Kiedy byłem mały

Ajeja, co za szkoda, że tak krótkie. Napisane fajnie, ale nadawałoby się jeszcze do rozwinięcia. Ode mnie 4/6 :)

And one day, the dream shall lead the way

Masz dużo szczegółów, postaci, stanowczo nadawałoby się do rozwinięcia. Ale rozumiem – miało być krótko.

Za to przesłanie… dość poruszające Smutne :( Fajny pomysł, żeby tak to przedstawić (nie spoileruję).

https://www.martakrajewska.eu

Dzięki. :-) Na długość opowiadania składają się 1) gust dja, 2) dostępny czas na pisanie, 3) dostępny czas na wklepanie do komputera, edycję i korektę, 4) pozostały czas do końca konkursu.

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Przeczytałam.

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

O, jakie smutne. I w dodatku przypominasz nam, bolesny kawałek historii, choć to oni byli źli, tacy najbardziej, a my trochę mniej.

Kilka lat temu byłem w muzeum w Oświęcimiu, jako dorosły już człowiek. Obok dwóch, na oko dwudziestoparoletnich, niemieckojęzycznych gości. Stali w milczeniu przed szybą, za którą były te buciki i włosy. W końcu jeden mruknął w mowie potworów, przejęty, coś, co zrozumiałem jako “To jest nie w porządku, tak bardzo nie w porządku…”. Może krewny Heidi?

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)

Świetne, brajcie!

Bardzo mi się podobało. Mogłoby jedynie być dłuższe.

”Kto się myli w windzie, myli się na wielu poziomach (SPCh)

Dziękuję. :-) Ta historia to scenka wymyślona kiedyś na potrzeby dłuższego opowiadania w podobnym klimacie, które chciałem napisać, ale czasu zawsze brakowało. Niech przynajmniej zaistnieje jako szort.

Przy okazji dziękuję raz jeszcze Lordowi Vedyminowi za cenne poprawki w trakcie betowania.

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Bardzo ładne, bardzo smutne i bardzo poruszające.

Bardzo mi się podoba.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Ja się przyłączam do pochwał. I wcale nie musi być dłuższe.

(czy to naprawdę ja napisałam?!).

I to tyle ode mnie, bo są rzeczy, do których podchodzę tak emocjonalnie, że od razu zaczynam ryczeć. To jest jedna z nich.

Mocne.

Sorry, taki mamy klimat.

Zgrabnie napisany i przejmujący tekst, chociaż rzeczywiście króciutki. Podobało mi się.

/Aeli

Dziękuję. :-)

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Zamiast nich wszędzie pojawiły się potwory.

Coś mi tu nie gra. Może po prostu wyrzucić “wszędzie”?

Tata mówi, że porywają ludzi i ci już nigdy nie wracają.

Nie wiem, bardziej by mi pasowało, “a ci już nigdy nie wracają”. Ale oczywiście są to kosmetyczne rzeczy i jak wiadomo – każdy ma swój gust.

[…]ale to nam nie przeszkadzało spędzać wspólnie czas.

Ale t nam nie przeszkadzało we wspólnym spędzaniu czasu.

Chociaż widzę, że po prostu taki masz styl pisania, więc propozycje zmian pewnie nie przypadną ci do gustu. 

Opowiadanie jest świetne, a zakończenie, można powiedzieć, wbiło mnie w ziemię. Naprawdę bardzo dobry tekst, wart owacji na stojąco. I to właśnie mój styl opowieści – zamieścić dużo w krótkim formacie, pozostawiając wiele rzeczy bez wyjaśnień. Nie potrzebuje rozwinięcia, zdecydowanie. Tak jest dobrze.

Dobre, masz 5.

ale to nam nie przeszkadzało spędzać wspólnie czas.

Również uważam, że raczej czasu.

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Bardzo dobry tekst.

I po co to było?

Dzięki. :-)

Nie wiem, bardziej by mi pasowało, “a ci już nigdy nie wracają”

Musiałbym zmienić do tego jeszcze kolejne zdanie, gdzie mam podobną konstrukcję. “Wszędzie” usuwam, nad trzecią poprawką się zastanowię. Dziękuję. :)

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Nastrojowe.

Babska logika rządzi!

No, krótkie, treściwe, emocjonalne, z doskonałym nieszablonowym pomysłem.

Doskonałe.

