,,MROCZNA PUSZCZA rozdz.1 cz.2" [GRAFOMANIA 2013]

Wrzucam drugą część 1 rozdziału mojej powieści ,,MROCZNA PUSZCZA”, którą niedawno zaczołem pisać. Proszę o pozytywne komentarze i nie czepiać się błędów tylko komentować fabułe. To jest koniec 1 rozdziału ale nie całej powieści bo całość jest cholernie dłuższa ale na razie tylko tyle napisałem.

Krasnolud szukał zamku czarodzieja Godefroya, który porwał córke tajemniczego przybysza przez prawie całe popołudnie i w końcu zapytał wieśniaka o drogę, który właśnie przejeżdżał drogą na swoim wozie, który był zaprzęgnięty w konia o maści kary.

– Witaj wieśniaku – powiedział krasnolud do wieśniaka.

– Witaj krasnoludzie – odpowiedział chłop uderzając konia batem żeby sie zatrzymał, bo koń był głuchy i nie słyszał, jak jego pan mówił „prrr” ale chłop nie miał pieniędzy żeby kupić nowego bo jak miał to wydawał na piwo, albo musiał kupić swojej żonie nowe meble bo mu truła już od wielkanocy.

– Czego Ci potrzeba krasnoludzie – dodał wieśniak pytając krasnoluda.

– Wskaż mi drogę do zamku czarodzieja Godefroya bo muszę od niego odbić córke mojego tajemniczego przyjaciela.

– Oczywiście krasnoludzie. Żeby dotrzeć do zamku czarodziej Godefroya musisz iść prosto aż to lasku druidów, kręcić w lewo potem idź dalej prosto i zakręć w prawo przy wsi którą spaliły orki potem skręć w lewo przy jeziorze w którym mieszka topielec i jeszcze musisz przejść Mroczną Puszę, w której pełno jest wielkich pająków i one zjadają ludzi i krowy a potem idź dalej aż dojdziesz do zamku i to będzie zamek czarodzieja Godefroya ale muszę Cię ostrzec bo już bardzo wielu dzielnych śmiałków próbowało zabić go ale tam w środku jest mnóstwo orków i zombiaków.

– Dziękuję Ci wieśniaku. To dla Ciebie za to że mi pomogłeś – powiedział krasnolud do wieśniaka i dał mu dwadzieścia sztuk złota za to że mu pomógł i poszedł do przodu jak mu kazał wieśniak. Krasnolud po drodze zabił topielca zabrał mu wszystkie rzeczy i go potem oskórował bo miał jeszcze zadanie żeby przynieść skóre topielca. Potem poszedł do Mrocznej Puszczy i tam naprawdę było ciemno i nic nie było widać i były te pająki ale krasnolud ich nie widział więc musiał je zabijać na oślep. Potem Zolan wyszedł w lasu i był cały brudny w krwi pająków więc poszedł prosto do zamku czarodzieja Godefroya, który widział już na horyzoncie i miał cztery duże wieże na rogach.

Okazało sie, że drzwi do zamku były zamknięte na klucz, ale Zolana na szczęście miał ze sobą wytrych więc otworzył sobie drzwi i wszedł do środka. Wszędzie chodziły zombiaki i ciągały za sobą swoje nogi i śmierdziały jak trupy. I miały miecze a niektóre miały łuki. Krasnolud wyciągnął ze swojej pochwy topór i ruszył rzewnym biegeim przez salę i zarąbywał nim kolejne zombiaki. Podbiegł do schodów i ruszył w górę i na każdym piętrze musiał zabijać zombiaki, które były coraz silniejsze a na dodatek było coraz więcej orków, które były silniejsze od zombiaków i miały lepsze bronie.

Na samym czubku wieży stał na środku czarodziej, który ubierał czarną szatę do ziemi i jeszcze dłuższą jak każdy czarodziej. Czarodziej miał na twarzy paskudny uśmiech że krasnolud aż miał dreszcze. Czarodziej obrócił się przodem do krasnoluda.

– Ha ha krasnoludzie nie zdołasz mnie pokonać i mojej armii – powiedział do krasnoluda, bo było tam jeszcze czternaście orków i dwadzieścia jeden nieumarłych zombiaków, którzy obraniali swojego pana.

– Pokonam Cię czarodzieju, bo jesteś zły i nikczemny – powiedział krasnolud do czarodzieja i podskoczył do niego i swoim dużym toporem rozrąbał mu łeb. Czerwona krew sikała na wszystkie strony pokoju z rozrąbanego łba i obryzgując wszystko kawałkami mózgu. I potem krasnolud zabił wszystkie orki i zombiaki, bo rzuciły się na niego jak zabił ich pana. Krasnolud jak już zabił wszystkich podszedł do dziewczyny która miała długie jasne włosy i była przykuta to słupa, który stał na środku.

– Nie lękaj się, księżniczko – powiedział krasnolud do księżniczki, bo to była księżniczka. Krasnolud zorientował się, że tajemniczy przybysz to tak na prawde był król Teodor, który był królem zamku w Nordlandzie.

– Dziękuję Ci krasnoludzie – powiedziała księżniczka do krasnoluda

– Oto złoto i Rękawice Zwinności, które obiecał Ci mój ojciec.

– Dziękuję, księżniczko. Żegnaj. – Powiedział krasnolud i odszedł nie obracając się, a księżniczka wróciła do sowjego ojca, który się bardzo ucieszył.