność La­ty­no­ski.

 

Zmru­ży­ła oczy i przy­gry­ła wargę. – Literówka.

 

Za­wsze spra­wia­ła wra­że­nie cy­gan­ki, albo kogoś w tym ro­dza­ju. – Za­wsze spra­wia­ła wra­że­nie Cy­gan­ki, albo kogoś w tym ro­dza­ju.

 

A niech Cię mała, uca­łuj jesz­cze Bena Fran­kli­na od cioci Jane! – A niech cię mała, uca­łuj jesz­cze Bena Fran­kli­na od cioci Jane!

Zaimki piszemy wielka literą, kiedy zwracamy się do kogoś listownie.

 

Nie je­cha­li da­le­ko, a może tak jej się tylko zda­wa­ło. – Wolałabym: Nie je­cha­li długo, a może tak jej się tylko zda­wa­ło. Lub: Nie doje­cha­li/ zajechali da­le­ko, a może tak jej się tylko zda­wa­ło.

 

Tra­fi­li do obozu z drew­nia­nych ba­ra­ków za­ma­sko­wa­nych li­ść­mi i siat­ka­mi ma­sku­ją­cy­mi. – Źle brzmiące zdanie i paskudne powtórzenie.

Barak z reguły jest drewniany, a szczególnie w dżungli nie stawiano by blaszaków.

Proponuję:  Tra­fi­li do obozu. Ba­ra­ki były zakamuflowane liśćmi i siat­kami ma­sku­ją­cymi.

 

Inni żoł­nie­rze pę­dzi­li za­kład­ni­ków w stro­nę ba­ra­ków pod lu­fa­mi ka­łasz­ni­ko­wów. – Czy baraki były pod lufami karabinów, bo obawiano się, że uciekną? ;-)

Proponuję: Inni żoł­nie­rze, pod lu­fa­mi ka­łasz­ni­ko­wów, pę­dzi­li za­kład­ni­ków w stro­nę ba­ra­ków.

 

Pa­pie­ro­wy kar­to­nik za­drżał Jane w dłoni. […] Nad nimi był jesz­cze jeden pa­pie­ro­wy kar­to­nik.– Masło maślane. Czy kartonik może nie być papierowy?

 

Jane wal­czy­ła jak lwica, wy­ma­chu­ją rę­ko­ma i ko­piąc no­ga­mi. – Kolejne masło maślane. Czy można kopać, nie używając nóg?

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Hmm… Wszystkie twoje uwagi brzmią mądrze. Zastanawiam się tylko, czy w przypadku “Inni żołnierze, pod lufami kałasznikowów, pędzili zakładników w stronę baraków”, nie wpadłaś czasem we własne sidła :D? Czy to zdanie nie oznacza, że żołnierze byli zmuszani przez inne podmioty, dysponujące kałasznikowami, do pędzenia zakładników?

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

Tak, można tak to zrozumieć. ;-)

No to może: Inni żołnierze, z kałasznikowami, pędzili zakładników w stronę baraków.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Zdecydowałem się na inną wersję. A co ci się tak nie podoba w cierpieniu więcej? To wszystko jest raczej “umowne”, ale wydaje mi się, że można np. “cierpieć bardziej z braku snu” gdy okres braku snu się przedłuża, lub “cierpieć więcej niewygód”– “brak snu, uciążliwy hałas i nagabywania pijanego kolegi. Chyba, że chodzi Ci o to, że “cierpieć bardziej” możemy użyć do stopniowania cierpienia, a “cierpieć więcej” do przedłużania się cierpienia w czasie – np. “nie chcę cierpieć już więcej, cierpiałam 3 tygodnie”. Wyjaśnij, proszę!

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

Cierpienia, będącego odczuciem fizycznym lub psychicznym, nie umiem policzyć, więc jeśli wyjedzie ktoś, kogo kocham, będę cierpieć, ale jeśli ten ktoś zadzwoni i powie, że już nigdy do mnie nie wróci, nie będę cierpieć więcej, tylko bardziej.

