Prawda historyczna

Do witania Cię na portalu nie jestem właściwą osobą – za rzadko sam tu zaglądam. Mam nadzieję, że ktoś Cię jeszcze przywita ;)

Co do opowiadania, to niestety mogę Ci zaproponować tylko krytykę, bo mi się nie podobało. Postaram się, żeby była maksymalnie konstruktywna.

 

Ogólne sugestie odnośnie konstruowania opowiadań:

 

Od razu zniechęciła mnie ta pierwsza, encyklopedyczna część. Uważam, że w dobrym opowiadaniu takie informacje powinny być wplecione we właściwą treść – po kawałku, nie blokiem suchych faktów.

 

W przypadku dialogów pamiętaj, że didaskalia nie muszą ograniczać się do słów: powiedział, odrzekł, spytał, mówił, krzyknął. W niektórych sytuacjach warto zarysować tło całej sytuacji, czy coś takiego. Według mnie u Ciebie jest tyle “odpaszczowych” czasowników, że to przeszkadza.

 

Trudno się wypowiadać o fabule, bo nie pokazałeś zbyt wielu wydarzeń, w zasadzie tylko dwie sceny. W przypadku szortów można próbować podobnej konstrukcji, ale wydaje mi się, że trzeba mieć czytelnikowi do zaoferowania coś więcej niż bardzo klasyczny scenariusz. Jeśli nie ma szansy się wciągnąć w tekst (a jak się wciągnąć w dwie sceny?) to oczekuje się ciekawej refleksji lub twistu fabularnego/żartu. Tutaj tego nie widzę.

Ciekawe mogłoby być dostawanie się do kanclerza (no bo jak to zrobił? Tamten na pewno był dobrze chroniony). A nie wszedł (nie wiadomo jak), powiedział, co miał do powiedzenia, i umarł.

 

 

Techniczne konkrety:

 

Wraz z coraz dalszym oddalaniem się od wydarzeń – dalsze oddalanie się brzmi pleonazmowo. W dodatku moim zdaniem budzi jednak skojarzenie z odsuwaniem się w przestrzeni. Może więc zacząć: Wraz z upływem czasu…

 

Ktokolwiek tak twierdzi jest zaprzańcem i zdrajcą naszego narodu. To tylko kalumnie rzucane na tak nieskazitelną postać – Powtórzenie

 

Uśmiechnął się, wygrał bitwę, zniszczył Królestwo Pandomii, a teraz spokojnie może wyrżnąć tą nieludzką hałastrę – Jeśli uśmiechnął się teraz, a nie przed wygraniem bitwy, to sugerowałbym dla klarowności zastosować myślnik zamiast przecinka.

 

– Nie, nie zrobię tego – mówiąc (,) to schował broń do pochwy. –  Z imiesłowem przysłówkowym zawsze przecinki.

 

W końcu gdy przyszła kolej na kapitana(,) Harolda z Cholstrise(,) uniósł on miecz nad wybranym jeńcem. Spojrzał na niego i nie mógł go z dekapitować. Przed nim klęczał nastoletni elf. – Brakuje przecinków i wystąpiło bardzo dużo zaimków, moim zdaniem ten fragment powinien zostać tak przeredagowany, żeby nie były potrzebne (pierwszy zdecydowanie już nie jest)

 

– Co(?) – zaindyczył się generał.

 

Złapał chłopaka za włosy. Wyjął sztylet i wydłubał oczy nieczłowiekowi. – To chłopaka czy nieczłowieka? A może było ich dwóch? W drugim zdaniu nie musisz już nic pisać, wiadomo, że nie sobie te oczy dłubał.

 

Agresor powalił na kolana i chwycił za głowę odchylając nią do tyłu – Ją

 

Generał wyrwał mu z piersi bijące serce i je zjadł na surowo – człowiek nie jest w stanie wyrwać komuś serca

 

Strażnicy pośpiesznie chwycili więźnia za ręce i nieprzytomnego zaczęli ciągnąć w kierunku klatek dla aresztantów. Teodor w tym czasie powoli schodził z placu w kierunku swojego namiotu – powtórzenie.

 

Ściągał kolejne warstwy ubrań(,)  patrząc na związane i zakneblowane elfickie piękności – imiesłów

 

Teraz są jego i tylko jego. – Moim zdaniem to powinno być albo zaznaczone jako myśl bohatera, albo nie może być zmiany czasu (teraz były jego i tylko jego).

 

W końcu miał wokół siebie pełno pięknych dam, które mógł pieprzy(ć)(,) ile tylko chciał. Jak mu się znudzą(,) odda je żołnierzom. Elfki za to patrzyły na niego ze strachem(,) zastanawiając się (,)która teraz będzie gwałcona przez tego grubego i niskiego wieprza. – Raczej “kiedy mu się znudzą”, chyba, że znowu zaznaczysz jakoś, że to myśl bohatera (np. kursywą)

 

Tyle wyłapałem w pierwszych częściach, zachęcam, żebyś pod kątem podobnych błędów przejrzał ostatnią. Powodzenia w szlifowaniu warsztatu!

