- Opowiadanie: ocha - Dobro złem zwyciężaj..... (GRAFOMANIA 2013)

Dobro złem zwyciężaj..... (GRAFOMANIA 2013)

Autorze! To opowiadanie ma status archiwalnego tekstu ze starej strony. Aby przywrócić go do głównego spisu, wystarczy dokonać edycji. Do tego czasu możliwość komentowania będzie wyłączona.

Oceny

Dobro złem zwyciężaj..... (GRAFOMANIA 2013)

W kraju rządzonym przez złą królową działo się bardzo źle. Był to kraj uprzednio mlekiem i miodem opływający, ale odkąd zastały tam rządy złej królowej mleka i miodu już w ogóle nie było, bo wszystkie krowy, i pszczoły, jak i inna zwierzyna, sparaliżowane niemocą powstałą ze względu na nienawiść promieniującą ze złej królowej przestały się nosić i nic już nie dawały. Było już tak beznadziejnie, że nadziei nie było widać nawet z bocianiego gniazda na wieży zamkowej, z którego sokolim okiem wypatrywali jej wszyscy Ci którzy nie zapomnieli wciąż, co znaczy szlachetność, dobroć, i prawicowość.

 

Mrok wydawał się nadpływać ze stron wszelakich, zatapiał ludzkie serca i mózgi, przemieniał je w bezwolną i cuchnącą melasę podobną do pomrocznych bagnisk panujących w samym środku rządzonego przez złą królową królestwa, która to królowa chciała swój kraj do owych bagnisk przemienić i uczynić Go na ich podobieństwo, a potem zatopić je tam właśnie w tych bagniskach razem ze wszystkim swoim ludem i inwentarzem.

 

Tylko po co?-głowiły się ludziska i kręciły głowami, bo odpowiedzi na to pytanie nijakiej znaleźć nie byli władni. W tych ich głowach i przemienionych w bagnistą melasę mózgach myśl postać nie mogła, że okrutnie zła królowa robiła te wszystkie bezeceństwa tylko dlatego że tak okrutna i straszna była, a zło wyrządzane wszem i wobec przyjemność jej sprawiało i uśmiech okrutny i straszny przywoływało na jej twarz okrucieństwem i złośliwością straszliwą wykrzywioną.

 

Ale dnia pewnego, gdy słońce świeciło na niebie wysoko dzień cały jak gdy by nie świadome co to się na ocieplanej przez niego powierzchni ziemi wyprawiało, zaświeciła nadzieja, w postaci błyszczącej zbroi i siedzącego w niej pięknego rycerza promieniującego na wszelkie strony świata swoją szlachetnością i mężnością. Przejeżdżał on na swoim ręcznym rumaku przez wsi i miasteczka a gdzie się pojawił tam zaraz ludzie wiarę odzyskiwali i czuli niezbicie, że oto ich los się właśnie obraca o trzysta sześciesiąt stopni a kres ich nieszczęścia koło zatacza i jest już tusz tusz.

 

I tak się stało właśnie jak ludzie ci prości czuli ze swoich serc i tych mózgów, jak się okazało nie całkiem jeszcze przez złą królową w brudną breje przemienionych.Stanął bohater pod zamkiem i gromiącym głosem zawołał :

 

– Okrutna królowo co lód swój gnębisz i chędożysz od lat niepoliczalnych! Oto Twój koniec u stóp bram Twoich stoi i nie odejdzie, dopóki nie uznasz jego wyższości i umkniesz jak niepyszna ryba z rzeki wyschniętej, jak to próbowałaś wysuszyć kraj Twój i ten lód który ma Cię po dziurki w swoich nozdrzach i odetchnie wreszcie pełnymi piersiami jak znikniesz wreszcie na wieki wieków i nie postawi stopa Twoja tu już żadnego śladu haniebnego!