Jeśli dziś dopadnie mnie migrena i ból utrzyma się dwa dni, to pojutrze nie powiem, że głowa boli mnie więcej, tylko że boli mnie długo. Jeśli trzeciego dnia ból nie ustąpi i jeszcze się nasili, nie powiem, że boli mnie więcej, ale że cierpię bardziej i dłużej niż zazwyczaj.

Jeśli już muszę, wolę cierpieć z powodu niewygód, ale nie chcę cierpieć niewygód. Jeśli niewygód będzie więcej, będę cierpieć bardziej.

Cierpieć niewygody, to znosić je, zgadzać się na nie.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Muszę przyznać, że z cierpieniem niewygód, strzeliłem sobie w kolano (to dopiero cierpienie!), co do tego wyrażenia zdecydowanie masz rację. Niemniej dalej nie czuję się stuprocentowo przekonany do twojego punktu widzenia. Wydaje mi się, że w pewnych sytuacjach lepiej napisać “cierpieć bardziej” a w innych “cierpieć więcej”. Najlepiej byłoby, gdyby nie było cierpienia, tymczasem mąk może przysparzać nawet pisanie o nim :P.

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

…nie czuję się stu­pro­cen­to­wo prze­ko­na­ny do two­je­go punk­tu wi­dze­nia.

 

Ależ nie chcę Cię do niczego przekonywać. Przedstawiłam tylko mój punkt widzenia.

Nie napisałam o Twoim zdaniu, że jest złe, z błędem i proszę je natychmiast poprawić, a tylko że ja wolałabym, by brzmiało tak jak zaproponowałam. Moje wolałabym, niczego Ci nie narzuca. To Twoje opowiadanie i jeśli uważasz, że użyte słowa najlepiej oddają to, co chciałeś opowiedzieć, masz pełne prawo niczego nie zmieniać i trwać przy własnej wersji. ;-)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Przykro mi, Nevazie, lecz Twoje opowiadanie “przeszło spacerowym krokiem obok mnie”.

Rys Jane, lokalnej szychy w zagranicznym oddziale koncernu, w porządku do momentu wyruszenia na prywatną wycieczkę. Firma nie zapewnia ochrony w takich przypadkach? Trzeba ją, ochronę, zapewnić sobie we własnym zakresie. Tak postąpiłaby każda rozsądna osoba, dysponująca niemałą kasą. Ale Jane wsiada do autobusu… Pytanie: wynajętego na wycieczkę przez turystów czy utrzymującego regularna komunikację? Tu znów pytanie o ochronę… Karty. OK, prawie każdy może uwierzyć w ich wieszczą moc, ale finał naprowadza na myśl, że albo zawiodły mimo początkowej pomocnej roli, albo gorzej, od początku prowadziły w ślepy zaułek, ku tragicznemu końcowi… Tego nie wyjaśniasz, nawet nie sugerujesz. Bo to, że ułożyły się w rzędzie i jakie to były figury, w tej materii niczego nie mówi. El Diablo nie zwraca na nie uwagi…

Pierwszy zarzut bardziej do mnie trafia, ale pozwolę sobie zepchnąć go na ignorancję Jane. Firma jest zajęta wyprowadzaniem zysków dyrektorów na konta w rajach podatkowych, a skoro koledzy polecali wycieczkę i nic nie mówili o zagrożeniach, może czujność bohaterki została uśpiona?

Jeśli chodzi o drugi zarzut, pozostawiam to w zupełności wyobraźni czytelnika. Widzę przynajmniej trzy warianty, sam bynajmniej nie jestem pewien, na który bym się zdecydował i w ogóle nie czuję się zobowiązany dokonywać wyboru. Wybacz jeśli odebrało ci to przyjemność odbioru (neutralne odczucie odbioru?) tego tekstu ! : ) 

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

Bez przesady z odebraniem i tak dalej. Czytałem z ciekawością, refleksje nie powodują, bym czas uważał za zmarnowany.