Witamy na portalu.

Dużo jeszcze pracy przed Tobą. Przede wszystkim – nad językiem, ale o tym za chwilę.

Co do treści – zgodzę się z Klapaucjuszem – z tych dwóch scenek niewiele wynika. Owszem – historię piszą zwycięzcy, a niejeden wychwalany na jej kartach bohater, naprawdę był nielichym sukinsynem. Wiemy.

Generał Teodor z Talchen spojrzał na elfickich jeńców i mieszkańców Pandomii. Uśmiechnął się, wygrał bitwę, zniszczył Królestwo Pandomii, a teraz spokojnie może wyrżnąć tą nieludzką hałastrę. W końcu nigdy więcej elfów. Ostatnie ich królestwo w końcu przestało istnieć i to on to uczynił.

Powtórzenia. Wszyscy pokonani mieszkańcy królestwa zebrali się w jednym miejscu, żeby generał mógł na nich spojrzeć? Tę hałastrę.

-Zabić ich wszystkich. Ładne elfki do mojego namiotu-rozkazał.

Jeśli pozioma kreska ma pełnić funkcję myślnika, to oddzielamy ją spacjami od sąsiednich liter.

– Nie, nie zrobię tego – mówiąc (,) to schował broń do pochwy. –  Z imiesłowem przysłówkowym zawsze przecinki.

Tak, zawsze przecinki, ale tym razem nieco dalej – za “to”. Dopiero tam kończy się pierwsza część zdania.

nie honorowe => niehonorowe

– Ktoś chce jeszcze podważać moje rozkazy – rzekł.

Aż się prosi, żeby tę wypowiedź zakończyć pytajnikiem.

Całe miasto było zalane krwią do wysokości trzech czwartych metra.

Naprawdę? Skąd wzięli tylu elfów? Zwykle w mieście nie żyje aż tylu ludzi, żeby chociaż zapchać tłumem wszystkie ulice. A w każdym raptem co najwyżej pięć litrów krwi. A i to, trzeba by ją było bardzo dokładnie wylać z ofiary. Metr to miara niezbyt pasująca do klasycznego fantasy. “Do połowy uda” przekazuje tę samą informację.

Bezrobocie – to pojęcie też nie pasuje do fantasy. Ani gospodarka.

 

To nie wszystkie błędy, tylko przykłady. Postaraj się unikać podobnych kwiatków w przyszłości.

Babska logika rządzi!

Dzięki za rady.

Dinosie, cieszę się, że postanowiłeś przedstawić nam swoją twórczość, a jednocześnie strasznie mi przykro, że Twój debiut wypadł dość mizernie.

Zgadzam się z tym co napisali Finkla i Klapaucjusz, więc nie będę powtarzać ich opinii. Powiem tylko, że dużo pracy przed Tobą. Mam jednak nadzieję, że z czasem będzie coraz lepiej.

 

„W rocz­ni­ce dwu­set­nych uro­dzin w sto­li­cy na­sze­go kraju, Chol­stri­se, po­sta­wio­no po­mnik bo­ha­te­ro­wi na­ro­do­we­mu Ly­stro­mii, Teo­do­ro­wi z Tal­chen”. – W którą rocznicę dwusetnych urodzin postawiono pomnik? ;-)

Proponuję: W dwusetną rocznicę urodzin bohatera narodowego Lystromii, Teodora z Talchen, w stolicy naszego kraju, Cholstrise, postawiono mu pomnik.

 

„Kto­kol­wiek tak twier­dzi jest za­przań­cem i zdraj­cą na­sze­go na­ro­du”. – Masło maślane.

Zaprzaniec, to ktoś, kto dopuścił się zdrady.

Wystarczy: Kto­kol­wiek tak twier­dzi, jest zdraj­cą na­sze­go na­ro­du.

 

„Je­dy­ne co można w tą rocz­ni­cę po­wie­dzieć to chwa­ła bo­ha­te­ro­wi”. – Je­dy­ne co można w tę rocz­ni­cę po­wie­dzieć, to – chwa­ła bo­ha­te­ro­wi.

 

„Każdy żoł­nierz po kolei wyj­mo­wał z tłumu elfa i ści­nął mu głowę”. – Jak się wyjmuje elfy z tłumu?

Wolałabym: Każdy żoł­nierz, po kolei, wyciągał z tłumu elfa i ści­nał mu głowę.

 

„Ge­ne­rał wy­rwał mu z pier­si bi­ją­ce serce i je zjadł na su­ro­wo. Głowę omdla­łe­go chłop­ca po­ło­żył na pień­ku…” – Jestem przekonana, że nim generał zjadł serce, chłopiec nie był omdlały, tylko nieżywy.

 

„Ge­ne­rał po­wa­lił go na zie­mię ude­rza­jąc w twarz. Po chwi­li wyjął je­dwab­ną chu­s­tę i wy­tarł twarz”. – Powtórzenie.