 

Królowa gdy głos ten męża mężnego wybrzmiał zwielokrotniony echem obijającym się w promieniach zachodzacego słońca między wieżami zamczyska ponurego, w swojej komnacie akurat przebywała oddając się bez reszty knowaniom i knuciom planów bezecnych co to miały uciemieżyć naród jej jeszcze bardziej. Co miało już karki ugięte zginąć jeszcze bardziej ku dołowi co wydawało się wszystkim już niemożliwe, ale zła królowa sprawę przemyślała i pomyślała, że jeszcze się jednak trochę da bardziej i trzeba to zrobić bo karki nie wygięte całkowicie odgiąć się niczym zwitka brzozowa kiedyś mogą i stanąć koniem i zacząć być bezczelne i harde, i pyskować by mogłyby zacząć,a od tego to już prosta, i niewyboista droga do buntu, albo i jeszcze jakiej gorszej retorsji.

 

I pomyślała królowa iż głos z za okna to pierwszy skowronek pełznącej do wrót jej domostwa dywersji i trzeba jej skrzydła ukręcić w zarodku. Jak pomyślała tak zrobiła.

 

Spięła się na parapet i wychynąwszy z za niego obrzuciła wstrętnym spojrzeniem zakutą postać rycerza. I zawołała straszliwie:

 

– Odejdź nikczemniku, bo karzę Cię moimi ogierami szablozębnymi poszczuć!

 

A rycerz ani drgnął i hardym okiem rzuciwszy na niewiastę odparł.

 

– Przyszedłem tu by zwiastować rychliwe zakończenie Twoich rządów bezecnych i wrednych, zła kobieto, co naród swój ciemiężysz nie myśląc o nim wcale!

 

Królowa aż zarżała ze złości, a swoje ręce wyrzuciwszy przez okno rzuciła na męża straszliwy urok, który zamienić miał go w kupkę liści, miotanych na wietrze przez listopadowy halny zefirek. Bo zapomniałam wcześniej napisać że królowa nie tylko wredny charakter miała ale jędza z niej była prawdziwa, tzn. czarownica i umiała czary rzucać bez żadnego problemu najmniejszego.

 

Ale zbroja rycerza była czaroodporna, bo wykuta przez czarnoksiężników stojących po stronie jasności, którzy to kuli ją przez ostanie dziesięć dni bez ustanku każdej nocy oświetlani tylko przez światło księżyca w pełni, które świeciło na szczęście ostatnio wyjątkowo mocno i bez wytchnienia. Tak więc urok odbił się od niej (to jest tej zbroi) i poszybował z powrotem do góry i trafił w sam środek królowej nie spodziewającej się takiego odwrotu sprawy i nie przestała się ona nawet wykrzywiać w paskudnym grymasie gdy rozleciała się na setki liści klonowych, żołędziowych i gruszkowych.

 

Gdy pospólstwo zobaczyło co to się z królową porobiło zaczęli wiwatować i skradać się ku rycerzu głośno wznosząc toasty na jego cześć. A on stał nieruszony, jak gdyby w ogóle niewstrząśnięty wydarzeniami, których stał się ośrodkiem przyczynowo-skutkowym. Powolnie odwrócił się do ciżby plecami, a oni aż zmarli ze skruchy na widok jego twarzy pobladłej, schowanej za błyszczącym szyszakiem. Spadli na kolana, bo siła bijąca od bojownika wbiła ich w ziemię i karki ku glebie wygięła ponownie.

 

– Zapanuj nad nami, o dzielny rycerzu. Bądź naszym królem, panem i plebanem! – Wykrzyknął tłum jak jeden mąż i żona, bo i białogłowy ujawniły się w tej masie.

 

Ale rycerz zgromił ich wzrokiem posępnym i łagodnym jednocześnie i odparł.

 

– Nie będę ja ci Waszym królem ni niczym na jego podobieństwo, bo nie dla mnie zaszczyty i chała! Tam bieżeję gdzie tyrana czuję i lód uciśnięty kwiczy z niemocy. Ale teraz radźcie sobie sami, bo wolność Wam sprezentowałem i nie zmarnujcie tego daru bo drugi raz już tu nie nadążę!