Rozrywkowe opowiadanie – do przeczytania i zapomnienia; wciągające, pełne dynamiki, nieźle napisane, posiadające zakończenie, które zaskakuje. Przewróciłem oczami, gdy kobietka wysadziła pół chałupy, a sama nie odniosła obrażeń. Po tej cudownej akcji byłem przekonany, że bohaterce uda się w końcu zwiać, unikając przypadkiem tysiąca pocisków wystrzelonych w jej kierunku, a tu proszę – jaki przyjemny klopsik na koniec. ;)

Sorry, taki mamy klimat.

Banał jak z amerykańskich filmów propagandowych przygodowych z takimi stałymi elementami jak: dobra pracownica równie dobrej (oczywiście amerykańskiej) korporacji* pośród nieznających hamburgerów dzikusów, źli partyzanci/terroryści (zazwyczaj lewicowej lub muzułmańskiej proweniencji) strzelający do dobrych ludzi i niewspółpracujących dzikusów oraz nieodłączny element nadnaturalny, tutaj w postaci magicznych kart (do tarota?). Amerykanie uwielbiają wprost wsadzać gdzie tylko się da elementy nadnaturalne w postaci różnych widzeń, interwencji aniołów itp. Oryginalne produkcje są jednak zrobione zazwyczaj dużo sprawniej i – mimo wszystko – ciekawiej. Po co więc tworzyć podróby? Opowiadanie napisane jednak zostało całkiem sprawnie, dlatego trója zamiast dwói. :)

 

* Wprawdzie tubylcy “wiele wycierpieli od zarządu Texecorp”, ale “gdy spółka oficjalnie ogłosi bankructwo, będą cierpieć jeszcze więcej”, czyli w sumie korporacja była dobra.

Sethrael, pięknie dziękuję. Op takie właśnie miało być i fajnie, jeśli do ciebie w ten sposób trafiło. 

Marcin Robert, pokrewny temat zaczęła już Rozalia. Najpierw wyznam, że miło było przeczytać, że opowiadanie napisane “sprawnie”. Teraz, co do ukrytych albo i nie ukrytych treści:

Owszem, dyskretna woń amerykańskich filmów sensacyjnych da się odczuć (bardzo lubię takie filmy, ale jeszcze z tych czasów, gdy cięty dialog przeważał nad efektami, od których oczy bolą). Nie każde dzieło musi odkrywać najgłębsze tajemnice wszechświata, najlepiej odnosząc się przy tym do mało znanych filozofów i ich zapomnianych ksiąg. Z jednym się natomiast nie zgodzę – w którym miejscu główna bohaterka jest przedstawiona jako dobra. Bo dała służącej pieniądze? A czy pieniądze mogą zakryć brak zaangażowania społecznego i ignorancję kulturową? Może mogą. A może nie.

Świat nie jest taki prosty, “jak amerykański film przygodowy” i nigdzie w tekście nie było takiego przesłania. Jeśli chodzi o to zdanie, które przywołałeś za asteryskiem, być może jest najpoważniejszym zdaniem w całym tekście pisanym, zdradzę, z iście ludyczną motywacją. Jak ludzie wyzyskiwani przez kapitalistycznego molocha i pracujący za miskę ryżu/prosa/manioku z dnia na dzień stracą pracę (i miskę), to będą głodni? Będą. Dzieci też. Tyle polityki.  

A jeśli chodzi o zarzut podróby. Hmm… Nie bardzo wiem jak się odnieść. Jasne, zaczerpnąłem wszystkimi kończynami ze sprawdzonych wzorców. Nie powtarzałem sobie z zamkniętymi oczyma “bądź świeży” – to też przyznaję. Nie miałem natomiast żadnego konkretnego dzieła bazowego, żeby ciągnąć z niego fabułę jak amazoński kauczuk. Ten zarzut pozwolę więc sobie przyjąć na przysłowiową klatę ;).

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem