Ciemność i Światło

Nazgulu, za dużo poezji Jacoba.  

Niestety, rymy są fatalne, a proza do tego też nie najwyższych lotów.

Możesz mi powiedzieć, co Cię podkusiło?

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

Na­zgul cią­gle szuka. 

Raz po­dą­żę wła­ści­wą drogą na pół­noc, innym razem zbo­czę na wschód, albo cał­kiem za­wró­cę na po­łu­dnie. Czy to źle?

Naj­bez­piecz­niej kro­czyć prze­tar­ty­mi szla­ka­mi, ale te wy­dep­ta­no już tyle razy…

“Eks­pe­ry­men­ty li­te­rac­kie” to prze­waż­nie kwa­śny owoc, ale warto go spró­bo­wać. Naj­le­piej sa­me­mu ugryźć cy­try­nę, by do­wie­dzieć się jak bar­dzo jest kwa­śna. I dalej – jak smacz­na może być wy­ci­śnię­ta na filet pstrą­ga;)

Dzię­ki za wi­zy­tę, po­zdra­wiam!

Aha, Jacob może fak­tycz­nie ma na mnie wpływ;) Ale nie­śmiał­bym po­rów­ny­wać tego szor­ta z utwo­ra­mi mego mi­strza:)

"Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę ażeby już rozgorzał" Łk 12,49

Szukaj, Nazgulu, szukaj, a ja Ci sekundować będę. A kiedy wreszcie trafisz na niezatrute jabłko, razem świętować będziemy.

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

Parafrazując znany szlagier:

“Oj, będzie bal!”

Tylko kiedy to się stanie… :(

"Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę ażeby już rozgorzał" Łk 12,49

Nazgulu, dlaczego???

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Nazgulu, nie sztuką – upadek. Sztuką – podnoszenie się ; ) Jeszcze będzie przepięknie, jeszcze będzie normalnie ; ) Ile poszło C2H5OH na ten tekst? ; )

...always look on the bright side of life ; )

Nazgul, Ty wiesz, że CIę lubię, prawda?

Tego tekstu nie :)

Bemik ma rację.

Emelkali, Ty mnie przyprawiasz o ból głowy. :-) Jeszcze jedna specjalizacja? Nie za wiele masz talentów? :-) (AdamKB)

Mnie bardzo podoba się kilka fragmentów.

Ciemność mija. Znów jest światło.

Ostatni oddech zmienia się w pierwszy płacz.

Zabiera wolność, oferując… przyjaźń? Czy będąc wolnym, nie możemy mieć przyjaciół? A czy przyjaźń to więzienie?

Nie znałem odpowiedzi. Zapadałem się w ciemność coraz głębiej.

Mrok mknie, a mi robi się zimno. Czy można okryć się szalem utkanym z dymu? Przecież tak wielu to czyni. Ale czy taki ubiór daje ciepło?

Najbardziej uderzył mnie drugi cytat o przyjaźni. Moim zdaniem jest głęboki i przemyślany. Do tego bardzo ciekawe pytanie. Fragment o szaliku – magiczny. :)

Pozdrawiam!

alen09

A według mnie nie jest tak źle – przynajmniej przeważnie sens widać, jest kilka interesujących obserwacji. Tak, mi też podobało się to o przyjaźni. W końcu, najlepszym przyjaciołom człowieka zakładamy obroże, prawda?

Językowo też nie jest źle. Albo może już słabo kojarzę. ;-) Tylko te rymy! Nie mieli innych niż częstochowskie?

Tekst oceniam na 4.

Babska logika rządzi!

Regulatorzy:

Czemu nie. Najgorsze to strach przed własną twórczością. Nazgul swojej się nie boi. Choć inni, chyba zaczynają… ;)

jacek001:

Jak ty mnie znasz! Od razu odkryłeś tajemnego eliksira mej twórczości;) 

Emelkalia:

Ok. Ja też Cię lubię.

elendil84:

Miło, że choć fragmenty Ci się spodobały (mi, cholercia, ten szalik też się podoba;)).

Finklo:

Dziękuję, że próbujesz doszukać się pozytywów:)

Dziękuję wszystkim za przeczytanie, pozdrawiam ciepło.

Aha, nie obiecuję, że już nigdy nie napiszę czegoś w tym stylu. Oczywiście coś w lepszym wydaniu, chyba…

Pa!

"Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę ażeby już rozgorzał" Łk 12,49

Nazgulu, zgadzam się z Finklą, wcale nie taki ostatni ten tekst. Może i trochę cudaczny, ale miejscami całkiem sensowny. A części rymowane mi akurat nie przeszkadzają – zabawne to ;)

Każdy koniec daje szansę na nowy początek...

Dzięki wiwi.

Odebrałaś ten tekst chyba tak jak chciałem, by był odebrany.

Nie wiem, czy nie powinnaś zacząć się o siebie obawiać… ;)

Pozdrawiam ciepło!

"Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę ażeby już rozgorzał" Łk 12,49

Od trzech minut nie wiem, co napisać. Czy nie dlatego, że nie wiem, co Autor chciał przez to powiedzieć? Może nic, bo to tylko taki drobny eksperymencik, a może jakieś ważkie przesłanie pod drugim dnem ukrył… No trudno, pozostanę w stanie nieoświecenia i niezdecydowania… :-)

Nazgul czasami jest niepojęty, nawet… dla samego siebie.

;-)

Ale ten szalik utkany z dymu, przyznaj AdamieKB, niezłe ;)

Pozdrawiam!

"Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę ażeby już rozgorzał" Łk 12,49