 

To powiedziawszy chwycił rumaka za chrapy i pocwałował skąd przyszedł i znikł w tumanach mgły powstałej z powodu ciągłego wirowania liści, bo królowa jakby nie chciała wszystek odejść, i wciąż trzymała się kurczowo swojego królestwa już byłego.

 

A ciżba gapiła się w dal i poczuła nagle, jak szczęka opada im na kwintę, bo nie spodziewała się takiego przemówienia i myślała co to morze teraz dla niej odznaczać. A melasa w głowach i sercach napoczęła topić się powolutku i ludzie wreszcie zaczęli spoglądać przyszłość w bardziej kontrastowych barwach.

 

I ludzie zaczęli iść do swoich domostw kręcąc szyjami i marszcząc się pod nosem, bo dzień jutrzejszy zjawiał się niepewnie ale co z tego?

Koniec

Komentarze

Naprawdę się starałam...

Myślę, że to Twój najlepszy (jak do tej pory) tekst! :)

"Pierwszy raz w życiu dałem się zabić we śnie. "

No i wyszło :D

Dzięki, Unfall:) . Koik - siedzę i gapię się w monitor, i siedzę i się gapię i nie wiem, czy się cieszyć, czy obrazić :))).

Niebezpieczne. Spala mózg. Bez kija nie podchodź.

Gdybyś mi odmówiła, byłbym załamany. Pozdrawiam po skróconym nawałem świetnych tekstów urlopie.Droga A.Czy

przyjmiesz nr. 19?

 

edytor tak mi zamieszał w zdaniach, że powyższy tekst komentarza nadaje się do grafomanii.

Widzę, że ktoś tu zbija interes na konkursie : )

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Cieszyć! :)

"Pierwszy raz w życiu dałem się zabić we śnie. "

Znaczy się "ubija" :) Jak w ubojni. Tyle, że nie.

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

D

rogi Berylu, toż to żaden interes, trzy teksty, niewielkie i naprawdę śmieszne. Nie od dziś wiesz o moim niekomercyjnym projekcie. W niczym on nie zagraża konkursowi, bo jego realizacja, to kwestia około roku. Poza tym to suwerenna decyzja autorów, nic na siłę. Jeżeli loża uzna, że to koliduje z zasadami, to zrezzygnuję z pomysłui powiadomię o sprawie zainteresowanych. I poza tym taka zawoalowana przygana? Postaw sprawę jasno.

Hejże! Ja żartowałem, mój drogi Ryszardzie, żartowałem! : )

Chciałem coś pod tekstem napisać, co by komentarze śledzić, a że samego tekstu jeszcze nie czytałem, a że Cię już trzeci raz widzę, zbierającego do antologii, to tak jakoś wyszło : )

Chociaż mi smutno, że nie chcesz żadnego mojego tekstu : (

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Widzisz, Berylu, mnie też dotąd było smutno z powodu, że Ryszard nie chciał żadnego mojego tekstu. Ale jużmi wesoło :). Oczywiście, Ryszardzie, zgadzam się :).

Pamiętajcie, że nasze teksty to literatura niszowa. Niektórzy ludzie kręcą kółka na czole. Z tego względu trudno wyjść z twórczością na zewnątrz. Tę trudność przełamuje humor, bo on jest uniwersalny. I tekst docierający do niewdrożonego czytelnika musi być krótki. Tak na początek. Poza tym, jak pisała kiedyś mądra "J" ---każdy czyta inaczej. To, co dla nas jest śmieszne, może się nie sprawdzamć. Na to recepty nie ma. trzeba ryzykować. Jeszcze jest jedenaście pustych

miejsc. Pomoc mile widziana.

O jakim projekcie ju ar toking ebałt?

Ocha , nawet jak sie bierzesz za grafomanię jesteś kapitalna! Pozdrawiam

Ale jak dotychczas najlepsze twe opowiadanie moim zdaniem, to "Pierwsza żona". Obecne jest po prostu bardzo zabawne. Pozdrawiam.

