Książka

Pan Lodowego Ogrodu IV

Władza uzależnia, szczególnie w połączeniu z magią. Wyobraź sobie, że stałeś się bogiem – ktoś miałby cię tego stanu pozbawić? No fuckin’ way! Nie liczą się sentymenty, dobro wspólne, misja i przyjaźń.

Pan Lodowego Ogrodu to powieść napisana z rozmachem godnym dzieł Hieronima Boscha, Stevena Spielberga, J.R.R. Tolkiena czy George'a R.R. Martina.

Nikt nie wie, co się dzieje z grupą naukowców. Vuko Drakkainen ma ich odnaleźć i sprowadzić na Ziemię lub zabić i zatrzeć ślady. Z taką misją przybywa na Midgaard – świat kryjący w sobie rasę istot rozumnych oraz magię. Tymczasem, niektórzy już dawno zginęli, inni sięgnęli po magię i obwołali się bogami. Nikt nie chce wracać.

Żaden z nich nie odda łatwo władzy, jaką zdobył. Vuko przemierza krainy Midgaardu szukając sojuszników by ukończyć misję. Czy wykona zadanie?

Dodał do bazy

Oceny

Komentarze

obserwuj

Hej, końcówka wcale nie jest taka zła, jak wszyscy opowiadają... Mi tam się wszystkie tomy spodobały.

Babska logika rządzi!

Ludzie, którzy opowiadają, że końcówka Pana Lodowego Ogrodu jest zła, najzwyczajniej w świecie kłamią. A sama seria jest moim zdaniem jedną z najlepszych pozycji literackich, jakie udało mi się przeczytać.

To ją oceń, bo właśnie dodałem na stronie brakujące ikony gwiazd do oceniania. ;)

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Skończyłem niedawno. A skoro przebrnąłem przez cztery tomy, to znaczy, że według mnie seria jest dobra. Nie rzuca na kolana, ale przyjemnie się czytało. Jedynie przy drugim tomie, zdecydowanie najsłabszym, nieco wymiękłem.

Cały czwarty tom podobał mi się bardzo, zwłaszcza że bohaterowie zebrali się do kupy, a sam Lodowy Ogród okazał się ciekawym miejscem. No może skróciłbym mocno rozdział-retrospekcję Filara, bo za wiele to on nie wniósł. A był chyba najdłuższy z całej książki.

Samo zakończenie nie najgorsze, było dużo rzeczy, które mi się podobały, ale też kilka zgrzytów. Nie wiem, co tu więcej napisać bez spoilerów.