"Przychodzę tu od lat, obserwować cud gwiazdki nad kolejnym opowiadaniem. W tym roku przyprowadziłam dzieci.” – Gość Poniedziałków, 07.10.2066

Cholera jasna, Kiedy byłem mały chodzi za mną od wczoraj. Przeczytałem więc raz jeszcze i spodobało się jeszcze bardziej. Klimat, piękny sposób, w jaki historia została opowiedziana, tyle emocji w tak krótkim opowiadaniu. Nominuję, ten tekst jest wart piórka.

Sorry, taki mamy klimat.

Również wróciłem żeby ponownie przeczytać. I jeszcze raz. No to co, nawracam się i zwiększam moją ocenę do 5. ;) Bardzo, bardzo dobry tekst.

And one day, the dream shall lead the way

Bardzo wzruszające.

Podziękowano. :-)

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Bardzo dobry tekst.

Ech, rozbudziliście mi nadzieje, o wy niedobrzy. ;-)

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Klimatyczny, dobrze napisany tekst. 

Buu :/

Mee!

Aż tak źle? ;-)

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Bez przesady, w depresję nie popadłem, ale bardzo dobry tekst :)

Mee!

Tekst, który na pewno zasługuje na uwagę. Ale na piórko to jednak za mało, moim zdaniem. I nie chodzi tylko o objętość.

Pozdrawiam

Mastiff

Pewnego dnia [,-] pani Maria […].

– Jude! Jude! – krzyczeli, […].

– Raz dwa trzy, zaklepane! – krzyczał, […].

Pięć błędów interpunkcyjnych to w gruncie rzeczy niewiele, ale jak na tak krótki tekst… Sam tekst natomiast zawiera, jeśli w ogóle, tak śladowe ilości fantastyki, że nieco dziwię się jego obecności na tym portalu.

Tekst smutny, ale dobry. Ciekawie oddaje moim zdaniem dziecięce spojrzenie na świat. Podoba mi się też, że pokazuje fabułę w sposób niejednoznaczny z pewną dozą niedopowiedzeń. Wychodzi to temu tekstowi na zdrowie.

Ponieważ tekst został nominowany, to może nieco rozwinę swój komentarz. Króciak z pewnością jest obrazowy. Udało Ci się przedstawić sprawę w sposób, który działa na wyobraźnię i w miejscu, w którym czytelnik orientuje się o co chodzi, jest kop. Może nie jakiś wielki, ale mały kop też jest dobry. Z drugiej strony, opowiadanie z pewnością jest smutne, ale koniec końców chyba wywołuje za małe emocje. Nie powiedziałbym, żeby tekst należało wydłużyć (hmm… stanowczo bym nie powiedział), ale nie sposób nie stwierdzić, że czegoś zabrakło.

Co się zaś tyczy sprawy samej nominacji, to tekst jest niefantastyczny, więc to przesądza w moich oczach o jej losie.

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Dzięki za opinie. :-)

Ta scena w zamierzeniu miała być fragmentem większego tekstu. Dość poboczną, ale na pewno chłopiec miałby wcześniej znacznie dłuższą chwilę, by czytelnikom zaczęło na nim zależeć. W takiej roli  (i po przemodelowaniu) myślę, że scenka jakoś by się sprawdzała. Ale  przypomniałem sobie o niej pod pomnikiem “Chłopców z Placu Broni” i spasowała mi do tematu konkursu, więc naskrobałem.

Ale jak to tak? Nie będzie piórka? No wiecie co! ;-)

Fantastyka… główny bohater nosi cygański amulet, chroniący go przed złem. Udowodnij, że nie jest magiczny. :P

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Tak, wydaje mi się, że jako scenka sprawdziłaby się o wiele lepiej. To może wreszcie napisz coś na tyle długiego, żeby miało takie scenki, co? :P

Fantastyka… główny bohater nosi cygański amulet, chroniący go przed złem. Udowodnij, że nie jest magiczny. :P

Dzięki za poprawę humoru :D

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Dobry, zapadający w pamięć tekst.  

