Gę, gę, gę [KB025]

– Królu, gęsiom szkodzi nie tylko pył z nieba , ale także donośny, mrożący krew w żyłach okrzyk byka z labiryntu.

– To nie byk, to także człowiek!

– Jednakże mieszka w zbudowanym przeze mnie labiryncie, więc jest niebezpieczny. Gdy krzyczał widziałem jak jednej z gęsi pękają uszy.

– Jak to widziałeś? Przecież wiesz, że masz zakaz zbliżania się do mojej ptaszyny, po tym, jak na przyjęciu zawstydziłeś całą Kretę uganianiem się za jedną z nich!

– Przepraszam. Przedwczoraj wieczorem spacerowałem z Ikarem i to on usłyszał dziwne gęganie. Podbiegliśmy razem za blisko ptactwa, ale dzięki temu wiem, że potrzebują schronu z dachem i dźwiękoszczelnymi ścianami.

– Do czego zmierzasz?

– Mój królu, jeśli łaska, potrzebuję pozwolenia abym przez tydzień, każdego dnia i każdej nocy mógł chodzić do gęsi, sporządzać dokładne pomiary i zbudować im schron.

– Jesteś prawym człowiekiem i doskonałym fachowcem, zatem pozwalam!

Dedal zrobił pomiary, zbudował ściany, a ostatniej nocy, podczas której miał dokończyć dach, powyrywał wszystkim gęsiom pióra, zbudował skrzydła i uciekł z Krety wraz z synem.