Ale twój najlepszy, jak na razie tekst, to "pierwsza żona". Ostatni zaś jest po prostu ś m i e s z n y. Pozdrawiam.

Nie ogarniam tego edytora jak siedmioletni "Prosiaczek". Niech autorka mi wybaczy.

Wybaczam, wybaczam... :)

Nie zawozisz.  Lubię wszystkie Twoje testy, bo znać że je picze strawna dłoń nie bele jaka ani żądnego innego zwierza; tylko taka co wie co robi bo, jak już robi to wie co wyrobi…!!!  cieszy mię to, że się Ci udało bo na pełno się sterałaś , to piwnie  żaby się przy tej byle okazji  też  się rozweselić do samego rozpuku,

Po zdrowienia.  

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Bardzo się cieszę, iż nie zawożę. Chodź czasem zdąża mi sie zawieźć coś tam czy siam. Do samego Rozpuku też piwnie coś zraz zawiozłam.

I miło znów zobaczyć Twoje komentarze, Regulatorzy:). 

Marcin - dziękuję.

Ryszard - dziękuję, bo jednak komentarz Koika, że jest to mój najlepszy tekst, mocno mnie zaniepokoił :).

A koik to już zażartować sobie nawet nie może?! :) :p
Czytam każdy Twój opek i wszystkie mi się podobają.

"Pierwszy raz w życiu dałem się zabić we śnie. "

Okrutna królowo co lód swój gnębisz i chędożysz od lat niepoliczalnych! - O matko jedyna - wymiękłam! Szcególnie przy chędożysz!

A to też cudeńko - I pomyślała królowa iż głos z za okna to pierwszy skowronek pełznącej do wrót jej domostwa dywersji i trzeba jej skrzydła ukręcić w zarodku

Takie teksty  od samego rana ! Ocha - rewelacja!

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

Ale ja też żartuję, żartuję:). I cieszę się, że czytasz moje opki.

Bocianie gniazdo na wieży zamkowej rozłożyło mnie na łopatki, a potem było jeszcze lepiej. Błędy nie nachalne ale bardzo widoczne. Podobało mi się.

Dzięki bemik, dzięki homar. Moim ulubionym fragmentem jest ten o karkach zginiętych. Z tego jestem naprawdę dumna :).

Aaaa, jeszcze tytuł i wielowielokropek. Wstyd się przyznać, że ja kiedyś, aby zaznaczyć, że bohater popada w zadumę lub że czytelnik ma popaść w zadumę stawiałam też taki multikropek.

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

"Chędożyć" i "chędożnie" ---dwa podobne słowa, ale znaczenie---zupełnie inne. Polecam Józefa Hena, który używa słowa---"niechędożnie" dla określenia niechlujnego jedzenia. Pozdrawiam.

Ja co prawda stawiałam trzy kropki, ale za to WSZĘDZIE!!! Taka refleksyjna byłam :).

Ale zdaje się, że tu jest użyte pierwsze znaczenie i nie oznacza ono bynajmniej niechlujstwa.

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

@Ryszard

No właśnie że nie. Przecież "chędożyć" w staropolskim znaczy jak najbardziej "sprzątać, czyścić". Tyle że od czasu Sapka bardziej znane jest to drugie znaczenie.

Yyyy, nie, nie o niechlujne jedzenie mi chodziło. Chociaż, jakby się tak zastanowić...

Zaiste powiem, iż opowiadanie to głębią swą mą duszę do nieba wzleciało, żeby potem gwałtownym spadnięciem o ziemię się rozbiła;D I oto dobry rycerz złą królowę pokonał i lud wyzwolił spod jej uścisku i władzy i karki odegiął;D Świetne, jednakże raczej do miana parodii jeno pretenduje;)

Zaginam kark w ukłonie i odpieram: dziękuję!

Niestety, ocho, ale troszkę mnie przynudziłaś :)

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Ojej.

Nowa Fantastyka