Kurcze, chyba w zasadach funkcjonowania portalu wpiszę zakaz czepiania się braku fantastyki :)

"Przychodzę tu od lat, obserwować cud gwiazdki nad kolejnym opowiadaniem. W tym roku przyprowadziłam dzieci.” – Gość Poniedziałków, 07.10.2066

Przeczytałam ten tekst jakoś trzy miesiące temu i nadal, gdy go sobie przypomnę, mam dreszcze. Kopnął mnie bardzo mocno, scena z trzepakiem i wiążące się z nią emocje siedzą we mnie głęboko. Być może to kwestia tego, że patrzę na każdy tekst przez pryzmat własnych doświadczeń i fakt, że sama mam małe dzieci – dlatego tak mocno ugryzło mnie zakończenie, to fatalne odarcie ze złudzeń i bezpieczeństwa. A może po prostu to kawał świetnej literatury?:) Gratuluję, Brajcie.

Bardzo mi się miło zrobiło. :-) Dziękuję.

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Smutne. Ale dobre.

Przynoszę radość :)

Rzeź Palestyńczyków w wiosce Deir Yassin:

Shliya była w dziewiątym miesiącu ciąży. Morderca rozciął brzuch kobiety nożem rzeźniczym. Inna kobieta Aiecha Radvav została zastrzelona, gdy próbowała ratować niemowlę (…). Mohammed Jaber, który znalazł się w domu dzięki wcześniejszemu zamknięciu szkoły, oglądał scenę ze swego ukrycia pod łóżkiem. Widział, jak „Żydzi wdarli się do domu, wyciągnęli wszystkich na zewnątrz, postawili pod ścianą i zamordowali. Jedna z kobiet miała na ręku trzymiesięczne dziecko”.

Wiele jest smutnych historii i dużo narodów, które cierpiały, bądź nadal cierpią…

Za dużo postaci w tak krótkim tekście. Nie do końca połapałem się kto jest kto. A to w szorcie grzech ciężki. Może poruszyłoby mnie bardziej, gdybym dzień wcześniej nie przeczytał “Januś miał przyjaciela” o podobnej tematyce. A ubajkowienie prześladowań Żydów nie jest niczym nowym. 

https://www.facebook.com/matkowski.krzysztof/

Trafiłem tutaj przypadkiem, to zostawiam komentarz. Co prawda nie poczułem aż tak intensywnych doznań, o jakich mowa we wcześniejszych komentarzach, ale tekstowi z pewnością klimatu odmówić nie można.

 Ostatnie zdanie poruszyło mnie najbardziej.

Nadrabiam zaległości w starszych tekstach i cieszę się, że trafiłem na ten. Trafił do mnie, wręcz wbił mnie w fotel. Pozdrawiam. 

Bardzo poruszający tekst. Pięknie (językowo, stylistycznie, nastrojowo) oddana perspektywa dziecka – zderzona z rzeczywistością najbrutalniejszych z czasów. Bardzo dobre.

Dobre, poruszające.

Zasłużone piórko.

Che mi sento di morir

Woah!

Ten dysonans pomiędzy radością i wyobrażeniami dzieci, a brutalnym realizmem świata dorosłych.

Krótkie, a mocne.

Known some call is air am

Potencjał nie wykorzystany w pełni, mało tu fabuły, nie widzę fantastyki… dobra, a serio to opowiadanie bardzi w miim stylu! Na pewno mogłoby być dłuższe, ale to nie oznacza, czy lepsze. Dla mnie ta historia jest pięknie skomponowana, oddziałuje na poziomie emocjonalnym, genialnie spleciony świat dziecięcych wyobrażeń z rzeczywistością. Świetne! 

"Odpowiedz najpierw na jedno ważne pytanie: czy umysł istnieje?" - Golodh, "Najlepsze teksty na podryw, edycja 2023"

Może Brajt jeszcze tu kiedyś zajrzy, to zostawię ślad :)

Tekst poruszający, bardzo dobrze napisany. Wybrzmiał jak wybrzmieć powinien.

“udowodnij, że amulet nie był magiczny”

Tego argumentu nie sposób powalić, zatem tematyczność przemilczę :)

Poruszający szort, ale trudno, aby taki nie był, skoro dotyczy tematu, który już z sam w sobie rozdziera serce i do tego jest opisany z perspektywy dziecka. Natomiast nie jest to tekst, który mnie zachwycił pod takimi względami, jak wykonanie, emocjonalność czy nieszablonowe ukazanie rzeczywistości. Rzadko to robię, ale tym razem nie zgadzam się z powszechnym zachwytem, co oczywiście wynika z moich czytelniczych doświadczeń, bo przy opisie tak trudnego tematu, oczekuję zdecydowanie więcej głębi.