W dodatku nie bardzo wiadomo, którą twarz wytarł generał, oplutą, czy uderzoną. ;-)

 

„Wino ogłu­szy­ło go na krzy­ki z placu i po­pra­wi­ło humor”. – Wolałabym: Wino poprawiło mu humor i sprawiło, że przestał słyszeć krzyki dochodzące z placu.

 

„Kanc­lerz wła­śnie koń­czył się prze­bie­rać na uro­czy­stość po­wi­ta­nia bo­ha­te­ra bitwy o Pan­do­mie”. – Ile było Pandomii?

…bo­ha­te­ra bitwy o Pan­do­mię.

 

„Nagle drzwi do jego ga­bi­ne­tu otwar­ły się i w pa­ra­do­wał tam męż­czy­zna z za­kład­ni­kiem” . – Nagle drzwi ga­bi­ne­tu otwar­ły się i wpa­ra­do­wał męż­czy­zna z za­kład­ni­kiem.

 

„Zo­sta­łem ska­za­ny za nie wy­ko­na­nie roz­ka­zu, cho­ciaż nie­słusz­nie”. – Zo­sta­łem ska­za­ny za niewy­ko­na­nie roz­ka­zu, cho­ciaż nie­słusz­nie.

 

„Zbie­głem z wię­zie­nia aby po­in­for­mo­wać o rzezi Pan­do­mii i wska­zać jej win­ne­go tego prze­stęp­stwa…” – Zbie­głem z wię­zie­nia, aby po­in­for­mo­wać o rzezi w Pan­do­mii i wska­zać win­ne­go tego prze­stęp­stwa…

 

„Moi to­wa­rzy­sze broni byli do nie­przy­tom­no­ści za­la­ni winem”. – Wolałabym: Moi to­wa­rzy­sze byli upici do nie­przy­tom­no­ści.

 

„Po­wta­rzam, to zbrod­nia wo­jen­na, a ge­ne­rał jest za nią od­po­wie­dzial­ny”. – Obawiam się, że w świecie fantasy, pojęcie zbrodni wojennej, nie istnieje.

 

„Kanc­lerz oparł dło­nie na stole i wziął głę­bo­ki od­dech”. – Oddech składa się z wdechu i wydechu. Nie można wziąć oddechu. Można natomiast głęboko odetchnąć albo nabrać głęboko powietrza.

 

„Od­wra­ca­jąc się ple­ca­mi do męż­czyzn pod­szedł do okna”. – Czy robił to jednocześnie – odwracając się, podchodził? ;-)

 

„To nie do­rzecz­ne – krzyk­nął ska­za­niec”. – To niedo­rzecz­ne – krzyk­nął ska­za­niec.

 

„Zwy­cię­stwo w trzy­na­stu bi­twach pod rząd spra­wia, że Teo­dor jest dla nich bo­giem. To spra­wia, że przy­naj­mniej…” – Powtórzenie.

 

„Nie mo­że­my ry­zy­ko­wać jego utra­ty pro­ce­sem o lu­do­bój­stwo”. – Termin ludobójstwo, nie istnieje w świecie fantasy.

 

„Pójdę z tym do prasy – krzyk­nął zdzi­wio­ny Chol­ste­riń­czyk”. – Dlaczego do prasy, niech od razu pójdzie do radia i telewizji. ;-)

Rozśmieszyłeś mnie tym zdaniem. Wyobraziłam sobie zdziwionego Chol­ste­riń­czyka, podchodzącego do prasy, czyli urządzenia tłoczącego, np. olej. ;-)

 

„Na ten znak łucz­nik ukry­ty na dachu wy­pu­ścił strza­łę. Po­cisk prze­szedł przez szybę metr od szefa rady mi­ni­strów. Prze­szył głowę gwar­dzi­sty oraz szyję Ha­rol­da z Chol­stri­se i utknął w murze”. – Rozumiem, że to był łucznik snajper. ;-)

Jakkolwiek strzała wystrzelona z łuku chyba może przebić szybę, przeszyć głowę jednego pana i szyję drugiego, to mam uzasadnione wątpliwości, czy zdoła jeszcze wbić się w mur.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Zaczynanie tekstu od encyklopedycznych wstępów generalnie nie jest dobrym pomysłem, a już na pewno, gdy taki wstęp zajmuje trzy czwarte tekstu. Zwłaszcza, że tak naprawdę te informacje nic nie wnoszą do fabuły i opowiadanie z powodzeniem mogłoby się bez nich obejść. 

Sam tekst jest bardzo sztampowy. I oczywiście zły generał musi być pijakiem o sylwetce wieprza, no bo jakżeby inaczej. 

Jak już wcześniej zauważyli przedpiscy, nie jest to najbardziej udany portalowy debiut, ale widywałem już gorsze. W gruncie rzeczy nie jest źle, choć musisz zdawać sobie sprawę, że masz przed sobą sporo pracy, jeśli ma być naprawdę dobrze.